Σάκης Ρουβάς: «Στη ζωή μου είμαι ένας μικρός Ηρακλής»

Το θέατρο «Πάνθεον» είναι κατάμεστο από κόσμο που παρακολουθεί τους άθλους του Ηρακλή με κομμένη την ανάσα. Στο φινάλε και στην υπόκλιση του Σάκη Ρουβά ο κόσμος σηκώνεται ενθουσιασμένος και χειροκροτά όρθιος. Λίγα λεπτά αργότερα, ήδη έξω από το καμαρίνι του Σάκη Ρουβά, δημιουργείται το αδιαχώρητο από πλήθος ανθρώπων κάθε ηλικίας που σπεύδουν να του δηλώσουν τον θαυμασμό τους για την ερμηνεία του και να φωτογραφηθούν μαζί του. Εκείνος, παρά το μοναδικό του star quality που τον ακολουθεί πάνω από μία 20ετία, αφιερώνει υπομονετικά χρόνο σε όλους.

Αμέσως μετά, η προγραμματισμένη μας συνέντευξη καταλήγει σε μια πολύωρη συζήτηση, με τον Σάκη Ρουβά να μου αποκαλύπτει όσα κρύβονται πίσω από τη λάμψη του κορυφαίου εγχώριου σταρ: η ουσία, η δύναμη, η ευφυΐα και το πάθος ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη που εδώ και 20 χρόνια δίκαια συνεχίζει να εκπλήσσει και να διευρύνει το κοινό του όχι μόνο γιατί το θέλει και το διεκδικεί, αλλά κυρίως επειδή το αξίζει. 

- Κατά πόσο αισθάνεσαι Ηρακλής στην πραγματική σου ζωή;
H ζωή μου όλη, όπως τη βλέπω τώρα και την αξιολογώ αντικειμενικά ως παρατηρητής, και όχι όπως την ένιωθα τότε που τη ζούσα, ήταν μια πορεία εξελικτική μέσα από δυσκολίες και άθλους. Διέγραψα μια διαδρομή  την οποία όταν ξεκινούσα δεν φανταζόταν ούτε ο κοινωνικός μου περίγυρος, ούτε οι γονείς μου, αλλά ούτε και εγώ ο ίδιος. Υπήρχε πάντα μια αόρατη δύναμη και ένας δαίμονας που με κατηύθυνε να διανύσω τη διαδρομή, να πάω παρακάτω. Αντιλήφθηκα τι συμβαίνει στη ζωή και στην καριέρα μου από κάποιο σημείο και μετά, όπου με τη βοήθεια συγχρόνως κάποιων συγκυριών πήρα την κατάσταση στα χέρια μου. Ναι, ήμουν ένας μικρός Ηρακλής, όπως Ηρακλήδες είναι χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που προσπαθούν να πετύχουν τα θέλω τους, να προχωρήσουν παρακάτω υπερβαίνοντας εμπόδια και δοκιμασίες καθημερινά.

- Οι Ελληνες σήμερα είναι ολίγον Ηρακλήδες;
Οι Ελληνες σήμερα έχουν να τα βάλουν με  τεράστια θηρία. Βάλλονται από παντού και επιπλέον κάποιοι προσπαθούν να τους επιβάλουν ακόμη και τρόπο ζωής. Το όλο περιβάλλον εκπέμπει μια δυσάρεστη οσμή, καθώς θυμίζει την κόπρο του Αυγεία, η οποία δύσκολα μπορεί να καθαριστεί.

- Τα παιδιά που έρχονται να παρακολουθήσουν την παράσταση αντιλαμβάνονται το νόημα του Ηρακλή;

Τα παιδιά παρακολουθούν πολύ συγκεντρωμένα. Συμμετέχουν στην ιστορία, αντιδρούν σε όλους τους ήρωες και εμένα με προειδοποιούν για ό,τι συμβαίνει γύρω μου. Είναι συγκινητικό το πώς συμμετέχουν. Είναι ένα δίκαιο, αυστηρό και πολύ απαιτητικό κοινό.

