Από το ΝΑΤΟ στον αντιφασιστικό αγώνα: Η ιστορία ενός Αφγανού μετανάστη στην Ελλάδα

Το πρόσωπό του άγνωστο. Το όνομά του επίσης. Ο αγώνας του, ωστόσο, γνωστός. Η ιστορία του, τώρα αρχίζει να διαδίδεται. Πρόκειται για έναν μετανάστη από το Αφγανιστάν, ονόματι Μασούντ Καχάρ. Ο 40χρονος άνδρας είναι ένας από τους χιλιάδες μετανάστες που έχουν αφιχθεί στην Ελλάδα. Σε τι διαφέρει από τους υπόλοιπους; Σε δύο στοιχειώδη πράγματα. Πρώτον, απολάμβανε μία πολύ καλή θέση στο ΝΑΤΟ. Δεύτερον, επέστρεψε στο Αφγανιστάν, έφτασε στην Ελλάδα ως μετανάστης και δεν αρκέστηκε στα δικαιώματά του, όπως αυτά απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες, αλλά ενεργοποιήθηκε στον αγώνα εναντίον του φασισμού, λαμβάνοντας μέρος σε διαδηλώσεις κατά της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα.

Ο Καχάρ, μαζί με άλλα μέλη αντιφασιστικών και αριστερών κινημάτων, εντοπίστηκε στο κέντρο της πρωτεύουσας, στα μέσα Απριλίου, να είναι στην πρώτη γραμμή της πορείας κατά του φασισμού, με το σύνθημα εναντίον της Χρυσής Αυγής «ούτε στο κοινοβούλιο, ούτε πουθενά».

Ο Καχάρ δεν γνωρίζει πολλά ελληνικά. Το σύνθημα, όμως, «Ο Παύλος Φύσσας ζει, σπάστε τους ναζί», το πρόφερε τέλεια. Παρ' ότι δεν είχε ακούσει το παραμικρό για τη Χρυσή Αυγή πριν αφιχθεί στην Ελλάδα το 2015, ο μετανάστης από το Αφγανιστάν εντάχθηκε αμέσως στο αντιφασιστικό κίνημα της Αθήνας. «Πηγαίνω έξι ή εφτά φορές τον μήνα και συμμετέχω σε όλες τις διαδηλώσεις», τόνισε σε δηλώσεις του στο αραβικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα. «Βρίσκομαι πάντα στην πρώτη γραμμή και μάχομαι δίπλα στους αντιφασίστες. Το λατρεύω», προσθέτει.

Ο Καχάρ ζει σε ένα παράπηγμα, μαζί με εκατοντάδες άλλους μετανάστες, στις εγκαταστάσεις του Ελληνικού. Εξηγεί πως από την εργασία του με το ΝΑΤΟ

, κατέληξε στην Ελλάδα στα μέσα του 2015. Δηλώνει, δε, τόσο τους τζιχαντιστές, όσο και το ΝΑΤΟ, ως τις «μήτρες του φασισμού».

Η ιστορία του ωστόσο, είναι συγκλονιστική. «Για πέντε χρόνια εργαζόμουν για το ΝΑΤΟ στην Καμπούλ. Το 2012, οι Ταλιμπάν εισέβαλαν στο σπίτι μας, σκότωσαν την 26χρονη αδερφή μου, Κατίρα και τραυμάτισαν τον πατέρα και τον αδερφό μου. Όταν γύρισα στο σπίτι βρήκα μόνο έναν ξάδερφό μου να κλαίει. Αρνιόταν να μου πει τι είχε συμβεί. Στο νοσοκομείο βρήκα τη μητέρα μου να κλαίει. Αυτή ήταν η μοίρα μου».

Τότε αποφάσισε να φύγει και να ταξιδέψει 5.000 χιλιόμετρα μέχρι την Ελλάδα. Στον τόπο που ευελπιστεί να ξεκινήσει μία νέα ζωή. Περπάτησε όλη τη διαδρομή και χρησιμοποίησε βάρκα για να διασχίσει τη θάλασσα. Όταν έφτασε στην ηπειρωτική Ελλάδα, πήρε το τρένο και κατεθυθύνθηκε για την Ειδομένη και τα σύνορα. Εκεί τον μπλόκαραν. Επέστρεψε στην Αθήνα και από τότε έχει ξεμείνει στην Ελλάδα και κοιμάται σε έναν υπνόσακο στο Ελληνικό. 

Ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Δεν γνωρίζει. Κανείς δεν του λέει το παραμικρό. Όσο, όμως, στέκεται στα πόδια του, θα μάχεται εναντίον του φασισμού, ο οποίος του στέρησε την οικογένεια, τους φίλους, το παρόν και το μέλλον του...