Αντί να θριαμβολογούμε για το 2014 ας δούμε πως θα βγάλουμε το επόμενο τρίμηνο!

Από τη Κυριακή το βράδυ, μια ακατανόητη αισιοδοξία έχει καταλάβει  όλους αυτούς που αρέσκονται στις οικονομικές αναλύσεις από τα τηλεοπτικά παράθυρα, ακόμα κι αν ανακάλυψαν την  οικονομία  εσχάτως.

Ακούω σχόλια υπερβολής του τύπου “σωθήκαμε από σπόντα” έως μετριοπαθή όπως “ανάσα για το 2014 και 2015”.

Και δεν άκουσα κανένα να λέει το αυτονόητο.

Ότι δηλαδή τίποτα επί της ουσίας δεν άλλαξε και όλα αυτά που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ως το 2013, ισχύουν στο ακέραιο  για να μην πω τι άλλο θα μας προσθέσουν.

Οκέυ, θα επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ.  μέχρι το 2021.

Το θέμα όμως είναι να το πάρουμε αυτό  το ρημάδι το δάνειο.

Ή για να ακριβολογούμε, να δούμε αν θα πάρουμε την τέταρτη δόση έχοντας πρώτα εκπληρώσει τους στόχους  τριμήνου που μας έβαλαν μόλις πριν μια εβδομάδα και οι οποίοι αντικειμενικά για να επιτευχθούν πρέπει να γίνουν πολλά μικρά θαύματα.

Και το ίδιο θα συμβεί και στα επόμενα τρίμηνα.

Με άλλα λόγια, το κουπί που πρέπει να τραβήξουμε όλοι μαζί ,αφορά μεγάλες αποστάσεις μέχρι τη λήξη αυτού του μνημονίου κι αυτής της επιτήρησης με έπαθλο να  μπούμε σε νέο μνημόνιο και επιτήρηση μέχρι το 2021.
Χώρια που ακόμα δεν ξέρουμε τους όρους με τους οποίους θα μας επιτρέψουν  την επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων μας.

Γιατί ένα είναι βέβαιο, το  αρχικό επιτόκιο του 5,2% θα αυξηθεί και θα φθάσει τουλάχιστον το 5,8% της Ιρλανδίας για να μην πώς και μεγαλύτερο.

Όπως είναι βέβαιο ότι όσοι από εμάς αντέξουν στις οβιδιακές αλλαγές  στην κοινωνία και στο βιοτικό επίπεδο μας, που ετοιμάζονται και θα γίνουν γιατί δεν έχουμε κανένα περιθώριο μη εφαρμογής, θα μπορούν να ελπίζουν μετά από μια δεκαετία στην καλύτερη περίπτωση και με τους  καλύτερους οιωνούς.

Κατά συνέπεια ας αφήσουμε στην άκρη τις θριαμβολογίες και τις ανάσες γιατί ο Γολγοθάς μόλις τώρα αρχίζει.