Άντζυ Σαμίου: Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά στα social media

Μας είχε προειδοποιήσει. Οσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε, χωρίς υπεκφυγές, αποκλίσεις και εξαιρέσεις: «Οι χαμηλής νοημοσύνης μη διαβάζετε τα σχόλιά μου γιατί θα βγαίνετε από τα ρούχα σας». Ομολογώ πως δεν την άκουσα. Από τη μια η δημοσιογραφική διαστροφή, από την άλλη η ανάγκη ανά(σ)τασης της πενιχρής μου αντίληψης, με έσπρωχναν ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες της διανόησης χωρίς χρησμούς και θεϊκή χείρα βοηθείας.

Το ξέρω. Το να ταξιδεύεις μόνος σε άγνωστες θάλασσες σημαίνει αγωνία. Και καταπονήσεις και σκαμπανεβάσματα και οφθαλμαπάτες και «πετσόκομμα φτερών» και σούρωμα ανέμου στα μπουγάζια του νου. Κωπηλατώντας «πάση δυνάμει» κατάφερα τελικά να περάσω ατενίζοντας νέους ορίζοντες και με μυαλό εξελιγμένο από δράμι σε οκά μπορούσα πλέον να απαγγείλω: «Πόντο πόντο ψάχνεις φταίξιμο να βρεις/όμως αν με χάσεις ούτε να το φανταστείς/τι θα πάθεις, θα πεθάνεις/εγώ είμαι αναντικατάστατη». Το ταξίδι άξιζε…



Ηταν κάποτε μια παρέα. Ο Λειβαδίτης και ο Λουντέμης, ο Ρίτσος και ο Σαμαράκης, η Σωτηρίου και ο Τσίρκας, ο πνευματικός κόσμος αυτού του τόπου που υπερασπιζόταν την Αριστερά με μια ασύλληπτη δυναμική. Τα λόγια είχαν δύναμη, τα γραπτά αξία, οι στίχοι νόημα. Τα χρόνια πέρασαν, τα μυαλά ξεπλύθηκαν σε πλυντήρια κονόμας, το κόκκινο έγινε ροζ, η φωτιά της διανόησης κατάντησε πίσσα σε πένες και λαλιές αριστερόφωτων εκφραστών, ο κάδος ξέρασε το κομματικό μόρφωμα μιας τάχα μου Αριστεράς αγκαζέ με τους σύγχρονους «εκτελεστές» της. Δεν θα σου πω ονόματα, τα ξέρεις καλύτερα από τον καθέναν. Τα βλέπεις να αναπαράγονται καθημερινά φορτωμένα με like και καρδούλες, διάσημες υπογραφές σε άσημη τροχιά, η σύγκριση πονάει γιατί είναι αδύνατη ή μάλλον αρκετά δυνατή για να αισθανθείς τον κατήφορο…

Αρκετά σοβαρευτήκαμε όμως, πονοκέφαλος μ’ έπιασε. Βάλε στη διαπασών την «Ασπιρίνη» της Αντζυς Σαμίου (θα σου χρειαστεί) και πάμε μια βόλτα στον Σαρωνικό. Τι; Δεν είναι καθαρά; Ελα τώρα, «σου λέω παραδώσου να γίνω το μωρό σου» κι άσε στην άκρη τα περιβαλλοντικά εγκλήματα. Ξέρω. Τον Σεπτέμβριο του 2017 η πετρελαιοκηλίδα του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη ΙΙ» μαύρισε τις ακτές της Αττικής, από τη Σαλαμίνα μέχρι τη Γλυφάδα, δεν έγινε όμως και τίποτα. Δεν με πιστεύεις; Το είχε πει ο τότε υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής, το είχε προσυπογράψει και η Αντζυ: «Είμαστε κι εμείς που είδαμε πίσσα κι αναπολήσαμε τα παιδικά μας χρόνια! Τότε που ήταν απαραίτητη προϋπόθεση μετά το κολύμπι να καθαρίσουμε από αυτήν τα ποδαράκια μας! Τότε που κολυμπούσαμε ακόμη και στον Σκαραμαγκά και τρώγαμε ψάρια στα ταβερνάκια του». Πόσο γλυκό, πόσο τρυφερό, πόσο επαναστατικό… Μην κοροϊδεύεις γιατί θα πω στην Αντζυ να φωνάξει τον Κασιδιάρη να σε κάνει «ντα». Ποιος δεν θυμάται τα γραφόμενά της, την άνοιξη του 2013, όταν μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Twitter προέτρεπε τον Ηλία Κασιδιάρη να δείρει τον Αδωνη Γεωργιάδη με την παρακάτω φράση: «Ηλία, είσαι αδικαιολόγητος! Κάποια στιγμή πρέπει να δείρεις κι έναν άντρα, ονόματα δεν λέμε, έχει πολλά υποκοριστικά και είναι σοπράνο!». Μη μιλάς, λοιπόν, γιατί «αγοράκι μου, στο τέλος θα το δεις/κοριτσάκι σαν κι εμένα δεν θα βρεις/να σου κάνει άνω κάτω τη ζωή/κι εσύ να θέλεις πιο πολύ…».

