Τώρα «αθωώνουν» και τον απολογητή των ναζί Χάιντς Ρίχτερ

Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, με τις ευλογίες των προσκείμενων στην κυβερνώσα παράταξη πανεπιστημιακών λειτουργών οι οποίοι συνδέονται με τον υπουργό Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη, έφτασε να λύσει μια κατάληψη προκειμένου να βραβευτεί ο ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ.

Με αυτόν τον τρόπο το Πανεπιστήμιο Κρήτης αναγνώριζε την «προσφορά» του Γερμανού συγγραφέα, ο οποίος πιστεύει ότι οι ναζί ήταν «ιππότες που χρήζουν αναγνώρισης», ότι οι Ελληνες έπρεπε να έχουν παραδοθεί αμαχητί και ότι η Μάχη της Κρήτης δεν έπρεπε να είχε γίνει ποτέ. Επιπλέον, ο Ρίχτερ υποστηρίζει ότι η Γερμανία όχι μόνο δεν οφείλει πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα, αλλά ότι ισχύει ακριβώς το αντίθετο: οι Ελληνες χρωστούν στους Γερμανούς!

Μοναδική και μάλλον απίστευτη είναι η περίπτωση του Χάιντς Ρίχτερ, ενός ιστορικού που επιμένει να δηλώνει «πιστός φιλέλληνας», ενώ στο βιβλίο του «Η Μάχη της Κρήτης» επιδίδεται σε μια προσπάθεια εκ των υστέρων εξαγνισμού των θηριωδιών που διέπραξαν οι ναζί στο νησί το 1941.

Και ενώ ο Ρίχτερ παραπέμφθηκε σε δίκη με την κατηγορία της παραβίασης του αντιρατσιστικού νόμου ως αρνητής των ναζιστικών εγκλημάτων πολέμου, το Πανεπιστήμιο Κρήτης αποφάσισε να του αποδώσει τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή. Μάλιστα, η τιμητική αναγόρευση του Χάιντς Ρίχτερ σε διδάσκοντα του κρητικού ΑΕΙ έγινε με μια «λαθραία» τελετή, σε αίθουσα κτιρίου που τελούσε υπό κατάληψη, με πρωτοβουλία και στήριξη από μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και ανήκουν στη σφαίρα επιρροής του υπουργού Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού Γιώργου Σταθάκη. Κατά μια παρανοϊκή σύμπτωση, δε, η βράβευση Ρίχτερ έλαβε χώρα ακριβώς στην πόλη όπου θα δικαζόταν, το Ρέθυμνο. Στο εν λόγω ΑΕΙ υπάρχει ένας κύκλος διδασκόντων οι οποίοι αθόρυβα και επίμονα προωθούσαν την αναγόρευση του Χάιντς Ρίχτερ σε επίτιμο καθηγητή σε ένδειξη αναγνώρισης του έργου του. Οι σχέσεις του κ. Σταθάκη με τη μέχρι πρότινος πρυτανική αρχή και την συγκεκριμένη ομάδα πανεπιστημιακών αποτελούν κοινό μυστικό, εξ ου και ο σημερινός υπουργός Οικονομίας δέχεται βολές από τη στιγμή που ως αντιπρύτανης (αλλά σε απόλυτη συνεννόηση με τον τότε πρύτανη Ευριπίδη Στεφάνου), δεν φρόντισαν να γίνει οποιαδήποτε διερεύνηση εντός του ιδρύματος για την υπόθεση Ρίχτερ, καλύπτοντας ουσιαστικά όσους υποστήριζαν ζωηρά και απεργάζονταν τη βράβευσή του, κάτι που τελικά πέτυχαν.

Παρ’ όλα αυτά, η επίσημη τελετή αναγόρευσης του Γερμανού ιστορικού σε επίτιμο διδάκτορα, που είχε προαναγγελθεί για τις 19/11/2014 στο Ωδείο Ρεθύμνου, ακυρώθηκε μετά από έντονες διαμαρτυρίες διαφόρων φορέων, όπως του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Οφειλών της Γερμανίας, και πανεπιστημιακών.

Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ έλυσε την κατάληψη

Ωστόσο, ακριβώς την επόμενη μέρα η βράβευση έγινε, αλλά κρυφά και κατά παράβαση του καθιερωμένου τυπικού σε μια πριβέ εκδήλωση σε χώρο του πανεπιστημίου που τελούσε υπό κατάληψη. Οπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Ρίχτερ σε πρόσφατη συνέντευξή του, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ έλυσε για χάρη του την κατάληψη του ιδρύματος προκειμένου να πραγματοποιηθεί η παράτυπη τελετή. «Την επόμενη ημέρα από τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ -που είχε καταλάβει τις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις- μου ζήτησαν συγγνώμη για την αναστάτωση, άνοιξαν τις πόρτες για χάρη μου και με προσκάλεσαν να εισέλθω. Παρέστησαν, μάλιστα, στην αναγόρευσή μου σε διδάκτορα».

Ας σημειωθεί ότι πολλά μέλη του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ) του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης δεν ενημερώθηκαν ποτέ για τη «λαθραία» τελετή. Ανακύπτουν, λοιπόν, πολλά ερωτηματικά για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε από τον κοσμήτορα της σχολής Δημήτρη Μυλωνάκη και την πρόεδρο του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης Ηβη-Αγγελική Μαυρομούστακου. Εως σήμερα δεν έχει γίνει γνωστό ποιοι συμμετείχαν σε αυτή την κλειστή αναγόρευση, πέραν του κοσμήτορα της σχολής και της προέδρου του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, και βέβαια του εισηγητή της, του επίκουρου καθηγητή Ανδρέα Στεργίου, ο οποίος υπήρξε μαθητής του κ. Ρίχτερ και θιασώτης των απόψεών του. Στον απόηχο του γεγονότος πληθαίνουν οι καταγγελίες για τη νομιμότητα της τελετής, η οποία αποφασίστηκε και υλοποιήθηκε από μια ομάδα πανεπιστημιακών χωρίς καμία διαβούλευση, έλεγχο ή νομιμοποίηση από τις αρχές του ΑΕΙ. Επομένως, όπως είναι λογικό, για πολλούς η βράβευσή του θεωρείται άκυρη. Οπως αποκάλυψε ο εκτελών χρέη πρύτανη στο κρητικό ΑΕΙ Μιχάλης Ταρουδάκης, ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση ανάμεσα στα μέλη του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών για πιθανή ανάκληση του τιμητικού τίτλου από τον Ρίχτερ.


Ο Γερμανός καθηγητής κάθισε πρόσφατα στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως «αρνητής εγκλημάτων πολέμου του ναζισμού, τα οποία στρέφονται κατά του κρητικού λαού»

Εάν αυτό συμβεί τελικώς, θα είναι κάτι που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία του κρητικού πανεπιστημίου. Ο κ. Ταρουδάκης επισημαίνει ότι η τελική στάση που θα υιοθετήσει το Πανεπιστήμιο Κρήτης θα κριθεί λαμβάνοντας υπόψη όσα σκοπεύει να υποστηρίξει ο Ρίχτερ στο προαναγγελθέν άρθρο του για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις: «Εκτός από το προβληματικό έργο του Γερμανού καθηγητή, το οποίο δεν ήταν εξαρχής γνωστό, πλέον μια σειρά από νέα στοιχεία που συνδέουν τις περίεργες έρευνες του κ. Ρίχτερ με το ευαίσθητο ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου, αλλά και η συνολικά απαξιωτική συμπεριφορά του καταδεικνύουν ότι ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης θα πρέπει να ανακληθεί», εξηγεί στο «Πρώτο Θέμα» ο κ. Δημήτρης Ξενάκης, επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ο ίδιος επισημαίνει ότι «το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, η Κοσμητεία της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και η νέα πρυτανική αρχή πρέπει να επανεξετάσουν το ζήτημα υπό το πρίσμα των νέων στοιχείων και χωρίς το βάρος της δικαστικής διερεύνησης που περιέπλεξε την υπόθεση και απομάκρυνε την προσέγγιση του θέματος από την ουσία, δηλαδή τον ανήθικο και αντιεπιστημονικό αναθεωρητισμό που προσβάλλει την ελληνική ιστορία».


Στο βιβλίο του ο Ρίχτερ είναι εμφανές ότι επιχειρεί να απαξιώσει των αγώνα και τις θυσίες των Κρητικών και γενικότερα τη συμβολή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ξεπλένοντας τα ναζιστικά εγκλήματα στη Μεγαλόνησο και όχι μόνο 

