Ζούνη, Αθερίδης, Βανδή ψηφίζουν «ναι» και θέλουν να «μείνουν στην Ευρώπη»

Οι ώρες αγωνίας για την Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες έχουν ενταθεί κι αναμένεται να κορυφωθούν την Κυριακή, 5 Ιουλίου, καθώς όλα τα βλέμματα παγκοσμίως θα είναι στραμμένα στη χώρα μας, εφόσον διεξαχθεί τελικά το δημοψήφισμα. Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά τι μας ξημερώνει και κανείς δε μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα στο τι κρύβεται πίσω από το «ναι» και τι πίσω από «όχι» στο ερώτημα του δημοψηφίσματος στο οποίο ο ελληνικός λαός καλείται να απαντήσει την Κυριακή. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, ξεκαθάρισε, ωστόσο, πως σε αυτό το δημοψήφισμα οι Έλληνες καλούνται να απαντήσουν εάν θέλουν να είναι μέρος της Ευρώπης ή όχι.

Μέσα σε αυτό το κλίμα πολλές φωνές έχουν ακουστεί με κυρίαρχη, όπως φαίνεται, εκείνη που λέει πως η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη κι κανείς δεν πρέπει να παίζει με το μέλλον της χώρας μέσα σε αυτήν και για το λόγο αυτό στο δημοψήφισμα θα ψηφίσουν «ναι». Ανάμεσα στους εκατομμύρια Έλληνες που αγωνιούν, πέρα από τους απλούς πολίτες, συναντάμε κι ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων και γενικώς πρόσωπα που είναι αναγνωρίσιμα. 

Μία από αυτές τις προσωπικότητες είναι και η ηθοποιός, Πέμη Ζούνη, η οποία μιλώντας στο protothema.gr και απαντώντας στην ερώτηση ποια θα είναι η επιλογή της στο κρίσιμο δημοψήφισμα, τόνισε τα εξής:  «Κατ' αρχάς περιμένω να δω επί ποίας πρότασης θα ψηφίσω -γιατί το "τελεσίγραφο" δεν υπάρχει πια, έτσι δεν είναι;... Ελπίζω ότι κάποιος θα μας διευκρινίσει το θέμα του δημοψηφίσματος, εν ευθέτω χρόνω. Τώρα, ας πάρουμε τα δεδομένα που έχουμε ως σίγουρα: Πρώτον είμαστε μεταξύ δύο κακών. Δυστυχώς η ελπίδα να μας προσφερθεί κάτι λίγο καλύτερο από πριν, δεν δικαιώθηκε. Δεκτόν. Δεύτερον όσο και αν γίνεται τεράστια προσπάθεια να πεισθούμε ότι το ερώτημα δεν αφορά την παραμονή μας στο ευρώ, δυστυχώς δεν έχω πεισθεί, διότι όλα τα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο. Αυτό καθορίζει και την απόφασή μου».  

«Δεν θέλω μια Ελλάδα απομονωμένη, μια Ελλάδα όπως τη ζούμε αυτές τις μέρες. Δεν θέλω ούτε μια Ελλάδα υποδουλωμένη. Θέλω μια Ελλάδα που θα πατάει στα δικά της πόδια, θα έχει φερεγγυότητα και αξιοπρέπεια στις υποχρεώσεις της και θα μπορεί να διεκδικεί καλύτερους όρους διαβίωσης για τους πολίτες της. Στη συγκεκριμένη στιγμή θέλω την Ελλάδα στην Ευρώπη. Και μια έκκληση: όταν λες ότι ψηφίζεις ανάμεσα στη Σκύλα και στη Χάρυβδη, χρειάζεται ψυχραιμία και σεβασμός - κανένας δεν δικαιούται να δημιουργεί πόλωση και κλίμα εμφυλιακού πολέμου», πρόσθεσε.

