Θρίλερ στην Κάλυμνο: Αυτή η υπόθεση δεν μπορεί να μην είναι έγκλημα

Μια οικογένεια από τα Μανιάτικα του Πειραιά. Από εκείνες τις παλιές που πρωταγωνιστούσαν στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες του ’50 γεμίζοντας αυλές, βλέμματα και ψυχές με χρώμα. Μια οικογένεια για την οποία οι δυσκολίες ήταν συνώνυμο της δύναμης, τα βάσανα ισοδύναμο της εξέλιξης, η αγάπη ικανή για όλα.


Σε μια τέτοια οικογένεια λοιπόν γεννήθηκε ο Νίκος Χατζηπαύλου, ο 21χρονος φοιτητής που τον Νοέμβριο συγκλόνισε το Πανελλήνιο με τον περίεργο θάνατό του στο νησί της Καλύμνου. Οι ειδικοί μίλησαν τότε για ατύχημα. Οι δικοί του δεν το πίστεψαν στιγμή. Παλεύοντας με επίγειους θεούς και δαίμονες διέψευσαν ιατροδικαστικές εκθέσεις, έφεραν στο φως νέα στοιχεία, επικρίθηκαν από άρρωστους εγκεφάλους και κινδύνευσαν από ανώνυμες απειλές για να συνεχίσουν μέχρι και σήμερα να αναζητούν απάντηση στο «Ποιος δολοφόνησε τον Νίκο μας; Ποιος σκότωσε το παιδί μας;».



Το καμάρι των Μανιάτικων και το τελευταίο ταξίδι στην Κάλυμνο

Τέλη δεκαετίας ’90. Η Γιάννα και ο Παρασκευάς Χατζηπαύλου κρατούν στα χέρια τους το πρώτο τους παιδί, τον Νίκο. Λίγα χρόνια μετά η οικογένεια μεγαλώνει από τον ερχομό της 18χρονης σήμερα Δέσποινας και του 12χρονου Βασίλη. Το σπίτι του παππού και της γιαγιάς, λίγα μέτρα μακριά από το δικό τους, γίνεται η δεύτερη οικογενειακή εστία τους γεμάτη από ξαδέλφια, θείους, θείες, αγάπη και χαρά. Η οικονομική κατάσταση δεν είναι εύκολη, αλλά η οικογενειακή συνοχή βράχος που ισοπεδώνει κάθε δυσκολία. Ο Νίκος, από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ξεχωρίζει ανάμεσα στους φίλους και τους συμμαθητές. Είναι πολύ έξυπνος για την ηλικία του, πολύ ώριμος για τα χρόνια του, πολύ καλός για τον κόσμο μας. Λατρεύει το διάβασμα, διασκεδάζει μαθαίνοντας χορούς, ξεδίνει παίζοντας με τις ώρες μπάσκετ και κιθάρα, πιστεύει στον Θεό και σ’ ένα καλύτερο αύριο. Η εισαγωγή του στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ δεν ξαφνιάζει κανέναν, καθώς όλοι στην οικογένεια γνωρίζουν ότι ο Νίκος είναι πλασμένος για να φτάσει πολύ ψηλά τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Το έχει αποδείξει άπειρες φορές στηρίζοντας τον πατέρα του και τη χημικό μητέρα του, η οποία τρέχει με μια βαλίτσα στο χέρι για να εργαστεί ως αναπληρώτρια καθηγήτρια σε διάφορα σημεία της Ελλάδας. Της λέει να μη στεναχωριέται. Οτι έτσι είναι η ζωή. Οτι μέσα από τα δύσκολα γινόμαστε δυνατοί, τα εύκολα γεννούν δαίμονες.

Πριν από σχεδόν τρία χρόνια, όταν η μητέρα του διορίζεται καθηγήτρια στην Κάλυμνο, ο Νίκος βρίσκει σπίτι για ολόκληρη την οικογένεια στο νησί, την οποία αποχαιρετά με την υπόσχεση ότι θα την επισκέπτεται συχνά. Εκείνος μένει μόνος στο σπίτι του παππού, διαβάζει ασταμάτητα, βγαίνει λίγο, παλεύει πολύ. Στα μέσα Νοέμβρη του 2017 αποφασίζει να κάνει ακόμη ένα ταξίδι στην Κάλυμνο προκειμένου να περάσει λίγες ημέρες μαζί με τους γονείς και τ’ αδέλφια του. Οι δικοί του, τον περιμένουν στο λιμάνι, εκείνος φτάνει με ένα μεγάλο χαμόγελο και μια τεράστια αγκαλιά για όλους. Τους λέει ότι θα μείνει μέχρι το βράδυ της Κυριακής 19 Νοέμβρη, ότι στις 21.45 εκείνης της ημέρας θα επιστρέψει πάλι στον Πειραιά και ότι μέχρι τότε πρέπει να κάνουν μαζί όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα μπορούν. Μοιάζει πολύ χαρούμενος, πολύ ευτυχισμένος. Το ίδιο και η οικογένειά του με πρωταγωνίστρια τη μητέρα του, η οποία το πρωινό της 19ης Νοέμβρη σηκώνεται νωρίς για να ετοιμάσει πρωινό στο μεγάλο της καμάρι που θα αποχαιρετήσει σε λίγες ώρες...





