Premier Champions League...

Ήταν κάπου εκεί στο 85ο λεπτό -λίγο πριν ή λίγο μετά, δεν έχει σημασία- της αναμέτρησης της περασμένης Τρίτης μεταξύ των Μίλαν και Τότεναμ για το Champions League. Έχοντας ήδη από το 1ο λεπτό του αγώνα περιφέρει άσκοπα το σαρκίο του στο χορτάρι του «Σαν Σίρο», ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς πήρε την μπάλα από πάσα του επίσης ωσεί παρόντος Ρομπίνιο, αρκετά έξω από την αντίπαλη περιοχή, και επιχείρησε ένα άψυχο σουτ, που κατέληξε εύκολα στην αγκαλιά του τερματοφύλακα Εουρέλιο Γκόμεζ της αγγλικής ομάδας. Λίγα λεπτά νωρίτερα, ο Άαρον Λένον των φιλοξενούμενων είχε κάνει την κούρσα της ζωής του και είχε σερβίρει έτοιμο γκολ στον Πίτερ Κράουτς, που δεν ήταν δυνατό να αστοχήσει από απόσταση αναπνοής... Το 0-1 έμεινε μέχρι το τέλος της αναμέτρησης, καθιστώντας την ομάδα του Χάρι Ρέντναπ φαβορί για την πρόκριση στην επόμενη φάση, παρά τα περί του αντιθέτου αρχικά προγνωστικά. Οι δύο προαναφερθείσες φάσεις δε, σκιαγραφούν απόλυτα την ποδοσφαιρική «υγεία» που απέπνεε το βρετανικό σύνολο, σε πλήρη αντιδιαστολή με την «αρρωστημένη» εικόνα των παικτών της Μίλαν, στους οποίους θα ταίριαζε περισσότερο το... εκρού του νεκρού, παρά οι «ροσονέρι» εμφανίσεις... Με μόνο «όπλο» τους τσαμπουκάδες του «γραφικού», εδώ και πολλά χρόνια, Γκατούζο και τα... τσαλιμάκια των Ρομπίνιο και Ιμπραΐμοβιτς, δεν μπορείς να πας μακριά... Πόσο μάλλον, όταν στον πάγκο σου κάθεται κάποιος... Αλέγκρι.

Την ίδια και ακόμα περισσότερη ποδοσφαιρική «υγεία» απέπνεε αυτή η εκπληκτική ομάδα της Άρσεναλ, που είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε τη νύχτα της Τετάρτης. Σε ένα ματς-διαφήμιση της «στρογγυλής θεάς», τα «πιτσιρίκια» του Αρσέν Βενγκέρ -οι σύγχρονοι «μπέμπηδες» του βρετανικού ποδοσφαίρου, αν μου επιτρέπεται ο παραλληλισμός με εκείνη την αδικοχαμένη ομάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του σερ Ματ Μπάσμπι- βρήκαν το ψυχικό σθένος να «γυρίσουν» ένα σχεδόν χαμένο παιχνίδι κόντρα στη μεγάλη Μπαρτσελόνα του Λιονέλ Μέσι, ο οποίος μάλλον θα έχει μετανιώσει για το γεγονός ότι, στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, ήταν λίγο πιο ατομιστής απ' όσο θα έπρεπε...  Το υπερθέαμα του «Emirates» έσφυζε από ζωντάνια, νιάτα, τέχνη και ουσία συνάμα, όντας η ωραιότερη ποδοσφαιρική «ζωγραφιά» της σεζόν 2010-2011, μέχρι στιγμής... Δεν ξέρω αν η Άρσεναλ θα καταφέρει να ολοκληρώσει το... θαύμα, καθώς οι Καταλανοί στο «σπίτι» τους είναι σχεδόν ανίκητοι, ωστόσο... «κι εδώ που έφτασε, λίγο δεν είναι... κι αυτό που έκανε, μεγάλη δόξα».

Και οι δύο προαναφερθείσες αναμετρήσεις πάντως, ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτό που, λίγο-πολύ, όλος ο φίλαθλος κόσμος τείνει -αν δεν το έχει κάνει ήδη- να παραδεχτεί: το αγγλικό πρωτάθλημα, η Premier League δηλαδή, δεν αποκαλείται τυχαία έτσι... Είναι το πιο ανταγωνιστικό του πλανήτη, έστω και αν ποιοτικά δεν είναι πάντα το καλύτερο... Οι συγκινήσεις ωστόσο που προσφέρει και η πιθανότητα της έκπληξης που ελλοχεύει σε κάθε ματς, ακόμα και αν η Γουίγκαν π.χ. παίζει με τη Γιουνάιτεντ ή η Γουέστ Χαμ με την Τσέλσι, διατηρούν τις ομάδες που συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο ετοιμότητας.

Αντίθετα, στην Ισπανία δεν θα ήταν άτοπο να πούμε ότι, παρά τη μεγάλη κλάση ομάδων όπως η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης, η Primera Division έχει μια κάποια ομοιότητα με την ελληνικής έμπνευσης Super League -τρομάρα μας! Τείνει δηλαδή να μετατραπεί σε πρωτάθλημα δύο -το πολύ τριών- ταχυτήτων, με τους «μπλαουγκράνα» και τους «μερένχες» σε ρόλο, αντίστοιχα, Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, και όλους τους υπόλοιπους να «βράζουν», λιγότερο ή περισσότερο, στο ίδιο καζάνι... Πώς να είναι έτοιμη για τον «τυφώνα» Άρσεναλ η Μπαρτσελόνα, όταν στο πρωτάθλημά της «κάνει πλάκα» με κάποιες... Λεβάντε, Αλμερία, Χετάφε και Χέρκουλες; Εδώ στη Ρεάλ «έριξε» πέντε...

Όσο για την Ιταλία; Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις... Το πάλαι ποτέ κραταιό Campionato έχει προ πολλού χάσει την αίγλη του και η ανάδειξη νέων δυνάμεων, όπως η Παλέρμο, η Τζένοα και η Ουντινέζε π.χ., οφείλεται περισσότερο στον ξεπεσμό της Μίλαν, της Γιουβέντους, της Ρόμα, της Λάτσιο και, εσχάτως, της Ίντερ, για τις οποίες δεν πέρασε χωρίς συνέπειες -αγωνιστικές και μη- το σκάνδαλο Calciopoli, παρά στη δική τους βελτίωση... Είναι τυχαίο ότι αυτή η παραπαίουσα Μίλαν της περασμένης Τρίτης έκανε «περίπατο», μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, στη φετινή Serie A; Δεν νομίζω...