Στην ίδια ερώτηση απάντησε στο protothema.gr και η Μιμή Ντενίση, η οποία μάλιστα το βράδυ της Τρίτης βρέθηκε στο Σύνταγμα και διαδήλωσε υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρώπη. «Αν γίνει τελικά το δημοψήφισμα εγώ θα ψηφίσω ναι. Δεν έχω πάει ούτε σε διαδηλώσεις ούτε σε κομματικές εκδηλώσεις ποτέ. Πάω μόνο σε κάποια κίνηση που είναι εθνική. Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή έχουμε να κάνουμε με ένα εθνικό θέμα. Θα ήθελα πάρα πολύ να έβλεπα ενωμένους όλους τους πολιτικούς μας, εφόσον όλοι ισχυρίζονται ότι θέλουν να είμαστε στην Ευρώπη. Θα ήθελα να έβλεπα μία κυβέρνηση ή έστω μία πρωτοβουλία, που να ήταν μαζί κι ο Τσίπρας, κι ο Σαμαράς, κι ο Καμμένος, κι η Γεννηματά κι όλοι, για να μη διχάζουν και το λαό». 

«Θα έλεγα στον κόσμο ότι πρέπει να ψηφίσουμε ναι και βεβαίως να επιμείνουμε στη βελτίωση των μέτρων, αλλά να είμαστε υπό την προστασία της Ευρώπης και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί καλύτερα μέτρα. Το να είμαστε εκτός και να λέμε ότι είμαστε υπερήφανοι κι αξιοπρεπείς, τι υπερηφάνεια είναι αυτή; Είδα σήμερα τα γεροντάκια μέσα στο λιοπύρι να περιμένουν και με έπιασαν τα κλάματα. Δε μπορεί η Ελλάδα να σταθεί έξω από την Ευρώπη. Οι παραβιάσεις στο Αιγαίο είναι συνεχείς. Θα είμαστε βορά όλων; Ποιοι θα είναι οι σύμμαχοί μας; Δεν υπάρχει η Ελλάδα χωρίς την Ευρώπη, αλλά κι Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα», συμπλήρωσε η κυρία Ντενίση.

«Δεν ξέρω τι μου ζητάνε να ψηφίσω. Δεν είμαι ενημερωμένος, όπως κανείς δεν είναι ενημερωμένος ως προς το τι είναι το ναι και τι είναι το όχι. Και το μεν και το δε είναι αοριστολόγο και δημοκοπικό. Αυτό το δημοψήφισμα θεωρώ πως είναι ολότελα σουρεαλιστικό. Ούτε τις προτάσεις των εταίρων ξέρουμε ούτε τις ελληνικές αντιπροτάσεις ξέρουμε. Γίνεται όλο αυτό το θέμα για το 23% της εστίασης, για τις συντάξεις; Γιατί πράγμα είναι; Πού συμφωνούσαν; Επί πέντε μήνες διαπραγματεύονταν, μία συμφωνούσαν και μία όχι, και μέσα σε αυτό το παιχνίδι του καρότου και του μαστιγίου δεν ξέρω που βρίσκομαι ως Έλληνας πολίτης», Μανούσος Μανουσάκης. 

«Με κάνουν να αισθάνομαι ακόμα πιο υπόδουλος, να αναγκάζομαι να πω ναι επειδή δε θέλω να πω όχι και να πω ναι σε κάτι που δε γνωρίζω. Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει. Εάν λέγαμε πριν ότι η Ελλάδα υποδουλώθηκε με αυτόν τον τρόπο υποδουλώνεται δέκα φορές περισσότερο ο πολίτης που καλείται αύριο να ψηφίσει ναι ή όχι, χωρίς να γνωρίζει τι διάολο είναι αυτό», σημειώνει ακόμη. 

«Συνηθισμένοι άνθρωποι σε ασυνήθιστες πιέσεις αναγκαστικά ωθούνται προς το ναι κι ανήκω μέσα στους πολλούς Έλληνες που βρίσκονται σε αυτή την κατηγορία. Το θέμα είναι ότι πρέπει να ψηφίσουμε ναι για να τελειώσει αυτό το πράγμα που ζούμε, δηλαδή ο πανικός. Συνηθισμένοι άνθρωποι σε ασυνήθιστες πιέσεις δε μπορούν να σηκώσουν κανένα επαναστατικό λάβαρο. Μία κυβέρνηση οφείλει να μη φτάσει ποτέ στον εκβιασμό και να προστατεύσει τον κόσμο», δηλώνει από την άλλη στο protothema.gr ο Θοδωρής Αθερίδης.

