ΤΑΚ, Τελευταίο Ανέμελο Καλοκαίρι

Όταν κλείναμε βαλίτσες όλοι λίγο πολύ είπαμε στους διπλανούς μας «Αντε, πάμε διακοπές φέτος που μπορούμε, γιατί ποιος ξέρει πότε θα καταφέρουμε να ξαναπάμε. Για του χρόνου μάλλον να το ξεχάσουμε».

Στην επιστροφή μου φάνηκε – μια αίσθηση είναι δεν έκανα και δημοσκόπηση- ότι όλοι ήμασταν περισσότερο ευχαριστημένοι από ποτέ άλλοτε. Όλοι πέρασαν ονειρεμένα . Ακόμα και οι γνωστοί «ανάποδοι» της παρέας γκρίνιαξαν ελάχιστα με τα απρόοπτα των διακοπών.

Είναι εμφανές ότι η κρίση μας ανάγκασε να αγαπήσουμε τη ζωή, να αντλήσουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση από τις αμμουδιές, τις παρέες, τους έρωτες, τη ζωή με τους γλυκούς μπελάδες, τα παιδιά μας.

Κουρασμένοι και αγχωμένοι από το μαγκανοπήγαδο, χαράζαμε δρόμους στα δροσερά νερά – και λίγο μπουγαδόνερο να θύμιζε η θάλασσα όταν το θερμόμετρο κτύπαγε 40 ,εμάς δε μας ένοιαζε-  και αφήναμε πίσω μας απόνερα, τις τρόικες, τους κομμένους μισθούς, το καρποστάλ από το Καστελόριζο με το Γιωργάκη μπροστά από τις βαρκούλες να ανακοινώνει την επιτήρησή μας...

Ήταν όλα μακρινά. Ακόμα και οι άνεργοι της παρέας, ένας πιλότος, μια εμποροϋπάλληλος, μια διακοσμήτρια που έκλεισε το μαγαζί της, ένας συνάδελφος από ραδιοφωνικό σταθμό  καλά πέρασαν. Προς το παρόν αντέχουν.

Και αυτή τη φορά δε γυρίσαμε όλοι στην πόλη! Ένα ζευγάρι «φεσωμένο» μέχρι τα αυτιά με μια δουλειά που καρκινοβατούσε εξαιτίας της κρίσης στην οικοδομή έβαλε λουκέτο, ξενοίκιασε και το διαμέρισμα, και αποφάσισε να μείνει μόνιμα στο πατρικό στο χωριό .. Stop loss είπαν και άρχισαν μια νέα ζωή!

Άλλοι δύο δημόσιοι υπάλληλοι ζήτησαν μετάθεση – τώρα με τον Καλλικράτη- να ζήσουν κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, εξασφαλίζοντας τουλάχιστον χαμηλότερο κόστος και καλύτερη ποιότητα ζωής για τα μικρά παιδιά τους.. Και η οικογένεια των Αλβανών που μας καθάριζε και μας έβαφε τα σπίτια μας χρόνια, γύρισε στους Αγιους Σαράντα , αγόρασε μια βάρκα και το’ ριξε στο ψάρεμα...

Θα δούμε ακόμα πολλά... Ο κοινωνικός ιστός θα διαλυθεί και θα υφανθεί ξανά...Οι απώλειες θα είναι μεγάλες, η Τουρκία από το ΔΝΤ δε συνήλθε ποτέ – οι μισθοί έμειναν παγωμένοι για 10 χρόνια – στη Ρουμανία απολύθηκαν 74.000 δημόσιοι υπάλληλοι  και η Αργεντινή τώρα παλεύει να ξαναβρεί το δρόμο της.

Και όσες φορές διαβάζω τους γκουρού να αναφωνούν ότι η υπερβολική δόση λιτότητας δε θα μας βγάλει από τη βαθειά ύφεση ..τόσο περισσότερο αναπολώ τις ρακιές στην Πρέβελη...

Το καλοκαίρι του 2010 θα μείνει στην ιστορία ως ΤΑΚ, όπως το βάφτισε φίλος εργατολόγος, που σημαίνει «Τελευταίο Ανέμελο Καλοκαίρι»!

Γιατί μετά το ΤΑΚ, θα’ ρθει το ΕΤΑΚ (η δόση για το φόρο εισοδήματος ήρθε) το ΦΠΑ και άλλα συμπαρομαρτούντα.