Χουάν Ραμόν Ρότσα: Ας μη ζήσει η Ελλάδα όσα έζησαν στην Αργεντινή

Πολιτογραφημένος Έλληνας πια, ο Χουάν Ραμόν Ρότσα δεν παύει να είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά όλα όσα έγιναν στην χώρα του όταν πτώχευσε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αν και βρισκόταν στην Ελλάδα την εποχή εκείνη, θυμάται όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο λαός του, και τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλει από τότε να ξεπεράσει τα τραύματα που άφησε.

Σε συνέντευξη που έδωσε στον NovaΣπορ FM μίλησε για όλα όσα γνωρίζει για αυτές τις καταστάσεις, για τις ομοιότητες στα προβλήματα αλλά και για τις μεγάλες διαφορές που χωρίζουν τις δύο χώρες. Παρ' όλα αυτά εύχεται να μην γνωρίσουν οι Έλληνες τέτοιες περιστάσεις και να τελειώσει το γρηγορότερο αυτή η αναστάτωση.

Διαβάστε την πλήρη δήλωση του Χουάν Ραμόν Ρότσα:

«Η αλήθεια είναι πως εγώ δεν έζησα την κατάσταση στην Αργεντινή γιατί ήμουν εδώ. Το βίωσαν συγγενείς και φίλοι. Μια κρίση είναι μια κρίση παντού, ειδικά οι οικονομικές. Φέρνει ένα διχασμό, φέρνει προβλήματα, συζητήσεις πολλές… 

Εγώ ακούω διάφορες απόψεις, είναι μια δύσκολη στιγμή. Ίσως να ‘ταν και χειρότερα στην Αργεντινή. Με τη διαφορά πως εκεί είχαν το νόμισμά τους, ενώ εδώ υπάρχει το ευρώ. Εκεί βέβαια είναι μια χώρα που παράγει πολλά. Και είχαν το κουράγιο να συνέλθουν γρήγορα και παρά τους φραγμούς που υπήρχαν. 

Σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο λαός της Αργεντινής, που αν δεν ήταν λογική η σκέψη του, θα μπορούσε να υπάρξει εμφύλιος. Είχαν γνωρίσει άγριες χούντες στο παρελθόν, με εξαφανίσεις ανθρώπων. Εγώ είχα χάσει έτσι έναν ξάδερφό μου. Οι άνθρωποι της Αργεντινής πέρασαν αρκετές δοκιμασίες ανά τα χρόνια κι έδειξαν ωριμότητα. 

Πλέον είναι σε αρκετά καλό σημείο, θα μπορούσαν και καλύτερα βέβαια. Υπάρχουν ομοιότητες, αλλά δεν το έχουμε ζήσει εδώ για να ξέρουμε ακριβώς και να συγκρίνουμε. Μακάρι να μην το ζήσουμε. Ελπίζω να είναι κάτι που θα περάσει πολύ γρήγορα. 

Αγαπώ την Ελλάδα, ζούμε σε μια πανέμορφη χώρα. Εδώ στη Ρόδο που είμαι αυτή την περίοδο, κάθε Κυριακή κατεβαίναμε απ’ το ξενοδοχείο για να πάμε σε ένα γήπεδο στη Ρόδο. Και κάθε φορά με πιάνουν τα κλάματα όταν βλέπω την ελληνική σημαία να κυματίζει…».