«Είτε ναι πούμε είτε όχι δε γλιτώσουμε την ταλαιπωρία και αυτά που υφιστάμεθα τώρα. Όμως, πρέπει να πιέσουμε και τους ξένους, τη μαφία των Ευρωπαίων, να μας δουν με ποιο σωστή ματιά. Δε νομίζω ότι φεύγουμε με ένα όχι από την Ευρώπη. Πρέπει να καταλάβουν ότι είμαστε ένας λαός δυναμικός κι αντιστασιακός και θέλουμε το καλό του τόπου μας και να μας βλέπουν ως ίσους στην Ευρώπη», σημειώνει από την άλλη ο Κώστας Βουτσάς.  

Τι λένε άλλοι επώνυμοι για το δημοψήφισμα της Κυριακής

Βίκυ Χατζηβασιλείου: «Ναι στην Ελλάδα της ανάπτυξης μέσα στην Ευρώπη και όχι στον Εθνικό διχασμό».
 
Θάνος Καλλίρης: «Δεν ελπίζω τίποτα δε φοβάμαι τίποτα είμαι ελεύθερος».
 
Νίκος Αγαπηνός (Ποινικολόγος): «Λυπάμαι πολύ για την ανωριμότητα και την ανευθυνότητα των πολιτικών μας ηγετών. Η αδιαφορία αυτών που αυτοχαρακτηρίζονται ηγέτες κινείται στα όρια της προδοσίας».
 
Θάνος Καλιώρας: «Τον παραμυθά τον έβλεπα μικρός στην ΕΡΤ. Δε θέλω άλλα παραμύθια στη ζωή μου»
 
Τένια Μακρή: «Νιώθω εξαπατημένη και απογοητευμένη όχι τόσο από την υποτιμητική στάση των θεσμών απέναντι στη χώρα του παγκόσμιου πολιτισμού αλλά και των εγχώριων πολιτικών που δεν τιμούν την καταγωγή και την ιστορία τους φοβούμενους μη χάσουν ακόμη και με τη στάση τους όλοι σκορπούν την αστάθεια και το μόνο που κάνουν είναι να πολιτικολογούν. Νιώθω ότι ζούμε σε ένα εξω- ελληνικό κόσμο».

Το ξέσπασμα της Δέσποινας Βανδή μέσω Facebook

Αξίζει να σημειωθεί πως δεν είναι λίγοι οι επώνυμοι, που σχολίασαν αρνητικά το δημοψήφισμα μέσω των λογαριασμών τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ανάμεσά σε αυτούς είναι ο Σάκης Ρουβάς, ο Γιώργος Λιάγκας, η Τζένη Μπαλατσινού, η Μαρίνα Βερνίκου κι άλλοι. Μάλιστα, μία από τις πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις είναι κι εκείνη της Δέσποινας Βανδή, που μοιράστηκε μέσω facebook τις σκέψεις και τα συναισθήματα που τις γέννησε η επιλογή του «ναι» ή του «όχι» στο επικείμενο δημοψήφισμα. 

«Μου λέτε να απαντήσω με ένα ναι η με ένα όχι! Τι με ρωτάτε; Αν μου αρέσει η βανίλια ή η σοκολάτα; Μου κάνετε μια ερώτηση που αφορά ένα σύνολο ανθρώπων με συγκεκριμένες ικανότητες και ειδικότητες (οικονομολόγους, νομικούς, κοινωνιολόγους) και καθορίζει το μέλλον του τόπου μας; ΑΔΥΝΑΤΩ! Δεν το καταλαβαίνετε όλο αυτό το παράλογο; Αν εγώ σας λέω ότι δε μπορώ, πώς μπορεί η μάνα μου, η θεία μου και η γιαγιά που ζει απέναντι μου;», γράφει, μεταξύ άλλων.

Ολόκληρη η ανάρτηση της δημοφιλούς τραγουδίστριας έχει ως εξής: 
«Στα αλήθεια δε ξέρω πώς να ξεκινήσω...
Βλέπω, ακούω, διαβάζω...η θλίψη μου μεγαλώνει.
Δε ξέρω τι με τρομάζει περισσότερο, το ότι είμαστε ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία ή το ότι βρίζει ο ένας τον άλλον πια με μίσος και κακία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι Έλληνες συνήθως σε κρίσιμες στιγμές διχάζονταν. Δε διαφωνούσαν απλώς, γίνονταν εχθροί. Μόνο που αυτό μέχρι σήμερα αφορούσε το παρελθόν και το συναντούσαμε στις σελίδες των βιβλίων μας στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο. Μα τώρα ξαφνικά το ζούμε, είναι αληθινό και γίνεται μπροστά μας...Μισαλλοδοξία. Μιλάμε για τη Δημοκρατία που γεννήθηκε εδώ. Πώς φτάσαμε να θέλουμε να την πεθάνουμε στην ίδια γη; Τόσα έθνη προχώρησαν με το δικό μας φως και εμείς τώρα μες την αναταραχή μας είμαστε στο απόλυτο σκοτάδι.

