Β.Γκρίσιν, ο γιος του Ρώσου αξιωματικού που προβλέπει πριν από μας για μας

Μερικοί άνθρωποι αφουγκράζονται τις ανάγκες της εποχής. Πολλοί λένε ότι τους βοηθάει η τύχη, άλλοι θεωρούν ότι βασικό στοιχείο της επιτυχίας είναι η τόλμη τους να ακολουθήσουν την τάση. Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται κάποια ειδική ικανότητα για να μπορέσεις να επενδύσεις σε δραστηριότητες που βρίσκονται στο επίκεντρο την κατάλληλη στιγμή. Ο κ. Βασίλης Γκρίσιν, κατά τη διάρκεια του επαγγελματικού βίου του κινήθηκε με τρόπο που σε κάνει να νομίζεις ότι είχε «εσωτερική πληροφόρηση» για το ποια θα είναι η επόμενη μεγάλη ανάγκη των καταναλωτών. Από τα αυτοκίνητα που τον έκαναν διάσημο στα κλιματιστικά που τον καθιέρωσαν ως επιχειρηματία, τα συστήματα αδιάλειπτης λειτουργίας  Η/Υ και πλέον το real estate και την ενέργεια. Ο γιος του Ρώσου αξιωματικού με το κρητικό αίμα στις φλέβες του κατόρθωσε να δημιουργήσει «από το τίποτα» μια εισηγμένη εταιρεία με σοβαρές προοπτικές σε κλάδους αιχμής.

Ο Βασίλης Γκρίσιν δεν μεγάλωσε με γκουβερνάντες, μαύρο χαβιάρι και αβγά Faberge αντί για παιχνίδια. Μετά την πτώση του τσάρου και την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο πατέρας του, Αλιόσα, βρήκε καταφύγιο στην Ελλάδα. Η παραμονή του εδώ θα μπορούσε να ήταν προσωρινή αν δεν γνώριζε τη γυναίκα του Μαρίνα, μια νεαρή Κρητικοπούλα από την Επισκοπή Ρεθύμνου η οποία είχε έρθει στην Αθήνα για να βρει δουλειά και εργαζόταν ως πωλήτρια.

Ο Αλιόσα μπήκε μια μέρα στο κατάστημα, είδε τη νεαρή Ελληνίδα και την ερωτεύτηκε. Μαζί έκαναν δύο παιδιά: τον Αντώνη και τον Βασίλη. Καθώς τα χρόνια ήταν δύσκολα, πάλευαν για την επιβίωση. Ο Βασίλης τελείωσε το 5ο Γυμνάσιο Εξαρχείων και έχοντας χάσει από νωρίς τον πατέρα του, καταλάβαινε ότι οι ανάγκες της οικογένειας έπρεπε να καλυφθούν με κάθε τρόπο. Από 12 ετών λοιπόν αποφάσισε να κάνει δουλειές του ποδαριού όταν δεν έπρεπε να είναι στο σχολείο.

Από υπάλληλος της «Καμμένος», στην πρώτη αντιπροσωπία της «Ford»
Η πρώτη του «επίσημη» δουλειά ήταν σε βενζινάδικο, όπου εξυπηρετούσε τα λιγοστά αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν τότε στους δρόμους, και αμέσως μετά, έχοντας εξοικειωθεί με το καινούριο μέσο μεταφοράς, έπιασε δουλειά ως υπάλληλος στην αντιπροσωπία αυτοκινήτων «Καμμένος», στη Λεωφόρο Συγγρού.

Βλέποντας ότι η ζήτηση για αυτοκίνητα παρουσίαζε αυξητικές τάσεις στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και έχοντας μάθει κάποια επιπλέον πράγματα για την εμπορία αυτοκινήτων, αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα: μαζί με έναν παιδικό του φίλο, τον Σπύρο Μαχμουρίδη, αλλά και τον Βασίλη Παππά, που ήδη είχε αναπτύξει μια μικρή εμπορική δραστηριότητα, ανοίγουν τη δική τους αντιπροσωπία αυτοκινήτων. Αρχικά εμπορευόταν διάφορα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα και έτσι άρχισαν να αποκτούν πελατεία. Το 1974 ο Μαχμουρίδης αποχωρεί και οι υπόλοιποι δύο φτιάχνουν την «Γκρίσιν - Παππάς». Η εταιρεία αρχίζει να δημιουργεί καλό όνομα στην πιάτσα και λίγο πριν από την «έκρηξη» της ζήτησης για αυτοκίνητα, αναλαμβάνουν την αντιπροσωπία της «Ford» με την επωνυμία «Velmar». Ηδη το μεγάλο βήμα για τον Βασίλη Γκρίσιν είχε γίνει. Από υπάλληλος έγινε επιχειρηματίας και θα μπορούσε να απολαμβάνει την επιτυχία του και τα επόμενα χρόνια, καθώς η αγορά παρουσίαζε συνεχώς αυξητικές τάσεις.

