Audrey Hepburn: Η ανεπανάληπτη μούσα

Αν ισχύει η φράση της Simone de Beauvoir, ότι «γυναίκα γίνεσαι και δεν γεννιέσαι» τότε η δυσκολότερη και πιο επώδυνη τελετή μύησης, πρέπει να είναι η πρώτη απόρριψη.  

Το 1948 μια νεαρή ψιλόλιγνη κοπέλα ακούει από την δασκάλα της Marie Rambert την μεγαλύτερη χορεύτρια της εποχής, ότι πρέπει να εγκαταλείψει τον χορό καθώς λόγω του ύψους της και του ασθενικού της οργανισμού δεν θα κατάφερνε ποτέ να γίνει prima ballerina. Το 19χρονο, συνεσταλμένο κορίτσι που προσπαθούσε ακόμα να συνέλθει από τις κακουχίες του πολέμου, ήταν η Audrey Hepburn.

Η γυναίκα που μέσα στα επόμενα χρόνια, θα αναδειχθεί σε στιλιστικό σύμβολο. Αδιαφορώντας για τις επιταγές της μόδας, θα επιλέγει πάντα αυτό που της ταιριάζει περισσότερο, δημιουργώντας η ίδια τις τάσεις. Η μούσα του Givenchy, του Salvatore Ferragamo και του Valentino. Η γυναίκα της οποίας η κομψότητα, η γοητεία και η φινέτσα σε συνδυασμό με την απλότητα και την αθωότητα του παρουσιαστικού της, θα μεταμορφώσουν τις στιλιστικές της επιλογές σε ανεξάλειπτο πρότυπο.

Βρισκόταν στο Λονδίνο ήδη τέσσερα χρόνια σπουδάζοντας χορό δίπλα στους καλύτερους δασκάλους. Στα χρόνια του πολέμου, διοργάνωνε ερασιτεχνικές παραστάσεις για να μαζεύει χρήματα για την Ολλανδική Αντίσταση. «Το καλύτερο κοινό που είχα ποτέ μου» θα έλεγε χρόνια αργότερα «παρέμεινε σιωπηλό καθ'όλη την διάρκεια της παράστασής γιατί φοβόταν να χειροκροτήσει»

Γεννημένη στο Βέλγιο, από πατέρα Ιρλανδό και μητέρα Ολλανδέζα, κουβαλούσε την κληρονομιά δύο μεγάλων βασιλικών οίκων. Η μητέρα της, Βαρόνη Ella van Heemstra είχε συγγένεια με τον Αυτοκράτορα Γουλιέλμο της Γερμανίας και ο πατέρας της με τον Δούκα του Hepburn. «Η πιο τραγική στιγμή της ζωής μου ήταν όταν ο πατέρας μου μας άφησε» θα εξομολογηθεί. Ήταν έξι ετών όταν ο πατέρας της, έχοντας χάσει όλη τους την περιουσία εγκατέλειψε την οικογένειά του. Η Audrey με την μητέρα της κατέφυγαν στην Ολλανδία.

Στο δρόμο για το Hollywood

Η απόρριψη λειτούργησε καταλυτικά. Το ευαίσθητο και εσωστρεφές παιδί, εξελίχθηκε σε μια πειθαρχημένη και πρακτική κοπέλα. Στράφηκε στην υποκριτική. «Με πλήρωναν τρεις λίρες παραπάνω από ότι για να χορεύω. Χρειαζόμουν τα χρήματα» Η ευγένεια του χαρακτήρα της, ο κοσμοπολίτικος αέρας και ταλαμπερά και εκφραστικά μάτια της προκάλεσαν γρήγορα το ενδιαφέρον.