Βαθιά ερωτήματα - ρηχές κατάρες

Τέρμα τα τραγούδια και οι αμανέδες. Κλείσ’ το το ρημάδι να μιλήσουμε λίγο σοβαρά, να κάνουμε μια κουβέντα για πολιτική. Δεν σκαμπάζεις; Δεν πειράζει, θα σου τα μάθει όλα η Αντζυ, φτάνει να την ακολουθείς πιστά στα κατά τόπους social media. Τι δουλειά έχει η Αντζυ με την πολιτική; Εχει και παραέχει! Μια μούσα είναι προνόμιο κάθε μεγάλου ηγέτη. Πώς είχε ο Ανδρέας τη Ρίτα; Ετσι και ο Αλέξης (θέλει, δεν θέλει) έχει την Αντζυ. Τι κι αν «Αυτός ο άνθρωπος, αυτός» κατρακύλησε «Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά»; Καμία σημασία! Βαθιά υπόκλιση, λοιπόν, στον «Ανδρα, τον Ηγέτη, τον Ανθρωπο» και «Βάλτε το καλά στο μυαλό σας, κατακαημένοι ΝουΔούλοι: Η μισή Ελλάδα θα ήθελε, αν είχε ένα κότερο, να το δώσει στον Αλέξη για να ξεκουραστεί, γιατί κέρδισε την αγάπη και την εμπιστοσύνη της… Και το καημένο το Κούλη έχει μεγάλο κόμπλεξ με τον Τσίπρα… Σε λίγο θα του ζητήσει να τις μετρήσουν ποιος την έχει πιο μεγάλη… Κι εκεί μικρότερος θα είναι, είμαι σίγουρη…».

Αντζυ, δεν μιλάς καλά, αλλά σε συγχωρούμε. Καμία επανάσταση δεν έγινε με το «σεις» και με το «σας» και «κάντε μου μια πολύ μεγάλη χάρη, όσοι είστε φασίστες, διαγράψτε με για να μη σας ψάχνω έναν έναν». Καλά τους τα λες, Αντζυ μου, κι άσ’ τους να λένε ότι βρωμάς αριστεροσύνη από χιλιόμετρα, τρομάρα σου: «Αυτή είναι η ωραιότερη βρισιά που μου έστειλαν ποτέ. Πρώτον, αναρωτιέμαι αν μου αξίζει ένας τίτλος που δεν κέρδισα με αγώνες και μελέτη όπως έκαναν πάντα οι Αριστεροί. Και δεύτερον, βρωμάει η ειλικρίνεια, η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, η δικαιοσύνη; Ποιος θα μπορούσε να μην αντέχει τη μυρωδιά από φρεσκοκομμένο χορτάρι ή τον κήπο μετά τη βροχή; Η βρισιά αυτή με έβαλε σε ευλογημένες σκέψεις και μου πήρε όλη την άρνηση απ’ τις κατάρες και τις ανοησίες που γράφει με ευκολία ο καθένας προκειμένου να ξεφορτωθεί το βάρος της συνείδησής του… Δεν μπορείς να πεις πως αγαπάς αν δεν αγαπάς όλον τον κόσμο. Η καθαρή καρδιά μετουσιώνει τις κατάρες σε ευλογία και ευωδιάζει υπέροχα».

Μια που ρωτάς κι αναρωτιέσαι, να σου απαντήσω, λοιπόν, Αντζυ μου: Πρώτον, ο τίτλος της αριστερής δεν σου αξίζει και, δεύτερον, πόσο ωραία τα λες, πόσο λογοτεχνικά, ουμανικά κι ακομπλεξάριστα εκφράζεσαι! Τι κι αν έχεις ρίξει κατάρες σε κυβερνήσεις: «Φέτος, το 2020, εύχομαι η σημερινή κυβέρνηση να μην έχει χρόνια πολλά». Σε υπουργεία: «Στον λαιμό να τους κάτσει η πίτα στο υπουργείο Ανάπτυξης!». Στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.: «Παρακαλούνται όσοι αυτοκτονούν να αφήνουν σημείωμα τι ψήφισαν για να ξέρουμε αν πρέπει να λυπηθούμε». Αλλά και σε μικρά παιδιά επειδή η δημοσιογράφος μαμά τους έγραψε κάτι που δεν σου άρεσε: «Ντροπή σου! Κι εύχομαι όλα αυτά που έγραψες χωρίς να ξέρεις τίποτα για μένα κι έστρεψες τόσο μίσος εναντίον μου να το δεχτείς κι εσύ στον εαυτό σου και τα παιδιά σου!». Ξέρεις, Αντζυ μου, ο αριστερός παππούς μου έλεγε μια φράση: «Η κατάρα είναι γαϊδάρα και γυρίζει στον αφέντη της». Μην τις υποτιμάς τις παροιμίες, ούτε και τους αριστερούς…

Η Αντζυ πήρε τ’ όπλο της

Για όσους δεν έχουν καταλάβει, η Αντζυ Σαμίου δεν αποτελεί μια τυπική περίπτωση αριστερής θολούρας, αλλά πολλά παραπάνω. Εχοντας προφανώς ως πηγή έμπνευσης τον Νο1 επαγγελματία συνωμοσιολόγο των ΗΠΑ και σύμμαχο του Τραμπ, Αλεξ Τζόουνς -«Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί χημικά στο νερό για να κάνει τους ανθρώπους gay», «Οι βόμβες στον Μαραθώνιο της Βοστώνης ήταν δουλειά της κυβέρνησης Ομπάμα για επικοινωνιακό αντιπερισπασμό»-, ανέπτυξε κατά καιρούς στους διαδικτυακούς φίλους της τις δικές της θεωρίες συνωμοσίας. Μία εξ αυτών είχε συλληφθεί μετά τη δολοφονική επίθεση σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, τον Μάιο του 2017. Η καλλίπυγος αοιδός έγραφε τότε: «Μήπως πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών; Τι είχε μέσα ο φάκελος, στράκα στρούκα; Κι εγώ τραυματίστηκα όταν άνοιξα τον λογαριασμό της ΔΕΗ αλλά δεν με έβαλαν στη ΜΕΘ. Τι ακριβώς συμβαίνει; Είναι τόσο ανίδεοι οι χειρουργοί και χρειάζονται καμιά δεκαριά χειρουργεία για να διορθώσουν εκδορές; Βρήκε ευκαιρία ο Λουκάς να κάνει και κάτι μερεμέτια που είχε ξεχασμένα; Τον κρατάνε μέσα για να παρουσιάσουν σοβαρό έναν ακίνδυνο τραυματισμό; Τον κρατάνε μέσα γιατί ακόμη δεν το εκμεταλλεύτηκαν επικοινωνιακά και πολιτικά όσο ήθελαν; Ή μας κρύβουν κάτι;». Τι να σου πούμε, Αντζυ μου, κι εμείς οι αδαείς; Καλύτερα να είχες ρωτήσει τον ομοϊδεάτη σου Αλεξ Τζόουνς για να πάρεις μια σοβαρή απάντηση.

Ουπς! Τι ανέβασες τώρα; Για πάμε όλοι μαζί δυνατά: «Μία σου και μία μου θα το μετανιώσεις/με το ίδιο νόμισμα θα το πληρώσεις/Μία σου και μία μου τώρα πια το ξέρεις και γι’ αυτό που έκανες θα υποφέρεις». Οχι, Αντζυ μου εσύ, προς Θεού! Εμείς υποφέρουμε με αυτά που γράφεις και… ξεγράφεις: «Είδες, Κούλη, για να είσαι προβλέψιμος; Σου τον έστειλε τον φερετζέ ο Ερντο! Εγώ όμως είμαι σίγουρη πως χαίρεσαι γιατί μαζεύεις κι άλλα χρυσαύγουλα. Ολα τα άλλα στάχτη και μπούρμπερη», είπε και ελάλησε για να συνεχίσει δριμύτερη: «Το λογικό είναι να αφήσουμε ανοιχτά τα σύνορα και να διευκολύνουμε τους ανθρώπους να περάσουν στην Ευρώπη, αλλά ποιος έχασε τη λογική; Οσες χιλιετίες κι αν περάσουν, ζώα με βασικά ένστικτα θα είμαστε… Και να σας πω και κάτι άλλο; Οταν μου λένε πως γίνεται εισβολή, είναι γιατί αυτό θέλουν να πιστέψω… Ποιος μου λέει πως δεν είναι τεχνητή αυτή η κρίση και σε συνεννόηση win win με την Τουρκία; Εχω κάποιον λόγο να πιστεύω πως στα καλά καθούμενα ο σουλτάνος αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα και η Ε.Ε. δεν νοιάζεται καθόλου; Ανοίξτε, ρε κουτάβια, λίγο το μυαλό σας που κάθεστε μπροστά στο σκατοκούτι και τα καταπίνετε όλα αμάσητα». Τι κι αν οι φίλοι της, όπως ένας πολύ γνωστός συνθέτης και στιχουργός, της επισημαίνουν: «Αντζυ, κόψ’ το! Εκτίθεσαι ανεπανόρθωτα». Εκείνη πληκτρολογεί ακατάπαυστα με φόντο τη Λέσβο και τον Εβρο, μέχρι τη στιγμή που ο Τσίπρας δηλώνει στο κεντρικό δελτίο του MEGA πως η κυβέρνηση ορθώς έπραξε και έκλεισε τα σύνορα. Ευθύς αμέσως ματαιώνει τα γραφόμενά της με την ατάκα: «Ας μην αρχίσω να τον παινεύω πάλι, όποιος έχει μάτια βλέπει κι όποιος έχει αυτιά ακούει». Οχι πια… Κάποιοι από εμάς στραβωθήκαμε και τυφλωθήκαμε από όσα διαβάζουμε κι ακούμε από το στόμα σου, Αντζυ μου…

Φωτιές, Μακεδονία, κορωνοϊός και βλάκες

Τώρα, καλή μου, νομίζω πως ήρθε η στιγμή να τα πούμε λίγο πιο prive. Ξέρεις τι θυμήθηκα; Πόσο ωραία μάς τα ’λεγες σ’ εκείνο το τσιφτετέλι: «Κι απόψε κλείδωσες, μ’ αυτό δε σε γλιτώνει/εμένα βλέπεις σ’ όποια νύχτα κι αν κρυφτείς/θα πέσει θύμηση σαν κάφτρα στο σεντόνι/κι ως το πρωί δε θα μπορείς να κοιμηθείς/Κάφτρα που σε καίει πάντα θα ’μαι ’γώ, κάφτρα στο τσιγάρο, στη καρδιά και στο μυαλό». Πού να ’ξερες, βρε Αντζυ μου, τα χρόνια εκείνα πως όταν σβήσεις τα φώτα των μπουζουκλερί θα αναδειχτείς στην κάφτρα του Διαδικτύου. Οχι, δεν καπνίζω, το ’χω κόψει μετά από εκείνη την ανάρτησή σου που ’λεγε: «Το τσιγάρο θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται όπως τα ναρκωτικά». Πολύ δημοκρατική τη βρήκα, αμέσως την ασπάστηκα. Και μια που μιλάμε για κάφτρες, ξέρεις τι μου ’ρθε στο μυαλό; Εκείνη η εξαίρετη ανάρτησή σου το φονικό καλοκαίρι του 2017, όταν ανήμερα της γιορτής της Παναγίας έγραφες: «Τι να πεις… άπραγη κι η Παναγία. Τόσες λιτανείες, τόσες χιλιάδες κεριά θα καούν, τόσα πανηγύρια, τόσες προσευχές, μα δεν λέει να βάλει το χεράκι της να σβήσουν οι φωτιές. Λες να θέλει να μας πει κάτι;». Τι να σου πω, βρε καλή μου; Δεν ξέρω. Καλέ, μη μου φωνάζεις: «Εγώ έχω το θάρρος να τα βάζω και με το Θεό άμα λάχει, ενώ εσύ είσαι κότα γονατιστή μπροστά σε μια Παναγιά που γ@μ@σταυρίζεις δέκα φορές την ημέρα για ό,τι άσχετο συμβεί στην άσχετη ζωή σου…», θα πάθω κάνα πανικό και δεν είναι εποχή να τρέχω στα νοσοκομεία με τους κορωνοϊούς! Εγώ δεν είμαι σαν τον «θλιβερό και φανατικό Χατζηνικολάου του Tennis Club της Εκάλης», όπως έγραφες. Μια μικρομεσαία μεροκαματιάρα είμαι σε μια «χώρα τελείως ανοχύρωτη για κάθε σοβαρή επιδημία». Τι είπες; «Αν ο κορωνοϊός περάσει το κατώφλι των κρατικών νοσοκομείων, θα κολλήσουν όλοι όσοι βρίσκονται εκεί. Ενώ θα έπρεπε να μοιράζονται και να φοριούνται υποχρεωτικά μάσκες σε όποιον μπαίνει μέσα και να υπάρχουν αντισηπτικά τζελ σε κάθε διάδρομο, παρακαλάς για μια μάσκα, κι αν έχουν σου δίνουν, αν όχι, σου λένε πως δεν είναι υποχρεωμένοι. Κινδυνεύουμε όλοι από μια ανίκανη κυβέρνηση που δεν παίρνει τα απλούστερα μέτρα! Παρακαλάτε να μην έχουμε κρούσμα στην Ελλάδα γιατί θα εξαπλωθεί σαν πανούκλα!».



Τρόμαξα, βρε Αντζυ μου, λέω να πάω μέχρι τη Βόρεια Μακεδονία που δεν έχει ακόμη κρούσμα, ανέβασε μόνο σε παρακαλώ ξανά εκείνο τον χάρτη για τις τρεις Μακεδονίες μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους για να πάω στο σωστό κομμάτι εκτός Ελλάδας! Μεταξύ μας τώρα, δεν θέλω να σε σοκάρω, αλλά, ξέρεις, τότε μοιράστηκαν κάποιες εκτάσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όχι η Μακεδονία, αλλά δεν έχει σημασία, αυτά είναι λεπτομέρειες… Ουφ, κουράστηκα με την πολιτική. Να πιάσουμε κάνα άλλο θέμα, πιο γυναικείο, κάνα κουτσομπολίστικο, κάνα ερωτικό. Οταν είχες σχολιάσει τη σχέση του Αλέξη με την Μπέτυ πολύ ζήλεψα: «Ακαταλαβίστικα πράγματα… αυτοί οι δύο αγαπιούνται από παιδιά κι έχουν περάσει από 40 κύματα». Ενώ οι άλλοι; Το ζεύγος Γεωργιάδη - Μανωλίδου; «Διακρίνω μια ξινίλα να το πω; Καταναγκαστικά έργα να το πω; Μαλωμένοι ήσαντε;». Τι να σου πω, βρε Αντζυ μου, πάντως αυτόν τον Αδωνι, μακριά από εμάς, πολύ τον μελετάς, να το προσέξεις αυτό: «Βλέπουν λέει τον “Δούκα” από τις “Αγριες Μέλισσες” στον δρόμο και τον βρίζουν γιατί είναι παλιάνθρωπος.... και μετά αναρωτιέσαι ποιοι πιστεύουν τα φέικ νιούς, και ποιοι ψηφίζουν Αδωνη ... Ελληνική ευφυΐα!». Βλάκες, Αντζυ μου, βλάκες με περικεφαλαία οι Ελληνες. Τα ’λεγες εσύ πριν και μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2019, αλλά ποιος σε άκουγε; «Καμιά τύχη, παίδες… πίσω στα σκοτάδια… ραγιάδες για πάντα… Ο πανένδοξος λαός μας μ’ έναν τρόπο έχει μάθει να συμμορφώνεται: μαστίγιο και καρότο. Πού πας εσύ να τους δώσεις ελευθερίες και παροχές; Βάλ’ τους ένα κουτί να τους ψέλνει από το πρωί μέχρι το βράδυ για το ποιοι είναι και τι πρέπει να κάνουν, φοβέριζέ τους από το πρωί μέχρι το βράδυ πως θα χάσουν το ψωμί τους και δεν θα τους χάσεις ποτέ… εκεί θα τους έχεις, στρατιωτάκια… Ε, μα πια!». Ε, μα πια, δεν λες τίποτα! Μπούχτισα, τα ’πες όλα, Αντζυ μου, συνέχισε να γράφεις και εύχομαι σύντομα και βουλευτής. Κι όταν με το καλό έρθει εκείνη η ώρα, θυμήσου εκείνο το ωραίο που είχες ποστάρει κάποτε: «Ο ηλίθιος δεν είναι μόνο ανίκητος, είναι κι ευτυχισμένος! Τώρα αν σου λάχει να πέσεις σε σκεπτόμενο ηλίθιο, φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς…».


Διαβάστε επίσης

Κορωνοϊός: Άλλα 11 κρούσματα στη χώρα - Μείνετε σπίτι σας, καλεί ο Κικίλιας τις ευπαθείς ομάδες

Κορωνοϊός: Ποιες είναι οι ευπαθείς ομάδες - Πώς μπορούν να προστατευθούν