Ο φίλος, συνεταίρος και γείτονας Σωκράτης Κόκκαλης
Ηταν η εποχή που έμενε στη Βουλιαγμένη και είχε αρχίσει να γλεντά τη ζωή του μαζί με παρέες τις οποίες, σημειωτέον, έχει κρατήσει μέχρι και σήμερα. Η φιλία του με τον Σωκράτη Κόκκαλη ξεκίνησε τότε, καθώς έμεναν σε διπλανά διαμερίσματα, και η οποία κρατά μέχρι σήμερα. Μάλιστα,  ο πρόεδρος του Ολυμπιακού συμμετέχει με ποσοστό 15% στην «Αλφα Γκρίσιν Infotech».

Η επόμενη δραστηριότητα προέκυψε από μια συγκυρία. Κάποιο πρωινό του καλοκαιριού το 1979 η ζέστη ήταν έντονη και ο Γκρίσιν αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αποκτήσει ένα κλιματιστικό. Τα μηχανήματα τέτοιου είδους δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα τότε, καθώς, όπως θα θυμούνται και οι παλαιότεροι, η ζέστη ήταν υποφερτή στο Λεκανοπέδιο, εκτός από ιδιαίτερα σπάνιες περιπτώσεις.

Παρά τη μικρή ζήτηση, ο υπάλληλος του καταστήματος ενημέρωσε τον Γκρίσιν ότι υπάρχει έλλειψη σε κλιματιστικά μηχανήματα. Εκείνη την εποχή τα ιαπωνικά κλιματιστικά δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους στη χώρα μας και όσοι εμπορεύνταν κλιματιστικά τα έφερναν από τις ΗΠΑ σε περιορισμένες ποσότητες για να μη στοκάρουν.

Εκρηξη χάρη… στον καύσωνα του 1987
Ο Γκρίσιν είδε μια σημαντική ευκαιρία πίσω από αυτή την έλλειψη. Αφιερώνοντας λίγο χρόνο για έρευνα αγοράς, διαπιστώνει ότι οι Ιάπωνες κατασκευαστές, παράγουν εκατομμύρια μονάδες ετησίως και τα διαθέτουν σε χαμηλότερες τιμές. Ετσι, αφού έκανε τις απαραίτητες ενέργειες, αναλαμβάνει την αντιπροσώπευση των κλιματιστικών της εταιρείας «Panasonic». Η επιλογή του δεν δικαιώθηκε αμέσως.

Παρά το γεγονός ότι η ζήτηση άρχισε να ανεβαίνει, χρειάστηκαν περίπου 8 χρόνια για να δει η εταιρεία εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η σκανδάλη που πυροδότησε την έκρηξη της ζήτησης των κλιματιστικών ήταν ο καύσωνας του 1987. Τότε, θυμάται ο Γκρίσιν, πουλούσαν περίπου 3.000 κλιματιστικά τον χρόνο, κυρίως σε επαγγελματικούς χώρους. Τον επόμενο όμως χρόνο από τον καύσωνα η ζήτηση ξεπέρασε τις 12.000 μονάδες. Αμέσως μετά τον καύσωνα, δεκάδες επιχειρηματίες ενδιαφέρθηκαν για την εμπορία προϊόντων κλιματισμού. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πριν από τον καύσωνα οι εταιρείες που αντιπροσώπευαν κλιματιστικά ήταν λιγότερες από 5, ενώ αμέσως μετά ο αριθμός τους ήταν τριψήφιος. Αυτή τη στιγμή στην αγορά κυκλοφορούν περισσότερες από 100 μάρκες, στις οποίες πρέπει να προστεθούν και άλλες 50 επιπλέον, που αφορούν private labels ή no name κλιματιστικά.

Σταδιακά, το κλιματιστικό έγινε απαραίτητη οικιακή συσκευή σχεδόν σε κάθε σπίτι στην Αθήνα και στις ζεστές περιοχές της χώρας. Η ζήτηση έφτασε το υψηλότερο σημείο της στα τέλη της δεκαετίας του ’90 όπου η «Γκρίσιν – Παππάς» έφθασε να πουλάει περισσότερες από 60.000 μονάδες ετησίως. Ο Γκρίσιν έχει διατηρήσει μέχρι σήμερα τη συγκεκριμένη δραστηριότητα και η εταιρεία πουλάει σήμερα περίπου 25.000 μονάδες ετησίως, έχοντας μερίδιο αγοράς περί το 7%-8%, καθώς προς μεγάλη απογοήτευση της ΔΕΗ (που βλέπει το ρεύμα να μην επαρκεί), στη χώρα μας πωλούνται ετησίως περισσότερες από 300.000 μονάδες.

