TolisLovedMaria

Ο Απόστολος Γκανάς θα ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος σαν όλους εμάς, αν δεν ήταν... ο Απόστολος Γκανάς. Συνεπής μπλόγκερ (στο δικό του μπλογκ, http://docamiok.blogspot.gr/) και χρήστης του Twitter (με την επωνυμία @moloch82), ο Τόλης, όπως τον ήξεραν οι φίλοι του και τον έμαθε πολύς κόσμος, έδινε καθημερινά τη δική του μάχη με μία σπάνια μορφή καρκίνου, την Ewing's sarcoma, και μοιραζόταν με τους πολυάριθμους «ακόλουθούς» του στο Twitter και τους αναγνώστες του στην μπλογκόσφαιρα, τις εμπειρίες του από την ασθένειά του, την αγάπη του για τα βιβλία, την τεχνολογία και τη φύση, μα, πάνω απ' όλα, για τη Μαρία. Τη γυναίκα που στεκόταν δίπλα του σε όλη αυτήν την περιπέτεια και με την οποία μοιράζονταν μια αγάπη από αυτές που λίγοι τυχεροί βρίσκουν πάνω σε αυτόν τον κόσμο.

Κάπως έτσι, ο χαμός του Απόστολου την Κυριακή συγκλόνισε χιλιάδες χρήστες στο Twitter, οι οποίοι δημιούργησαν το #TolisLovedMaria, που ήταν και η τελευταία του επιθυμία πριν χάσει τη μάχη με την επάρατη νόσο. Η ιστορία αγάπης με τη σύντροφό του συγκλόνισε πολλούς ανθρώπους, που εκδήλωσαν τη θλίψη τους για τον χαμό του, καθιστώντας το #TolisLovedMaria ένα από τα δημοφιλέστερα «trend» στο Twitter την Κυριακή. Με τον τρόπο αυτό, ο Τόλης θέλησε να τιμήσει το κορίτσι που στεκόταν δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια, με την οποία γνωρίζονταν και ήταν μαζι από τα χρόνια του σχολείου. Ανάμεσα στους φίλους του Απόστολου Γκανά ήταν και η γνωστή δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα, η οποία ανάρτησε στο λογαριασμό της ένα συγκινητικό μήνυμα, μιλώντας και για τους ανθρώπους που έχασε και εκείνη από τον καρκίνο.

Στην τελευταία του ανάρτηση στο προσωπικό του μπλογκ, με ημερομηνία 7 Ιουλίου 2012, ο Απόστολος Γκανάς έγραφε: «Εδώ και 15 μέρες τα πράγματα έχουν αλλάξει. Καθώς ο μυελός φαίνεται να έχει πάρει τα πάνω του, αποφασίσαμε ότι θα πάμε για κινητοποίηση και συλλογή για αυτόλογη. Φαντάσου ότι σου κινητοποιούν το μυελό για να φτιάξει αρχέγονα κύτταρα του αίματος όσο πιο πολλά μπορεί και μετά σου τα μαζεύουν. Τα βάζουν ψυγείο, σου κάνουν σουπερ ντούπερ βαρβάτη χμθ και επειδή ο μυελός σου τότε τα παίζει, σου δίνουν πίσω τα αρχέγονα κύτταρα για να την παλέψεις. Το θέμα είναι ότι έχουν έρθει κάποια νέα πρωτόκολλα σχετικά με το πώς κάνεις κάτι τέτοιο και οι γιατροί μου μελετούν ποιο ταιριάζει καλύτερα και το οργανώνουν. Κι ως τότε εγώ πονάω αφάνταστα. Πλακωμένος στα παυσίπονα, ζαλισμένος μεν αλλά με τον πόνο πάντα εκεί, ειδικά τις νύχτες. Καρκίνος και νεύρα πονάνε πάντα νύχτα... Περιμένω και υπομένω λοιπόν. Κυκλοφορώ μόνο την ημέρα, μετά τις 21.00 κλειδώνω... Δε φτάνω ούτε ως τη Ριβιέρα να δω ένα σινεμά. Αυτή είναι η κατάντια μου. Παίζω PS3, βλέπω ταινίες, διαβάζω. Ευτυχώς είμαι σπιτόγατος από τη φύση μου. Μόνο η θάλασσα μου λείπει. 3ος χρόνος ε; Άστα. Δεν φιλοσοφώ σήμερα. Έτσι, απλώς μια σύνοψη του που βρίσκομαι, σαν σε ημερολόγιο».

Ακόμα πιο συγκινητική είναι η προτελευταία του ανάρτηση, στις 17 Απριλίου του 2012. Γράφει ο Τόλης: «Φυσικά και σκέφτομαι το θάνατο. Τυπικά τουλάχιστον οι πιθανότητες επιβίωσης στον αγώνα μου είναι σημαντικά εναντίον μου. Σε στιγμές φιλοσοφίας όμως καταλαβαίνω το εξής: είμαστε όντα περίεργα αγαπητέ. Ο θάνατος μου θα έρθει -μάλλον- είτε στον ύπνο μου, είτε σε κάποιο κώμα, είτε με κάποια ανακοπή, στα πλαίσια του καρκίνου. Μάλλον. Υπάρχουν ελπίδες να σκάσω από το φαγητό νωρίτερα. Μετά το θάνατό μου όμως για μένα μαύρο. Ένας βαθύς ασυνείδητος ύπνος. Μετά τίποτα. Ούτε ανησυχία, ούτε σκέψεις, ούτε πόνος, ούτε φόβος, ούτε αγάπη, ούτε έρωτας, ούτε γέλιο, ούτε κλάμα. Τίποτα. Τότε τι φοβόμαστε; Τι μας νοιάζει το μετά αν δεν θα είμαστε εκεί για να το αντιληφθούμε; Καταλήγω ότι απλώς κάποιους τους αγαπάμε πιο πολύ από εμάς. Φοβάμαι περισσότερο πια για το τι θα απογίνουν οι άλλοι, κάποιοι περισσότερο από άλλους. Για τον πόνο που θα τους προξενήσω, το ότι δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα για να το πάρω πίσω. Δεν είμαστε τόσο εγωιστικά όντα τελικά. Υπάρχει και η άλλη βέβαια όψη, άκρως εγωιστική. Γιατί να συνεχίζει η ζωή να ζείται -παθητική κι ας μην υπάρχει- αν δεν είμαι εγώ στον κόσμο. Τι μέρες, νύχτες, χαμόγελα, στιγμές με πλεγμένα χέρια, παιχνίδια στην κουζίνα, αδιάφορους καυγάδες, βόλτες στην καλοκαιρινή Αθήνα, ταινίες, βιβλία, μουσικές θα χάσω.

Γράφοντας το παραπάνω, βούρκωσα στις δύο τελευταίες σειρές. Τελικά είμαστε εγωιστές. Θέλω να μείνω κι άλλο εδώ».

Το απόγευμα της Κυριακής, ο αδερφός του Απόστολου ανακοίνωσε ότι η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα στις 16:30 στους Αγίους Θεοδώρους Γέρακα. Πλήθος κόσμου, φίλοι και συγγενείς του, αλλά και πολλοί που τον γνώρισαν μόνο... διαδικτυακά, αναμένεται να δώσουν το «παρών».