Ανέτρεψαν στερεότυπα, κατέρριψαν... μύθους κι έγιναν πρότυπα. 15 επιτυχημένες επαγγελματίες μοιράζονται μαζί μας τα προσωπικά τους «success stories» και γίνονται πρότυπα γυναικείας ενδυνάμωσης, καλώντας μας να ακολουθήσουμε τα βήματά τους.
Ράντα Γκαντούρ
Ιδρύτρια & Πρόεδρος ΜΚΟ «ΜΑΝΑ»
«H ιδέα του “ΜΑΝΑ” ξεκίνησε πριν από 6 χρόνια, καθώς ως cancer survivor και εγώ η ίδια είχα την ευτυχία να έχω την αμέριστη συμπαράσταση της οικογένειάς μου, και έτσι ένιωσα ότι είχα χρέος να επιστρέψω αυτή την αγάπη στις Ελληνίδες γυναίκες ασθενείς και να τις βοηθήσω. “Μάνα” είναι η πρώτη λέξη που μαθαίνουμε να λέμε, είναι η εστία, ο πυρήνας της οικογένειας και αυτό ήθελα να είναι και το “Σπίτι του ΜΑΝΑ”, ένα καταφύγιο για τις δύσκολες αλλά και τις ευτυχισμένες στιγμές γυναικών που πολεμούν τον καρκίνο. Είμαι ιδιαίτερα περήφανη καθώς είμαστε ο μοναδικός ΜΚΟ στην Ελλάδα που προσφέρει δωρεάν εξατομικευμένες υπηρεσίες υποστήριξης και φροντίδας σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού ή γυναικολογικό καρκίνο από ειδικούς θεραπευτές. Παρέχουμε ουσιαστικά μια ολιστική εμπειρία -από φροντίδα σώματος με πιλάτες και γιόγκα μέχρι ψυχολογική υποστήριξη και βόλτα σε μουσεία ή στην ύπαιθρο-, ό,τι χρειάζονται οι γυναίκες για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους, να ξανανιώσουν ευτυχισμένες και να κερδίσουν πάλι το νόημα της ζωής. Αυτό το μήνυμα θα ήθελα να μεταφέρω με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και μέσα από το έργο του “ΜΑΝΑ”: ότι είμαστε μαχήτριες, και όταν παλεύουμε με στήριξη, αγάπη και θετική διάθεση μπορούμε να τα ξεπεράσουμε όλα».
Ρουμπίνη Γεωργακοπούλου-Μεγάλου Επικοινωνιολόγος
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Μετά από 35 χρόνια καριέρας στον χώρο της Διαφήμισης και ευρύτερα της Επικοινωνίας έφυγα στο εξωτερικό. Από το 2015 ζω στο Λονδίνο όπου άνοιξα τη δική μου εταιρεία Επικοινωνιακής Στρατηγικής. Οταν έφυγα, έδωσα την υπόσχεση πως θα κάνω ό,τι μπορώ για τους Ελληνες που βρισκόμαστε στο Ηνωμένο Βασίλειο και ότι θα στηρίξω τη χώρα μου. Ειδικά τότε, σε μια περίοδο όπου η εικόνα της Ελλάδας δεν ήταν αυτή που της άξιζε! Γνώρισα τις ελληνικές κοινότητες και γενικά άρχισα να ενημερώνομαι για τα θέματα που τις απασχολούσαν - και που σίγουρα θα τα βίωνα κι εγώ πλέον. Από το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέδειξε ουσιαστικά το θέμα της διασποράς των Ελλήνων. Με το δικαίωμα ψήφου, με τα κίνητρα επαναπατρισμού, με την πρόσφατη θεσμοθέτηση της επιστολικής ψήφου και με πολλές άλλες πρωτοβουλίες. Το 2020 με τίμησαν με την πρόταση να ασχοληθώ πιο ενεργά με τον Ελληνισμό της Διασποράς του Ηνωμένου Βασιλείου. Νιώθω περήφανη που με τη βοήθεια μιας εξαιρετικής διευρυμένης ομάδας είμαστε μια γροθιά. Ολοι δουλεύουμε στο Ρroject “Ελλάδα” - και όλοι μας αφιλοκερδώς. Οι απαιτήσεις της ζωής στο Λονδίνο, επαγγελματικές και προσωπικές, είναι πολλές. Το πιο εύκολο είναι να μην κάνεις τίποτα. Ομως θεωρώ ότι η ενασχόλησή μου με τα κοινά είναι μεγάλη ευθύνη και τιμή μου. Η επαγγελματική εμπειρία και οι επαφές μου πιστεύω ότι συμβάλλουν στη στήριξη του Ελληνισμού».