Ξεκινώντας τις «πολύπλοκες» business με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές
Η μεγάλη όμως στροφή στην καριέρα του ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Το 1983 αποφασίζει να πουλήσει την εταιρεία του στον κουμπάρο του Παναγιώτη Νίκα, φεύγοντας για πάντα από τη δραστηριότητα που τον άνδρωσε επιχειρηματικά. Ο Γκρίσιν αναζητούσε το επόμενο βήμα στην καριέρα του και για όποιον γνωρίζει τον τολμηρό χαρακτήρα του, δεν θα μπορούσε να σχετίζεται με τίποτε άλλο εκτός από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το 1985 ξεκινά την υποστήριξη ηλεκτρονικών εφαρμογών για κρίσιμες λειτουργίες.

Η συγκεκριμένη δραστηριότητα είναι τόσο περίπλοκη όσο ακούγεται και ενδεχομένως ακόμη περισσότερο. Η εταιρεία, αναλαμβάνει να δημιουργεί και να ελέγχει την ομαλή λειτουργία χώρων που φιλοξενούν πολύπλοκα μηχανήματα και ηλεκτρονικούς υπολογιστές που είναι αναγκαία η απρόσκοπτη λειτουργία τους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Ουσιαστικά δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον που εξασφαλίζει την ομαλότερη λειτουργία των συστημάτων και δημιουργεί τις υποδομές για αδιάλειπτη παροχή ρεύματος και επικοινωνίας, ενώ «θωρακίζει» τον χώρο με συστήματα πυρόσβεσης και άλλα που κρίνονται απαραίτητα για τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια του συστήματος που φιλοξενείται.

Αρχικά οι ενδιαφερόμενοι ήταν λίγοι, άλλωστε η διάδοση των πολύπλοκων συστημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών ήταν εξαιρετικά μικρή στα μέσα της δεκαετίας του ’80, σε μια Ελλάδα που ακόμη και σήμερα υποφέρει από την υστέρηση στη χρήση νέων τεχνολογιών. Οι πρώτοι πελάτες ήταν το Πανεπιστήμιο Πατρών και η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (σημερινή επωνυμία Ελληνικά Πετρέλαια), τα οποία λειτουργούν απροβλημάτιστα μέχρι και σήμερα. Η ζήτηση όμως αυξήθηκε κατακόρυφα στα τέλη της δεκαετίας, όταν οι τράπεζες άρχισαν να εκσυγχρονίζουν τα συστήματά τους και πολλαπλασιάστηκαν οι ανάγκες τους για ασφάλεια τόσο των συστημάτων τους όσο και των συναλλαγών που διενεργούνται μέσω αυτών.

Σήμερα η εταιρεία εξυπηρετεί εκτός από τις τράπεζες και άλλους μεγάλους πελάτες, όπως πύργους ελέγχου αεροδρομίων ή τα Ελληνικά Χρηματιστήρια. Η δραστηριότητα ήταν τόσο επιτυχημένη, που αρκετοί από τους προμηθευτές συστημάτων ασφαλείας ενδιαφέρθηκαν να αγοράσουν μερίδιο στην «Αλφα». Ο κ. Γκρίσιν όμως πίστευε και πιστεύει στη συγκεκριμένη δραστηριότητα που είναι άκρως εξειδικευμένη και δεν πούλησε ποσοστό.

Τα κλιματιστικά και τα συστήματα ασφαλείας κάλυπταν επαρκώς τις φιλοδοξίες του επιχειρηματία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Τότε αποφασίζει ότι θα μπορούσε να κινηθεί και σε άλλους τομείς. Το 2000 μετονομάζει την εταιρεία των συστημάτων αδιάλειπτης λειτουργίας σε «Αλφα Γκρίσιν Infotech» και αρχίζει να προετοιμάζει το έδαφος για εισαγωγή μετοχών της εταιρείας προς διαπραγμάτευση στο Χρηματιστήριο της Αθήνας. Στις 6 Απριλίου 2004 η Εταιρεία εγκρίνεται από το Χρηματιστήριο για την εισαγωγή των μετοχών της στην Αγορά και στις 20 Απριλίου του 2004 ξεκινάει τη διαπραγμάτευση των μετοχών της. Συνολικά, με την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, η εταιρεία «σηκώνει» από το Χρηματιστήριο το ποσό των 2 εκατ. 800 χιλιάδων ευρώ ενώ διατηρούσε επιπλέον 3 εκατ. αποθεματικά. Ο επιχειρηματίας αναζητούσε νέες δραστηριότητες για να αναπτύξει τον όμιλο που είχε δημιουργήσει.

