Σόνια Θεοδωρίδου: «Από παιδί ήξερα ότι θα γίνω κάτι ξεχωριστό»
Η Ελληνίδα σοπράνο διαπρέπει παγκοσμίως αλλά διατηρεί τη βαθιά ανθρώπινη πλευρά της αναλοίωτη. Λίγο πριν από την πολυαναμενόμενη εμφάνισή της στην Αθήνα, μιλάει για τις αλησμόνητες συναντήσεις, τις ανθρώπινες απώλειες, την προδοσία αλλά και τον απροσδόκητο έρωτα που την οδηγεί για τρίτη φορά στα σκαλιά της εκκλησίας
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Λίγες ημέρες προτού μας ταξιδέψει μουσικά ερμηνεύοντας σε έντεκα γλώσσες τα ομορφότερα τραγούδια της Μεσογείου και των Βαλκανίων στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», η παγκοσμίως καταξιωμένη Ελληνίδα σοπράνο, Σόνια Θεοδωρίδου, μάς υποδέχτηκε στο σπίτι της στο Κολωνάκι και μας αποκάλυψε τις κομβικές στιγμές της προσωπικής και επαγγελματικής διαδρομής της: οι γεμάτες αγάπη και σεβασμό συναντήσεις της με τους Μικρούτσικο, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, ο Χρήστος Λαμπράκης που σημάδεψε την προσωπικότητά της, ο Πιατσόλα, ο Ανιέλι και η Αγνή Μπάλτσα που έμειναν αποτυπωμένοι στην καρδιά της, οι προδοσίες, οι απώλειες, η μητρότητα, αλλά κι ένας μεγάλος έρωτας με τον σύντροφό της Δημήτρη που την οδηγεί στις 3 Σεπτέμβρη για τρίτη φορά στα σκαλιά της εκκλησίας.
Gala: Κλείνετε 40 χρόνια μιας διεθνούς καριέρας στην οπερετική και όχι μόνο μουσική. Φανταζόσασταν ποτέ ως παιδί που μεγάλωνε στη Βέροια ότι θα ανοιχτεί αυτός ο υπέροχος κόσμος μπροστά σας;
Σόνια Θεοδωρίδου: Παραδόξως, ναι. Ηξερα ότι θα γίνω κάτι, και στην εικόνα που είχα για τον εαυτό μου τον έβλεπα ή, καλύτερα, τον ονειρευόμουν ξεχωριστό. Από μικρή έλεγα, παραδείγματος χάριν, πως θα φύγω στο εξωτερικό, ενώ λογικά κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατό.
G.: Πώς ήταν και τι αναμνήσεις κρατάτε από τα παιδικά σας χρόνια;
Σ.Θ.: Δύσκολα και ταυτόχρονα όμορφα μαζί. Κρατάω την ελευθερία που είχα σαν παιδί, τα οικογενειακά γλέντια, το σπίτι γεμάτο θείες και ξαδέλφια. Θυμάμαι πως παίζαμε όλη τη μέρα. Ημουν ατίθαση και ανεξάρτητη. Πάλευα μέχρι τελικής πτώσης με τα αγόρια. Η όασή μου ήταν το ωδείο, όπου και έμαθα ακορντεόν και άρχισα να εκφράζομαι μουσικά.
G.: Μιλάμε για μια δύσκολη περίοδο και της Ελλάδας ταυτόχρονα… Τι σας έδινε ελπίδα;
Σ.Θ.: Η περίοδος αυτή ήταν δύσκολη γιατί είχαμε δικτατορία. Δεν ζούσαμε πλούσια, αλλά δεν μας έλειψε τίποτα. Οι γονείς μου μας ήθελαν τόσο εμένα όσο και τη δίδυμη αδερφή μου πρωτίστως μορφωμένες. Η μουσική καθώς και η εκμάθηση ξένων γλωσσών ήταν μέρος της παιδείας μας. Αυτό που μου έδινε κουράγιo και ελπίδα στα δύσκολα ήταν η απόλυτη πεποίθηση πως κάποια μέρα θα ανοίξω τα φτερά μου και θα πετάξω σε καινούριους απέραντους ουρανούς.