Βαρβάρα Ρόζα
Επιχειρηματίας με αντικείμενο τον λιγνίτη
«Η οικογένειά μου δραστηριοποιείται στον χώρο της ενέργειας από το 1936, την εποχή που ο Κωνσταντίνος Ν. Ρόζας ξεκίνησε την εκμετάλλευση του πρώτου ιδιωτικού ορυχείου στην περιοχή Αχλάδα της Φλώρινας ιδρύοντας την εταιρεία Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας Α.Ε. Η εταιρεία λειτουργούσε αρχικά εξυπηρετώντας τις ανάγκες τις τοπικής κοινωνίας για θέρμανση με τη χρήση λιγνίτη, αργότερα όμως, και με την ίδρυση της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, ξεκίνησε η προμήθεια προς τη ΔΕΗ με τη σύναψη συμβάσεων. Η εταιρεία σταδιακά πέρασε στα χέρια της δεύτερης γενιάς, δηλαδή στα τρία παιδιά του Κωνσταντίνου Ρόζα, τους Νικόλαο, Χαράλαμπο και Θεμιστοκλή. Σταδιακά τη διοίκηση ανέλαβε πια η τρίτη γενιά, αποτελούμενη από τα έξι παιδιά τους, η οποία δίνει σήμερα τον δικό της αγώνα για να συνεχίσει η εταιρεία την απρόσκοπτη λειτουργία της. Αν και κάποιος θα πίστευε πως το επάγγελμα αυτό είναι ανδροκρατούμενο, οι γυναίκες της οικογένειάς μας είχαν και διατηρούν πάντα σημαντικούς και καίριους ρόλους. Σήμερα, μαζί με την αδελφή μου Αίγλη και τη μητέρα μου Φανή κρατάμε στα χέρια μας τη διοίκηση της εταιρείας προμηθεύοντας με ρεύμα τα ελληνικά σπίτια. Επικρατούμε σε έναν ανδοκρατούμενο χώρο χωρίς να χάνουμε τη γυναικεία υπόστασή μας».
Ιλεάνα Μακρή Σχεδιάστρια Κοσμημάτων
«Ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός… Σχεδιάζω κοσμήματα από μικρό παιδί. Μέσα στα τετράδιά μου υπήρχαν μικρά σχέδια που αποτύπωναν αυτό που ονειρευόμουν. Δεν καταλάβαινα τι πυροδοτούσε αυτή την ανάγκη, αλλά έβγαινε συνεχώς στην επιφάνεια… Σήμερα πια, δεν προσπαθώ να την ερμηνεύσω, είναι απλά ο τρόπος μου να επικοινωνήσω αυτό που υπάρχει μέσα μου. Και τα δημιουργικά μου περιθώρια αφορούν κυρίως στον εσωτερικό μου κόσμο. Φτιάχνω κοσμήματα για γυναίκες που δεν αγαπούν την επίδειξη και δεν έχουν ηλικία. Είναι συνήθως χαμηλών τόνων και τα κοσμήματα που φορούν είναι προέκταση της προσωπικότητάς τους και του δικού τους προσωπικού στυλ. Τα φορούν γιατί τους δίνουν χαρά και ομορφαίνουν την καθημερινότητά τους, για την οποία έχουν μια σύγχρονη αντίληψη. Παρότι ο χώρος του κοσμήματος ανδροκρατείται, είχα πάντα άψογη συνεργασία με όλους τους συνεργάτες. Πιστεύω πως αυτό οφείλεται στο πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου και όχι στο πώς βλέπουν οι άλλοι εσένα».
