Ευτράπελα στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2009

Αν εξαιρέσεις τη στυλάτη αίθουσα «Παρνασός» και την επίσης στυλάτη σύζυγο του κύριου Αντώνη Σαμαρά, δεν μένουν και πολλά (καλά) πράγματα να πεις για τα φετινά Κρατικά Βραβεία Λοτεχνίας των οποίων η απονομή έγινε χτες το απόγευμα. Τα περισσότερα-ως επί το πλείστον-μέλη της επιτροπής αδυνατούσαν να εκφράσουν ένα λόγο που να ταιριάζει σε τέτοιου είδους βραβεία ενώ πολλές φορές η μακρηγορία τους έδειχνε να εκνευρίζει το κοινό (στο τέλος δεν έλειψαν και τα γιουχαίσματα). Προτού όμως αρχίσουν…τα παρατράγουδα όλα έδειχναν να βαίνουν καλώς: η σεμνή Δήμητρα Χριστοδούλου, παρέλαβε το βραβείο ποίησης για τη συλλογή της Λιμό, εκδόσεις Νεφέλη όπως το ίδιο έκανε κι ο Γιώργος Λεονάρδος, ιστορικός κυρίως μυθιστοριογράφος που τιμήθηκε με το βραβείο μυθιστορήματος για το βιβλίο του Ο τελευταίος Παλαιολόγος, από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη. Το βραβείο δοκιμίου-κριτικής δόθηκε στον Βαγγέλη Αθανασόπουλο για το βιβλίο του Το ποιητικό τοπίο του ελληνικού 19ου και 20ου αιώνα, εκδόσεις Kαστανιώτη και το βραβείο χρονικού-διαμαρτυρίας στον Βασίλη Τζανακάρη για το βιβλίο του Δακρυσμένη Μικρασία των εκδόσεων Μεταίχμιο. Και μετά έπεσαν… οι βόμβες: κατά την από κοινού παραλαβή του βραβείου Μετάφρασης, στον Ιρλανδικής καταγωγής David Conolly και στην Μαρία Παπαδήμα, ο David Conolly ζήτησε διευκρινήσεις από τον πρόεδρο για το αν κέρδισε επάξια το βραβείο, γεγονός που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Έπρεπε να μεσολαβήσει η απάντηση του κοινού που φώναξε άξιος!», επιβεβαιώνοντας ίσως μια από τις ελάχιστες επάξιες βραβεύσεις. Το εσταντανέ πάντως που αποκάλυψε και την αναχρονιστική λογική όλων των υπολοίπων βραβείων ήταν η Λώρη Κέζα (και μια από τα νεότερα μέλη της επιτροπής) άφησε αιχμές για την επιλογή των βραβείων αναφερόμενη στην παραδοξότητα της βράβευσης της Ευγενίας Φακίνου με το βραβείο Διηγήματος(!!), από τις πλέον περίοπτες μυθιστοριογράφους της εποχής μας. Η Φακίνου συναίνεσε και απάντησε σχετικά «Ζούμε μια παράδοξη εποχή όπου οι  κινέζοι αγοράζουν αμερικανικά ομόλογα κι ο Καντάφι χαρίζει δυο καμήλες στον Μπερλουσκόνι. Ευσεβείς ιερομόναχοι τζογάρουν στο χρηματιστήριο παραμονές Χριστουγέννων. Κι εγώ, μια κατ εξοχήν μυθιστοριογράφος, παίρνω το πρώτο μου Κρατικό Βραβείο... για διήγημα. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά την επιτροπή για αυτή τη βράβευση. Ελπίζω κάποτε να πάρω και για μυθιστόρημα. Αλλά - για να χρησιμοποιήσω τη φράση του Ιπποκράτη- ο βίος βραχύς, η τέχνη μακρά, ο δε καιρός οξύς». Μια δήλωση που τα λέει όλα για τον παραλογισμό (και αναχρονισμό) των φετινών κρατικών βραβείων λογοτεχνίας. Κάθε πέρσι και καλύτερα…