«Αν δεν γίνει κάτι με τη σύνταξη, θα πηδήξω από τη γέφυρα» είχε πει η αυτόχειρας της Χαλκίδας

Μετά την πρωτοφανή τραγωδία που είδε το φως της δημοσιότητας ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για μία σειρά αποκαλύψεων που μπορεί ως φαίνεται να οδηγήσουν έναν άνθρωπο που νιώθει ότι είναι καταπιεσμένος από τη δεινή οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζει, σε αποφάσεις που μπορεί να προκαλέσουν ζημιά στον ίδιο και στους ανθρώπους γύρω του.

Άνθρωποι που βιώνουν την κοινωνική αδικία, θύματα όπως πολλοί στις μέρες μας, με μειωμένες συντάξεις και συσσωρευμένα προβλήματα να τους πιέζουν καθημερινά. Κανείς δεν μπορεί να πει κάτι. Κανείς ίσως και να μην μπορεί να σχολιάσει από τη στιγμή που δεν μπορεί να βοηθήσει. 

Η τραγική γυναίκα από τη Χαλκίδα όπως φαίνεται μετά τις αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας ήταν στα όρια της απελπισίας. Δυστυχώς πέρασε στην απέναντι όχθη. Ένα περιστατικό που αποκαλύπτει το eviakosmos.gr, η δημοσιογράφος Έφη Ντίνη μαρτυρά αν μη τι άλλο την τραγική κατάσταση που αντιμετώπιζε αυτή η γυναίκα και η οποία δεν άντεξε άλλο αυτήν την κατάσταση που βίωνε, βλέποντας την αναπηρική σύνταξη που έπαιρνε να «ψαλιδίζεται»: Σύμφωνα με όσα αναφέρει η δημοσιογράφος σε μία συνάντηση που είχαν όταν η ίδια η 63χρονη είχε αποφασίσει να την επισκεφτεί και να συζητήσουν το πρόβλημά που αντιμετώπιζε, η τραγική μητέρα που αυτοκτόνησε με τον γιο της είχε προειδοποιήσει ότι θα βουτήξει στο κενό!

«Είμαι συντετριμμένη μετά από αυτό που έγινε, δεν μπορούσα και εγώ να κατανοήσω το μέγεθος του προβλήματος και δεν πίστεψα ότι θα μπορούσε να προβεί στο απονενοημένο διάβημα. Ας είναι το τελευταίο θύμα που θρηνούμε από τέτοιες καταστάσεις», λέει αποκλειστικά στο protothema.gr.

Διαβάστε με προσοχή πώς περιγράφει το περιστατικό: «Τον περασμένο Σεπτέμβριο με επισκέφτηκε στο γραφείο μου στο ΡΑΔΙΟ ΕΥΡΙΠΟΣ 90FM. "Δεν έχω πού να πάω δεν ξέρω ποιος μπορεί να με βοηθήσει", μου είπε. Έκατσε και μου εξήγησε τα όσα περνούσε μαζί με άλλους ανθρώπους που ανεβαίνουν τον ίδιο Γολγοθά για τα αυτονόητα! Πώς μία αναπηρική σύνταξη από 67% μειώθηκε στα 50% και στη συνέχεια κάπου στο 35%; Δεν πήρε απάντηση από κανέναν. Χρόνια η πάθησή της και χωρίς να γιατρεύεται. Θύμα των Επιτροπών; Έτσι χαρακτήριζε τον εαυτό της. "Πώς είναι δυνατόν με παθήσεις που δεν γιατρεύονται να μου μειώνουν το ποσοστό; Πώς θα ζήσω εγώ και ο γιος μου τώρα;" μου είπε. Μία πρόταση που κάναμε πριν βγει στον αέρα για το θέμα, ήταν να επισκεφθεί ένα κοινό φίλο μας γιατρό για να μπορέσει να συζητήσει μαζί του το πρόβλημα. Ο ίδιος γνώριζε καλά την περίπτωση, αλλά ήταν μέλος και των επιτροπών συντάξεων. Έτσι έφυγε από το γραφείο μου, με την πεποίθηση ότι θα βρεθεί μία λύση. Επέστρεψε μετά από ένα μήνα απογοητευμένη και μου είπε ότι κανένας δεν μπορεί να βρει λύση. Δεν ήθελε πλέον ούτε στο ράδιο να βγει και να δημοσιοποιήσει το θέμα. Μάλιστα φεύγοντας μου είπε. "Θα κάνω λίγο υπομονή ακόμη και αν δεν γίνει κάτι θα πηδήξω από την Υψηλή Γέφυρα… Έτσι δεν μπορώ να ζήσω!". Της πρότεινα να της βρούμε μία δουλειά. Εκείνη δήλωνε ανήμπορη να εργαστεί λόγω των προβλημάτων υγείας. Σήμερα το πρωί λίγο πριν πηδήξει στο κενό έγραψε ένα σημείωμα το οποίο άφησε πίσω της εξηγώντας τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτή την κίνηση. Οι μοναδικοί άνθρωποι που ζούσαν το πρόβλημά μαζί της ήταν οι ιδιότητες του διαμερίσματος που ενοικίαζε. Ήταν εκείνοι που της συμπαραστέκονταν τα τελευταία 3,5 χρόνια που δεν έπαιρνε τη σύνταξη. Όχι μόνο δεν της ζητούσαν τα ενοίκια, αλλά της έδιναν και ό,τι μπορούσαν για να μπορεί να συντηρείται. Ο θάνατος της άτυχης γυναίκας επήλθε ακαριαία. Ενώ ο 30χρονος γιος της υπέκυψε στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας μία ώρα αργότερα. 

Αυτό που πρέπει να προβληματίζει όλους είναι ότι στη θέση αυτής της γυναίκας βρίσκονται πολλοί συμπολίτες μας. Το θέμα με τις συντάξεις αναπηρίας είναι μία πληγή που συνεχώς ματώνει για όσους το ζουν από μέσα. Πώς είναι δυνατόν για ανίατες ασθένειες να μην δίδεται μία φορά το ποσοστό αναπηρίας και να ισχύει εφόρου ζωής; Είναι δυνατόν άνθρωποι με κομμένα άκρα να μπορέσουν να περπατήσουν; Και όμως αυτούς τους ανθρώπους παιδεύει αυτό το Κράτος Πρόνοιας καλώντας τους κάθε τρεις και λίγο να περάσουν από επιτροπές. Ναι η Κατερίνα είχε αξιοπρέπεια!!! Δεν άντεξε άλλο να ζει σαν "επαίτης" σε μία Χώρα που η Μέριμνα και η Πρόνοια είναι άγνωστες λέξεις για τους πολίτες της», καταλήγει η δημοσιογράφος.