Φαγητό - ποτό - πάρτι με ελληνικά: Το τρίπτυχο της διασκέδασης από την παραλιακή μέχρι την Κηφισιά, ζητούνται... εναγωνίως μουσικοί για τα live

Σάββατο βράδυ στο Κολωνάκι, οι θαμώνες του εστιατορίου Gorlomi στο Κολωνάκι, τρώνε υπό τους ήχους τραγουδιών του Πάριου, της Μαρινέλλας, της Βίσση και του Ρέμου μεταξύ άλλων. Κάποια βράδια μετά τις 22:30, η ένταση ανεβαίνει λίγο ενώ πολλοί πελάτες και παρέες σηκώνονται από τα τραπέζια τους υλοποιώντας το τρίπτυχο φαγητό-ποτό-πάρτι με ελληνικά, σε έναν χώρο που δύσκολα θα το φανταζόσουν.

Είναι όμως ένα τρίπτυχο που φαίνεται να κυριαρχεί ή αν θέλετε να έχει κάνει ένα πολύ δυνατό «comeback» τα τελευταία χρόνια, κάτι που φαίνεται σε διάφορες περιοχές της Αθήνας.

Δεν είναι λίγα μάλιστα τα μαγαζιά -από καφετέριες μέχρι συνοικιακά μπαράκια- που κάποιες μέρες της εβδομάδας στήνουν live με νεαρούς τραγουδιστές, συνήθως τις καθημερινές όταν οι μεγάλοι νυχτερινοί ναοί είναι κλειστοί. Το πρόβλημα που υπάρχει από πέρυσι όμως είναι ότι με τόση ζήτηση για τόσα live, δεν υπάρχουν μουσικοί και οι μαέστροι που αναλαμβάνουν να στήσουν το πρόγραμμα, «ματώνουν» για να τους βρουν.

Η τρέλα με τα πάρτι όπου κυριαρχεί το ελληνικό ρεπερτόριο καλά κρατεί και αυτό φάνηκε από τις πρώτες μέρες λειτουργίας μαγαζιών όπως το Forte στο Κολωνάκι. Εκεί, όπου κάθε Πέμπτη εμφανίζεται φέτος ο Ηλίας Βρεττός σε συνδυασμό με τον dj του μαγαζιού, στήνοντας ένα γλέντι που από κάποια στιγμή και μετά μετατρέπει το μαγαζί σε ορθάδικο.


Οι καρέκλες φεύγουν για να χωρέσει ο κόσμος που συρρέει στο εστιατόριο, ότι γίνεται και στο Rock ’n’ roll, ένα από τα πιο κλασικά στέκια της Αθήνας, που του χρόνου θα κλείσει σαράντα χρόνια λειτουργίας. Το απογευματινό πάρτι του Σαββάτου συνεχίζει-σε αυτό κυριαρχεί η ξένη μουσική και λίγα ελληνικά-να προσελκύει όσους έχουν κατέβει για βόλτα ή ψώνια, ενώ την Κυριακή λαμβάνει χώρα το κλασσικό πια ελληνικό γλέντι, όπου ακούς από Καραπατάκη μέχρι Γονίδη, ανάλογα με τις διαθέσεις του dj.

Στον χορό των ελληνικών-αυτοσχέδιων ή μη-με ελαφρώς πειραγμένα remixes έχει μπει και το Malconi’s, ενώ το Zurbaran είναι το μόνο που αντιστέκεται σθεναρά στις ελληνικές μελωδίες, παίζοντας μόνο ξένη μουσική όπως και ο Drakoulis στο παλιό Central.

Στην πιο διάσημη αθηναϊκή, πλατεία το Μayor έχει και φέτος live βραδιές κάθε εβδομάδα, στο Mind the Gap θα πάνε όλοι τις μικρές ώρες, ενώ το Elliot συνεχίζει να μαζεύει μυημένους φανατικούς.

Χαμός όμως γίνεται και στο Agave, που άνοιξε τον περασμένο Απρίλιο στο Παγκράτι και έγινε αμέσως must, ενώ ειδικά τις Κυριακές μετά τις εφτά, γίνεται το αδιαχώρητο μέσα και έξω υπό τις μελωδίες του Ρέμου, του Οικονομόπουλου, του Αργυρού, της Βίσση κ.ά.

Ναι, υπάρχουν και πολλά άλλα σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, στο Περιστέρι, στο Αιγάλεω, στον Πειραιά-η Τρούμπα έχει κάποια πολύ γνωστά στέκια-αλλά είναι αδύνατο να χωρέσουν όλα.

Άλλαξε ο χάρτης

Είναι πλέον γενική παραδοχή, ότι η αθηναϊκή νύχτα άλλαξε όπως και ο χάρτης της, αφού πια υπάρχουν μπαρ και καφέ με live ελληνική μουσική, που δεν δουλεύουν Παρασκευή και Σάββατο, αλλά άλλες μέρες της εβδομάδας. Ο Χρήστος Σαντικάι π.χ. τραγουδάει στο Ethos στη Γλυφάδα κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, ενώ ο γνωστός συνθέτης Κυριάκος Παπαδόπουλος εμφανίζεται μαζί με τον Χρήστο Τσιλόπουλο κάθε Δευτέρα στο Nalu, γνωστό στέκι της παραλιακής.


Ακόμη και το Cash στην Κηφισιά, ένα εμβληματικό στέκι των Βορείων προαστίων, υπέκυψε τα τελευταία χρόνια στα ελληνικά φιλοξενώντας μέχρι πέρυσι τον Γιώργο Θεοφάνους μαζί με νέους ερμηνευτές. Φέτος η Στέλλα Καλλή, ο Δημήτρης Γιαννούλος και ο Νίκος Παπουτσής αναλαμβάνουν τα ηνία κάθε Παρασκευή και Σάββατο, φιλοδοξώντας να παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα που θα αρέσει.


Επίσης γνωστοί χώροι θα δουλέψουν σαν μπουζούκια την Τρίτη, επειδή είναι μια μέρα που όλες οι μεγάλες πίστες είναι κλειστές, ενώ οι dj’s δεν προλαβαίνουν να κλείνουν ημερομηνίες για τα ελληνικά πάρτι.

Στο Ψυχικό το Σαββατιάτικο πάρτι του Albion, στημένο με ένα καλοδουλεμένο concept, παραμένει σταθερή αξία και fully crowded, ενώ πολύ καλά πηγαίνουν και οι ελληνικές βραδιές του Papillon.


Λίγο πιο κάτω, η Κοκέτα συνδυάζει ιδανικά τα τελευταία χρόνια, το τρίπτυχο φαγητό-ποτό-γλέντι και την Κυριακή έχει ένα απογευματινό πάρτι άξιο μνείας.

Στον χορό μπήκε δειλά από πέρυσι και η πιο διάσημη ίσως ταβέρνα της Αράχωβας, η «Παναγιώτα» στην οποία για να κλείσεις τραπέζι, αν βρεθείς στη «Μύκονο του χειμώνα», είναι κάτι πολύ δύσκολο, αφού είναι πολύ μικρή. Η αθηναϊκή βερσιόν της στην Κηφισιά αντίθετα, είναι ένα πολύ μεγάλο εστιατόριο, σε δύο επίπεδα και ακολουθεί την ίδια πεπατημένη με το αδερφάκι της στην Αράχωβα.

Το ελληνικό ρεπερτόριο ακούγεται χαμηλά την ώρα του φαγητού και ανεβάζει στροφές μετά, με τις χαρτοπετσέτες να ίπτανται όταν οι πελάτες διασκεδάζουν χορεύοντας Μητροπάνο και Τερζή.