Πολεμικές αποζημιώσεις στη Γερμανία

Ο Χάιντς Ρίχτερ έρχεται αντιμέτωπος με τη βαρύτατη μομφή ότι ο απώτερος στόχος του βιβλίου του «Η Μάχη της Κρήτης» είναι να εξαγνίσει τις γερμανικές θηριωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και να ξεπλύνει από τη συλλογική μνήμη τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί στην Ελλάδα. «Χωρίς τις παραβιάσεις των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου από τους Κρητικούς αντάρτες δεν θα υπήρχαν αντίποινα», γράφει χαρακτηριστικά και προσθέτει ότι «και οι δύο πλευρές παρέβησαν το δίκαιο του πολέμου και διέπραξαν εγκλήματα». Ωστόσο, η απόπειρα εξίσωσης του θύματος των εισβολέων με τον θύτη δεν περιορίζεται μόνο στην ερμηνεία του παρελθόντος, αλλά προεκτείνεται κατά κάποιον τρόπο και στο παρόν: Οπως ο ίδιος προανήγγειλε μέσω της εφημερίδας «Die Welt», τις επόμενες μέρες πρόκειται να δημοσιευτεί ένα σημαντικό και εκτενές κείμενό του στο περιοδικό «THETIS» (Themata Ellinika Technis kai Istorias) που συνεκδίδει στη Γερμανία. Ας σημειωθεί ότι το εν λόγω περιοδικό εκδίδεται από τον ίδιο τον Ρίχτερ από κοινού με τον καθηγητή στο Τμήμα Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης Ράινχαρντ Στούπεριχ.

Στο 10σελιδο άρθρο του, ο Ρίχτερ ουσιαστικά θα επιχειρεί να καταρρίψει τις ελληνικές θέσεις για το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων. Σύμφωνα με το δημοσίευμα της «Die Welt», ο Ρίχτερ «δηλώνει έκπληκτος για τις κατά τη γνώμη του εκ βάθρων λανθασμένες απαιτήσεις της Ελλάδας απέναντι στη Γερμανία στο ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων». Συμπληρώνεται, δε, ότι βάσει των δικών του υπολογισμών «ενδέχεται η Γερμανία να μη βαρύνεται καθόλου με χρέη προς την Ελλάδα. Μάλιστα, είναι πολύ πιθανόν να ισχύει το αντίθετο, να χρωστά η Ελλάδα στη Γερμανία».

Σύμφωνα με το σκεπτικό του Ρίχτερ, που βασίζεται κυρίως σε μια έκθεση της Τράπεζας του Ράιχ, η οποία βρίσκεται στο αρχείο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, η Ελλάδα όχι μόνο δεν πρέπει να έχει απαιτήσεις από το Βερολίνο για πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά θα πρέπει να επιστρέψει και κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν προσδιορίζει το ποσόν, συσχετίζει όμως την «πολεμική αποζημίωση» που ορέγεται για την πατρίδα του με την οικονομική βοήθεια που έχει λάβει η χώρα μας έως σήμερα: «Η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε στην πραγματικότητα -ανάλογα με το αν συνυπολογίσει κανείς τον τόκο και τον ανατοκισμό- να εμβάσει στο Βερολίνο από σχεδόν 1 έως κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, επιπρόσθετα στα όσα δισεκατομμύρια έχει λάβει η Ελλάδα από τη Γερμανία στο πλαίσιο των διαφόρων πακέτων διάσωσης». Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι, παρ’ όλα αυτά, ο Χάιντς Ρίχτερ δηλώνει αιωνίως «φιλέλληνας» και έχει τιμηθεί με το παράσημο του Φοίνικα από τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο.

Γερμανοί, τα «θύματα» των Κρητικών

Φυσικά ο Χάιντς Ρίχτερ, όπως και κάθε ιστορικός, έχει το απεριόριστο και απαραβίαστο δικαίωμα να καταθέτει οποιαδήποτε ερμηνεία του παρελθόντος θεωρεί ορθή, με βάση την κατά το δυνατόν απροκατάληπτη έρευνα των πηγών και την κάθε είδους πληροφορίας που μπορεί να συλλέξει. Ωστόσο στο βιβλίο του «Η Μάχη της Κρήτης», που κυκλοφορεί και στη χώρα μας, είναι μάλλον εμφανές ότι υπερβαίνει τα όρια της επιστημονικής αντικειμενικότητας, επιχειρώντας να απαξιώσει τον αγώνα και τις θυσίες των Κρητικών και να μειώσει γενικότερα τη συμβολή της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παραγράφοντας τελικά τα ναζιστικά εγκλήματα. Χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει στο βιβλίο του ότι η Μάχη της Κρήτης ήταν ένας «ιπποτικός», «έντιμος», «καθαρός» και «δίκαιος» πόλεμος έως τη στιγμή που ενεπλάκησαν οι «άτακτοι» Κρητικοί που τον μετέτρεψαν σε «βρώμικο» και «κτηνώδη», με τις «θηριωδίες» που διέπραξαν σε βάρος των Γερμανών αλεξιπτωτιστών.

Σε άλλο σημείο του βιβλίου ο Ρίχτερ συμπεραίνει ότι «ευθύνες για τα αντίποινα των Γερμανών σε βάρος του τοπικού πληθυσμού έχουν Αγγλοι και Κρητικοί». Επισημαίνει, δε, ότι «οι Γερμανοί ήταν υποχρεωμένοι να αντιδράσουν».

Γενικότερα πιστεύει ότι οι Κρητικοί έπεσαν θύματα της βρετανικής προπαγάνδας, η οποία τους έστρεφε κατά των Γερμανών. «Η αυθόρμητη αντίσταση των Κρητικών ήταν μια προγραμματισμένη και καλά οργανωμένη επιχείρηση των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών για να δημιουργούν προβλήματα στους Γερμανούς. Τελικά, όμως, η Μάχη της Κρήτης ήταν μια πολύ σημαντική νίκη των Γερμανών γιατί αποτέλεσε ένα επιπλέον πλήγμα στο γόητρο των Αγγλων που φέρθηκαν παράλογα, αφού έδωσαν στην Κρήτη μία περιττή μάχη θυσιάζοντας άντρες και υλικό. Το συμφέρον τους ήταν να παραδώσουν το νησί αμαχητί». Ο Γερμανός συγγραφέας καταλήγει σε ένα εθνικιστικό κρεσέντο που θα μπορούσε άνετα να εκληφθεί ως καθαρή προπαγάνδα, γράφοντας ότι «οι Κρητικοί όφειλαν μπροστά στον “περιούσιο στρατό” να γονατίσουν και να προσκυνήσουν τη σιδερόφρακτη βία, σεβόμενοι την ανάγκη του Γ’ Ράιχ για ζωτικό χώρο».

Αθώος λόγω αντισυνταγματικότητας του νόμου

Ο Χάιντς Ρίχτερ έχει καθίσει πρόσφατα στο εδώλιο του κατηγορουμένου με βάση το άρθρο 2 του αντιρατσιστικού νόμου 4285/2014, κατηγορούμενος ως αρνητής «εγκλημάτων πολέμου του ναζισμού τα οποία στρέφονται κατά του κρητικού λαού». Ωστόσο, η έδρα του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνου απάλλαξε τον Γερμανό ιστορικό, καθώς κρίθηκε εν μέρει αντισυνταγματικό το άρθρο 2 του αντιρατσιστικού νόμου βάσει του οποίου παραπέμφθηκε σε δίκη για όσα υποστηρίζει στο βιβλίο του «Η Μάχη της Κρήτης». Η σχετική απόφαση δεν έχει καθαρογραφεί ακόμη, είναι όμως σαφές ότι το δικαστήριο δεν υπεισήλθε στην ουσία όσων υποστηρίζει ο Ρίχτερ. Η έκβαση της δίκης, όπως ήταν αυτονόητο, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις εκ μέρους συγγενών θυμάτων της Μάχης της Κρήτης, ανθρώπων που παρακολούθησαν την ακροαματική διαδικασία κρατώντας στα χέρια τους φωτογραφίες συγγενών τους οι οποίοι δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς εισβολείς. Ο δικηγόρος του Σωματείου Ρεθυμνίων Πληγέντων από τη Ναζιστική Κατοχή 1941-1944 Γιώργος Σταράκης δήλωσε ότι θα ζητήσει την αναίρεση της αθωωτικής απόφασης από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

Από τη δική του πλευρά, ο επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ Μανούσος Παραγιουδάκης, ένας από τους πρώτους που είχαν αναφερθεί, ήδη από το 2011, στις αστοχίες που περιείχε το βιβλίο του Ρίχτερ, υπογραμμίζει ότι «η απόφαση, για την οποία δεν μπορεί να πανηγυρίζει ο συγγραφέας, δεν αφορά τα όσα προκλητικά και χωρίς επιχειρήματα αναφέρει στο βιβλίο του - και που άξιοι επιστήμονες έχουν καταρρίψει. Ο κ. Ρίχτερ ουσιαστικά επιχειρεί να αποδομήσει την Ιστορία, δικαιολογώντας τις θηριωδίες των ναζί στην Κρήτη και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι προφανές ότι ανήκει στην ομάδα εκείνη των ιστορικών που επιδιώκουν την αναθεώρηση της Ιστορίας».