Για κίνδυνο αλλοίωσης της Δικαιοσύνης κάνουν λόγο οι δικαστές

Τον άμεσο κίνδυνο της ουσιαστικής αλλοίωσης της φυσιογνωμίας της Δικαιοσύνης καταγγέλλουν με κοινό ψήφισμά τους οι έξι δικαστικές Ενώσεις, μετά την προχθεσινή  πανδικαστική  συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν και τονίζουν ότι «τα χρόνια, δομικά και λειτουργικά προβλήματα της Ελληνικής Δικαιοσύνης έχουν πάρει διαστάσεις που δεν είναι πλέον εύκολο να ελεγχθούν».

Οι έλληνες δικαστές, «με όλη την ευθύνη του θεσμικού τους ρόλου, αισθάνονται υποχρεωμένοι να καταγγείλουν δημοσίως όχι πλέον μιαν ακόμη σημαντική υποβάθμιση, αλλά τον άμεσο κίνδυνο της ουσιαστικής αλλοίωσης της φυσιογνωμίας της Δικαιοσύνης, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα και τεκμηριώνεται ιστορικά στο νομικό πολιτισμό της χώρας».

Μάλιστα δηλώνουν κατηγορηματικά ότι «οι ίδιοι, πάντως, με όλα τα μέσα που διαθέτουν, θα εξακολουθήσουν να επιτελούν και να υποστηρίζουν το λειτούργημά τους με τον τρόπο που επιβάλλει η συνταγματική τάξη που έχουν ορκισθεί να υπηρετούν».    

Παράλληλα, οι δικαστές και οι εισαγγελείς στο ψήφισμά τους αναφέρονται:

1) στις ελλείψεις στοιχειωδών υλικοτεχνικών υποδομών και ασφάλειας, σε βαθμό αδιανόητο για πολιτισμένη χώρα,

2) στην επίσης αδιανόητη απουσία βασικής διοικητικής υποστήριξης του δικαιοδοτικού έργου,

3) στην παθογένεια του ευρύτερου κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού συστήματος, η οποία παράγει διαφορές σε ποσότητες και ρυθμούς που υπερβαίνουν δραματικά τη φέρουσα ικανότητα των δικαστηρίων και των δικαιοδοτικών μηχανισμών, έχουν προστεθεί οι πρωτοφανείς, ακραίες μειώσεις των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών, σε ποσοστό άνω του 50% μέσα σε δυο χρόνια».

Οι μειώσεις αυτές στις αποδοχές των δικαστών, υπογραμμίζεται στο ψήφισμα των έξι, «έχουν ανατρέψει πλήρως το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης που είναι από τα πράγματα αναγκαίο -και γι αυτό από το Σύνταγμα επιβεβλημένο- για την άσκηση του δικαιοδοτικού λειτουργήματος».

 Επιπλέον, «μια πληθώρα διατάξεων, οι οποίες, απαιτώντας, υπό τα δεδομένα μάλιστα αυτά, και υπό την απειλή πειθαρχικών διώξεων, ολοένα ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης, παραγνωρίζουν καταφανώς την αυτονόητη ποιοτική διάσταση του δικαιοδοτικού έργου και τη συνακόλουθη, συνταγματικά κατοχυρωμένη, λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών».

Οι δικαστικοί λειτουργοί, καταλήγει το ψήφισμα, «στις επανειλημμένες προσπάθειές τους να ευαισθητοποιήσουν την Κυβέρνηση για τους εκρηκτικούς κινδύνους που περικλείει η όλη κατάσταση, γίνονται διαρκώς αποδέκτες γενικολογιών, ελάχιστων σημειακών υποσχέσεων –κι αυτών αθετούμενων κατά σύστημα-, ευχολογίων, και απόλυτης απραξίας,  αποκομίζοντας, έτσι, μια εξαιρετικά ανησυχητική εντύπωση αδιαφορίας, ακόμη και επί της αρχής».