Η μυστηριώδης εξαφάνιση και η εβδομάδα των παθών

Το ρολόι δείχνει 9.45 το πρωί όταν ο Νίκος σηκώνεται από το κρεβάτι, παίρνει το πρωινό του και λίγο αργότερα ανεβαίνει στο ποδήλατο του αδελφού του λέγοντας στη μητέρα του: «Πάω μια βόλτα. Δεν θα αργήσω». Μαζί του δεν έχει τίποτα. Ούτε πορτοφόλι, ούτε κινητό, ούτε χρήματα. Οι ώρες περνούν και ο Νίκος αργεί. Ξέρει ότι η οικογένεια τον περιμένει για φαγητό, δεν θα τους έστηνε ποτέ, ποτέ δεν το είχε κάνει άλλωστε. Οι γονείς του ανησυχούν και η μητέρα του στις 4.45 το απόγευμα της ίδιας ημέρας δηλώνει την εξαφάνισή του στο Αστυνομικό Τμήμα Καλύμνου.

Τρεις γυναίκες υποστηρίζουν ότι είδαν ένα παιδί στην περιοχή του Λαγκά να αφήνει το ποδήλατό του και να ανηφορίζει προς το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Το νέο ταξιδεύει από στόμα σε στόμα σε ολόκληρο το νησί και στις 6 το απόγευμα διασωστικές δυνάμεις και εθελοντές πυροσβέστες ξεκινούν τις έρευνες από την περιοχή του Λαγκά, συγκεκριμένα από το σημείο που οι γυναίκες είπαν ότι ο Νίκος είχε αφήσει το ποδήλατό του. Οι διασώστες κάνουν φύλλο και φτερό την περιοχή, ανεβαίνουν μέχρι το μοναστήρι, σκαρφαλώνουν σε έναν βράχο ύψους 100 μέτρων που βρίσκεται ακριβώς απέναντι, κάνουν τη νύχτα μέρα με ειδική φωταγώγηση, φωνάζουν τ’ όνομά του, όμως δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, καμία απόκριση, καμία ελπίδα. Την πρώτη μέρα η αναζήτηση σταματά λίγο μετά τη 1 τα ξημερώματα. Τη δεύτερη, οι έρευνες συνεχίζονται στο ίδιο ακριβώς σημείο, ενώ την τρίτη μέρα με εντολή του αρχηγού της Ανώτερης Στρατιωτικής Διοίκησης Εσωτερικού και Νήσων (ΑΣΔΕΝ) σηκώνεται ελικόπτερο πάνω από τον βράχο επιχειρώντας στο συγκεκριμένο σημείο 1 ώρα και 45 λεπτά. Οι αξιωματικοί είναι κάθετοι. Κανένα ίχνος του Νίκου δεν υπάρχει στην περιοχή του Λαγκά. «Και γάτα να ήταν, θα την είχαμε δει», λένε χαρακτηριστικά. Τις ίδιες ώρες προσωπικό της ΕΜΑΚ από τα Μέγαρα και ειδικά εκπαιδευμένοι σκύλοι οργώνουν την περιοχή του Λαγκά. Ο Νίκος, ή έστω κάποιο σημάδι από εκείνον, δεν υπάρχει πουθενά στην εν λόγω περιοχή.