G: Στην ηλικία των 20 μπήκε στη ζωή σας ο Χρήστος Λαμπράκης που έμελλε να γίνει και ένας πολύ αγαπημένος φίλος σας...
Κλείσιμο
Σ.Θ.: Τον Χρήστο Λαμπράκη τον γνώρισα όταν έδωσα εξετάσεις για την υποτροφία «Μαρία Κάλλας» για σπουδές στην Ανώτατη Ακαδημία της Κολονίας. Εκτοτε μας συνέδεε μια βαθιά φιλία. Είχα μεγάλη υποστήριξη εκ μέρους του και δεν θα πάψω να λέω, όσο γραφική και αν γίνομαι, πως σημάδεψε την προσωπικότητά μου. Οσο για το διάστημα των σπουδών μου στην Ανώτατη Ακαδημία της Κολονίας, ήταν από τα πιο όμορφα στη ζωή μου. Βρέθηκα σε έναν χώρο όπου είχα όλα τα εργαλεία για να αναπτυχθώ. Ανυπόμονα περίμενα κάθε πρωί μέσα στο τσουχτερό κρύο να ανοίξει η πόρτα της Ακαδημίας και να ορμήξω στην κυριολεξία μέσα. Να τρέξω πρώτη στη βιβλιοθήκη και να επιλέξω τα βιβλία που χρειαζόμουν, να πάρω ένα cd της αρεσκείας μου και να μελετώ για ώρες. Exαιρα δε της εκτίμησης τόσο των συμφοιτητών όσο και των καθηγητών μου. Ηταν απλά υπέροχα.
G.: Είναι αλήθεια ότι ενώ οι manager σας κατά τη διάρκεια της κυήσεώς σας στον γιο σας στις αρχές των 90s σάς ζητούσαν να κάνετε άμβλωση θεωρώντας ότι η μητρότητα θα έβλαπτε την καριέρα σας, ο Χρήστος Λαμπράκης σας απέτρεψε από την παραπάνω κίνηση;
Σ.Θ.: Ναι, είναι αλήθεια. Μια πολύ γνωστή μάνατζερ με την οποία συνεργαζόμουν αποκλειστικά με προέτρεψε να το κάνω. Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο και αυτό σήμαινε και το τέλος της συνεργασίας μας. Δεν πουλιούνται όλα στον βωμό της καριέρας και της δόξας. Η απορία μου είναι όμως, πώς τα ξέρετε εσείς όλα αυτά;
G.: Καταφέρατε να δείτε τον Χρήστο Λαμπράκη λίγο πριν φύγει από τη ζωή;
Σ.Θ.: Ναι. Ομως είχα άρνηση. Δεν ήθελα να παραδεχθώ πως θα χάσω έναν τέτοιο άνθρωπο.
G.: Ο γιος σας είναι πια 30 ετών. Τι σας προσέφερε η μητρότητα;
Σ.Θ.: Εμαθα πως η αγάπη δεν έχει αρχή, ούτε τέλος. Πως συνοδεύω το παιδί στη ζωή. Και πως μέχρι να κλείσω τα μάτια μου θα είμαι πάντα εκεί για το παιδί μου.
G.: Ποια είναι η πιο σημαντική αξία που σας έχει διδάξει ο γιος σας;
Σ.Θ.: Το παιδί μου μέσα από την ύπαρξή του μού δίδαξε υπομονή, επιμονή, να θέτω όρια και επίσης να αγαπώ χωρίς αντάλλαγμα.
G.: Εχετε έρθει σε επαφή με πολύ σημαντικές διεθνείς προσωπικότητες. Ποιες ξεχωρίζετε;
Σ.Θ.: Τον Τζιοβάνι Ανιέλι, τον Αστορ Πιατσόλα, τον Ερνστ Μπάγιελερ, τον Αντόνιο Παπάνο και την Αγνή Μπάλτσα.