Την Παρασκευή το βράδυ, όταν έμαθα για το δημοψήφισμα ένιωσα σαστισμένη.
Όσο το σκεφτόμουν εκνευριζόμουν ακόμη περισσότερο. Δεν είμαι οικονομολόγος ούτε έχω γνώσεις νομικής, παρόλο που πέρασα ένα χρόνο απο τα έδρανα κι αυτής της σχολής. Θεωρώ ότι έχω αντίληψη πάνω σε κάποια θέματα που γνωρίζω και μπορώ να εκφέρω γνώμη.
Όμως πώς μπορώ εγώ να μεταφράσω όλους αυτούς τους κανόνες οικονομικής συναλλαγής που αφορούν το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μου; Δεν έχω αυτή τη γνώση. Είναι σα να μου δίνουν ένα κείμενο και να μου λένε να κάνω εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς όπου διακυβεύεται η ζωή ενός ανθρώπου.´Εχουμε τρελαθεί τελείως;;;; Δεν είμαι γιατρός. Να τρέξω να βοηθήσω με οποιονδήποτε άλλο τροπο ρε παιδιά, αλλά δε μπορώ να κάνω κάτι για το οποίο άλλος ορίζεται σε αυτή τη θέση!
Μου λέτε να απαντήσω με ένα
ναι η με ένα όχι! Τι με ρωτάτε; Αν μου αρέσει η βανίλια ή η σοκολάτα; Μου κάνετε μια ερώτηση που αφορά ένα σύνολο ανθρώπων με συγκεκριμένες ικανότητες και ειδικότητες (οικονομολόγους, νομικούς, κοινωνιολόγους) και καθορίζει το μέλλον του τόπου μας; ΑΔΥΝΑΤΩ! Δεν το καταλαβαίνετε όλο αυτό το παράλογο; Αν εγώ σας λέω ότι δε μπορώ, πώς μπορεί η μάνα μου, η θεία μου και η γιαγιά που ζει απέναντι μου;
Εδώ ένα συμβόλαιο για τη δουλειά μου πρέπει να υπογράψω και το δίνω εννοείται σε δικηγόρο να το διαβάσει και εσείς μου λέτε ότι θα πρέπει να αποφασίσω για το οικονομικό μέλλον της πατρίδας μου;;;

Είμαι θυμωμένη.

Μας βάλατε όλους σε ένα παιγνίδι που δε μας αξίζει.

Είναι σκληρό αυτό που κάνετε και άδικο.

Όλοι κάναμε λάθη. Εμπιστευόμασταν χρόνια τώρα λάθος πολιτικά πρόσωπα που δεν είχαν επι της ουσίας κανένα όραμα γι' αυτόν τον τόπο. Ζούμε στο ωραιότερο γεωγραφικό κομμάτι της Ευρώπης και θά πρεπε να είμαστε το στολίδι της, όχι να παραμείνουμε στο Μουζακα Τζατζικι και να αισθανόμαστε περηφάνια μόνο για το ανυπέρβλητο εκτόπισμα του Παρθενώνα για την Αρχαία Ελλάδα και ό,τι γέννησε αυτή. 

Και η Ευρώπη έκανε λάθη. Μας στρίμωξε τα τελευταία χρόνια τόσο πολύ που ξέχασε τον ανθρωπιστικό της χαρακτήρα και ότι είχε να κάνει με ανθρώπινες ψυχές, που χάνανε τις δουλειές τους και τους συντηρούσε στην καλύτερη των περιστάσεων η σύνταξη των γονιών τους.

