Ηθική αναγνώριση της Ελλάδος 70 χρόνια μετά την λήξη του A’ Παγκοσμίου Πολέμου

Με μεγάλη επισημότητα και με τη συμμετοχή Αρχηγών Κρατών και Εκπροσώπων από πενήντα χώρες διοργανώθηκαν στη Λιέγη του Βελγίου εκδηλώσεις με τη συμπλήρωση ενός αιώνα από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, του μεγάλου ή ευρωπαϊκού πολέμου, όπως ονομάσθηκε από τους ιστορικούς, του πολέμου που στοίχισε δεκάδες εκατομμυρίων ζωές, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές.

Χάρη στην ενόραση του Ελευθερίου Βενιζέλου η Ελλάδα έλαβε σ’ αυτόν ενεργό συμμετοχή, η οποία ωστόσο σφραγίστηκε με μεγάλες θυσίες, εκ των οποίων η υπέρτερη όλων η Μικρασιατική Καταστροφή, νομικό παρεπόμενο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι εκδηλώσεις μνήμης της 4ης Αυγούστου 2014 έλαβαν χώρα στο διασυμμαχικό μνημειακό συγκρότημα που ανηγέρθη σε λόφο της Λιέγης το 1922.



Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό, σε μέγεθος και έκταση, μνημειακό συγκρότημα, όπου φιλοξενούνται μνημεία των συμμαχικών χωρών που πολέμησαν κατά των Γερμανών. Η δε πόλη της Λιέγης επελέγη ως το πρώτο σημείο αντίστασης των συμμάχων μετά την εισβολή των Γερμανών το 1914. Η Ελλάδα ωστόσο, αν και μία από τις νικήτριες δυνάμεις, απουσίαζε. Και τούτο, γιατί το 1922 που οι σύμμαχοι ανήγειραν το μνημείο, η Ελλάδα βρισκόταν στον κυκεώνα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Έκτοτε, κανένας δεν νοιάστηκε να καλύψει το κενό, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην έχει τύχει αναγνώρισης στη συνείδηση των λαών του κόσμου, γιατί αυτό ακριβώς συμβολίζει το μνημειακό συγκρότημα. Αδικαιολόγητη η συμβολική απουσία της Ελλάδος, παρά την παρουσία της και την μεγάλη προσφορά της στον ελεύθερο κόσμο και δη παρά την μεγάλη θυσία της που κορυφώθηκε με μία εθνική καταστροφή. 

Το 1987, ο τότε Πρόξενος της Ελλάδος στη Λιέγη επισκέφθηκε το χώρο και όπως ήταν φυσικό αναζήτησε το ελληνικό μνημείο. Προς έκπληξή του, δεν υπήρχε. Και τότε, ανέλαβε πρωτοβουλία και ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια με την συμμετοχή ιστορικών αλλά και με διαβήματα στη Βελγική Κυβέρνηση, για να «ανοίξει» το συγκρότημα, ώστε να τοποθετηθεί εντός του ελληνικό μνημείο. Και η προσπάθεια αυτή τελεσφόρησε.Έτσι το 1988, σε μία λαμπρή εκδήλωση τον μήνα Μάρτιο, τοποθετήθηκε στην κρύπτη του μνημείου αναθηματική στήλη, ενώ τον Σεπτέμβριο τoυ ίδιου χρόνου ανηγέρθη ένα λαμπρό, σεμνό ελληνικό μνημείο στην πλέον περίοπτη θέση και μάλιστα στον εξωτερικό χώρο για να θυμίζει την προσφορά και τη θυσία της χώρας μας. 



Ο Πρόξενος της Ελλάδος, τον οποίο ακόμη μετά από 25 χρόνια θυμούνται οι Βέλγοι αλλά και οι Ομογενείς εκεί δεν είναι άλλος από τον νυν Υπουργό Εθνικής Αμύνης και μέλλοντα Επίτροπο της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Δημήτρη Αβραμόπουλο. Το γλυπτό, που χρηματοδότησε το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης επί υπουργίας Ιωάννη Χαραλαμπόπουλου, είναι έργο του γλύπτη Νικολαϊδη, τότε Πρύτανη του Πολυτεχνείου, περιλαμβάνει 114 ορειχάλκινα αρχαιοελληνικά κράνη και περιβάλλεται από ορθομαρμαρωμένες πλάκες, όπου αναγράφονται κείμενα του Θουκυδίδη στα αρχαία ελληνικά. Στη πρώτη πλάκα του μνημείου, από αριστερά, αναγράφεται στην ελληνική γλώσσα το παρακάτω κείμενο:
 
“Σήμα ευλαβικής μνήμης των Ελλήνων ηρώων νεκρών του πολέμου 1914-1918
 
Γενναίοι στρατιώτες της Ελλάδος
πρόμαχοι της ελευθερίας των εθνών
στο θρυλικό μέτωπο της Μακεδονίας
ένδοξης αρχαιόθεν περιοχής της Ελλάδος
έζησαν δεινές δοκιμασίες με καρτερία υπεράνθρωπη
και θυσίασαν τη μεστή από σφρίγος ζωή τους
για την προάσπιση της πατρίδας τους και την εμπέδωση της ειρήνης στην οικουμένη με την τροπαιοφόρα πολεμική δράση τους
συνέλαβαν καίρια στον ενωρίτερο αίσιο τερματισμό
του μεγάλου πολέμου αξίζουν την ευγνωμοσύνη της Ελλάδος
και των συμμάχων της. ”


 
Στην δε κρύπτη, η αναθεματική στήλη φέρει το ρητό “Ανδρών επιφανών, πάσα γη τάφος”. Εκεί ακριβώς, οι Βελγικές Αρχές τοποθέτησαν αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα, όπου αναγράφεται ότι η πρωτοβουλία για την ηθική αναγνώριση της συμμετοχής της Ελλάδος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανήκει στον Πρόξενο της Ελλάδας Δημήτρη Αβραμόπουλο. Ακολουθεί κατά λέξη μετάφραση της αναμνηστικής μαρμάρινης πλάκας από τη γαλλική:
 
 “Το μνημείο εγκαινιάστηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1988 από τον κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο, πρόξενο της Ελλάδος στη Λιέγη. Ανηγέρθη με δική του πρωτοβουλία.


 
Εις μνήμην εβδομήκοντα ετών από την παύση των εχθροπραξιών και την θυσίας όλων των συμπατριωτών μας, που έδωσαν την ζωή τους για τον θρίαμβο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ομόνοιας των λαών κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.”


 
Παρότι τον κ. Αβραμόπουλο κατά την φετινή εκδήλωση στη Λιέγη εκπροσώπησε η Αναπληρώτρια Υπουργός Άμυνας κα Γεννηματά, επειδή ο ίδιος έπρεπε να παραμείνει στην Αθήνα λόγω της συναντήσεώς του με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ, το  μνημείο είναι εκεί, θυμίζοντας και ζωντανεύοντας μια πρωτοβουλία με ιστορική αξία, ζωντανή στον χρόνο, φόρος τιμής αιώνιος στους αμέτρητους ήρωες πεσόντες.  Όταν τοποθετήθηκε το ελληνικό μνημείο το 1988, η ημέρα έδειχνε 70 χρόνια από τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δίνοντας τέλος σε μια περίοδο αδιαφορίας και λησμονιάς.  Γι’ αυτό θυμούνται στη Λιέγη τον Δημήτρη Αβραμόπουλο και η επέτειος πριν από λίγες ημέρες, θύμισε την μεγάλης σημασίας διπλωματική, αλλά πάνω από όλα, εθνική του πρωτοβουλία.