G.: Μουσικά συναντηθήκατε και με τους κολοσσούς της ελληνικής τραγουδοποιίας… Από τον Μάνο Χατζηδάκι και τον Μίκη Θοδωράκη έως τον Χρήστο Λεοντή, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Μίμη Πλέσσα, τον Νότη Μαυρουδή. Τι κρατάτε από τον καθένα;
Σ.Θ.: Η ατμόσφαιρα που περίκλειε τον Μάνο ήταν μαγική. Ηταν ο πρώτος που μου είπε να φύγω στο εξωτερικό. Οι συναντήσεις με τον Μίκη ήταν μοναδικές. Συζητήσεις ατελείωτες για την όπερα, για τον Εμφύλιο, για το πώς σώθηκε και, φυσικά, για το τραγούδι και τη μουσική του. Με τον Θάνο ηχογράφησα ένα CD και μεταξύ άλλων το έργο «Warna». Ηταν πανέμορφα. Εζησα μαζί του το ανεπανάληπτο. Με κάλεσε σε ένα στούντιο όπου ο Μητροπάνος ηχογραφούσε εκείνη τη στιγμή τη «Ρόζα». Επεσε πολύ δάκρυ, αγκαλιές και χαρά. Χαρά μεγάλη. Ολοι ξέραμε πως γεννιόταν ένα σπουδαίο τραγούδι. Με τον Μίμη Πλέσσα ηχογράφησα μiα ανθολογία με τραγούδια του. Μεταξύ μας υπήρξε το αυτονόητο της μουσικής. Θυμάμαι το τραγούδι «Τι σου ’κανα και πίνεις», το είπα μόνο μία φορά κι έτσι έμεινε. Σπουδαίος μουσικός. Επίσης εξαίσιος ο ήχος της κιθάρας του Νότη Μαυρουδή. Μου χάρισε ένα τραγούδι, το «Σπουργιτάκι των δρόμων», που είναι αφιερωμένο στην Πιαφ και ενώνει κάποια στιγμή τη φωνή μου με τη δική της. Συγκλονιστική στιγμή.
G.: Ποιος άνθρωπος θα λέγατε ότι σας καθόρισε στη ζωή σας και γιατί;
Σ.Θ.: Εκτός από τον Χρήστο Λαμπράκη, η Εβραία δασκάλα μου του τραγουδιού Βέρα Ρόζα και η κοινή μας φίλη Εύα Μορέιν, που κοντά τους έμαθα την αγάπη για τον συνάνθρωπο, τη συγχώρεση γι’ αυτούς που τους στέρησαν αγαπημένα πρόσωπα. Είχα το προνόμιο και τη χαρά να βρίσκομαι δίπλα σε μια θρυλική δασκάλα και συγκλονιστική μουσικό.
G.: Ποιο είναι το πιο επώδυνο γεγονός που κληθήκατε να διαχειριστείτε ποτέ;
Σ.Θ.: Τον θάνατο. Οχι μόνο δικών μου ανθρώπων, αλλά και φίλων. Αυτή η απώλεια, το τέλος που ξέρεις πως είναι οριστικό, το ότι άνθρωποι που αγαπώ και εμπιστεύομαι δεν είναι πια κοντά μου.
G.: Φαντάζομαι πως η απώλεια της αδελφής σας ήταν τρομερά σοκαριστική με τον τρόπο που συνέβη. Τι θυμάστε από εκείνες τις στιγμές λίγο πριν το δυστύχημα;
Σ.Θ.: Θυμάμαι την όμορφη κουβέντα που είχα στο αυτοκίνητο με την αδελφή μου, την ομορφιά της φύσης γύρω μας και το ότι τίποτα δεν προμήνυε αυτό που ερχόταν. G.: Νιώσατε, αν δεν κάνω λάθος, πως θα «φύγει» λίγες ώρες πριν εκπνεύσει.
Σ.Θ.: Ναι, το ένιωσα. Ισως επειδή είμαστε δίδυμες είχαμε ένα ιδιαίτερο δέσιμο.
G.: Τι σας έμαθε ο θάνατος αυτός;
Σ.Θ.: Οτι η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Οτι όλα μπορούν να αλλάξουν σε δευτερόλεπτα.
G.: Με ποιον τρόπο προσπαθήσατε να πάτε παρακάτω μετά απ' αυτό;
Σ.Θ.: Δεν προσπάθησα. Πήγα απλά παρακάτω θρηνώντας και προσπαθώντας να ξεπεράσω το σοκ. Απλά συνέχισα.
