Αγγελική Τουμπανάκη: H βοκαλίστρια που κάνει μαθήματα μουσικής σε φυλακισμένες και διοργανώνει Φεστιβάλ για γυναίκες τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη

Πολυδιάστατη, δραστήρια, πολιτικοποιημένη αλλά και αφοσιωμένη στην επιστημονική ακρίβεια, η Αγγελική Τουμπανάκη ανήκει στους καλλιτέχνες εκείνους που αντιμετωπίζουν τη δημιουργία όχι μόνο ως έκφραση αλλά και ως ευθύνη. Είναι μια δημιουργός που ισορροπεί ανάμεσα στην τέχνη και την επιστήμη, τη σκηνή και την κοινότητα. Από τον «φωνητικό κύκλο» έως το FOR WOMEN Artivism Festival, το έργο της εκπέμπει πίστη στη συλλογικότητα και τον ουσιαστικό διάλογο.

 
Με αφορμή τη συμμετοχή της στη συναυλία της 25ης Ιουνίου στο Καλλιμάρμαρο, στο πλαίσιο του αφιερώματος για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, μιλά για την ελευθερία, τη συλλογικότητα, τη φωνή ως όργανο και ως βίωμα, αλλά και για τα μονοπάτια που η ίδια διασχίζει ανάμεσα στη μουσική, την επιστήμη και την κοινωνική δράση.

 
Στις 25 Ιουνίου συμμετέχετε στη μεγάλη συναυλία για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη στο Καλλιμάρμαρο. Πώς νιώθετε για αυτή τη συγκυρία;
Στις 25 Ιουνίου στο Καλλιμάρμαρο θα γίνουμε όλοι κοινωνοί σε μια συναυλία μνήμης και αφύπνισης. Αισθάνομαι βαθιά συγκίνηση και μεγάλη τιμή που θα συμμετάσχω σε αυτή τη συναυλία και μεγάλη χαρά και ανυπομονησία που θα συνυπάρξω με αγαπημένους φίλους και εκλεκτούς μουσικούς και καλλιτέχνες. Οι μουσικές του Μεγάλου Συνθέτη θα ενώσουν τις φωνές μας και θα ανυψώσουν τις ψυχές μας στα ουράνια.

Τι σημαίνει για εσάς η μουσική παρακαταθήκη του Μ. Θεοδωράκη και ποιο έργο του θα ερμηνεύσετε;
Ο Μίκης Θεοδωράκης διαπέρασε το σύμπαν, το αγκάλιασε με την πρωτοποριακή, ανατρεπτική του Νόηση και δώρισε τη μουσική των αστεριών και του ουρανού σε όλους εμάς. Το έργο του ογκώδες, φέρει αμέτρητες φόρμες και πτυχές, πολιτισμικά τοπία και πανανθρώπινες αξίες.

 
Στη συναυλία της 25ης Ιουνίου θα ερμηνεύσω δύο αγαπημένες συνθέσεις: το “Antonito El Camborio” σε ποίηση Lorca Federico Garcia (μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη) και το «Χιονίζει μέσα στη Νύχτα» σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ (μετάφραση Γιάννη Ρίτσου). Είναι τραγούδια αγώνα, αντίστασης και ελπίδας με βαθιά συμβολική σημασία.

Είχα τη μεγάλη τιμή να γνωρίσω τον Μίκη Θεοδωράκη. Συζητούσαμε για συνθετικό έργο, για διδασκαλία, για τρόπους ερμηνείας, για στιγμές και μνήμες του. Όλες οι λέξεις του, οι εκφράσεις του προσώπου του, οι παύσεις του, τα χέρια του που χάραζαν τον αέρα και ζωγράφιζαν συναισθήματα είναι για μένα πολύτιμο φυλαχτό. Είμαι βαθιά ευγνώμων.

Διαβάστε περισσότερα στο marieclaire.gr