Μια σημαντική απόφαση για την πρόσβαση χιλιάδων πολιτών στις παροχές υγείας εξέδωσε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, υιοθετώντας πλήρως σχετική εισήγηση που είχε κάνει στις αρχές του έτους ο τέως εισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Ιωάννη Τέντε. Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας, οι ιδιωτικές κλινικές και τα ιδιωτικά θεραπευτήρια θα πρέπει να δέχονται έκτακτα περιστατικά με νοσήλια δημοσίου. Ως έκτακτα περιστατικά νοούνται αυτά που θέτουν σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε δημόσια νοσοκομεία.
Τα μέλη της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου στάθμισαν τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα αγαθά της προστασίας της υγείας και της οικονομικής δραστηριότητας και έκριναν ότι πράγματι η καθιέρωση αναγκαστικού τιμολογίου νοσηλίων για τα μη συμβεβλημένα θεραπευτήρια χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το τυχόν αυξημένο κόστος παραγωγής των υπηρεσιών τους, αποτελεί περιορισμό του ατομικού δικαιώματος της συμμετοχής στην οικονομική ζωή της χώρας.
Ωστόσο, ο περιορισμός αυτός, σύμφωνα με την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου δεν είναι άξιος λόγου και «δεν επάγεται σημαντική επιβάρυνση, έτσι ώστε να αξιώνεται, σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση, η προσφυγή του κρατικού μηχανισμού σε περίπλοκες διαδικασίες για την αντιστοίχηση του τιμολογίου προς τις πραγματικές δαπάνες λειτουργίας της επιχείρησης του κάθε μη συμβεβλημένου θεραπευτηρίου και συνακολούθως να γεννάται ασάφεια και αβεβαιότητα στις σχέσεις των εμπλεκομένων μερών» (ασθενών – ιατρικών κέντρων).
Με την απόφασή της αυτή η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου δικαίωσε ασφαλισμένη στον ΟΓΑ, η οποία το 1998 υπέστη ανακοπή καρδιάς και παράλληλα προσεβλήθη από βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού. Σε δημόσιο νοσοκομείο δεν υπήρχε διαθέσιμο κρεβάτι και αναγκαστικά οι συγγενείς της τη μετέφεραν σε ιδιωτικό ιατρικό κέντρο, όπου το κόστος της νοσηλείας της ανήλθε στα 22.500 ευρώ, περισσότερο δηλαδή κατά 20.300 ευρώ από αυτό που θα κατέβαλλε, αν νοσηλεύονταν στο δημόσιο νοσοκομείο.