G.: Υπάρχουν μέρες που τη σκέπτεστε;
Σ.Θ.: Κάθε μέρα τη σκέφτομαι και μέσα μου συνομιλώ μαζί της.
G.: Εχετε ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της καραντίνας συντηρούσατε πάρα πολλές οικογένειες που αντιμετώπιζαν οικονομικές στενωπούς. Στο πλαίσιο αυτής της δράσης σας συναντηθήκατε και με τον νυν σύντροφό σας, με τον οποίο θα παντρευτείτε στις 3 Σεπτεμβρίου...
Σ.Θ.: Ο Δημήτρης προτάθηκε να με βοηθήσει και έτσι γνωριστήκαμε. Ούτε καν είχε περάσει από το μυαλό μου να συνάψω κάποια σχέση, πόσο μάλλον να θελήσω να παντρευτώ ξανά. Ομως η προσωπικότητά του, η αύρα και η θέλησή του με κέρδισαν.
G.: Τι αγαπήσατε περισσότερο στον Δημήτρη;
Σ.Θ.: Την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, την ψυχή του, την αλήθεια του, τη λατρεία του σε μένα τη Σόνια και όχι μόνο στην τραγουδίστρια.
G.: Εχετε γνωρίσει την προδοσία;
Σ.Θ.: Εγώ πρόδωσα τον εαυτό μου επιτρέποντας σε άλλους να με προδώσουν. Και τώρα που σας το λέω, δεν θέλω να το παραδεχθώ, όμως, ναι, μου είπαν ψέματα, με πλήγωσαν, με εγκατέλειψαν. Και πάλι σηκώθηκα και με την ίδια αγνότητα κοίταξα καθάρια τους επόμενους ανθρώπους, γιατί δεν θέλω να χάσω την ανθρωπιά μου και την πίστη στον άνθρωπο. G.: Πώς αντιμετωπίζετε γενικότερα τις λιγόψυχες συμπεριφορές;
Σ.Θ.: Με στοργικότητα. Νιώθω λύπη και συμπόνια γι’ αυτούς που δεν τολμούν, για εκείνους που δεν μπορούν, που είναι λίγοι και μικροί. Δεν μπορώ να παλέψω μαζί τους γιατί δεν είναι αντάξιοι στη δύναμη με μένα.
G.: Ποιος είναι ο χειρότερος τρόπος με τον οποίο σας έχουν αντιμετωπίσει σε δουλειά;
Σ.Θ.: Με απαξίωση, με υποτίμηση του έργου μου και με πολύ φθόνο.
G.: Πιστεύετε στον Θεό;
Σ.Θ.: Ναι. Πιστεύω σε αυτό που κάποιος αποκαλεί Θεό, αλλά δεν εννοώ τον παππούλη με τη γενειάδα φυσικά.
G.: Ποιο είναι το μεγαλύτερο θαύμα που θα λέγατε πως έχετε βιώσει;
Σ.Θ.: Η γέννηση του παιδιού μου. Ανεπανάληπτο και υπερβατικό.
G.: Ερχομαι και στη μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιήσετε στο Θέατρο Βράχων, στις 15 Ιουνίου, όπου και θα μας ταξιδέψετε τραγουδώντας σε έντεκα γλώσσες…
Σ.Θ.: Είναι ένα μαγικό μουσικό ταξίδι στις χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Μια μουσική πανδαισία, γεμάτη φως, έρωτα και ομορφιά.
G.: Αλήθεια, τι λείπει σήμερα από τη ζωή σας;
Σ.Θ.: Η ξεγνοιασιά, η ξεκούραση, τα ταξίδια και ο χρόνος γενικότερα.
G.: Και τι ονειρεύεστε να σας φέρει ο χρόνος;
Σ.Θ.: Να πραγματοποιήσει τις φανερές και κρυφές επιθυμίες μου. Δηλαδή τα καλύτερα για μένα και για όλους γύρω μου. Γαλήνη στην ψυχή μου και ένα Οσκαρ!
Info: Σόνια Θεοδωρίδου - Από τη Μεσόγειο ως τα πέρατα του κόσμου: 15 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη».
