Ηθοποιοί που υιοθέτησαν τους ρόλους τους και πίσω από τις κάμερες: Ο Ντε Νίρο ταξιτζής, ο Τζάρεντ Λέτο τρανς και ο Λέτζερ Τζόκερ
Η μεθοδική υποκριτική ωθεί ηθοποιούς σε απίστευτες μεταμορφώσεις που πολλές φορές κάνουν ζημιά και στην υγεία τους - Δείτε φωτογραφίες και βίντεο
Κώστας Μαρτάκης
H μεθοδική υποκριτική είναι το στιλ εκπαίδευσης που χαρακτηρίζει ηθοποιoύς που φιλοδοξούν να επιτύχουν πλήρη ταύτιση με έναν ρόλο, παραμένοντας συχνά στον χαρακτήρα τους ακόμα και όταν οι κάμερες σταματάνε να γυρίζουν. Είναι γνωστή και ως «το σύστημα του Στανισλάφσκι» από τον Ρώσο θεατρολόγο Κονσταντίν Στανισλάφσκι ο οποίος το ανέπτυξε.
Μερικοί από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς του Χόλιγουντ υιοθέτησαν αυτή την προσέγγιση, ιδίως ο Μάρλον Μπράντο, ο Γουόρεν Μπίτι, ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, η Μέριλ Στριπ και ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, μεταξύ άλλων αστέρων της οθόνης. Μια σειρά από εμβληματικούς και αξιοσημείωτους χαρακτήρες και ερμηνείες σε ταινίες είναι άμεσο αποτέλεσμα της μεθοδικής υποκριτικής.
Ο Ουαλός ηθοποιός Κρίστιαν Μπέιλ είναι πασίγνωστος για τις ακραίες σωματικές μεταμορφώσεις που κάνει για τους ρόλους του, ενώ ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, κοιμήθηκε σε ένα κουφάρι ζώου για να μπει στο ρόλο του «Χιου Γκλας», του χαρακτήρα του στην ταινία «The Revenant». Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς κάπνιζε μανιωδώς μέχρι που έπαθε δηλητηρίαση από νικοτίνη και αρνήθηκε να κάνει μπάνιο για εβδομάδες ολόκληρες για την ταινία «The Power of the Dog». Δεν είναι λίγες οι φορές που οι καλλιτέχνες υπερβάλλουν στην αφοσίωσή τους στην τέχνη. Πολλοί ηθοποιοί μπήκαν πολύ ενεργά στον χαρακτήρα τους με τη μεθοδική υποκριτική, με διάφορα αποτελέσματα.
Τζάρεντ Λέτο
Ο διακεκριμένος ηθοποιός και ταλαντούχος μουσικός Τζάρεντ Λέτο είναι πολύ επιλεκτικός στους ρόλους που αναλαμβάνει και είναι γνωστός στο Χόλιγουντ για τη μεθοδική του προσέγγιση και την αφοσίωση στους χαρακτήρες του. Για την ερμηνεία του ως τρανς γυναίκα με HIV στο βιογραφικό δράμα «Dallas Buyers Club» του 2013, ο Τζάρεντ Λέτο έχασε 30 κιλά, ξύρισε τα φρύδια του και αποτρίχωσε όλο του το σώμα. Ο ηθοποιός δούλευε επίσης επί εβδομάδες τη φωνή του χαρακτήρα του. Πραγματοποίησε επίσης συναντήσεις με τρανσέξουαλ άτομα κατά τη διάρκεια της έρευνας για το ρόλο και αρνήθηκε να βγει από ρόλο το χαρακτήρα του καθ' όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Ο ηθοποιός κέρδισε το Όσκαρ Β΄Ανδρικού Ρόλου για την αφοσιωμένη ερμηνεία του και δήλωσε: «Η φράση «μένω στο ρόλο» σημαίνει για μένα δέσμευση, συγκέντρωση και για ένας ρόλο όπως αυτός που είναι τόσο έντονος, απαιτητικός και ακραίος από πολλές απόψεις, απαιτούσε την πλήρη προσοχή μου».