Παράλληλα διαχέονται κάποιες πληροφορίες ότι στο Βαθύ, μία περιοχή που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του νησιού, ότι βρέθηκαν κάποια παπούτσια που μπορεί να ανήκουν στον νεαρό που έχει εξαφανιστεί. Οι διασώστες ψάχνουν τώρα σπιθαμή προς σπιθαμή ολόκληρη την Κάλυμνο. Σπηλιές, πηγάδια, μοναστήρια, στάνες, σπίτια γίνονται φύλλο και φτερό, όπως ακριβώς και οι ελπίδες να βρεθεί ζωντανός ο Νίκος. Ο πιστοποιημένος διασώστης Βαγγέλης Καραμολέγκος υποστηρίζει ότι «έχουμε να κάνουμε με εγκληματική ενέργεια, αν το παιδί είχε εξαφανιστεί οικειοθελώς θα το είχαμε βρει», ενώ ο πολυαγαπημένος θείος και νονός του Νίκου Γιάννης Παπαρουσάκης θεωρεί από την πρώτη κιόλας ημέρα της εξαφάνισής του ότι «το παιδί είναι νεκρό. Ο Νίκος δεν υπήρχε περίπτωση να βάλει ποτέ σε κίνδυνο τη ζωή του και σε δοκιμασία την οικογένειά του».

Επτά ημέρες μετά την εξαφάνισή του, και συγκεκριμένα το Σάββατο 25 Νοεμβρίου, στις 4.45 το απόγευμα, ο Νίκος εντοπίζεται νεκρός από ένα 15χρονο παιδί στην περιοχή του Λαγκά, εκεί απ’ όπου όλο αυτό το διάστημα ξεκινούσαν και τελείωναν οι έρευνες διασωστών και αμέτρητων εθελοντών! Εκεί ανακαλύπτεται την ίδια ημέρα ως διά μαγείας (!) και το ποδήλατό του σε απόσταση 100 μέτρων από τη σορό του.

Το παιδί-μάρτυρας της μακάβριας ανακάλυψης παθαίνει σοκ και ουρλιάζοντας αποκαλύπτει στη μητέρα του πως εκεί, στο ίδιο μέρος που είχε πάει και τις προηγούμενες ημέρες, δίπλα στη στάνη όπου οι ντόπιοι τάιζαν καθημερινά νεογέννητα αρνάκια, στο σημείο που άνθρωποι «όργωσαν» με τις έρευνές τους, βρίσκεται το πτώμα ενός νεαρού άνδρα. Είναι ο Νίκος. Μέσα σε λίγη ώρα το κακό μαντάτο ταξιδεύει σε ολόκληρο το νησί, με τους γονείς του να ενημερώνονται για το τέλος του παιδιού τους από τους... γείτονες και όχι από τις αστυνομικές αρχές. Οι τραγικοί γονείς Γιάννα και Παρασκευάς τρέχουν σαν τρελοί να δουν τον Νίκο τους για τελευταία φορά. Δεν τους το επιτρέπει κανείς...

Ο Γολγοθάς της οικογένειας

Μέσα σε λίγα λεπτά η Γιάννα και ο Παρασκευάς Χατζηπαύλου στέκουν λίγα μόλις μέτρα μακριά από τη σορό του γιου τους Νίκου. Οι αστυνομικοί τούς απωθούν. Ο Νίκος αναγνωρίζεται από τον πιστοποιημένο διασώστη και οικογενειακό φίλο της οικογένειας Κωνσταντίνο Βάλβη. Το παιδί μοιάζει να κοιμάται. Είναι πεσμένος ανάσκελα, με μια ελαφριά κλίση στο πλάι, ενώ στο σώμα του υπάρχουν μόνο μώλωπες και εκδορές. Στο σημείο σπεύδει αργότερα και ο ιατροδικαστής Ρόδου Παναγιώτης Κοτρέτσος ο οποίος, σύμφωνα με μαρτυρίες, με το που βλέπει το παιδί, λέει: «Το παιδί δεν έπεσε από τον βράχο. Εχει ξυλοκοπηθεί, δολοφονηθεί και τοποθετηθεί στο σημείο όπου βρέθηκε νεκρό».

Την επόμενη μέρα επάνω στον βράχο όπου ήδη είχαν ψάξει οι διασώστες ανακαλύπτονται -και πάλι ως διά μαγείας- σε ευθεία γραμμή αλλά σε διαφορετικά ύψη, το φούτερ του, ένα παπούτσι του και το κομποσκοίνι του Νίκου.