Μαρίνα Φωκίδη
Επιμελήτρια & Θεωρητικός Τέχνης
«Το να είσαι/νιώθεις γυναίκα είναι μια πρόκληση. Η διαφορετικότητα είναι δώρο και το να τη διαφυλάσσεις μένοντας πιστή στις ανάγκες σου, κόντρα σε μια περιρρέουσα πατριαρχία, δεν είναι εύκολο. Το να είσαι μια γυναίκα με φιλοδοξίες, όνειρα και πάθη, με προσωπικές ανάγκες επιβίωσης που δεν εξαρτώνται από κάποιον συγκεκριμένο άλλο άνθρωπο, και με όλα όσα δεν ταιριάζουν με τα γενικότερα στερεότυπα, είναι μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση. Καλείσαι μονίμως να απολογείσαι γιατί “λοξοδρόμησες”, που σημαίνει: Γιατί είσαι περισσότερο δυνατή από όσο θα σε έκανε πιο θελκτική σε ανθρώπους που τους αρέσει να εξουσιάζουν; Γιατί εκφράζεις τις ανάγκες/αντιρρήσεις/γνώμη σου; Ακόμη και γιατί δεν είσαι αρκετά πρόσχαρη ή δεκτική; Πιθανώς να έχασες την εύνοια του ανωτέρου σου επειδή δεν ήσουν “διαθέσιμη” ή “γενναιόδωρη” όσο θα ήθελε ή πίστευε ότι του οφείλεις. Πιθανώς να πρέπει να εξηγείς καθημερινά στον παντοπώλη σου ή στον ταξιτζή γιατί χώρισες, γιατί δεν ξαναπαντρεύτηκες, γιατί έχεις παιδιά μόνη, γιατί δεν έχεις παιδιά, και πολλά άλλα… Το να είσαι/νιώθεις γυναίκα είναι απίθανο. Γιατί κάθε μέρα είσαι περήφανη για μια σειρά από ηρωίδες που αναγκάστηκαν να σκληρύνουν όσο δεν πάει, να παλέψουν, να επαναστατήσουν, να φτάσουν στα άκρα για να μπορείς εσύ όσο πιο άνετα γίνεται να απολαμβάνεις τη θηλυκότητά σου, τη θηλυκή σου σκέψη, τη θηλυκή σου δύναμη, όπως ακριβώς τη νιώθεις, ούτε κατώτερη ούτε ανώτερη από κάποια άλλη, αλλά διαφορετική και ισοδύναμη».
Ροζάννα Γεωργίου
Διεθνές Μοντέλο & Σκηνοθέτις
«Το δύσκολο κομμάτι της δικής μου δουλειάς δεν αφορούσε τον ανταγωνισμό απέναντι σε άνδρες, αλλά το πώς θα μπορέσει μια Ελληνίδα να σταθεί στο διεθνές στερέωμα. Η μόδα είναι ένας ανταγωνιστικός και υψηλών απαιτήσεων χώρος. Οσες έχουμε καταφέρει να δώσουμε αυτόν τον αγώνα έχουμε μάθει να δίνουμε μάχες σε καταστάσεις και με δεδομένα όπου ο πήχης τίθεται ψηλά. Δραστηριοποιούμαστε σε ένα διεθνές περιβάλλον, με τα media στραμμένα πάνω μας, με πολύ ιδιαίτερους ανθρώπους. Ολο αυτό με έμαθε να είμαι δυνατή και με έκανε να αποκτήσω την πεποίθηση πως οτιδήποτε κι αν σκεφτώ μπορώ να το επιτύχω, αρκεί να αγωνιστώ γι' αυτό. Ετσι, όταν θέλησα να ασχοληθώ και με τη φωτογραφία, αλλά και τη σκηνοθεσία, η μετάβαση έγινε εντελώς ομαλά. Τελικά οι γυναίκες ό,τι επιθυμούμε πολύ μπορούμε να το επιτύχουμε».
