«Η εφεδρεία είναι ίση με το θάνατο!»

Δεκαπέντε ημέρες ζουν με την αγωνία ότι σε λίγο καιρό θα βρεθούν στο δρόμο. Είναι οι άνθρωποι που σε λίγο καιρό θα πάρουν το χαρακτηρισμό «έφεδροι» καθώς πληρούν τα κριτήρια που περιγράφει ο νέος νόμος. «Μας πετάνε σαν την τρίχα από το ζυμάρι», «αν απολυθώ, εγώ και τα 11 παιδιά μου θα μείνουμε στο δρόμο», «η εργασιακή εφεδρεία ισοδυναμεί με το εκτελεστικό απόσπασμα», «θα καταστραφώ»  λένε και δεν έχουν άδικο. Μέχρι το τέλος του 2011 δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι από τον στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, θα δουν την έξοδο τους από το Δημόσιο μέσω της εργασιακής εφεδρείας, η οποία δεν κάνει διακρίσεις. Με την ίδια ευκολία, θα πάψουν να εργάζονται μια πολύτεκνη χήρα, μια ανύπαντρη γυναίκα, μια μάνα με δύο παιδιά που φοιτούν στην Κρήτη, oι οποίες μιλούν σήμερα στο ΘΕΜΑ.


Αγνή Σβόλα, πτυχιούχος διοικητική υπάλληλος του ΟΔΔΥ

«Η εργασιακή εφεδρεία που σημαίνει απόλυση, είναι ίση με το θάνατο, ίση με το εκτελεστικό απόσπασμα». Η κ. Αγνή Σβόλα, εργάζεται στον Οργανισμό Διοίκησης Δημόσιου Υλκού (ΟΔΔΥ) 23 χρόνια. Σύμφωνα με τον Εφαρμοστικό Νόμο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος ο ΟΔΔΥ είναι από τους οργανισμούς που πιθανολογείται πως θα καταργηθούν και ως εκ τούτου στην εργασιακή εφεδρεία καλούνται να βγουν όλοι οι υπάλληλοί ανεξάρτητα από την ηλικία και την προϋπηρεσία τους. «Το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας είναι απαράδεκτο και με επηρεάζει προσωπικά πολύ. Είμαι 48 ετών, έχω 23 χρόνια υπηρεσίας και ο σύζυγός μου εργάζεται σε κατασκευαστική εταιρία και έχει ήδη υποστεί μείωση στο μισθό του καθώς έχει πληγεί σε μεγάλο βαθμό ο κλάδος, με αποτέλεσμα να αμείβεται με 930 ευρώ», λέει στο ΘΕΜΑ η κ. Σβόλα. Στο μεταξύ, τη στιγμή που η 48χρονη δημόσια υπάλληλος, κινδυνεύει να χάσει την εργασιακή της θέση, και ο σύζυγος της ολοένα και υφίσταται μειώσεις μισθού, τα δύο της παιδιά σπουδάζουν στην Κρήτη. Ο 20χρονος γιος της είναι τριτοετής ενώ η κόρης της μόλις πέρασε στο τμήμα της Βιολογίας. «Βγαίνοντας στην εφεδρεία πως θα ζήσουμε με 930 ευρώ και με δύο παιδιά που σπουδάζουν; Πως θα τα βγάλουμε πέρα ως τετραμελή οικογένεια. Έχουμε δρομολογήσει το μέλλον μας και ξαφνικά μας ισοπεδώνουν!».

Νικολέτσα Φραγκάκη, υπάλληλος καθαριότητας του Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης



«Φοβάμαι πολύ μήπως με απολύσουν» λέει η κ. Νικολέτσα Φραγκάκη χήρα με 11 παιδιά, η οποία είναι 60 ετών και εργάζεται στο τμήμα καθαριότητας του υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης από το 1991. «Ο μισθός μου είναι στα 600 ευρώ και η ζωή μου είναι ήδη πάρα πολύ δύσκολη. Όταν θα μπω στην εφεδρεία, πως θα τα βγάλω πέρα; ». Ως πολύτεκνη μητέρα η κ. Φραγκάκη, παίρνει 200 ευρώ το δίμηνο αλλά η ίδια φοβάται πως και το επίδομα πολυτέκνων θα κοπεί. Στη σύνταξη θα έβγαινε στα 65 της, έτσι για τα επόμενα 5 χρόνια θα προσπαθούσε κουτσα στραβά να βγάλει πέρα. Τα δεδομένα της ζωής της όμως ανατρέπονται. «Το πρόβλημα το μεγάλο είναι ότι τα περισσότερα από τα παιδιά μου είναι άνεργα. Ψάχνουν για εργασία και δεν βρίσκουν τίποτα. Για να επιβιώσουμε κάνουν τα παιδιά δουλειές του ποδαριού. Αν απολυθώ κι εγώ, φοβάμαι πως θα βγούμε στους δρόμους και θα κοιμόμαστε στους πάγκους. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον μου. Εγώ αύριο μεθαύριο θα κλείσω τα μάτια μου. Τα παιδιά μου όμως τι θα απογίνουν;», λέει με απελπισία  η κ. Φραγκακη και καταλήγει λέγοντας πως τα μέτρα αυτά «είναι αντισυνταγματικά και απαράδεκτα».


Μαρία Μπαβιαδάκη, πτυχιούχος διοικητική υπάλληλος ΟΔΔΥ



«Το μέτρο της εφεδρείας είναι απάνθρωπο. Γιατί η εφεδρεία δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόλυση». Εικοσι οκτώ χρόνια εργάζεται στον Οργανισμό Διοίκησης Δημόσιου Υλκού (ΟΔΔΥ). Η κ. Μαρία Μπαβιαδάκη είναι 54χρονη ανύπαντρη γυναίκα που ζώντας μόνη της, θα κληθεί σε λίγο καιρό να τα βγάλει πέρα ως ΄΄έφεδρος΄΄ για 1 χρόνο με το 60% του μισθού της, και αργότερα με την… ελπίδα. «Ξέρω ότι εφόσον βγω στην εφεδρεία θα έχω σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Δεν είμαι παντρεμένη, γεγονός που ενδεχομένως θα υπήρχε και η χρηματική ασφάλεια του συζύγου. Θα είναι δύσκολα για μένα. Όμως δε θα χαρίσω σε καμία κυβέρνηση και σε καμία Τρόικα, την ψυχική μου ισορροπία και την προσωπική μου αξιοπρέπεια. Αυτήν την στιγμή καταστρέφουν την αξιοπρέπεια των Ελλήνων», λέει η κ. Μπαβιαδάκη και καταλήγει: «Η εργασία είναι δικαίωμα συνταγματικά κατοχυρωμένο και οφείλει το κράτος είτε να παρέχει είτε να δημιουργεί της προϋποθέσεις για να μπορεί ο πολίτης να εργάζεται. Αυτήν την στιγμή μας πετάνε σαν την τρίχα από το ζυμάρι».


Μαρία Σάντρους, δημόσια υπάλληλος- τμηματάρχης του τμήματος απασχόλησης γενική γραμματείας ισότητας



«Είμαστε στον αέρα και δεν υπάρχει καμία νομική συμβουλευτική από πουθενά. Δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον». Η κ. Μαρία Σάντους, είναι δημόσια υπάλληλος και εργάζεται στο στενό δημόσιο τομέα από το 1989, ενώ βρίσκεται λόγω ηλικίας προ των πυλών από το Δημόσιο. Ζει με τον σύζυγο της ο οποίος είναι στη σύνταξη. «Κάνουμε λόγο για ηλικιακό ρατσισμό», λέει. Σήμερα η κ. Σάντους αμείβεται με 1300 ευρώ, ενώ τα επιδόματα της έχουν ήδη κοπεί. «Δεν θέλω να βγω από τώρα στη σύνταξη. Αυτό θα με καταστρέψει», λέει η 60χρονη κ. Σάντρους και συνεχίζει με απελπισία:  «δεν μπορώ να προγραμματίσω αυτήν τη στιγμή το ελάχιστο της ζωής μου, ούτε την επόμενη εβδομάδα». Όπως η ίδια τονίζει, «η μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων δεν επιβαρύνει το ΑΕΠ, ενώ τη ίδια στιγμή που προτάθηκε η εργασιακή εφεδρεία, η εκκλησία δεν συμμετέχει σε αυτήν όταν η μισθοδοσία των ιερωμένων ανήκει στο Δημόσιο».