Ρόμπερτ Ντε Νίρο
Το πρωτοποριακό αστυνομικό δράμα του 1976 «O Ταξιτζής» του Μάρτιν Σκορτσέζε ακολουθεί τον «Τράβις Μπικλ», έναν οδηγό ταξί της Νέας Υόρκης και βετεράνο του πολέμου του Βιετνάμ, ο οποίος παλεύει με την ψυχική του υγεία και αρχίζει να νιώθει την τάση να προβεί σε βίαιες πράξεις. Ο θρύλος του Χόλιγουντ Ρόμπερτ Ντε Νίρο υποδύεται τον προβληματικό Μπικλ και προετοιμάστηκε για το ρόλο του αποκτώντας άδεια οδήγησης ταξί και ακούγοντας μια μαγνητοσκοπημένη ανάγνωση των ημερολογίων του εγκληματία Άρθουρ Μπρέμερ.
Ο Ντε Νίρο έχασε επίσης 30 κιλά, εκπαιδεύτηκε στην χρήση όπλων και μελετούσε με θρησκευτική ευλάβεια τις συμπεριφορές των οδηγών ταξί. Πολλές φορές στα διαλείμματα των γυρισμάτων πήγαινε κόσμο βόλτα με το ταξί, παραμένοντας στο ρόλο του. Η Washington Post αποκάλεσε τον ρόλο του Ντε Νίρο ως «ερμηνεία ορόσημο» και ο ίδιος έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Από τότε που κυκλοφόρησε, «Ο Ταξιτζής» θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ.
Λεονάρντο Ντι Κάπριο
Στην ταινία που τελικά του χάρισε το Όσκαρ που κυνηγούσε για χρόνια, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο υποδύεται τον συνοριοφύλακα «Χιου Γκλας» στο δράμα επιβίωσης του 2015 «The Revenant». Η ταινία διηγείται την ζωή ενός κυνηγού, ο οποίος παλεύει για τη ζωή του όταν τον εγκαταλείπουν τα μέλη της ίδιας του της κυνηγετικής ομάδας μετά από μια επίθεση αρκούδας.
Ο σκηνοθέτης Αλεχάντρο Ινιάριτου ήθελε η ταινία να γυριστεί με χρονολογική σειρά και μόνο με φυσικό φως για μέγιστο ρεαλισμό, με αποτέλεσμα μια ασυνήθιστα μεγάλη περίοδο παραγωγής. Για να προετοιμαστεί για τον εξαντλητικό ρόλο, ο Ντι Κάπριο έφαγε ωμό συκώτι βίσονα και κοιμήθηκε σε κουφάρια ζώων, με αποτέλεσμα ο ηθοποιός να πάθει υποθερμία.
Σχετικά με την ακραία εμπειρία του στα γυρίσματα, ο ηθοποιός δήλωσε: «Μπορώ να θυμηθώ 30 ή 40 σκηνές που ήταν από τα πιο δύσκολα πράγματα που χρειάστηκε ποτέ να κάνω. Είτε έπρεπε να μπαινοβγαίνω σε παγωμένα ποτάμια, είτε να κοιμάμαι σε κουφάρια ζώων, είτε για το τι έτρωγα στο γύρισμα. Υπέφερα συνεχώς από το κρύο και την πιθανή υπερθερμία».
Κρίστιαν Μπέιλ
Γνωστός για το εύρος του και τις εντυπωσιακές μεταμορφώσεις που υποβάλει στο σώμα του στις ταινίες που πρωταγωνιστεί, ο Κρίστιαν Μπέιλ είναι επίσης γνωστός στο να ενστερνίζεται πλήρως τους χαρακτήρες του. Για το ψυχολογικό θρίλερ «Άγρυπνος» του 2004, ο Ουαλός ηθοποιός έκανε τα πάντα για να μεταμορφωθεί σε έναν παραληρηματικό και παρανοϊκό μηχανικό που έχει να κοιμηθεί πάνω από ένα χρόνο.
Ο Μπέιλ πρωταγωνίστησε στον ρόλο του συναισθηματικά ασταθή χαρακτήρα και κατά την προετοιμασία του έχασε 63 κιλά πίνοντας μόνο μαύρο καφέ και ουίσκι, καπνίζοντας τσιγάρα και τρώγοντας μόνο ένα μήλο και μια κονσέρβα τόνο την ημέρα. Ο σταρ μείωσε το σωματικό του βάρος στα 54 κιλά και στην πραγματικότητα ήθελε να πέσει ακόμα πιο χαμηλά, στα 44 κιλά, αλλά οι παραγωγοί αρνήθηκαν να του το επιτρέψουν λόγω ανησυχιών για την υγεία του.
Μετά το τέλος των γυρισμάτων της ταινίας του έμειναν μόλις έξι εβδομάδες για να ανακτήσει τον όγκο του, προκειμένου να περάσει από δοκιμαστικό για τον ρόλο του στο «Batman Begins», και το έκανε με επιτυχία μέσω της γυμναστικής και της διατροφής.
Χιθ Λέτζερ
Σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά και τραγικά παραδείγματα όπου η μεθοδική υποκριτική το έφτασε στα άκρα, ο Χιθ Λέτζερ κυριεύθηκε πλήρως από το ρόλο του Joker στην ταινία «Ο Σκοτεινός Ιππότης» του 2008. Ο αείμνηστος και ταλαντούχος ηθοποιός περιέγραψε την εκδοχή του χαρακτήρα ως «ψυχοπαθή, κατά συρροή δολοφόνο, σχιζοφρενή κλόουν με μηδενική ενσυναίσθηση» και προετοιμάστηκε για τον ακραίο ρόλο ζώντας μόνος του σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για ένα μήνα, όπου διαμόρφωσε τη φωνή, την προσωπικότητα και τη στάση του χαρακτήρα και κράτησε ημερολόγιο αφιερωμένο στις σκέψεις του Τζόκερ.
Ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν ήταν εξαιρετικά εντυπωσιασμένος από την αφοσίωση και την προσέγγιση του Λέτζερ στον ρόλο καθώς κάθε λήψη που έκανε ήταν διαφορετική από την προηγούμενη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ο ηθοποιός πάλευε με την αϋπνία και τις καταχρήσεις, έχοντας αποκαλύψει στους New York Times ότι ο ρόλος του Τζόκερ του προκάλεσε έντονη αϋπνία.
«Την περασμένη εβδομάδα κοιμήθηκα κατά μέσο όρο δύο ώρες τη νύχτα... Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι. Το σώμα μου ήταν εξαντλημένο, αλλά το μυαλό μου εξακολουθούσε να λειτουργεί». Ο Λέτζερ πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 2008 από υπερβολική δόση φαρμάκων. Του απονεμήθηκε μετά θάνατον το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Σκοτεινός Ιππότης».
Ντάνιελ Ντέι-Λιούις
Αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο ταλαντούχους και διάσημους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου, ο βραβευμένος με Όσκαρ Ντάνιελ Ντέι-Λιούις φημίζεται για το γεγονός ότι είναι ένας από τους πιο επιλεκτικούς ερμηνευτές της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Έχει πρωταγωνιστήσει μόνο σε έξι ταινίες από το 1998. Ο κινηματογραφικός αστέρας είναι γνωστός για την πλήρη εμβάθυνση σε έναν ρόλο μέσω της εντατικής προετοιμασίας, έχοντας την ίδια προσέγγιση σχεδόν σε όλες τις ταινίες που έχει πρωταγωνιστήσει.
Για την ερμηνεία του ως «Μπιλ ο χασάπης» στο ιστορικό δράμα «Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης» του Μάρτιν Σκορτσέζε το 2002, ο Ντέι-Λιούις προσέλαβε καλλιτέχνες τσίρκου για να του δείξουν πώς να πετάει μαχαίρια. Αρνήθηκε να σπάσει τη νεοϋορκέζικη προφορά του και τον χαρακτήρα του, και δεν ήθελε να φορέσει πιο ζεστό παλτό ή να πάρει φαρμακευτική αγωγή κατά τη διάρκεια της παραγωγής, επειδή αυτό δεν συνάδει με την εποχή που απεικονίζει η ταινία.
Για την ταινία «Το αριστερό μου πόδι» του 1989, ο ηθοποιός επέμενε να παραμείνει πιστός στον χαρακτήρα του και δεν έφευγε από την αναπηρική του καρέκλα, ενώ απαιτούσε να του δίνουν όλα τα γεύματά του με το κουτάλι. Τέλος, για το «Ο τελευταίος των Μοϊκανών» του 1992, ο Ντέι-Λιούις έμαθε πώς να επιβιώνει στην έρημο, έτρωγε μόνο ό,τι έπιανε, εκπαιδεύτηκε με τσεκούρια «tomahawk» και έφτιαξε μόνος του ένα κανό.
