Γιάννης Βελισσαρίδης: Ο μετρ των πορτρέτων

Αν μπορούσα να περιγράψω τον τρόπο με τον οποίο ο Γιάννης Βελισσαρίδης απαντούσε στις ερωτήσεις μου με μία μόνο φράση, αυτή θα ήταν το «σαν έτοιμος από καιρό». Αποκρίνεται σε κάθε ερώτηση με την ακρίβεια του γραπτού λόγου. Το βλέμμα του είναι διεισδυτικό, μια απόκοσμη ικανότητα που παρατηρώντας τη δουλειά του αντιλαμβάνεσαι ότι καταφέρνει να μεταδίδει και σε όσους σημαδεύει με τον φακό του. «Ο Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν έλεγε πως τα πορτρέτα είναι δύσκολα γιατί πρέπει να εισχωρήσεις ανάμεσα στον γιακά του πουκαμίσου του φωτογραφιζόμενου και την επιδερμίδα του. Πάντα λάτρευα το πορτρέτο, είναι το αγαπημένο μου είδος φωτογράφησης. Προτού ξεκινήσω αφιερώνω τουλάχιστον 1-2 ώρες ώστε να γνωρίσω αυτόν που έχω απέναντί μου και να δω ποιες είναι οι καλύτερες γωνίες του. Αν το κάνω αυτό, η φωτογράφηση δεν θα μου πάρει πάνω από 5-10 λεπτά».

Ο Γιάννης Βελισσαρίδης, στα 52 του και μετρώντας 35 χρόνια εμπειρίας, μιλάει με έναν ελαφρώς διδακτικό τόνο, απότοκο της καταξίωσής του. «Οποιον και αν είχα για φωτογράφηση έπρεπε να μάθω ποιος είναι, να με μάθει κι αυτός, να με εμπιστευτεί και μετά να ανέβει στο πλατό και να πάρω την πόζα που θέλω. Αυτό που πρέπει να κάνεις σε ένα πορτρέτο είναι να αποτυπώσεις την ψυχή του ειδώλου σου. Πρέπει να εμβαθύνεις, να χαλαρώσεις και όταν σηκώσεις τη μηχανή να καθοδηγήσεις αυτόν που έχεις απέναντί σου ώστε να φέρεις το τέλειο αποτέλεσμα. Θέλει αφοσίωση, μεράκι, αγάπη και αυταπάρνηση. Ακόμα και αν το μυαλό σου βασανίζεται από κάτι προσωπικό, εκείνη τη στιγμή πρέπει να το ξεχάσεις. Ετσι θα μπορέσεις να πετύχεις πολύ ωραία, ανθρώπινα πορτρέτα».


Μπράιαν Φέρι, Στινγκ και Μπόνο από τον μαγικό φακό του «φωτογράφου των ψυχών», όπως αποκαλούν τον Γιάννη Βελισσαρίδη

Με Μπόνο & Σον Κόνερι

Η ζωή του Γιάννη Βελισσαρίδη είναι συνυφασμένη με τη μουσική από την εφηβεία. «Μεγάλωσα σε ένα χωριό στη Βέροια και από τα 14 μου άκουγα Σαββόπουλο, Χατζιδάκι, Βιβάλντι και παρακολουθούσα ανελλιπώς το “Μουσικόραμα” με τον Γιώργο Γκούτη. Δίπλα από το σπίτι μου είχαν ένα στούντιο τα Μωρά στη Φωτιά, προτού γίνουν γνωστοί. Επειδή ο ντραμίστας τους ήταν κολλητός μου, πήγαινα να τους βλέπω στις πρόβες. Τότε έπαιζαν Clash, Cure, Sound. Επαιρνα ένα μπουκάλι αλκοόλ από την κάβα του σπιτιού μου και τους το έδινα με αντάλλαγμα πολλές ώρες μουσική. Η μουσική με είχε εμπνεύσει να επιλέξω τη φωτογραφία ως επάγγελμα και συνεχίζει να με εμπνέει στο να δημιουργώ projects, να κάνω φωτογραφήσεις».

Δωροθέα Μερκούρη

Η θρυλική φωτογράφος Ελλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη, γνωστή διεθνώς ως Nelly's, τον παρότρυνε κάποτε να αφιερώνει χρόνο στο είδωλό του πριν ξεκινήσει, κάτι που τηρεί ευλαβικά έως σήμερα, πετυχαίνοντας αριστουργηματικά πορτρέτα

Η Νιγηριανή τραγουδίστρια Ννέκα

Ο μεγάλος ζωγράφος Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας

Βασίλης Χαραλαμπόπουλος


Η ιδιαίτερη επαγγελματική σχέση του με τους μουσικούς ξεκίνησε το 1992 τυχαία, όταν αντικατέστησε άλλον φωτογράφο στο shooting της τραγουδίστριας Αθηνάς Μαυρομάτη. Οταν ο διευθυντής της δισκογραφικής Λύρα είδε το αποτέλεσμα, του ζήτησε συνεργασία. Ετσι ξεκίνησε η αποκλειστική επαγγελματική του σχέση με τη Λύρα. Ακολούθησαν η EMI, η Legend, η Universal, η Minos EMI και η FM Records. Κομβική στιγμή της καριέρας του ήταν η φωτογράφηση του Μπόνο των U2. «Λόγω του ότι είμαι φωτογράφος της δισκογραφίας, η Universal μου ανέθεσε τη φωτογράφηση των U2. Ελεγαν πως ήμουν ο πιο καλός στις φωτογραφήσεις συναυλιών. Επρόκειτο για το live των U2 στο ΟΑΚΑ και μας είχαν δώσει ελάχιστο χρόνο για να κάνουμε τη δουλειά μας. Περιμέναμε 4,5 ώρες μέχρι να βγουν οι U2 και μας έδωσαν δύο τραγούδια μόνο για να φωτογραφήσουμε. Οταν ήρθε η ώρα, λοιπόν, ο Μπόνο τραγούδησε το “Space Oddity” του Ντέιβιντ Μπόουι κάνοντας ένα χορευτικό ακριβώς μπροστά μου. Κατάφερα να τραβήξω μια συλλογή από υπέροχες λήψεις για τη Universal που αποτέλεσαν και αντικείμενο δύο εκθέσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με τίτλο “Dancing With Bono”. Είκοσι φωτογραφίες με τον Μπόνο να χορεύει στον φακό».

Εξαιρετικά δυνατή ήταν όμως και η φωτογράφηση του Σον Κόνερι στα 90s, όταν ο Σκωτσέζος ηθοποιός είχε επισκεφθεί την Ελλάδα. «Ημουν ο αποκλειστικός φωτογράφος του Κόνερι τον οποίο είχα απέναντί μου για τέσσερις ώρες. Στον privé χώρο της έκθεσης για την οποία βρέθηκε στην Αθήνα βρίσκονταν μαζί μου η Μαριάννα Λάτση, ο Νίκος Κούρκουλος, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και 50 μέτρα πιο πέρα από μένα 25 παπαράτσι που έπαιζαν ξύλο με τους σεκιούριτι για να πάρουν τη θέση μου. Δεν τα κατάφεραν. Τη δουλειά αυτή την έχω καταχωρημένη στο μυαλό μου ως καταπληκτική εμπειρία. Ο Σον Κόνερι ήταν ένας πραγματικός σερ. Ηρεμος, πράος, κύριος και πολύ προσιτός. Μου έδωσε και δύο-τρεις πόζες που ήξερε ότι θα με βοηθούσαν να βγάλω ωραίες φωτογραφίες. Υπήρξε μια ξεχωριστή ποιότητα στη συνεργασία μας που με έκανε να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα στους Ελληνες και τους ξένους σταρ».

Η έκθεσή του «True Lies», που θα ανοίξει για το κοινό σε λίγες ημέρες, απαρτίζεται από μια σειρά αναπάντεχα προβοκατόρικα πορτρέτα με πρωταγωνίστρια την ηθοποιό Σοφία Πανάγου. Μέσα στο κάδρο την ομορφιά της ηθοποιού αλλοιώνουν νοσοκομειακές μάσκες οξυγόνου, οροί, σύριγγες, ζουρλομανδύες που «σε βάζουν τελικά να αναρωτηθείς πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα. Στην εποχή των social media όλοι κινούμαστε μέσα σε αληθινά ψέματα. Οι άνθρωποι προτιμούν ένα ωραίο ψέμα από την αλήθεια», λέει με νόημα ο καλλιτέχνης.

info
Η έκθεση «True Lies» του Γιάννη Βελισσαρίδη θα φιλοξενείται στην γκαλερί Art Appel, Νεοφύτου Βάμβα 5, στο Κολωνάκι, από τις 24 Σεπτεμβρίου έως τις 12 Οκτωβρίου