Η σορός του φεύγει για την απαραίτητη νεκροψία-νεκροτομή στη Ρόδο και την Τρίτη 28 Νοεμβρίου ο ιατροδικαστής Κοτρέτσος ενημερώνει προφορικά τον νονό του Νίκου ότι τελικά ο θάνατος του παιδιού δεν επήλθε από εγκληματική πράξη, όπως φάνηκε στην αρχή, αλλά από ατύχημα. Οτι έπεσε από μεγάλο ύψος, υπέστη ρήξη της σπλήνας από εσωτερική αιμορραγία, έφερε πολλαπλές κακώσεις ενώ ήταν κομμένη και η προκνημιαία αρτηρία. Οτι ο θάνατός του ήταν αργός και βασανιστικός και επήλθε μετά από 36 ολόκληρες ώρες. Οτι, τέλος, ψυχορραγούσε στα βράχια και σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με εγκληματική ενέργεια. «Δεν απάντησε ποτέ στα ερώτημά μου πώς είναι δυνατόν να είχε πέσει από τόσο μεγάλο ύψος και να μην είχε σπάσει το κεφάλι του, ούτε για ποιον λόγο δεν υπήρχαν ίχνη αίματος στην περιοχή όπου βρέθηκε παρότι εκείνες τις ημέρες δεν είχε βρέξει καθόλου. Μου έλεγε μόνο να πιω νερό!» λέει ο κ. Παπαρουσάκης και συνεχίζει: «Γνωρίζοντάς τον τόσο καλά όσο και ο πατέρας του, είναι αδύνατον ο Νίκος να είχε σκαρφαλώσει σε εκείνον τον βράχο. Εκτός του ότι δεν διέθετε αναρριχητικές ικανότητες, με το που θα αισθανόταν ότι έβαζε τη ζωή του σε κίνδυνο θα σταματούσε. Δεν ήταν καθόλου ριψοκίνδυνος. Τόσο εγώ όσο και οι γονείς του δεν πιστέψαμε στιγμή ότι ο θάνατος του Νίκου επήλθε από ατύχημα. Από την πρώτη στιγμή ήμασταν βέβαιοι ότι έχουμε να κάνουμε με δολοφονία και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να αποδειχθεί».

Η οικογένεια καταθέτει μήνυση κατά αγνώστων για ανθρωποκτονία ενώ ζητά από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών της Κω να διενεργηθεί νέα νεκροψία-νεκροτομή στη σορό του άτυχου νεαρού από δικό της τεχνικό σύμβουλο. Επειτα από δύο απορρίψεις ο δικηγόρος της οικογένειας Γιάννης Γλύκας υποβάλλει αίτημα αυτή τη φορά στην Εισαγγελία Εφετών, το οποίο και γίνεται δεκτό. Η δεύτερη νεκροτομή διενεργείται από τέσσερις ιατροδικαστές από πλευράς του κράτους, ενώ από την πλευρά της οικογένειας ορίζεται τεχνικός σύμβουλος ο ιατροδικαστής Σωκράτης Τσαντίρης, ο οποίος ζητά να γίνουν τοξικολογικές και ιστολογικές εξετάσεις που δεν είχαν διενεργηθεί κατά την πρώτη νεκροψία-νεκροτομή. Τα αποτελέσματα των τελευταίων ανατρέπουν τα πάντα, καθώς δείχνουν ότι δεν υπήρξε καμία εσωτερική αιμορραγία και καμία ρήξη σπλήνας. Οι ιατροδικαστές βρήκαν μια ανεπαίσθητη θλάση στον πνεύμονα, η οποία δεν δικαιολογούσε θάνατο ενώ, σύμφωνα με το πόρισμά τους, δεν υπήρξε κοπή της προκνημιαίας αρτηρίας. Σύμφωνα δε με τον κ. Τσαντίρη, κανένα από τα τραύματα που βρέθηκαν στο κορμί του άτυχου Νίκου δεν οφείλεται σε πτώση ούτε και επιφέρει θάνατο, ενώ υποστήριξε ως πιθανότερη αιτία θανάτου τη φραγή των αναπνευστικών του οδών. Στα ίδια συμπεράσματα κατέληξε δε και ο ιατροδικαστής Φίλιππος Κουτσάφτης.

Στις 14 Δεκεμβρίου 2017 ο Νίκος κηδεύεται μέσα σε κλίμα ανείπωτης οδύνης στο Γ’ Νεκροταφείο Νίκαιας, με τους δικούς του να παίρνουν όρκο ότι ο θάνατός του δεν θα μείνει αναπάντητος. Οτι οι ένοχοι, όσα χρόνια και αν περάσουν -με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο-, θα βρεθούν και λογοδοτήσουν.

Τα σημάδια στον καρπό και οι επόμενες μέρες...

