Ποιος είναι ο Μιχάλης που πήγε να αιματοκυλήσει ένα σχολείο

Έβλεπε τον εαυτό του ως πειρατή, τους φίλους και συμμαθητές του ως «ασφαλίτες» που προσπαθούσαν να του κάνουν κακό… Στο χαοτικό μυαλό του, όλα ήταν μπερδεμένα και έτσι ακόμη και το ταλέντο που είχε στη μουσική και τη ζωγραφική χανόταν μέσα από τις αψυχολόγητες και σπασμωδικές αντιδράσεις του.

Ο 18χρονος Μιχάλης, το πρωί της προηγούμενης Τετάρτης, κυριευμένος από τις εμμονές του, μεταμορφώθηκε σε σαμουράι και με ένα ιαπωνικό ξίφος κατάνα, όρμησε το προαύλιο του 1ο Λυκείου Αμαρουσίου και προσπάθησε να εξοντώσει τους φανταστικούς του εχθρούς.

Επιτέθηκε και χτύπησε με το σπαθί τον υποδιευθυντή του σχολείου Γρηγόρη Κασιωτάκη και τη νεαρή φύλακα του σχολικού συγκροτήματος. Πριν συλληφθεί από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ «ξήλωσε» και δύο ελληνικές σημαίες. Πράξη, που σύμφωνα με τους συμμαθητές του δεν είχε ρατσιστικό κίνητρο.

Ευτυχώς δεν τραυματίστηκε κανείς σοβαρά και πλέον ο νεαρός Πολωνός, έχει να παλέψει με τα εσωτερικά του προβλήματα και τους …άλλους του εαυτούς προκειμένου να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Κάτι που δεν είναι εύκολο, αφού ακόμα και το βράδυ της Πέμπτης, προσπάθησε να δραπετεύσει από το παράθυρο του δωματίου του στην ψυχιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου Αγία Όλγα και σαν αγρίμι έτρεχε προς την ελευθερία…

Παιδί μεταναστών, είδε τη ζωή του να αλλάζει όταν η μητέρα του χώρισε με τον πατέρα του, παντρεύτηκε έναν άλλο άνδρα ο οποίος σύμφωνα τουλάχιστον με μαρτυρίες του συμπεριφερόταν σκληρά και βίαια. «Η μητέρα μου δεν με αγαπάει πια. Δεν ενδιαφέρεται για μένα…» ψέλλιζε ο μικρός τη στιγμή που οι αστυνομικοί του περνούσαν χειροπέδες και τον έβαζαν στο περιπολικό.. Σίγουρα, τα οικογενειακά προβλήματα, όπως λένε οι συμμαθητές του, τον είχαν επηρεάσει. Όμως τον τελευταίο χρόνο έμπλεξε με περίεργες παρέες και απέκτησε κακές συνήθειες που έκαναν να χάνει τα λογικά του και να βυθίζεται σε παραισθήσεις.

Η μεταμόρφωση

Το λεπτοκαμωμένο αγόρι με τα ξανθά μαλλιά και τα μελαγχολικά γαλάζια μάτια όπως λένε όσοι τον γνωρίζουν, τα τελευταία χρόνια άρχισε προοδευτικά να μεταλλάσσεται. Από ένα παιδί ήσυχο και ευγενικό σε έναν ζωηρό έφηβο με βίαια ξεσπάσματα που συχνά κλεινόταν στον εαυτό του και έκανε να πατήσει σπίτι του ακόμα και μέρες. Η αδιαφορία της μητέρας του, παρά τις επανειλημμένες συστάσεις των καθηγητών, επιδείνωσαν το πρόβλημα. Ο Μιχάλης άρχισε να συνειδητοποιεί την εγκατάλειψη, να παλεύει με τη μοναξιά και να παίρνει την κάτω βόλτα… Σταμάτησε το διάβασμα, έμεινε στην ίδια τάξη και αναζητούσε στήριξη σε όψιμους φίλους και περίεργες παρέες που στην πραγματικότητα μόνο κακό του έκαναν.

«Είναι ένα όμορφο παιδί και ιδιαίτερα αγαπητός στους συμμαθητές του. Γι’ αυτό και έγινε αντιπρόεδρος του 15μελους συμβουλίου, συμμετείχε σε μουσικά συγκροτήματα και είχε ταλέντο στο σχέδιο. Του άρεσε η ζωγραφική», λέει στο «ΘΕΜΑ» στενή φίλη του 18χρονου ενώ ένας συμμαθητής του προσθέτει:

«Τους τελευταίους μήνες είχε χάσει τελείως τον έλεγχο. Κοιμόταν συχνά την ώρα του μαθήματος αφού τη νύχτα τριγύρναγε σαν το αγρίμι στα πάρκα και τους δρόμους…». Στο σπίτι του, είχε να πατήσει μέρες. Θεωρούσε πως ήταν παρείσακτος και γι’ αυτό και απέφευγε ακόμη και να περάσει από έξω. Έμενε σε φίλους του και για τα μικροέξοδα του έψαχνε δουλειά. Μάλιστα το καλοκαίρι δούλεψε για μερικούς μήνες σε μαγαζί στην περιοχή της Κηφισιάς όπου κατάφερε να αγοράσει και ένα μηχανάκι για να μετακινείται. Όμως αυτό τον τελευταίο καιρό είχε χαλάσει και ο Μιχάλης έψαχνε χρήματα για να φτιάξει τη ζημιά. Ίσως η αγάπη που είχε για τους πειρατές, να τον οδήγησαν σε ταύτιση. Δεν εξηγείται αλλιώς, πως από τη μία, λίγη ώρα πριν την επίθεση μιλούσε κανονικά στους συμμαθητές του και στη συνέχεια άρχισε να «χτυπάει» όποιον έβρισκε μπροστά του.

Τους τελευταίους τρεις μήνες

Στα μέσα του καλοκαιριού, η οικογένεια του με τα τρία αδέρφια του φεύγουν από το Μαρούσι και εγκαθίστανται σε ένα νέο διαμέρισμα στο Χαλάνδρι. Οι ένοικοι της πολυκατοικίας δεν έχουν δει ούτε μια φορά τον Μιχάλη. Για αυτόν, το νέο σπίτι ήταν ψυχρό και αφιλόξενο… Και όμως η μητέρα του, μια ήσυχη και απλή γυναίκα, παρά τις συστάσεις των καθηγητών του 18χρονου, δεν φαίνεται να ανησυχούσε για αυτόν.

Σε μια από τις τελευταίες συναντήσεις με το λυκειάρχη άλλωστε, είχε παραδεχθεί πως δεν είχε και δεν ήθελε να έχει καμία επαφή με το παιδί της. Μια κυνική παραδοχή, που ξεπερνά κάθε λογική…. Μάλιστα, ακόμη και όταν οι καθηγητές, της ζήτησαν να πάει το παιδί σε ψυχολόγο, εκείνη όχι μόνο δεν δέχτηκε αλλά έδειξε να δυσανασχετεί με το ενδιαφέρον και τις προτροπές των καθηγητών που έβλεπαν το αγόρι να «καταστρέφεται από τον ίδιο του τον εαυτό…

Αυτή τη μητρική αδιαφορία ο Μιχάλης την εισέπραττε. Και ήταν κάτι που τον στεναχωρούσε και όπως φαίνεται τον στιγμάτισε. Γι’ αυτό και όταν η μητέρα του πήγε αργά το βράδυ της περασμένης Τετάρτης να τον επισκεφθεί στο ψυχιατρείο του Αγία Όλγα, εκείνος μόλις βγήκε την ευκαιρία, άνοιξε το παράθυρο, πήδηξε από ύψος πέντε μέτρων στο προαύλιο και σε κατάσταση μανίας και υστερίας μαζί προσπάθησε να την κοπανήσει.