Ανθή Φακιδάρη
Διεθνές Μοντέλο
«Κάποτε μου άρεσε να έχω πρόγραμμα στη ζωή μου. Προέρχομαι από τον χώρο του στίβου, έκανα άλμα εις ύψος. Πρωταθλητής χωρίς αυστηρό πρόγραμμα δεν έχει μέλλον. Το πρωινό ξύπνημα, οι προπονήσεις, η ξεκούραση, όλα συνέβαιναν σε συγκεκριμένο χρόνο. Το μόντελινγκ είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Σήμερα βρίσκεσαι εδώ και με ένα τηλεφώνημα μπορεί να βρεθείς σε μια άλλη χώρα. Μου έχει τύχει να πω “έχω ελεύθερο το απόγευμα σήμερα” και μέσα σε μία ώρα να πρέπει να πετάξω για το Μιλάνο. Το ότι πέρασα από τον χώρο του αθλητισμού με έκανε πειθαρχημένη και αγωνίστρια. Εμαθα να διεκδικώ και να αγωνίζομαι προκειμένου να είμαι η καλύτερη. Ο πρωταθλητισμός δεν είναι ενασχόληση, είναι τρόπος ζωής. Σου μαθαίνει να τα δίνεις όλα, να διεκδικείς, να παλεύεις για τα όνειρά σου. Δεν έχει σημασία αν είσαι γυναίκα».
Γκαμπριέλα Πετρόφ
Δ/ντρια Παιδικής Δερματολογίας στο Great Ormond Street Hospital
«Ηρθα στο Λονδίνο το 2004 για εξειδίκευση στη Δερματολογία. Ηταν μια χρονοβόρα αλλά ευχάριστη διαδικασία, με πολλά ταξίδια, πολλές αλλαγές και προσωπικές θυσίες για οχτώ χρόνια. Ολοκληρώνοντας την εξειδίκευση, επικεντρώθηκα στο μεγάλο μου ενδιαφέρον για τα σπάνια γενετικά δερματολογικά νοσήματα, το οποίο με οδήγησε να ολοκληρώσω το 2015 το διδακτορικό μου στο Πανεπιστήμιο Kings College London με θέμα την πομφολυγώδη επιδερμόλυση - νόσος που χαρακτηρίζεται από την ευθραυστότητα του δέρματος με σχηματισμό πομφολύγων (μεγάλες φουσκάλες με υγρό) ή αποκολλήσεις του δέρματος με την παραμικρή τριβή ή τραύμα. Τα τελευταία πέντε χρόνια εργάζομαι ως διευθύντρια στο μεγαλύτερο τμήμα Παιδιατρικής Δερματολογίας στην Ευρώπη, στο Great Ormond Street Hospital, στο Λονδίνο. Νιώθω ότι εκπληρώνω τα όνειρά μου με τη διάθεση προσφοράς προς στον άνθρωπο και ιδιαίτερα στα παιδιά. Ενας από τους στόχους μου είναι να ευαισθητοποιήσω την κοινωνία στα σπάνια νοσήματα. Σε μια τόσο ανταγωνιστική κοινωνία όπως το Λονδίνο πάντως, όπου όλα εξελίσσονται ταχύτατα, δεν παίζει τόσο ρόλο αν είσαι άνδρας ή γυναίκα, αλλά τι επιστημονική κατάρτιση, ικανότητες και εμπειρία διαθέτεις. Αν τηρείς τις προϋποθέσεις και έχεις μια υγιή φιλοδοξία, επιτυγχάνεις ανεξαρτήτως φύλου».
Ειρήνη Βανταράκη
Ιδρύτρια & Πρόεδρος του Greek House Davos
«Παρότι οι γυναίκες κατέχουν πρωτεύοντα ρόλο στη λήψη των οικονομικών αποφάσεων σε επίπεδο κατανάλωσης για το σπίτι, σε ποσοστό 85%, εντούτοις τα στοιχεία αποτυπώνουν μια αμείλικτη εικόνα στο επενδυτικό τοπίο, καθώς αποτελούν μόλις το 2% όσων λαμβάνουν χρηματοδότηση από venture capitals ως ιδρυτές μιας νεοφυούς επιχείρησης. Από τη Νέα Υόρκη και τη Ζυρίχη μέχρι την Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη -διαφορετικές μεταξύ τους πόλεις, που όμως κατανοώ λόγω της μακροχρόνιας δραστηριοποίησής μου εκεί-, οι γυναίκες που γνώρισα, συνεργάστηκα, θαύμασα, πιστεύουν ότι ο πραγματικός αγώνας συνίσταται στην επιτυχία τους να πείσουν τις κοινωνίες ότι η αρετή και οι ικανότητες καθορίζουν την αξία ενός ανθρώπου και όχι το φύλο του. Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Μάργκαρετ Θάτσερ και τόσες άλλες γυναίκες, διαφορετικές μεταξύ τους, που κατάφεραν να ηγηθούν διαμορφώνοντας το μέλλον του κόσμου δεν περίμεναν από την ποσόστωση να τους επιτρέψει να επιδιώξουν τα όνειρά τους. Αντιθέτως, με την ορμή του οράματός τους και την πειθώ των πράξεών τους έπεισαν για το δίκαιο των ικανοτήτων τους. Το κίνητρο για την ίδρυση του Greek House Davos αποσκοπούσε στη σύγχρονη εφαρμογή των ιδανικών που κατέστησαν τον Ελληνισμό ως το λίκνο του δυτικού πολιτισμού, μεταξύ των οποίων και η κορυφαία θέση που κατείχε ανέκαθεν η γυναίκα σε αυτόν. Εχουμε ιερό καθήκον προς τις επόμενες γενιές να οικοδομήσουμε ένα συλλογικό ήθος που θα αφήσει στο παρελθόν πεπαλαιωμένες αντιλήψεις ως προς τη δυνατότητα των γυναικών να συμμετέχουν ισότιμα στη λήψη των αποφάσεων».
Χριστίνα Πουλίτση
Σοπράνο
«Το να μπορείς να μετατρέπεις το ίδιο το βίωμα της ζωής σε τέχνη, αυτός είναι και ο ύψιστος στόχος. Ο Βαν Γκογκ, άλλωστε, έλεγε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο καλλιτεχνικό από το να ξέρεις να αγαπάς. Και τι είναι η ζωή δίχως αγάπη; Δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι σήμερα δίχως τη μουσική. Είναι μεγάλη υπόθεση να μπορείς να κάνεις επάγγελμα αυτό που σε εκφράζει πραγματικά, αυτό που σε γεμίζει πιο πολύ από όλα. Το να στέκεσαι όμως πάνω στη σκηνή θέλει να έχεις το γνώθι σ’ αυτόν, να είσαι σε επαφή με τον αυθεντικό σου εαυτό. Μόνο τότε δεν έχεις ανταγωνισμό. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη δύναμή σου. Το ένα πράγμα που έχεις μόνο εσύ. Η φωνή σου, η ιστορία σου, το όραμά σου. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις τίποτα κατά την πορεία σου, πάρα μόνο να βρεις τον εαυτό σου. Οι δυσκολίες που συναντάς είναι αναπόφευκτες, ειδικά για μια γυναίκα. Μόνο όταν πάρεις απόφαση πως η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της, πως για να εκτιμήσεις το καλό πρέπει να ξέρεις τι είναι το κακό, τότε αρχίζεις να απολαμβάνεις. Οι προκλήσεις σε κάνουν να ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν. Καθένας που θέλει να σου βάλει τρικλοποδιά σε προπονεί και σε κάνει πιο δυνατή. Ωστόσο, αυτό που οφείλει να κάνει κάθε γυναίκα είναι να αγαπά τον εαυτό της, να είναι ο εαυτός της και να λάμπει ανάμεσα σε αυτούς που ποτέ δεν πίστευαν ότι μπορεί».
Βικτόρια Χίσλοπ
Συγγραφέας
«Στα πρώτα χρόνια της μητρότητας είχα μια δουλειά πλήρους απασχόλησης σε μια μεγάλη εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων και βρισκόμουν διαρκώς διχασμένη ανάμεσα στην επαγγελματική και την οικογενειακή μου ζωή. Ετσι, άφησα τη δουλειά μου γιατί ήθελα περισσότερη ελευθερία ώστε να χωρέσω τη δουλειά μου γύρω από τα παιδιά μου, όχι να χωρέσω τα παιδιά μου στη δουλειά μου. Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Η μέρα που έφυγα από τη μεγάλη εταιρεία ήταν η πρώτη μέρα που δεν ένιωσα ενοχές επειδή θα έπρεπε να βάλω τα παιδιά σε δεύτερη μοίρα. Μπόρεσα να τα βάλω πρώτα. Ηταν η μεγαλύτερη ανακούφιση που μπορώ να περιγράψω. Πολύ συχνά οι εκδοτικές εταιρείες βιβλίων απαρτίζονται κατά κύριο λόγο από γυναίκες -στο Ηνωμένο Βασίλειο αυτό σίγουρα ισχύει-, επομένως οι δομές και οι προσδοκίες τους ανταποκρίνονται στις ανάγκες μιας μητέρας. Επίσης, επιτρέπουν στις γυναίκες να ανεβαίνουν τη σκάλα της ιεραρχίας. Μου αρέσει να αλληλεπιδρώ με άντρες επαγγελματικά, αλλά μόνο επειδή ως συγγραφέας είμαι τελικά το αφεντικό του εαυτού μου. Οι προσδοκίες από τον εαυτό μου είναι δικές μου. Και κανενός άλλου».
Ρεβέκκα Καμχή
Ιδιοκτήτρια Γκαλερί & Ακτιβίστρια
«Για να πετύχει κάτι, λένε πως χρειάζεται γερά θεμέλια. Στο ξεκίνημά μου συνειδητοποίησα πως ακόμα και αν δεν τα έχεις, ο μόνος τρόπος για να τα αποκτήσεις είναι να πιστέψεις ότι μπορείς. Ξεκίνησα την γκαλερί μου γύρω στα 27 μου. Μόλις είχα γυρίσει από το Παρίσι και ήθελα να χτίσω κάτι δικό μου. Επέλεξα έναν χώρο στη Σοφοκλέους και Αθηνάς γωνία. Αρκετοί αμφισβήτησαν την επιλογή μου, πάνω στην Κεντρική Αγορά Αθηνών, και πολλοί μου είπαν πως αυτό που ξεκινούσα δεν θα πετύχαινε. Αυτά ηχούσαν αποθαρρυντικά και σίγουρα με προβλημάτιζαν, πόσο μάλλον σε τέτοια ηλικία. Με τον καιρό κατάλαβα ότι κάθε ξεκίνημα προϋποθέτει πίστη στις δυνάμεις μας και στο όραμά μας, πίστη στον εαυτό μας, όσο κοινότοπο και να ακούγεται. Πέρα από την γκαλερί «Rebecca Camhi», που σύντομα κλείνει 30 χρόνια ζωής, έγινα ακτιβίστρια λόγω της προβληματικής γειτονιάς όπου μένω και εργάζομαι, το Μεταξουργείο. Επίσης, ένα άλλο μέτωπο ακτιβισμού έχει ξεκινήσει επειδή κάποιοι εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους προς την προσωπική μου ζωή, το ότι τη μοιράζομαι δηλαδή με μια γυναίκα. Οταν ένα άτομο έχει βήμα συχνά η τοποθέτησή του σχολιάζεται, αλλά έτσι ανοίγει ένας νέος διάλογος. Αυτό δεν επιτυγχάνεται με τη ρητορική μίσους και τις προσβολές. Δεν υποτιμώ αυτές τις φωνές, απλώς εστιάζω στις άλλες, σε εκείνες που καταλαβαίνουν και θέλουν έναν κόσμο με περισσότερη αγάπη και συμπεριληπτικότητα».
Πέγκυ Αντωνάκου
Γενική Δ/ντρια της Google Ν.Α. Ευρώπης
«Βρίσκομαι στον χώρο της τεχνολογίας αρκετά χρόνια, έχοντας βιώσει ραγδαίες αλλαγές και εξελίξεις. Πολλά έχουν αλλάξει από το ξεκίνημά μου, όπου ήταν δύσκολο κάποιοι να κατανοήσουν ότι μια γυναίκα ηγείται μιας εταιρείας τεχνολογίας. Παρ’ όλα αυτά, πραγματοποιούνται σημαντικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση και χαίρομαι που, από τη θέση μου, έχω προσθέσει κι εγώ το δικό μου λιθαράκι. Θεωρώ πως πρέπει να βγαίνουμε μπροστά, να τιμούμε τη διαδρομή και τα επιτεύγματά μας και μέσα από όλα αυτά να δυναμώνουμε και να πιστεύουμε στον εαυτό μας. Πρέπει παράλληλα να γινόμαστε ισχυρά πρότυπα - προσωπικά χαίρομαι ιδιαίτερα όταν καταλαβαίνω ότι ενθαρρύνω άλλες γυναίκες να διεκδικήσουν θέσεις ευθύνης. Πιστεύω ακράδαντα ότι η τεχνολογία ταιριάζει απόλυτα με τη γυναικεία φύση - η γυναικεία οπτική έχει πολλά να της προσφέρει. Ενας από τους λόγους που νιώθω περήφανη για τη συνεργασία μου με την Google είναι η δέσμευσή της να δημιουργεί τεχνολογία που ενθαρρύνει την υπεύθυνη χρήση της και αφήνει θετικό αποτύπωμα. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για την Τεχνητή Νοημοσύνη, έναν τομέα που με εμπνέει ιδιαίτερα και θα επεκταθεί σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Παράλληλα, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα μειωθεί το έλλειμμα συμπερίληψης που επηρέαζε παλαιότερα τον κλάδο της τεχνολογίας. Ως γυναίκες, αυτή είναι μια ευκαιρία που δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε: χρειαζόμαστε και μπορούμε να είμαστε μέρος του οδικού αυτού χάρτη. Πρέπει όμως να συνεργαστούμε ώστε η συμβολή μας να είναι όσο το δυνατόν ισχυρότερη και αποτελεσματική. Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για μια πιο συμπεριληπτική και καινοτόμο ηγεσία».
Κατερίνα Διδασκάλου
Ηθοποιός
«Οταν μου ζητήσατε να μιλήσω για τη θέση της γυναίκας σήμερα στον χώρο του θεάματος και να αναφερθώ στη δική μου πορεία, με γυρίσατε πολλά χρόνια πίσω. Οταν παιδί, επιστρέφοντας σπίτι μετά από μια ταινία ή μια θεατρική παράσταση που μας πήγαιναν να δούμε οι γονείς μας, είχα την αίσθηση ότι με παρακολουθούσαν οι πρωταγωνιστές! Μου άρεσε η αίσθηση ότι έχω κοινό. Στο μάθημα της γυμναστικής αργότερα ως έφηβη, οπότε πήρα και την απόφαση ότι θα ζήσω τη ζωή μου ως ηθοποιός, έτρεχα μακρινές αποστάσεις. Κάτι που απαιτεί αντοχή και συνεχή εξάσκηση. Αυτό κατάλαβα πολύ νωρίς ότι σημαίνει να είσαι ηθοποιός. Θέλει αντοχή και συνεχή εξάσκηση. Και να οραματίζεται το τέρμα, το αποτέλεσμα. Και συνεχώς να είναι ανοιχτός σε καινούρια γνώση, σε καινούριες προκλήσεις. Μέσα στα χρόνια συνάντησα ανθρώπους που απαξίωναν τις γυναίκες, αντιλήφθηκα ότι έχει ένα κόστος να είσαι καλοφτιαγμένος και να μπορείς να τα “πεις”. Αλλά με τα χρόνια είμαι ευτυχής γιατί συναντώ πρόσωπα που με εξελίσσουν ως άνθρωπο. Και διπλά ευγνώμων που παράλληλα με την πορεία που διανύω, απέκτησα τρία υπέροχα παιδιά που με έκαναν καλύτερο άνθρωπο - και ελπίζω καλύτερη ηθοποιό».
Μαρίνα Κουταρέλλη
Πρόεδρος του Spetses Mini Marathon
«Είμαι πραγματικά ευτυχής που πριν από 13 χρόνια μέσα από μια συγκυρία γεγονότων αποφάσισα να δημιουργήσω το Spetses Mini Marathon, μια διεθνή αθλητική διοργάνωση που εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο multi-sport event της χώρας και απέκτησε αδελφάκι, το Spetsathlon, που γιορτάζει φέτος τα 10 χρόνια και για το οποίο συνεχίζουμε όλοι μαζί ενωμένοι -εθελοντές, αθλητές και χορηγοί- να δουλεύουμε με το ίδιο μεράκι και τον ίδιο ζήλο κάθε χρονιά. Αν είχα να δώσω μία συμβουλή στις νέες γυναίκες, είναι να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους πρώτα οι ίδιες και μετά θα τις ακολουθήσουν οι άλλοι. Να ακούνε το ένστικτό τους και ακόμα κι αν κάνουν λάθος, να έχουν το θάρρος να ξεκινήσουν από την αρχή. Οπως γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης, “Φτάσε όπου δεν μπορείς”. Εγώ πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι μέσα από σκληρή δουλειά και προσπάθεια μπορώ να φτάσω όπου θέλω».
