Ο Σταύρος Θεοδωράκης για τον Παύλο Φύσσα: Πήγα ξανά την Κυριακή εκεί που τον μαχαίρωσαν

Την προσωπική του εμπειρία από τις ημέρες που «σημάδεψαν» τον περασμένο Σεπτέμβριο, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Γιώργο Ρουπακιά στο Κερατσίνι, καταγράφει ο επικεφαλής του «Ποταμιού», Σταύρος Θεοδωράκης, με άρθρο του στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος.

«Πήγα ξανά την Κυριακή εκεί που τον μαχαίρωσαν» τιτλοφορεί το κείμενο ο κ. Θεοδωράκης και αφηγείται: «Το έχω πει από την αρχή, τότε, στους «Πρωταγωνιστές» -20 μέρες μετά την δολοφονία του. Τον Παύλο τον ένιωσα σαν παιδικό μου φίλο. Η γειτονιά του ήταν σαν την παιδική μου γειτονιά. Στο σαλόνι του σπιτιού του ήταν σαν να είχα γλεντήσει. Κυριακή μεσημέρι, αγκαλιά με τους γονείς και τα ξαδέλφια. Μια μάνα που μόλις μπεις σε σπρώχνει στην κουζίνα. Να φας, να στυλωθείς. Ένας πατέρας να σε καμαρώνει και μια αδελφή να σε λατρεύει».

»Τώρα η Μάγδα ετοιμάζεται για την Πέμπτη, για την μαύρη επέτειο. Ο Τάκης είναι στη Σαλαμίνα. Ο ένας πήρε τους δρόμους και ο άλλος έμεινε σπίτι, δίπλα στις φωτογραφίες. Ο Παύλος γελαστός – ο Παύλος στη σκηνή – ο Παύλος θυμωμένος – ο Παύλος μικρός αγκαλιά με την Ειρήνη… Στην Παναγή Τσαλδάρη, εκεί που τον δολοφόνησαν, είναι και σήμερα φρέσκα τα λουλούδια, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι μονολογεί για το παλληκάρι που «το φάγανε». Οι αφίσες στις κολώνες καλούν τον κόσμο να τσακίσει τον φασισμό. Οι κομματικές νεολαίες μιλούν και αυτές στο όνομα του Παύλου. Η Μάγδα όμως δε θέλει να ‘ρθουν τα κόμματα στις εκδηλώσεις της Πέμπτης. Όχι σημαίες – όχι πανό – όχι σύμβολα. Μόνο χρωματιστά μπαλόνια και τραγούδια. Ο Παύλος δεν ήταν κανενός. Μου το είπε τότε, μου το επαναλαμβάνει και σήμερα».

»Ο Παύλος πρέπει να συνεχίσει να «ζει» χωρίς καμιά ταμπέλα δίπλα από το όνομά του. Ο άνθρωπος που έδειξε στους Έλληνες το έγκλημα του φασισμού. Ο άνθρωπος που ανάγκασε το κράτος και ίσως μια κοινωνία, να συγκρουσθεί με το τέρας».

»Γιατί πες ότι δεν έγινε. Ο Ρουπακιάς δεν έβρισκε το στιλέτο του ή το τηλέφωνό του ήταν κλειστό, όταν τον καλούσαν οι άλλοι της συμμορίας. Και ο Παύλος έφευγε ζωντανός από την ενέδρα. Πως θα ήταν σήμερα η Ελλάδα; Ναι! Ο φόνος του Παύλου ήταν η πέτρα που τάραξε τον βούρκο. Η πέτρα χάθηκε αλλά όλοι είδαν επιτέλους τον βούρκο».

Διαβάστε περισσότερα εδώ