Βρέχει στο Σαντιάγκο, βρέχει και στην Αθήνα

Άκουγα στο αυτοκίνητο από γνωστό ραδιοφωνικό σταθμό την ενότητα «η καλή είδηση της ημέρας». Ας αντιγράψουμε λοιπόν τον τίτλο και ας μιλήσουμε κι εμείς – έστω για μια φορά μετά από τόσο καιρό – για την «καλή είδηση της ημέρας». Ποια είναι αυτή; Ο λόγος για την πορεία της χθεσινής έκδοσης των εξαμηνιαίων ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου. Η υπερκάλυψη 3,5 φορές και η πρόσθετη άντληση 375 εκατ. ευρώ από 1,25 δις. ευρώ που αρχικά είχαν προγραμματιστεί, επιτρέπει ένα πρώτο χαμόγελο αισιοδοξίας.

Όχι φυσικά πως ο πόλεμος κερδήθηκε. Αυτό θα το δούμε πιο σωστά στα τέλη του επόμενου Σεπτέμβρη. Όμως είναι ξεκάθαρο πως οι περικοπές και το ξεκλήρισμα των ασφαλισμένων κι εργαζόμενων πιάνουν τόπο.

Αίμα λοιπόν. Αυτό ήταν που οι αγορές ήθελαν εδώ και τόσο καιρό. Κι αφού η ελληνική κυβέρνηση τους το παρείχε πλουσιοπάροχα, τώρα υπάρχει μια μερική ανάκτηση της εμπιστοσύνης από τα χρηματοοικονομικά κέντρα της υφηλίου. Αυτό εξάλλου αποδεικνύει και η συμμετοχή 10 μεγάλων διεθνών τραπεζικών ομίλων.

Όμως μέχρις εδώ με τα θετικά. Κι αυτό διότι όλα δείχνουν πως το τίμημα για τους πολίτες της χώρας θα είναι μεγάλο. Ξέρετε, όλη αυτή η κατάσταση μου θυμίζει μια παλιά καλή, αριστερή ταινία. Το «βρέχει στο Σαντιάγκο» που εξιστορούσε την πτώση της κυβέρνησης Αλιέντε. Αμέσως λοιπόν μετά τις εκκαθαρίσεις πολιτικών ακτιβιστών και ανώνυμων Χιλιανών, η χούντα του Πινοσέτ έδωσε το πράσινο φως σε Αμερικανούς οικονομολόγους, την περίφημη σχολή του Σικάγο του Friedman, να υλοποιήσουν ένα σχέδιο πλήρους φιλελευθεροποίησης της οικονομίας.

Κι έτσι έγινε. Μόνο που μια ολόκληρη γενιά, αυτή των δεκαετιών του ’70-80 ξεκληρίστηκε για τη Χιλή. Όσο κι αν η χώρα αυτή θεωρείται σήμερα από τις αναδυόμενες, από αυτές που είναι πιο συμμαζεμένες στη Λατινική Αμερική, το κόστος ήταν βαρύ.

Μήπως λοιπόν οι αγορές που τώρα μας στηρίζουν τρίβουν τα χέρια τους για την λευκή πετσέτα που εμφανώς η κυβέρνησή μας έχει πετάξει εδώ και καιρό; Μήπως τα νέα χρυσά αγόρια των ΗΠΑ βρήκαν στην Ελλάδα ευκαιρία για έναν ακόμα πειραματισμό;