Εμφανίζεται στην μικρού μήκους ταινία «Ολλανδικά σε 7 μαθήματα». Εγκαθίσταται μόνιμα στο Λονδίνο και αφοσιώνεται στον κινηματογράφο. Εκεί γνωρίζει τον James, Βαρόνο του Hanson. «Ήταν ο πρώτος μου έρωτας. Και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά» θα δηλώσει αργότερα. Μέσα σε λίγους μόνο μήνες είχε καθοριστεί η ημερομηνία του γάμου τους και το γαμήλιο φόρεμα ήταν έτοιμο.

Την ίδια περίοδο προβλήθηκαν και δύο ταινίες στις οποίες κρατούσε έναν μικρό ρόλο το «Laughter in Paradise» και το «Monte Carlo Baby». Η δεύτερη ήταν καθοριστική. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων θα την παρατηρήσει η συγγραφέας Sidonie Colette που αναζητούσε το ιδανικό πρόσωπο για την θεατρική μεταφορά του έργου της «Gigi». Με ένα απλό αλλά απολύτως επιτακτικό "Voila", την παρουσίασε στο σκηνοθέτη του έργου.

Ο γάμος της με τον Βαρόνο του Hanson, ματαιώθηκε. «Σε έναν γάμο θέλω να δώσω όλη μου την προσωπικότητα, όπως κάνω και στην τέχνη. Δεν θα μπορούσα ποτέ να παντρευτώ έναν άνδρα όταν οι υποχρεώσεις μας κρατούν μακριά. Δεν πιστεύω ότι η απόσταση μεγαλώνει την αγάπη. Αντίθετα την καταστρέφει»

Η πειθαρχημένη και πρακτική νεαρή κοπέλα γίνεται μια ευφυής και αποφασιστική γυναίκα που συνδυάζει το εύθραυστο παρουσιαστικό της με την πλήρη κατανόηση της πραγματικότητας.

Η θεατρική επιτυχία της «Gigi» της εξασφαλίζει έναν ρόλο στην ταινία «Secret People» του 1952. Υποδύεται μια κακομαθημένη νεαρή μπαλαρίνα και όπως ήταν φυσικό, όλες οι χορευτικές σκηνές έγιναν από την ίδια. Επόμενος σταθμός, το Hollywood.



Today's gonna be a holiday

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Roman Holiday προοριζόταν για την Elizabeth Taylor. Κατά την διάρκεια του casting, ένας οπερατέρ ξέχασε την κάμερα ανοιχτή. Όταν ο σκηνοθέτης Willy Wyler, είδε αυτές τις σκηνές, εντυπωσιασμένος από το αποτέλεσμα επέλεξε για τον ρόλο την Hepburn. «Είχε ότι ζητούσα. Γοητεία, αθωότητα και ταλέντο. Ήταν επίσης από τους πιο αστείους ανθρώπους που γνώρισα» θα πει ο σκηνοθέτης.

Ο Gregory Peck θα απαιτήσει το όνομα της νεαρής και άσημης Hepburn να εμφανίζεται δίπλα στο δικό του. Πρωτοφανής κίνηση για τα δεδομένα του Hollywood. Η αρχή μιας σχέσης που διήρκεσε για όλη της τη ζωή. «Πάντα νιώθω λίγο ερωτευμένη με τον συμπρωταγωνιστή μου. Ο έρωτας που νιώθω για αυτόν στην ταινία, δεν είναι τελείως ψεύτικος. Τελειώνει όμως σχεδόν πάντα μετά το "The End"



And the Oscar goes to...

Η Πριγκίπισσα Anne, βρίσκεται στη Ρώμη. Καθώς ασφυκτιά από το αυστηρό πρωτόκολλο, το σκάει από το παλάτι. Βγάζει την πριγκιπική τουαλέτα με την Broderie Anglaise και φορά απλά τζιν και απέριττες φούστες pencil. Κόβει τα μακριά ως τη μέση μαλλιά της σε μια πέρα για πέρα αληθινή σκηνή, γυρίζει τη Ρώμη επάνω σε vespa, κολυμπάει στον Τίβερη και γνωρίζει τον έρωτα. «Θα θυμάμαι τη Ρώμη για όλη μου τη ζωή» υπόσχεται στη τελευταία σκηνή και κατακτά τους πάντες.
Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου. Ήταν 25 ετών.

