Καλλικράτης ... παντού

Η Οικονομική κρίση στην Ελλάδα και όχι μόνο, δεν έδωσε το δικαίωμα να συζητηθεί ευρέως, όπως θα του άξιζε, το επίτευγμα, για τα Ελληνικά δεδομένα, του «Καλλικράτη». Όχι γιατί δημιουργείται ένας νέος χάρτης Δήμων, μα παρέχεται και ένα κάποιο μέτρο σύγκρισης με την υπόλοιπη Ευρώπη. Πόσους Δήμους έχουν οι άλλες χώρες της ΕΕ είναι συναφές με το μέγεθος της Χώρας. 

Μια τέτοια τάξη μεγέθους παρουσιάζεται και στις Μικρο-Μεσαίες-Επιχειρήσεις (ΜΜΕ), όπου στην Ελλάδα έχουν μέχρι 50 άτομα και στην Γερμανία πχ περί τα 500 άτομα. Το πλήθος των καινοτομιών στην Ελλάδα καταγράφεται περί τις 300 και σε μόνο μια Γερμανική εταιρεία, που αναφέρεται τελευταία συχνά, περί τις 3000 ετησίως. Ο δρομέας εκείνος, που έτρεξε την απόσταση Μαραθώνα-Αθήνα, δεν έδειξε μόνο την Ελληνική αυτοθυσία, μα και το μέτρο των αποστάσεων στην Ελλάδα.

Αυτή η τάξη μεγέθους είναι, εκείνη η οποία δεν έχει γίνει κτήμα στην Ελληνική Οικονομική και Κοινωνική ζωή, ώστε να επισημάνει την ανάγκη προσαρμογών της σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο. Το φαινόμενο της Ελληνικής Ναυτιλίας δεν είναι ο κανόνας των Ελληνικών μεγεθών, και για αυτό είναι «φαινόμενο». Παραδόξως και υπεύθυνοι φορείς ήσαν αισιόδοξοι με τα μεγέθη της Ελληνικής Οικονομίας, μέχρι και πριν δυο χρόνια περίπου. Αυτή η τάξη μεγέθους θα βοηθούσε στην σύγκριση και την προσγείωση στην πραγματικότητα.

Με τον «Καλλικράτη» όμως επιδιώκεται – και ελπίζετε τελικά να επιτευχθεί- μια αποσυμφόρηση του Κέντρου, μια αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων. Πολλές φορές έχει αναφερθεί και ο ΟΟΣΑ στην συγκεντροτικότητα της Ελληνικής Δημόσιας ζωής – ίσως δικαιώνοντας τους Θεσσαλονικείς για το «Κράτος των Αθηνών».

Που όμως πρέπει να παραδεχθούμε η κατάσταση έχει σαφώς βελτιωθεί .

Για το θέμα της υπερτροφικής συγκέντρωσης εξουσιών και αρμοδιοτήτων (που πολλές φορές δεν παρέχει καν ο Νόμος) δεν είναι βέβαια υπεύθυνοι οι κακοί Ευρωπαίοι,  και οπωσδήποτε οι Δημόσιοι Υπάλληλοι! Το αντίθετο. Τους μεν Δημοσίους Υπαλλήλους, ακόμη και με υψηλές γνώσεις (μέχρι και Διδακτορικά) σπάνια τους θυμούνται στην λήψη αποφάσεων, στην δε Ευρώπη οι υπάλληλοι ταξιδεύουν σε διάφορες πόλεις για να συζητήσουν και επιληφθούν θεμάτων Διοίκησης. Τούτο είναι αδιανόητο στο «κράτος των Αθηνών», παρόλο που βλέπει ότι πλήθος Ευρωπαϊκών Συμβάσεων ΔΕΝ υπογράφησαν σε πρωτεύουσες Κρατών της ΕΕ. Άρα χρειάζεται….Καλλικράτης  γενικότερα στην Διοίκηση. 

Κάποιες αποφάσεις, (πέρα από τα Ληξιαρχεία), τι να γίνει, πρέπει να λαμβάνονται στην ξεχασμένη Περιφέρεια και όχι στην Αθήνα. Ίσως να είναι καλλίτερα να πεισθούν ότι ο Δημόσιος Τομέας μπορεί να λειτουργεί, αν δεν το απασχολούν για θέματα πελατειακών σχέσεων, και αν δεν «βρίσκει τον μπελά του όποιος δουλεύει στο Δημόσιο»(!!). Και ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι καλλίτερος - παραμένει ασυγκράτητος στην αξιοποίηση του … οικογενειακού του δυναμικού.

 Άρα  χρειάζεται νοοτροπία Καλλικράτη, παντού.

