Η κρίση διώχνει τους Ελληνες γιατρούς από τη χώρα

Η οικονομική κρίση «διώχνει» τους Έλληνες γιατρούς από τη χώρα. Τα στοιχεία του μεγαλύτερου ιατρικού συλλόγου της χώρας, του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ), μέσω του οποίου διεκπεραιώνεται η σχετική διαδικασία της «φυγής» των γιατρών στο εξωτερικό, είναι αποκαλυπτικά για το κύμα της ιατρικής μετανάστευσης. Την τελευταία τριετία ο αριθμός των λειτουργών του Ιπποκράτη που φεύγουν από την Ελλάδα έχει διπλασιαστεί!

Το 2007 ζήτησαν το αναγκαίο για το εξωτερικό πιστοποιητικό από τον ΙΣΑ 702 γιατροί. Το 2008 την ίδια διαδικασία έκαναν 808 επιστήμονες και το 2009 ο αριθμός μειώθηκε στους 749. Το 2010 καταγράφεται όμως κατακόρυφη αύξηση: 1.047 γιατροί φεύγουν από τη χώρα μας. Το περασμένο έτος η κρίση οδηγεί στην αλλοδαπή, κυρίως στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, άλλους 1.483 γιατρούς. Το «κύμα» δε συνεχίζει με αμείωτη ένταση την πορεία του: μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012 έχουν φύγει άλλοι 581 επιστήμονες.

Σημειωτέον ότι δεν πρόκειται για νέους, ανειδίκευτους γιατρούς, όπως ήταν ο κανόνας. Μεγάλο ποσοστό αποτελούν οι ειδικευμένοι γιατροί, ηλικίας 40 – 55 χρόνων, που αναζητούν λύση στο επαγγελματικό αδιέξοδο που προκαλεί η κρίση. Στο πλαίσιο αυτό ο πρόεδρος του ΙΣΑ, κ. Γιώργος Πατούλης, υλοποιεί πρόγραμμα συνεργασίας με τους ομολόγους του στη Γερμανία και τη Γαλλία. «Στόχος μας είναι να διευρύνουμε στο μέγιστο βαθμό τις δυνατότητες απορρόφησης Ελλήνων γιατρών που βιώνουν έντονα τις συνέπειες τις ιατρικής ανεργίας στη χώρα μας σε χώρες που έχουν έλλειμμα ιατρικό» επισημαίνει ο κ. Πατούλης. Το ΘΕΜΑ συνομίλησε με τρεις Έλληνες γιατρούς που βίωσαν την κρίση και επέλεξαν να αναζητήσουν την επαγγελματική τους διέξοδο στην αλλοδαπή.

Απόστολος Ρουμπελάκης, 34 χρόνων, καρδιοχειρουργός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Σαουθάμπτον

«Το 1/3 των αιτήσεων για εργασία που δέχεται το νοσοκομείο γίνονται από Έλληνες γιατρούς»

«Τα τελευταία έξι χρόνια εργάζομαι σε ένα από τα μεγαλύτερα καρδιοχειρουργικά κέντρα της Αγγλίας, στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Σαουθάμπτον. Από τον περασμένο Οκτώβριο είμαι μέλος της επιτροπής του νοσοκομείου που καλείται να αξιολογήσει τους γιατρούς που διεκδικούν θέσεις εργασίας σε αυτό. Διαπιστώνω ότι αυξάνονται δραματικά οι Έλληνες γιατροί που αναζητούν απεγνωσμένα εργασία. Είναι ενδεικτικό ότι στην τελευταία προκήρυξη για δύο θέσεις επιμελητών, υποβλήθηκαν 30 αιτήσεις και από αυτές οι δέκα είχαν... υπογραφή ελληνική. Και δεν πρόκειται για ανειδίκευτους όπως ήταν μέχρι τώρα ο κανόνας. Είναι γιατροί ειδικευμένοι ηλικίας 40 – 50 χρόνων διεκδικούν μια θέση κι έναν μισθό για να μπορέσουν να επιβιώσουν επαγγελματικά με αξιοπρέπεια. Είμαι υπερήφανος που είμαι απόφοιτος ελληνικής Ιατρικής Σχολής και ντρέπομαι για αυτή τη μετανάστευση ιατρών που βρίσκεται σε εξέλιξη. Προσωπικά, έχω καταφέρει στα 34 χρόνια μου να είμαι επιμελητής καρδιοχειρουργός, να αμείβομαι με μισθό… Διευθυντή του ΕΣΥ και κυρίως να μπορώ να ονειρεύομαι το επαγγελματικό μου μέλλον. Οι συνομήλικοί μου στην Ελλάδα εργάζονται 24ωρα μέσα στα νοσοκομεία, εάν έχουν καταφέρει να ξεκινήσουν ειδικότητα, λαμβάνουν 1.200 ευρώ τον μήνα και περιμένουν να τους καταβληθούν οι εφημερίες του περασμένου έτους».

Γιώργος Ορθόπουλος, 30 χρόνων, επιστημονικός συνεργάτης του Τμήματος ΩΡΛ, Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Βοστώνης

«Όταν σε μια χώρα υπάρχουν πολίτες που δεν έχουν να φάνε, αποτελεί πολυτέλεια η δαπάνη χρημάτων για ερευνητικές δραστηριότητες»



«Ονειρευόμουν από μικρό παιδί να σπουδάσω Ιατρική. Όταν ολοκλήρωσα την Ιατρική Αθηνών, το 2009,  ήρθα αντιμέτωπος με την… ανύπαρκτη ελληνική πραγματικότητα στο πεδίο της έρευνας. Στην Ελλάδα πάντοτε υπήρχε μιζέρια για την έρευνα. Πολύ προτού αποτυπωθεί η κρίση, ελάχιστα ιδρύματα προήγαγαν ερευνητική γνώση. Δεν τολμώ να φανταστώ τι θα γίνεται τώρα… Γιατί, δυστυχώς, όταν σε μια χώρα υπάρχουν πολίτες που δεν έχουν να φάνε, προφανώς αποτελεί πολυτέλεια η δαπάνη χρημάτων για ερευνητικές δραστηριότητες. Το 2009 που ορκίστηκα, υπέβαλα αίτηση για ειδικότητα Γενικής Χειρουργικής στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Μέχρι σήμερα δεν έχει «ανοίξει» ακόμη θέση! Αποφάσισα σχεδόν αμέσως να φύγω για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Βρίσκομαι στη Βοστώνη ως ερευνητής στο Τμήμα ΩΡΛ του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της πόλης. Διαπιστώνω καθημερινά ότι παρότι τα νοσοκομεία έχουν προβλήματα, δουλεύουν με εξαιρετική οργάνωση και ταχύτητα. Στην κλινική που εργάζομαι δεν υπάρχει καθυστέρηση στην εξυπηρέτηση ασθενούς για περισσότερο από 15 λεπτά. Επιπλέον, χωρίς να θέλω να ωραιοποιήσω καταστάσεις, αφού και στις ΗΠΑ υπάρχουν αρκετές δυσκολίες, διαπιστώνω ότι εάν κάποιος θέλει να κάνει σοβαρή ερευνητική δουλειά και διαθέτει τα προσόντα, θα την κάνει, θα πληρωθεί και θα έχει τον εξοπλισμό που επιθυμεί. Το επόμενο έτος θα κάνω αίτηση για ειδικότητα ΩΡΛ. Ως ειδικευόμενος θα αμείβομαι με 50.000 δολάρια τον χρόνο, δηλαδή περίπου 38.000 ευρώ. Ποσό που ένας Έλληνας ειδικευόμενος στο ΕΣΥ λαμβάνει έπειτα από τρία χρόνια εργασίας…»

Ειρήνη Δημητριάδου, 26 χρόνων, ειδικευόμενη στο Τμήμα Γυναικολογίας- Μαιευτικής του Tufts Medical Center της Βοστόνης

«Θέλω να επιστρέψω σε μια Ελλάδα που θα με δεχτεί και θα μου επιτρέψει να εφαρμόσω όσα έχω μάθει στο εξωτερικό…»




«Αποφοίτησα από τον Ιατρική Σχολή Αθηνών τον Αύγουστο του 2009. Την ίδια ημέρα δήλωσα ειδικότητα. Τρία χρόνια μετά παραμένω στη… λίστα αναμονής, με αύξοντα αριθμό 21. Αυτά επί της ελληνικής επικράτειας. Διότι στις ΗΠΑ είμαι ερευνήτρια στο τμήμα Γυναικολογίας και Μαιευτικής του Massachusetts General Hospital και επισκέπτρια- επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Πριν από λίγες μέρες έγινα δεκτή ως μία από τις 5 πρωτοετείς ειδικευόμενες Γυναικολογίας και Μαιευτικής στο Tufts Medical Center της Βοστόνης. Το επίπεδο των Ελλήνων γιατρών είναι υψηλό –μπορώ να σταθώ επάξια στο ανταγωνιστικό επίπεδο της Αμερικής. Τους τελευταίους μήνες πολλοί Έλληνες γιατροί αναζητούν επαγγελματική λύση στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Το αξιοσημείωτο, είναι πως ακόμα και νέοι ιατροί που έκαναν ειδικότητα στην Ελλάδα, επιλέγουν πια να αφήσουν τη θέση και να μπουν στην διαδικασία εύρεσης ειδικότητας στις ΗΠΑ (εξετάσεις, research, συνεντεύξεις). Οι μέσες ετήσιες αποδοχές ενός πρωτοετούς ειδικευόμενου στις ΗΠΑ είναι περίπου 50.000 δολάρια. Το ποσό τριπλασιάζεται εάν πρόκειται για γιατρό ειδικευμένο. Εύχομαι να παρέλθει σύντομα η οικονομική κρίση και να μπορέσω να επιστρέψω σε μια Ελλάδα η οποία θα με δεχτεί και θα μου επιτρέψει να εφαρμόσω όσα καλά έχω μάθει στο εξωτερικό».