Γιατί; Γιατί μέσα σε όλη αυτή τη δίνη της κρίσης που ζούμε χρόνια τώρα -και μη με διαχωρίζετε, είμαι μέρος του συνόλου, δε ζω σε παράλληλο σύμπαν - δεν είδα κανένα σχέδιο ανάπτυξης πουθενά και δεν άκουσα να γίνεται κάτι ουσιαστικό στον ιδιωτικό τομέα.
Το μόνο που κάνουμε είναι να "κράζουμε" τους Ευρωπαίους για τα λεφτά που μας δάνεισαν και φυσικά και θέλουν να τα πάρουν πίσω. Γιατί δεν "κράζουμε" το γεγονός ότι οι νόμοι, η γραφειοκρατία, η φορολογία είναι τέτοια στη χώρα μας που δε γίνονται επενδύσεις να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Τι δε λειτουργεί καλά και δεν πάμε μπροστά; Μήπως πρέπει να αλλάξουμε πολλά και στη νοοτροπία μας; Γιατί όλες οι άλλες χώρες αναπτύχθηκαν και εμείς σήμερα χρεοκοπούμε; Πώς γίνεται μια Γερμανία ισοπεδωμένη το '45 να αναγεννάται απο τις στάχτες της και μέσα σε 20 χρόνια απο την καταστροφή της να δίνει θέσεις εργασίας σε ανθρώπους απο άλλα κράτη; Τι κάνανε αυτοί σωστά και εμείς όχι; Αναρωτιέμαι φωναχτά και δημόσια.

Αποφασίζω να εκθέσω τις σκέψεις μου που με προβληματίζουν και ενδεχομένως κάποιοι να προβληματιστούν και κάποιοι να διαφωνήσουν με τον άκομψο και αγενή τρόπο των ημερών.
Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης μας ανήκει. Ας πάψουμε να γκρινιάζουμε και να εξαπολύουμε επιθέσεις ο ένας στον άλλον.

Είναι ώρα για περισυλλογή. Και επειδή εγω, όπως ανέφερα στην αρχή, δεν έχω τη γνώση, απλώς αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα,θέλω να σας πω ότι χθες διάβασα ένα κείμενο που το υπογράφουν 246 καθηγητές οικονομικών σχολών της χώρας μας.

Λένε λοιπόν πως οι συνέπειες μιας χρεοκοπίας θα είναι πιο επώδυνες απο τις συνέπειες των σκληρών μέτρων του συμβιβασμού.

Συγκεκριμένα, μιλάνε για κλείσιμο των τραπεζών, κούρεμα των καταθέσεων, έλλειψη προϊόντων απο τη αγορά, πτωχεύσεις εταιριών και εκτόξευση της ανεργίας.
Θα χαμηλώσουν πολύ οι μισθοί και οι συντάξεις (δηλαδή πόσο πιο κάτω θα πάνε)
Θα έχουμε προβλήματα στη δημόσια υγεία και στην άμυνα, κοινωνικές αναταραχές και βαθιά ύφεση.

Όλα αυτά βραχυπρόθεσμα.

Μεσοπρόθεσμα:

Διεθνής απομόνωση της χώρας, αποκλεισμός απο τις διεθνείς αγορές, διακοπή κοινοτικών κονδυλίων, μείωση του βιοτικού επιπέδου και επίσης, πως οι επιπτώσεις για την εθνική μας ασφάλεια θα είναι ανυπολόγιστες και καταστροφικές...

Δεν είναι ότι άλλαξε κάτι στην αρχική μου σκέψη αυτό το κείμενο. Απλώς ονομάτισε ξεκάθαρα όλες μου τις φοβίες και όλα αυτά που ήταν σκόρπια στο κεφάλι μου τα έβαλε σε μία τάξη. Βεβαιώθηκα λοιπόν πως στο ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας αυτοί που έχουν πολλά χρήματα θα αποκτήσουν ακόμη περισσότερα και αυτοί που δεν έχουν δε μπορώ να διανοηθώ που θα φτάσουν. Επίσης θα βρεθούμε εκτεθειμένοι απέναντι σε όλους αυτούς που χρόνια τώρα εποφθαλμιούν τα χωρικά μας ύδατα!

Δε χρειάζεται να μείνουμε με "μια ελιά, ενα αμπέλι και ενα καράβι" για να ξαναφτιάξουμε αυτόν τον τόπο απο την αρχή.

Για να αλλάξει ο κόσμος γύρω μας πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς».