«Τα παιδία παίζει» στην Ιεραρχία

Τι γίνεται μέσα σε τυπική σχολική τάξη την ώρα του μαθήματος? Άλλος μιλάει με τον διπλανό του , άλλος κοιμάται, οι καλοί μαθητές παρακολουθούν και κρατούν σημειώσεις , οι άτακτοι πετάγονται και διακόπτουν την δασκάλα , ή πετάν πράγματα στον πίνακα … Όλα αυτά είναι αναμενόμενα, όπως όλοι θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια. Προφανώς όμως , λίγοι μπορούν να φανταστούν πως η Συνεδρίαση της Ιεραρχίας μοιάζει με μικρή τάξη …Μητροπολιτών , όπου ο καθένας αντιδρά ανάλογα με το χαρακτήρα , την ηλικία και τη διάθεσή του. Είχε ακουστεί παλαιότερα, πως επί μακαριστού Σεραφείμ , γηραιός Μητροπολίτης είχε διαφωνήσει με τον Αρχιεπίσκοπο με αποτέλεσμα να βγάλει το παπούτσι του και να το εκσφενδονίσει στην έδρα. Φανταστείτε κάπως σαν την περίπτωση του δημοσιογράφου που πέταξε τα παπούτσια του στον πρώην πλανητάρχη Μπους. Άλλες φορές ακούγονται από τα Συνοδικά έδρανα φωνές , άλλες γέλια, κοροϊδίες, γιουχαΐσματα,  κάποιοι γέροντες κοιμούνται  στα τελευταία έδρανα , άλλοι δεν καταλαβαίνουν καν τι συμβαίνει και για ποιο θέμα γίνεται λόγος.

Η αποκαλυπτική εισήγηση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου

Μπορεί να υποθέσετε πως αυτά είναι «κακιούλες» δημοσιογραφικές , αλλά η εισήγηση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου στην τελευταία συνεδρίαση της Ιεραρχίας , είναι απόδειξη πως η συνοδικότητα και η τάξη πολλές φορές απουσιάζουν από τις συνεδριάσεις των Αγίων της σύγχρονης Εκκλησίας: «Η ατμόσφαιρα που θα επικρατεί στην Σύνοδο της Ι ε ραρ χί ας θα πρέπει να είναι λειτουργική, ευχα ρι στια κή, άλ λω στε, όπως επα νει λημ μέ νως έχει αναφερθεί, η Σύνοδος της Ι ε ραρ χί ας είναι προέκταση της θείας Ευ χα ρι στί ας. Επίσης, η α ντι με τώ πι ση των θεμάτων πρέπει να γίνεται με θεολογική γλώσσα, γιατί η θε ο λο γί α της Εκκλησίας δεν είναι απλώς μια υπόθεση των Θε ο λο γι κών Σχολών ή είναι αναγκαία για την επεξεργασία ενός θέματος σε μια ομιλία, αλλά διαποτίζει όλη την ζωή της Εκκλησίας και αλλοίμονο αν η  Ιεραρχία  δεν  εκφράζεται θε ο λο γι κώς. Η έκθεση των απόψεων των Ιεραρχών πρέπει να γίνεται με ευπρέπεια και εκ κλη σια στι κό ήθος, πράγμα που θα διευκολύνει τη λήψη των α πο φά σε ων. Οι φωνασκίες, οι α πο δο κι μα σί ες, τα χει ρο κρο τή μα τα, ο αυταρχικός τρόπος πα ρεμ βά σε ως, οι ει ρω νί ες, οι συν θη μα το λο γι κοί λό γοι, οι λε γό με νες «α τά κες», οι υ πο τι μή σεις, οι δια κο πές και οι πε ρι φρο νή σεις των ο μι λη τών κλπ. δεν μπορούν να γίνονται στις Συνεδριάσεις της Ιεραρχίας», περιέγραψε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος στην εισήγησή του.

Έπειτα, πολλές φορές ,τα παρασκηνιακά παιχνίδια του πολιτικού συστήματος παρεισφρέουν στην Ιερά Σύνοδο , ιδίως σε περιπτώσεις εκλογών όπου τα παζαρέματα δίνουν και παίρνουν κι ας διατείνονται οι Μητροπολίτες ότι το Άγιο πνεύμα είναι αυτό που δίνει το χρίσμα: Ας δούμε τι αναφέρει στην εισήγησή του ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος:  «Οι ενδεχόμενες   προσπάθειες να συγκροτηθεί η διοίκηση της Εκκλησίας κατά τον τρόπο λειτουργίας των Κρατικών οργάνων (Κοινοβούλιο, Κυβέρνηση) και τον τρόπο διοργάνωσης των αστικών κομμάτων, και μάλλιασα των περασμένων δε κα ε τι ών, αλλοιώνουν το ορθόδοξο ήθος και το εκ κλη σια στι κό φρόνημα και α πο τυγ χά νουν.

Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία, πού έχει μακραίωνη παράδοση, να την πα ρα θε ω ρεί και να προσλαμβάνει νέους τρόπους και συνήθως κοσμικούς. Ακόμη, δεν είναι επιτρεπτό ο Αρ χι ε πί σκο πος να εκλαμβάνει τον εαυτό του οιονεί ως Πρωθυπουργό της Εκκλησίας, την Ι ε ραρ χί α ως Κοινοβούλιο για να του δίνει ψήφο εμπιστοσύνης, την Διαρκή Ιερά Σύνοδο ως Κυβέρνηση και τους Μητροπολίτες ως υπουργούς ή βουλευτές. Ούτε πρέπει να παρεμβάλλονται μεταξύ των Κανονικών Συνοδικών Οργάνων άλλα κέντρα εξουσίας».

Βέβαια , η θεωρία από την πράξη απέχουν πολύ. Το ότι ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος προωθεί «δικούς του» ανθρώπους στις κενές Μητροπολιτικές θέσεις είναι πάγια τακτική που ακολούθησαν τόσο οι μακαριστοί Σεραφείμ και Χριστόδουλος , όσο και ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε πολύ μικρότερο βαθμό . Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και ατέλειες κι όσο οι κληρικοί και οι Μητροπολίτες δεν προέρχονται από τις τάξεις των αγγέλλων , οι ανθρώπινες αδυναμίες θα ανθίζουν και στην Εκκλησία. Απλά οι πιο ρομαντικοί Ιεράρχες θέλουν να ελπίζουν στη βελτίωση κάποιων κακών κειμένων… Όμως η ματαιοδοξία είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στην ανθρώπινη φύση..