Σήμερα, τόσο στο πατρικό σπίτι του Νίκου στα Μανιάτικα όσο και σε εκείνο του νονού του στη Νίκαια, οι δικοί του άνθρωποι δίνουν έναν καθημερινό αγώνα προκειμένου να βγει στο φως όλη η αλήθεια. Στο πλάι τους στέκουν ο δικηγόρος τους Γιάννης Γλύκας και οι ιδιωτικοί ερευνητές Γιώργος Τσούκαλης και Γιώργος Μανίκας οι οποίοι είναι βέβαιοι ότι ο Νίκος δολοφονήθηκε. Οπως δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Γλύκας, «ο Νίκος Χατζηπαύλου δολοφονήθηκε κι αυτό δείχνουν μια σειρά από στοιχεία, όπως τα ευρήματα των ιατροδικαστικών εκθέσεων, ο τόπος όπου βρέθηκε, τα σημάδια στο φωτογραφικό υλικό. Δεν πρόκειται περί πτώσης (κατρακύλισης), αλλά περί ξεκάθαρης εγκληματικής ενέργειας και αυτό στην πορεία θα αναδειχθεί και θα αποδειχθεί».

Πολύτιμη για την οικογένεια είναι και η συνεισφορά του κ. Τσούκαλη, στα χέρια του οποίου έφτασε πριν από λίγες ημέρες μια φωτογραφία-ντοκουμέντο όπου απεικονίζονται σημάδια συμμετρικής περίδεσης στον καρπό του άτυχου νέου ενισχύοντας το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας. Οπως δηλώνει ο ίδιος, «οφείλουμε όλοι σαν κοινωνία να δώσουμε τις απαντήσεις στην οικογένεια που έχασε το παλικάρι της και για εμάς είναι ένα προσωπικό στοίχημα, σε συνεργασία με την οικογένεια, τον δικηγόρο και τις διωκτικές και ανακριτικές αρχές να φωτίσουμε αυτή την υπόθεση».

Οι άνθρωποι του Νίκου είναι κάτι παραπάνω από βέβαιοι ότι βρέθηκε σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και πως κάποιοι αποφάσισαν να του κλείσουν για πάντα το στόμα: «Το παιδί μας είδε κάτι που δεν έπρεπε να δει. Ολοι στο νησί γνωρίζουν ότι στη συγκεκριμένη περιοχή λαμβάνουν χώρα ύποπτες συναλλαγές και οι ντόπιοι λένε: ''Και να βρέχει, εμείς εκεί στον Λαγκά δεν πάμε να μαζέψουμε σαλιγκάρια''», λέει ο κ. Παπαρουσάκης και συνεχίζει: «Το παιδί δολοφονήθηκε την ημέρα της εξαφάνισής του, σύμφωνα με τον κ. Τσαντίρη, και στην μπλούζα του βρέθηκε χώμα που δεν ταιριάζει με το χώμα της περιοχής. Ο Νίκος δέθηκε με σκοινιά, βασανίστηκε και δολοφονήθηκε. Αυτό που περιμένουμε τώρα είναι η γνωμοδότηση του εισαγγελέα που έχει την υπόθεση στα χέρια του. Αν ο θάνατος του Νίκου αποδοθεί τελικά σε εγκληματική ενέργεια, θα ανοίξει η ομπρέλα των ερευνών ώστε να βρεθεί ο ένοχος και να ησυχάσει η ψυχή του παιδιού μας».

Σήμερα, τόσο στο πατρικό του Νίκου στα Μανιάτικα όσο και στο σπίτι του νονού του υπάρχει παντού η μορφή του Νίκου και μία μάνα η οποία ικετεύει να βρεθεί ο δολοφόνος του παιδιού της: «Αυτό που έκαναν στο παιδί μου αύριο-μεθαύριο μπορεί να το κάνουν και σε άλλα παιδιά, γι’ αυτό και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν», λέει η κυρία Γιάννα Χατζηπαύλου και συνεχίζει: «Δεν έκανε κάτι ο Νίκος μου, δεν έφταιξε σε τίποτα. Μια βόλτα ήθελε να πάει και η τελευταία έγινε ο θάνατός του. Μόνο ζωή, μόνο χαρά, μόνο περηφάνια έδινε σε όποιον γνώριζε. Δεν υπήρχε πιο άξιο και πιο καλό παιδί από τον Νίκο μου. Να, κοιτάξτε τον εδώ πώς χαμογελούσε».


Η φωτογραφία-ντοκουμέντο όπου απεικονίζονται σημάδια συμμετρικής περίδεσης στον καρπό του άτυχου νέου, ενισχύοντας το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας