Ο Μπόμπολας, οι τραγικές ιστορίες και το αγαπημένο του ποίημα

Ένας 95ετής κύκλος που χώρεσε μέσα του μια κινηματογραφικού τύπου ζωή -με συνεχείς ανατροπές, το διαρκές σκαρφάλωμα προς την κορυφή του επιχειρηματικού και μιντιακού κόσμου από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα, τραγικά απανωτά χτυπήματα, δυσάρεστες αποχωρήσεις αλλά και ανυποχώρητες επιστροφές- έκλεισε χθες με το θάνατο του Γιώργου Μπόμπολα.

Ένας από τους τελευταίους μεγάλους των παραδοσιακών επιχειρηματιών του Τύπου, όπως χαρακτηρίστηκε ο Γιώργος Μπόμπολας, ξεκίνησε από τις ρίζες του στη Μεσσηνία, μεγάλωσε στον αγαπημένο του Πειραιά παρά τις γκρίζες αναμνήσεις από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο- όπου ανέβαινε και κατέβαινε πίσω στη γειτονιά του με τα πόδια. Ο πατέρας του δημόσιος υπάλληλος- τα φέρνουν δύσκολα, όπως οι περισσότεροι συμπολίτες τους τα χρόνια εκείνα. Επίμονος, σκληρός, θρασύς και συναισθηματικός ταυτόχρονα, αισιόδοξος και τολμηρός- ένα ασυνήθιστο και ανθεκτικό κράμα ανθρώπου, βάζει στόχους και μόνο στόχους.

Προσπαθεί να αντισταθεί στους Γερμανούς κατακτητές. Είναι μόλις 14 ετών. Γράφει συνθήματα στους τοίχους των σπιτιών στην Καστέλλα, όταν ένα βράδυ συλλαμβάνεται και φυλακίζεται μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας του. Κοντά στην ηλικία του. Ο θείος του, ο «κομμουνιστής», επηρεάζει τη σκέψη του- την πορεία του ουδείς μπορεί να την καθοδηγήσει, όπως άφηνε να εννοηθεί αργότερα στους συνομιλητές του, περιγράφοντας στιγμές από την πολυδιάστατη ζωή του.



Ο Μπόμπολας, ο «κυρ Γιώργος», όπως τον αποκαλούσαν νεαροί δημοσιογράφοι και στελέχη στο «Έθνος», το «Έθνος της Κυριακής», το Mega και τα άλλα Μέσα του Ομίλου του, θυμόταν κάθε λέξη από το ποίημα του Καβάφη «Κεριά». Το απήγγειλε – ξανά και ξανά- στους φίλους του και σε όσους τον γνώριζαν και στους οποίους διέκρινε ενδιαφέρον να τον γνωρίσουν βαθύτερα και εκείνοι. «Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα — χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια. Η περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων· τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη, κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά. Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των, και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι. Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά. Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει, τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν».

Τον απασχολούν οι μέρες που πέρασαν, αλλά κρατά συνήθως τα ζεστά και ζωηρά κεριά, που συμβολίζουν τις μέρες του μέλλοντος. Δεν έχανε χρόνο, ζούσε το κάθε λεπτό, δημιουργούσε την «αυτοκρατορία» του, στεκόταν δίπλα στους εργαζόμενους, όσο είχε τα ηνία των επιχειρήσεων. Και τα είχε για πολλές δεκαετίες. Οργιζόταν όταν άκουγε ότι τον αποκαλούν «μεγαλοεργολάβο»- προτιμούσε τον τίτλο «εκδότης», αν και η θέα από το ευρύχωρο, λιτό γραφείο του ήταν ένα πελώριο παράθυρο προς τα κατασκευαστικά έργα των εταιρειών του στο Πάτημα Χαλανδρίου, στο δεύτερο όροφο του «Έθνους». Γύρω στους τοίχους του γραφείου του, πίνακες ζωγραφικής, πάνω στο γραφείο του κορνίζες με φωτογραφίες της οικογένειάς του. Κάθε φορά έπιανε μία, τη γυρνούσε να τη δει ο επισκέπτης του και ξεκινούσε να αφηγείται μια ιστορία. Ο σύζυγος, ο πατέρας, ο παππούς.



Τα τραγικά χτυπήματα της μοίρας

Ο Γιώργος Μπόμπολας δέχθηκε το πρώτο ισχυρό πλήγμα τον Οκτώβριο του 2013, όταν η σύζυγός του και μητέρα των τριών παιδιών του (του πρωτότοκου Φώτη, της Μαρίας και του Λεωνίδα), Άννα Μπόμπολα, έχασε την πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. Διακριτική, αριστοκρατική προσωπικότητα, που απέφευγε την κοσμική ζωή προτιμώντας να αφιερώνεται στην αγαπημένη της απασχόληση, τη ζωγραφική.

Μια δυναμική γυναίκα, ήταν έλεγε και γλύκαινε ο ίδιος «μια αφοσιωμένη σύζυγος, ένας στέρεος και αταλάντευτος οικογενειακός σύνδεσμος που μεγάλωσε μόνη τα τρία παιδιά της». Ασχολήθηκε με την τέχνη της ζωγραφικής σε σχετικά μεγάλη ηλικία, την οποία ακολούθησε με πάθος, μεταφέροντας στον καμβά τον εσωτερικό της κόσμο. Η Άννα ήταν το στήριγμά του.



Τα τραγικά γεγονότα απανωτά. Δύο μήνες αργότερα από το θάνατο της Άννας, που μαλάκωνε συνήθως το απόλυτο του χαρακτήρα του, ο γαμπρός του, ο 52χρονος Λουκάς Γιαννακούλης, σύζυγος της πολυαγαπημένης του κόρης Mαρίας και στέλεχος των κατασκευαστικών αφήνει την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Αθήνας ύστερα από ένα τραγικό δυστύχημα σε αγώνες ταχύτητας, στον αγώνα του Ράλι Παλλάδιο, έξω από την Πάτρα. Ο Γιώργος Μπόμπολας ουδέποτε έκρυψε την αδυναμία του στη Μαρία. Γίνεται μια μεγάλη αγκαλιά προστασίας, πιο έντονη και υποστηρικτική γύρω από την κόρη του και τα τρία παιδιά της.

Μετά το Λουκά, σύζυγο της Μαρίας Μπόμπολα, την Άννα, μητέρα της οικογενείας και σύζυγο του Γεωργίου Μπόμπολα, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή και η σύζυγος του Λεωνίδα Μπόμπολα, Κλαίρη, βυθίζοντας στο πένθος μια από τις ισχυρότερες τότε επιχειρηματικές οικογένειες της Ελλάδας, καθώς είχε τον έλεγχο της εταιρείας ΠΗΓΑΣΟΣ, που εξέδιδε μεταξύ άλλων το «ΕΘΝΟΣ» και κατείχε πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο στο Mega, αλλά και μια σειράς εταιρειών στον κατασκευαστικό και ενεργειακό τομέα, με κορυφαία την ΕΛΛΑΚΤΩΡ.

Η Κλαίρη Μπόμπολα, ήταν μόλις 53 ετών. Ταξίδεψε για ένα τριήμερο στο Λονδίνο. Είχε κάποιες ενοχλήσεις, αισθανόταν αδιαθεσία. Όταν μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της βρετανικής πρωτεύουσας ήταν ήδη αργά, καθώς η άτυχη γυναίκα έπεσε σε βαθύ κώμα. Δεν μπόρεσε ποτέ να ανακάμψει και έφυγε από τη ζωή, βυθίζοντας στο πένθος ξανά όλη την οικογένεια. Η Κλαίρη είχε ξεχωριστή σχέση με τον πεθερό της. Ήταν δικηγόρος- εκτιμούσε τις γνώσεις της και τη ευρυμάθειά της. Γελούσε πλατιά με το χιούμορ της. Σημείωνε συχνά για εκείνη το πόσο αγαπητή ήταν παντού- στους δικούς της ανθρώπους, στους συναδέλφους της, το ότι είχε ζήσει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, είχε αφοσιωθεί στην οικογένειά της στα δίδυμα, στο σύζυγό της, στους φίλους της. Έβλεπε με ανείπωτη χαρά να ξεπερνά με επιτυχία τη μάχη με τον καρκίνο, που την είχε ταλαιπωρήσει τα τελευταία χρόνια… Όμως η μοίρα άλλα ήθελε… Ο «κυρ- Γιώργος» αισθάνεται καθήκον και στόχο ζωής πλέον να κρατήσει όρθια την οικογένειά του απέναντι στα απανωτά χτυπήματα. Δεν αποσύρεται από τη ζωή, υπερηφανεύεται για τις αντοχές παρά την ηλικία του, αλλά δεν πια είναι ο ίδιος…




Η κηδεία του Γιώργου Μπόμπολα θα τελεστεί αύριο, Μεγάλη Πέμπτη στις 13:00 μ.μ. στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Έφυγε από τη ζωή τη Μεγάλη Τρίτη σε ηλικία 95 ετών- μετά από νοσηλεία 8 ημερών στην Γενική Κλινική του ΙΑΣΩ. Όπως αναφέρεται στη συνέχεια της σχετικής ανακοίνωσης: «Ο Γιώργος Μπόμπολας νοσηλεύτηκε μετά από κάταγμα ισχίου για το οποίο υπεβλήθηκε σε χειρουργείο την Παρασκευή 7 Απριλίου 2023. Λόγω των πολλαπλών οργανικών προβλημάτων, ο ασθενής νοσηλεύτηκε και στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του».

Ειδήσεις σήμερα:

Βουλή: Με τις ψήφους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πέρασε η τροπολογία «μπλόκο» στο κόμμα Κασιδιάρη

Φωτογραφία ντοκουμέντο από το σημάδι της πετονιάς στον λαιμό του 15χρονου στο Αρσάκειο

ΗΠΑ: Διέρρευσαν απόρρητα έγγραφα του Πενταγώνου - «Αμφίβολη η θετική έκβαση της ουκρανικής αντεπίθεσης»