Στο τέλος της παράστασης τα παιδιά χειροκροτούν συνεπαρμένα και πολλές φορές φωνάζουν: «Νικήσαμε!». Θέλουμε πάντα να νικάμε, αλλά το μήνυμα που περνάνε ο μύθος και η παράσταση είναι ότι η νίκη θέλει μεγάλη προσπάθεια και θυσίες. Αυτό μεταφράζεται στην καθημερινότητα και στην επικαιρότητα. Και αυτό με συγκινεί στον Ηρακλή ως ήρωα. Η δύναμη και η αναφορά του είναι διαχρονικές.

- Τι σε θυμώνει στo σημερινό κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι;
Με δυσαρεστεί το γεγονός ότι οι σοφοί άνθρωποι αυτής της χώρας δεν μπόρεσαν να οδηγήσουν τον λαό στην απόκτηση μιας παιδείας, μιας σοφίας, η οποία θα έφερνε ευμάρεια, δημιουργία και προσωπική εξέλιξη και όχι προσωπικό βόλεμα και επιδεικτική κατανάλωση. Σαφώς και έχει ευθύνες ο λαός, την περισσότερη όμως ευθύνη τη δίνω στους άξιους πολιτικούς και πνευματικούς ανθρώπους, που εκ των πραγμάτων έπρεπε να είναι καθοδηγητές και μάλιστα αποτελεσματικοί.



- Περίγραψέ μου μια δύσκολη στιγμή της ζωής σου.
Εχω περάσει μέσα από δύσκολες καταστάσεις σε διάφορες φάσεις της ζωής μου. Πιστεύω όμως ότι οι δυσκολίες της παιδικής ηλικίας είναι αυτές που αφήνουν σε όλους μας τις πιο έντονες καταγραφές και καθορίζουν το υπόλοιπο της ζωής μας. Μεγάλωσα χωρίς καμία άνεση έχοντας μόνο τα απαραίτητα: ζούσαμε πέντε άτομα σε 45 τ.μ., ουσιαστικά σ’ ένα δωμάτιο όπου έσταζε. Επιπλέον, ήρθε και το διαζύγιο των γονιών μου και δυσκόλεψε τα πράγματα ακόμη περισσότερο. Η ουσία είναι πως μετά, αφού ενηλικιωθείς και πάρεις τη ζωή στα χέρια σου, θέλεις να αυτοϊαθείς, να δυναμώσεις, να πας παρακάτω. Να βρεις τον δικό σου τρόπο εξέλιξης.

- Γνωρίζω ότι αυτή την αυτοβελτίωση την αναζήτησες μέσα από τα σεμινάρια του NLP (Neuro-Linguistic Programming - Nευρο-Γλωσσικός Προγραμματισμός) που παρακολούθησες κατά το παρελθόν.
H μεγάλη αλλαγή, καταρχήν, μου συνέβη όταν γνώρισα έναν σπουδαίο πνευματικό, ο οποίος μου άνοιξε έναν νέο τρόπο σκέψης, προσέγγισης και αντιμετώπισης της ζωής. Ημουν, όμως, έτοιμος. Αυτό ήθελα και έτσι βρήκα αυτόν τον άγιο άνθρωπο. Στη συνέχεια, οι δικές μου προσωπικές ανησυχίες με οδήγησαν στο ΝLP. Mπήκα σε μια διαδικασία αυτοβελτίωσης, την οποία δεν σας κρύβω ότι συνεχίζω μέχρι τώρα. Το στοιχείο της αυτοβελτίωσης, όμως, υπήρχε πάντα μέσα μου. Από παιδί είχα ένα drive, μια δύναμη να αλλάξω, να μη μένω στάσιμος και, κυρίως, σ’ αυτό που δεν μου άρεσε.

- Τι σε έκανε να πεις «τώρα αλλάζω»;
Αισθανόμουν ότι υπήρχαν περιπτώσεις όπου έκανα ένα βήμα μπροστά και δέκα πίσω. Ωστόσο, υπήρχε πάντα, όπως είπα, μια αόρατη δύναμη που δεν με άφηνε να επαναπαυτώ και να ακολουθήσω την εύκολη λύση.

- Πώς μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος που στη συνείδηση του κόσμου είναι ο σταρ και συνεχώς αποθεώνεται;
Για μένα αυτή η ένωση με τον κόσμο ήταν λυτρωτική, ήταν αυτό που αποζητούσα. Μια πηγή ενέργειας που βρήκε τον αποδέκτη της. Η επικοινωνία και η σχέση μου με τον κόσμο με καθόρισαν. Απολαμβάνω να κινητοποιούμαι από την ενέργεια που ανταλλάσσουμε, ο κόσμος δυναμώνει το πάθος μου να δρω ως καλλιτέχνης και να εκφράζομαι στη μουσική, στο θέατρο, στον κινηματογράφο.

- Υπήρξαν στιγμές που όλο αυτό σου έφερε ψυχική ανισορροπία;
Nαι, υπήρξαν στιγμές που έχασα την προσωπική μου ισορροπία. Το περιβάλλον και οι συνθήκες που ήταν δραματικά διαφορετικά για μένα με έκαναν να περάσω από δύσκολες φάσεις. Από κει που ήμουν ένας νέος αθλητής που ήξερε να αγωνίζεται και να κοιμάται νωρίς βρέθηκα σε ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό. Οι αθλητές βοηθάνε ο ένας τον άλλον και έχουν ευγενή άμιλλα μεταξύ τους. Η αλλαγή, λοιπόν, από το προστατευμένο αθλητικό περιβάλλον της Κέρκυρας με την πειθαρχία του πρωταθλητισμού στην Αθήνα με τον κόσμο της δισκογραφίας ήταν τεράστια. Είχα να αντιμετωπίσω πολύ διαφορετικά πρόσωπα και καταστάσεις, να μάθω να διαχειρίζομαι τη φήμη μου και να δουλεύω 7 μέρες και νύχτες την εβδομάδα! Ολα αυτά εν μέσω αδηφάγων media που αγνοούσα μέχρι τότε. Ολο αυτό με σόκαρε, με έκανε καχύποπτο απέναντι στους ανθρώπους και αγοραφοβικό, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να απολαύσω αυτό που μου συνέβαινε. Παράλληλα, η επικοινωνία με τον κόσμο με απογείωνε και ο κόσμος ήταν πάντα η απάντηση στο αν έχω κάνει τις σωστές επιλογές. Ηταν η δύναμή μου!

- Η εμφάνιση έχει παίξει ρόλο στην καριέρα σου;
Τα πάντα έχουν παίξει ρόλο στην καριέρα μου. Τα πάντα. Τελεία.

- Με την υποκριτική γιατί ασχολήθηκες;
Για το θέατρο θα σας εκμυστηρευτώ κάτι ακόμη που λίγοι το γνωρίζουν. Οι γονείς μου ήταν ερασιτέχνες ηθοποιοί και μαζί με μια ομάδα άλλων ανθρώπων ιδρυτές της καλλιτεχνικής σκηνής στην Κέρκυρα. Μεγάλωσα μέσα στο θέατρο, γαλουχήθηκα ανάμεσα σε πρόβες και θεατρικές παραστάσεις  σε μουχλιασμένα θεατράκια από την υγρασία της Κέρκυρας. Θυμάμαι τον πατέρα και τη μητέρα μου να με βάζουν πάνω στη βέσπα και να πηγαίνουμε μαζί στο θέατρο. Πέντε ετών έπαιξα και τον πρώτο μου ρόλο.