Η κομψότητά της και το ντελικάτο της στυλ την ανέδειξαν γρήγορα σε πρότυπο, ενώ το φόρεμα που επέλεξε για την τελετή των Όσκαρ, θεωρείτε σαν ένα από τα ομορφότερα που πέρασαν ποτέ από το κόκκινο χαλί. Δύο είδη γαρδένιας ονομάστηκαν Roman Holiday και ο Jack Kennedy το 1964, όταν η Audrey, ένα χρόνο μετά την Marilyn, τραγούδησε το Happy Birthday dear Jack, στον αμερικανό Πρόεδρο της εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν η αγαπημένη του ταινία.

La vie en rose

Το 1954 θα υποδυθεί την Sabrina στο ομώνυμο έργο του Billy Wilder, στο πλευρό του Humphrey Bogart και του William Holden. Σιγοτραγουδώντας το "La vie en rose" της Edith Piaf γερμένη στον ώμο του Bogy θα κάνει το τραγούδι διάσημο στην Αμερική.

Ο Billy Wilder πρότεινε στον Κόμη Hubert να αναλάβει την ενδυματολογική μεταμόρφωση της miss Hepburn,. Δεν επρόκειτο για άλλον από τον πρωτοπόρο σχεδιαστή Hubert de Givenchy. Περιμένοντας να συναντήσει την Katherine Hepburn, ο Givenchy, έμεινε έκπληκτος από την κομψότητα και την αιθέρια ομορφιά της νεαρής Audrey.

Στο πρόσωπό της βρήκε όχι μόνο την μούσα για τις δημιουργίες του, αλλά και την καλύτερη φίλη της ζωής του. Τα ρούχα που σχεδίασε για την Sabrina ο Givenchy και ο μοναδικός τρόπος που τα ανέδειξε η Audrey, την καθιέρωσαν αμέσως σαν την προσωποποίηση της φινέτσας και της αψιμυθίωτης κομψότητας της εποχής και χάρισαν στην ταινία το Όσκαρ καλύτερων κοστουμιών.

Δικαιώνοντας απόλυτα την Coco Chanel, που υποστήριζε ότι «μια γυναίκα που δεν φοράει άρωμα δεν έχει μέλλον», ο Givenchy δημιούργησε το διάσημο άρωμα L'Interdit και το παραχώρησε στην Audrey για αποκλειστική χρήση.

Στις γόβες και τις μπαλαρίνες της Sabrina, τον πρώτο λόγο είχε ο Salvatore Ferragamo, που βρήκε και αυτός τη μούσα του στην αιθέρια φιγούρα της Audrey Hepburn Η συμπεριφορά του Bogart ήταν απαξιωτική σχεδόν σε όλα τα μέλη της παραγωγής, εκτός της Audrey.

Οι φήμες υπονοούσαν μια έλξη τους και ότι οι εξάρσεις του ήταν αποτέλεσμα ζήλιας, καθώς η Audrey, ζούσε ένα σύντομο ειδύλλιο με τον έτερο συμπρωταγωνιστή της, William Holden. Ο Holden, παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών απέκλεισε κάθε προοπτική στην Audrey αποκαλύπτοντάς της ότι είχε προχωρήσει σε αγγειεκτομή και δεν μπορούσε να κάνει πλέον παιδιά.

Η Audrey που ήθελε να δημιουργήσει οικογένεια διέκοψε τη σχέση. «Όταν θα παντρευτώ, θα παντρευτώ για τα καλά» δήλωνε και η οικογένεια που πάντα επιθυμούσε δεν άργησε να γίνει πραγματικότητα



«I do»

Σε ένα πάρτι του Gregory Peck, συνάντησε τον Mel Ferrer, με τον οποίο θα συμπρωταγωνιστήσει στο θεατρικό έργο του Giraudoux "Ondine". Κατά την διάρκεια μιας πρόβας για την "Ondine" η αναιμία που είχε κληρονομήσει από την κακή διατροφή στα χρόνια της κατοχής και το πολύ κάπνισμά, της προκάλεσαν υπερκόπωση και κρίσεις πανικού που την έφεραν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού.