 Ο Καλλικράτης δεν αποκεντρώνει μόνο την εξουσία. Συνενώνει και δημιουργεί ευρωστία οικονομική και διοικητική. Τι άλλο από…Καλλικράτη χρειάζεται η Παιδεία? Ο ορισμός του Παν-επιστημίου έχει τεθεί σε αχρηστία αφού υπάρχου Παν-επιστήμια  με δυο μόνο τμήματα.

Και ουδείς, από εκείνους που ευαγγελίζονται τα ακαδημαϊκά ιδεώδη ενίσταται. Τους ενοχλούν μόνο τα ΤΕΙ και τα ποικίλα τους τμήματα. Κανείς δεν αναφέρει ότι τμήματα όπως πχ Πληροφορική και Νοσηλευτική (μα και πολλά άλλα) ΜΟΝΟ στα ΤΕΙ υπήρχαν. Και η επιτυχία τους δημιούργησε μίμηση (άλλοτε καλή, άλλοτε κακή). Οπότε να – επικαλύπτονται!! Θέματα ιδιαιτέρως περίεργα, αφού πχ κανένα τμήμα Φυσικής όταν δημιουργήθηκε στα νέα πανεπιστήμια, δεν βρήκε τόση έντονη αντίδραση, από το «αρχικό» του Πανεπιστημίου της Αθήνας.

Η ιδέα της συνένωσης υπάρχει χρόνια, μα υποβόσκοντα συμφέροντα (τόσοι Πρυτάνεις, Πρόεδροι κλπ) αντιδρούν. Είναι ευκαιρία τώρα που την παιδεία διαχειρίζονται καταρτισμένοι σε αυτά τα θέματα, να δοθεί λύση. Η συνένωση ΑΕΙ ή καλλίτερα ΑΕΙ με ΤΕΙ θα ενδυναμώσει την παραπαίουσα τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα απαλύνει την υπάρχουσα αντιδικία, και θα προσφέρει λύση στα επαγγελματικά δικαιώματα όλων. Καλλικράτης λοιπόν και στην Παιδεία. Μια χωροταξική μελέτη θα βοηθούσε στον ορθολογιστικό τρόπο συγκρότησης του Πανεπιστημίου.

Καλλικράτης και στο εσωτερικό των Ιδρυμάτων, όπου το Τμήμα θα πρέπει να παραμείνει ο βασικός διοικητικός πυρήνας, όπως προβλέπει ο Νόμος. Και όχι όπως επιδιώκουν ορισμένοι συγκεντρωτικοί Πρόεδροι/Πρυτάνεις, που όχι μόνο αντιστρατεύονται τον Νόμο, μα και τον λόγο για τον οποίο εκλεχθήκαν. Δεν εκλέχθηκαν για να ασχολούνται με τα ποικίλα διοικητικά θέματα, παρακάμπτοντας τον Νόμο, μα για να λειτουργούν δημιουργικά τα θεσμικά συλλογικά όργανα. Τα θεσμικά όργανα, ως συλλογικά, απαρτίζονται από Έλληνες, που συζητούν και συζητούν και αναλύουν όσα συζητούν…Όμως η εποχή των ακατάσχετα ασκούντων την ρητορική, άνευ στιβαρής επιχειρηματολογίας , τελειώνει. Δεν μπορούν πλέον να βρίσκουν διέξοδο απόψεις, χωρίς συγκρότηση, γνώση, άρα δύναμη, διαφορετική από εκείνη που πίστευαν ότι κατείχαν και ασκούσανε.

Καλλικράτης όμως και στην …Υγεία. Όλο και περισσότερα Νοσοκομεία (επανδρωμένα!) στην Περιφέρεια, για να μην αισθάνονται την ανάγκη της Αθήνας. Νοσοκομεία το ένα δίπλα στο άλλο, δεν εξυπηρετεί να θεωρούνται διαφορετικά.

Πριν από μερικά χρόνια, αποκέντρωση σήμαινε να πάνε οι εταιρείες από το κέντρο της Αθήνας στο…Μαρούσι και οι βιομηχανίες στα Οινόφυτα Μια αναθεώρηση με μεγαλύτερη ακτίνα δράσης θα ήταν βοηθητική του εγχειρήματος «αποκέντρωση». Άλλωστε έχει αποδειχθεί ότι το «κόστος μεταφοράς δεν επιδρά σημαντικά» στην διαμόρφωση της τελικής τιμής – και τούτο αξιοποίησαν εταιρείες ΚΑΙ στην Ελλάδα.

Η εποχή των γενναίων αποφάσεων, συζητείται καιρό, μα ο κόμπος έφθασε στο χτένι και οι επεμβάσεις πρέπει να είναι άμεσες, δημιουργικές, αποτελεσματικές. Με την ΕΕ βλέπουμε ότι αυτά που επιδιώκουμε σε περιοχές της Κοινότητας είναι ήδη πραγματικότητα από καιρό. Με ελπίδα και προσδοκία αναμένουμε να πραγματοποιηθούν στην Χώρα.