Από την παράσταση «Ηρακλής», στην οποία πρωταγωνιστεί φέτος

Στo θέατρο και στον κινηματογράφο με εξιτάρει το γεγονός ότι είναι ένας σπουδαίος τρόπος να ανακαλύψεις κι άλλα πράγματα για σένα τον ίδιο. Βιώνεις καταστάσεις μέσα από ειδικές συνθήκες, εξερευνάς και αναλύεις συμπεριφορές χωρίς να τις ζεις στην πραγματικότητα. Με αυτό τον τρόπο ζεις και άλλες παράλληλες ζωές, κατανοώντας διαφορετικές πτυχές του εαυτού σου. 

- Ησουν έτοιμος να δεχτείς τέτοια πυρά λόγω της μετάβασής σου από τον έναν χώρο στον άλλον;
Εχω δεχτεί τόσα πυρά από τη μέρα που ξεκίνησα που τίποτα πια δεν μου προκαλεί εντύπωση. Η ζωή μου όλη είναι ένας αγώνας. Η μητέρα μου λέει ότι 3 μηνών κόντευα να πεθάνω. Είμαι φτιαγμένος έτσι, να δίνω μια ζωή τον δικό μου αγώνα. Είμαι από τη φύση μου μαχητής. Δεν τίθεται, λοιπόν, θέμα για το αν και πώς θα ζήσω. Θα ζήσω, και μάλιστα όπως επιλέγω εγώ. Οποιος θέλει να βαράει, ας βαράει.

- Πάμε στο περιβόητο Βραβείο Αρχαίου Δράματος για την ερμηνεία σου ως Διόνυσος στις «Βάκχες» του Ευριπίδη και στο περιστατικό με τη Χρυσούλα Διαβάτη. Εκείνη τη στιγμή σοκαρίστηκες;
Σας είπα και πριν ότι συνέχεια θυμάμαι να ακούω ηχηρές απόψεις άλλων για μένα και για το τι είναι εφικτό και τι όχι να κάνω. Η συγκεκριμένη φωναχτή γνώμη-τοποθέτηση μου έδωσε τη δυνατότητα να τοποθετηθώ και εγώ ηχηρά. Με την ψυχή μου κάνω αυτή τη δουλειά και με σεβασμό στους ανθρώπους του κάθε επαγγέλματος, αλλά πάνω απ’ όλα με σεβασμό στο κοινό. Είμαι πολύ ευτυχής που το κοινό μου μεγαλώνει: από παιδιά του δημοτικού που έρχονται στον «Ηρακλή» μέχρι τους κριτικούς του αρχαίου δράματος. Το ίδιο τους σέβομαι και το ίδιο προσπαθώ για να τους ικανοποιήσω. Από εκεί και πέρα, ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζεται και να εξελίσσεται μέσα από όποια διαδικασία εκείνος επιλέγει. Τόσο απλά. Να ξέρετε πάντως ότι οτιδήποτε κι αν συμβαίνει δεν έχει τη δύναμη να με επηρεάσει στην επικοινωνία μου με τον κόσμο. Από τη στιγμή που ετοιμάζομαι για να βγω στη σκηνή -μουσική ή θεατρική-, μπαίνω σε μια διαδικασία η οποία με εξαγνίζει. Τα πάντα σταματούν και ξεκινά ένα μαγικό ταξίδι.

- Τα χρόνια που περνάνε σε προβληματίζουν;
Στο θέαμα δεν υπάρχει χρόνος. Πιστεύω ότι θα τραγουδάω και θα ερμηνεύω μέχρι να πεθάνω.

- Πώς είναι ο Σάκης Ρουβάς στο σπίτι;
Ενας κανονικός μπαμπάς μιας πολυμελούς οικογένειας. Ζω με την Κάτια και τα παιδιά κάθε τους βήμα και δραστηριότητα, παίζουμε, διασκεδάζουμε, διαβάζουμε και ταξιδεύουμε όλοι μαζί.

- Εχουν συνειδητοποιήσει ότι οι γονείς τους είναι διάσημοι;
H Αναστασία όταν ήταν μικρότερη νόμιζε ότι όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας και είμαστε μια παρέα, και αυτό γιατί όταν κυκλοφορούμε στον δρόμο όλοι μας μιλάνε με τα μικρά μας ονόματα. Δεν καταλάβαινε γιατί συμβαίνει αυτό. Μέχρι που κάποια στιγμή την πήρα σε μια συναυλία στην Αρχαία Ολυμπία και είδε τον κόσμο να ουρλιάζει φωνάζοντας «Σάκη». Βίωσε μια ενέργεια που ήταν για εκείνη λίγο σοκαριστική. Φαντάσου ότι διέκοψα τη συναυλία, την πήρα αγκαλιά και την πήγα στα παρασκήνια στην Κάτια για να ηρεμήσει. Το παιδί μου αισθάνθηκε εκείνη την ώρα ότι μοιράζεται τον πατέρα της με τον κόσμο και φυσιολογικό ήταν να νιώσει αμηχανία και ανασφάλεια.

Για ένα διάστημα, όποτε άκουγε τραγούδι μου, έδειχνε συγκινημένη και όταν τη ρωτούσες γιατί, μη μπορώντας να το εξηγήσει έλεγε:  «Γιατί έχω ευαίσθητη επιδερμίδα».

- Η Κάτια ήταν κομβικό σημείο στη ζωή σου; Εχετε περάσει δυσκολίες;
Με την Κάτια αισθάνθηκα από την αρχή έναν μαγνητισμό. Για να επιλέξεις έναν άνθρωπο με τον οποίο θα συμπορευτείς και θα κάνεις μαζί του παιδιά πρέπει πραγματικά να το θέλεις. Είναι η σύντροφος που με γειώνει και με απογειώνει και μια καταπληκτική μητέρα που με κάνει περήφανο. Στα τόσα χρόνια που είμαστε μαζί ευνόητο είναι ότι υπήρξαν και δυσκολίες. Η δυναμική και η αλήθεια της σχέσης μας, όμως, είναι πάντα πιο ισχυρή και ουσιαστική.




Με τη σύντροφο και μητέρα των παιδιών του, Κάτια Ζυγούλη

- Το γεγονός ότι μετά την απόκτηση παιδιών η Κάτια σταμάτησε τη δουλειά είχε να κάνει με δική σου προτροπή;
Iσα-ίσα που εγώ τη συμβούλευα πάντα να μην περιορίσει τη δουλειά της. Ηταν δική της απόφαση να δοθεί ολοκληρωτικά στα παιδιά. Αφιερώθηκε ολόψυχα στην οικογένειά μας, καθώς ήταν εκείνο που ήθελε πραγματικά.

- Οταν απέκτησες παιδιά φοβήθηκες μήπως χάσεις τις θαυμάστριές σου;
Oύτε που μου πέρασε από το μυαλό. Ηταν τόσο συγκλονιστική η όλη εμπειρία, που δεν θα το θυσίαζα με τίποτα. Από την άλλη, η σχέση μου με τον κόσμο δεν είναι επιφανειακή, είναι αληθινή, μετράει 23 χρόνια και δυναμώνει συνεχώς, εξελίσσεται αμοιβαία.

- Γάμο θα έχουμε;
Εχω κάνει τόσες προτάσεις γάμου στην Κάτια… που θα έχουμε. Είναι κάτι τόσο όμορφο, άλλωστε.  
- Ας τελειώσουμε γλυκά. Δώσε μου μια σκηνή οικογενειακής ευτυχίας στην οικία Ρουβά.
(γέλια) Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω… Από τον καναπέ όπου και οι τρεις κάνουν διαγωνισμό ποιος θα σκαρφαλώσει πιο ψηλά πάνω μου μέχρι ανταλλαγές φιλιών μεταξύ των πέντε και μπάνιο στην μπανιέρα με τα αντίστοιχα παιχνίδια αλλά και γέλια, τον Αλέξανδρο να με αγκαλιάζει κοιτώντας με στα μάτια και να μου λέει: ‘‘Σ’ αγαπώ!’’.