Ο γιατρός της πρότεινε να μεταβεί στην Ελβετία για θεραπεία. Ο Mel Ferrer την ακολούθησε και τον Σεπτέμβρη του 1954 σε ένα μικρό χωριό στις Άλπεις, φορώντας ένα λευκό φόρεμα από οργαντίνα του Pierre Balmain, ένα στεφάνι με λευκά τριαντάφυλλα και μακριά λευκά γάντια, η Audrey Hepburn είπε το "I do" στον Mel Ferrer.

Από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισαν προβλήματα. Ο δύσκολος χαρακτήρας του Ferrer σε συνδυασμό με τον χρόνιο αλκοολισμό του δημιουργούσαν εκρηκτικό κλίμα. Αποκαλούσε την Audrey απαξιωτικά «Svengali», το κακό πνεύμα που υπνωτίζει έναν άντρα. Η σχέση τους γίνεται ακόμα πιο δύσκολη μετά την πρώτη αποβολή της Hepburn το 1955. Θα μείνουν όμως μαζί για 14 χρόνια. Η επιστροφή της στη μεγάλη οθόνη θα δικαιώσει απόλυτα την φήμη της ως στιλιστικό σύμβολο.

Fashion icon

Τα δύο επόμενα έργα της την καταξίωσαν στις συνειδήσεις όλων. Funny Face στο πλευρό του Gene Kelly και Love in the Afternoon με τον Gary Cooper. Οι δημιουργίες του Givenchy για τις δύο αυτές ταινίες θα αποκτήσουν μια δυναμική η οποία θα διαμορφώσει ένα νέο στιλιστικό status.

Το παντελόνι cigarette, σε συνδυασμό με την λιτή turtle neck καβαδούρα του Fanny Face και το εκπληκτικό Cocktail φόρεμα του Love in the Afternoon, δημιούργησαν το "Hepburn Style". «Εξαρτώμαι από τον Givenchy, όπως η μέση Αμερικανίδα από τον ψυχίατρό της» δήλωσε αργότερα

Μια πτώση από άλογο στα γυρίσματα του Unforgiven, είχε σαν συνέπεια να σπάσει τη μέση της και να αποβάλει για δεύτερη φορά. Αποφάσισε να σταματήσει το σινεμά μέχρι να καταφέρει να αποκτήσει παιδί. Το 1960 έφερε στον κόσμο τον πρώτο της γιο. Ο επόμενος χρόνος θα αποτελέσει σταθμό στο σινεμά και στη μόδα.



Breakfast at Tiffany's

Ο χαρακτηριστικότερος ρόλος της ζωή της. Ο Blake Edwards την σκηνοθετεί σαν την μοναδική Holly Golightly, να βαδίζει με ανεπιτήδευτη κομψότητα, για να σταθεί για το πρωινό της έξω από το Tiffany's, φορώντας το εκπληκτικό στο μινιμαλισμό του Little Black Dress του Givenchy και τα oversized μαύρα γυαλιά.

Ο Henry Mancini συνθέτει το Moon River, αποκλειστικά για την Hepburn και το αποτέλεσμα αποστομώνει τον Truman Capote που επιθυμούσε την δική του μούσα, Marilyn Monroe, για τον ρόλο.

Οι επιλογές του Givenchy και της Audrey, απογειώνουν το αποτέλεσμα Από τις χρυσές ανταύγειες που προσθέτει στα μαλλιά της, την γαλάζια Masque de sommeil σε συνδυασμό με τις ωτοασπίδες - κόσμημα, το λευκό φόρεμα με το μεγάλο εβαζέ που φοράει ξυπόλητη, καπνίζοντας το στερεωμένο σε 12 ιντσο cigarette holder τσιγάρο της, μέχρι την απλή πετσέτα που τυλίγει γύρω της, κάθε σκηνή του έργου δημιουργεί στιλιστικό προηγούμενο. «Ήταν ο πιο απαιτητικό ρόλος της καριέρας μου. Έπρεπε να υποδυθώ μια εξωστρεφή και υπερβολική γυναίκα, κάτι τελείως αντίθετο με τον χαρακτήρα μου» δήλωσε η ίδια. Η στιλιστική επιλογή της Hepburn, με την απλότητα και την κομψότητάς της θα παραμείνει μοντέρνο μέχρι σήμερα και θα υιοθετηθεί σαν πρότυπο από την Jackie ‘O μέχρι την Natalie Portman και την Keira Knightley.

Farewell, Good Angel

Σε μια κρουαζιέρα στην Ελλάδα γνωρίζει τον Ιταλό ψυχίατρο Andrea Dotti, με τον οποίο παντρεύτηκε και απέκτησε τον δεύτερο γιό της. Ο γάμος τους εξ αρχής προβληματικός θα λυθεί τυπικά λίγους μήνες μετά

Τα επόμενα χρόνια θα εμφανιστεί δίπλα στον Cary Grand στο θρίλερ "Charade", στον Rex Harisson στη μεταφορά του My Fair Lady του Bernard Shaw, που κέρδισε οκτώ Όσκαρ, τον Peter O'Toole και τον Albert Finney, στο πρόσωπο του οποίο βρήκε την αγάπη και την αφοσίωση που δεν συνάντησε σε κανέναν άντρα.

Με το Wait until dark θα κλείσει μια δεκαετία μακριά από το σινεμά. για να ξαναεμφανιστεί στο πλευρό του Sean Connery σαν Lady Marian στη μεταφορά του θρύλου του Robin Hood

Η τελευταία της εμφάνιση στην ταινία του Steven Spielberg, «Always» το 1989 θα λάβει εξαιρετικά συμβολικό χαρακτήρα, καθώς θα υποδυθεί έναν Άγγελο

Αφοσιώθηκε στο ανθρωπιστικό έργο της UNISEF.

Γύρισε όλο τον κόσμο προσπαθώντας να ανακουφίσει την παιδική δυστυχία. Η εμφάνισή της με απλά τζιν και λιτές μπλούζες δημιούργησαν καινούργιο στιλιστικό πρότυπο και το φιλανθρωπικό της έργο έδωσε αφορμή σε πολλούς να την μιμηθούν. Η Audrey, λειτουργούσε τελείως αλτρουιστικά. Τα δικά της δύσκολα παιδικά χρόνια ήταν η αιτία για το φιλανθρωπικό της έργο.

Δεν δέχθηκε ποτέ το ρόλο του fashion icon και δεν έχανε ευκαιρία να τονίζει ότι η ομορφιά και η κομψότητά ενός ανθρώπου είναι η αντανάκλαση της προσωπικότητάς του. Στους δύο της γιους, αλλά και στα παιδιά που συναντούσε στη φιλανθρωπική της προσπάθεια, συνήθιζε να τους απαγγέλει το αγαπημένο της ποίημα, του Sam Levenson:

«Δοκιμασμένες στο Χρόνο συμβουλές ομορφιάς
Για όμορφα χείλη, να λες μόνο όμορφα λόγια
Για όμορφα μάτια να κοιτάς μόνο το καλό στους ανθρώπους
Για όμορφη σιλουέτα να μοιράζεσαι το φαγητό σου με αυτούς που πεινούν
Για όμορφα μαλλιά, να αφήνεις ένα παιδί να στα χαϊδεύει μια φορά τη μέρα
Για όμορφο βάδισμα, να περπατάς με τη γνώση ότι δεν θα περπατάς ποτέ μόνος σου»