Η ίδια η ζωή…η Μητέρα μου

Βίκτωρ Ουγκώ

«Η καρδιά της ανθρωπότητας είναι η μάνα»

Μόλις για εννέα μήνες…είπαν πως δε θα’ναι μόνιμο το εδώ…αν  και οι θύμισες αχνές…κι όμως υπήρχε κάπου ένας «φύλακας άγγελος»  που έδινε μια σιγουριά πως  ακόμη δεν έχει φανεί τίποτε. Πολλά χάδια και απαλές μελωδίες που υπόσχονται μια νέα ζωή…μια καινούργια αρχή…η όποια αίσθηση  για δυο…μεγάλες προσδοκίες για δυο…

…κάθε φορά που γεννιέται ένα μωρό…ακούστηκε…γεννιέται και μια μητέρα!

Το παγκόσμιο σύμβολο της πιο βαθιάς και ειλικρινούς-ανιδιοτελούς αγάπης…κατάσαρκα φορά τις έγνοιες του…και βουλιάζει με αγωνία…στο Γολγοθά του, που λέγεται ζωή..

Συμπληρώνει εκείνα τα κομμάτια της ψυχής που σπάνε στο κορμί…δυναμώνει όσα πρέπει να μπούν και κατακρεουργεί με δύναμη θεϊκή, εκείνα που δε μπορούν να βρίσκονται εκεί…

Σκοπός και ευχή…η ίδια η Μητέρα…ζωή…

Συλλέκτης εμπειριών…ονειροπόλος που ξεφυλλίζει το άλμπουμ των αναμνήσεων…; Σίγουρα, άνθρωπος ανίκανος να αποδώσει ανάλογο φόρο τιμής στον Πυλώνα της Οικογένειας, της Κοινωνίας και του Έθνους, τη Μητέρα.

Ευγνωμοσύνη μόνο σε αυτήν, που γεμίζει τον άγραφο πίνακα της ψυχής με χρώματα ανεξίτηλα…για το πράσινο της ελπίδας και το θαλασσί της γαλήνης, το πορφυρό της αγάπης και το κόκκινο της ζεστασιάς και του έρωτα.Το ροζ των ονείρων και το μώβ της γνώσης, το γκρίζο της θλίψης και το λευκό της χαράς!

Λόγια που παύουν εδώ να ζητούν δικαίωση γιατί υμνούν την πιο ελεύθερη αγάπη.

Και γιατί να αγαπάμε ο,τι  πολυτιμότερο έχουμε σε αυτόν τον κόσμο μόνο μια Κυριακή;

Ας γίνει…ας κάνουμε την κάθε μέρα…γιορτή…

Όλα  γιορτάζουν  για σένα μητέρα

 γιατί ζωή,  ξέχωρη από σένα,  δεν υπάρχει