Μετά τα συστήματα ασφαλείας, real estate στη Σόφια
Η πιο λογική σκέψη ήταν να επεκτείνει την ήδη επιτυχημένη δραστηριότητα των συστημάτων ασφαλείας και στα Βαλκάνια και το πρώτο βήμα γίνεται στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, τη Σόφια. Με την εγκατάσταση της εταιρείας εκεί, ο ίδιος και τα στελέχη του διαπιστώνουν ότι οι αξίες της γης είναι τόσο χαμηλές, που αποτελούν πρόκληση και ευκαιρία για επένδυση. Ετσι ξεκίνησε να αγοράζει γη και σήμερα, ένα μεγάλο οικόπεδο σε μια από τις πλέον αναπτυσσόμενες περιοχές της Σόφιας, βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης και αναμένεται να ολοκληρωθεί σε περίπου 1 χρόνο ενώ στο στάδιο της μελέτης βρίσκεται και ένα άλλο οικόπεδο σε περιοχή-φιλέτο όπου πιθανότατα θα ανεγερθεί πολυώροφο ακίνητο επαγγελματικής στέγης.

Η περίπτωση της Βουλγαρίας «άνοιξε την όρεξη» στον επιχειρηματία, ο οποίος αναζητούσε περιοχές που παρουσιάζουν ευκαιρίες για ανάπτυξη. Επόμενος σταθμός ήταν η Πολωνία, όπου επίσης κατασκευάζει συγκρότημα κατοικιών, ενώ αυτό το διάστημα εξετάζει και άλλες περιπτώσει επενδύσεων σε χώρες που αναπτύσσονται, όπως είναι η Αίγυπτος και η Ουκρανία.

Στην Ελλάδα αποφεύγει τις επενδύσεις μέχρι να ξεκαθαρίσει το χωροταξικό σχέδιο. «Προτάσεις υπάρχουν αρκετές», σχολιάζει ο επιχειρηματίας, αλλά δεν πρόκειται να κινηθούμε μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Το μόνο ακίνητο που σχεδιάζει να κατασκευάσει είναι αυτό που θα στεγάσει μελλοντικά τον όμιλο. Πρόκειται για ένα οικόπεδο 10,5 στρεμμάτων στη Λεωφόρο Λαυρίου και το κτίριο αναμένεται να είναι έτοιμο εντός δύο ετών.

Οι Γερμανοί και τα αιολικά-φωτοβολταϊκά πάρκα της «Infotech»

Παράλληλα με το real estate ήρθε και το ενδιαφέρον για τον τομέα της ενέργειας. Τον Ιούνιο του 2006 η «Infotech» εκδηλώνει το ενδιαφέρον της για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Δραστηριοποιείται στη μελέτη και ανάπτυξη αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων σε επιλεγμένες περιοχές της Ελλάδας. Μέσα στο δεύτερο εξάμηνο του 2006 είχε  υποβάλει στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας αιτήσεις για την ανάπτυξη τεσσάρων (4) αιολικών πάρκων και ενός φωτοβολταϊκού.

Η Ελλάδα άλλωστε χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα χρήσης ΑΠΕ (τα χαμηλότερα στην Ευρώπη) και ο Γκρίσιν είδε μια ακόμη ευκαιρία για ανάπτυξη στον συγκεκριμένο κλάδο. Με βάση σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ελλάδα δεσμεύεται μέχρι το 2010 να εξασφαλίσει την παραγωγή του 20,1% της απαιτούμενης ενέργειας ετησίως από ΑΠΕ, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη εγκατάστασης αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων συνολικής δυναμικότητας 3.000 MW μέσα στην επόμενη τριετία. Επιπρόσθετα, το νέο νομοθετικό πλαίσιο καθορίζει ότι το ανωτέρω ποσοστό πρέπει να φτάσει μέχρι το 2020 σε 20% και ορίζει ότι ο Διαχειριστής Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ) είναι υποχρεωμένος να προμηθεύεται από τους επενδυτές την παραγόμενη ενέργεια από ΑΠΕ σε πολύ ελκυστικές τιμές για τα επόμενα 20 έτη.

Η εκδήλωση του ενδιαφέροντος για ανάπτυξη ΑΠΕ στην Ελλάδα ήταν φυσικό να προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγάλων ξένων «παικτών», οι οποίοι επίσης έβλεπαν ευκαιρία για ανάπτυξη στην ηλιόλουστη και ανεμοδαρμένη χώρα μας. Το 2007 ο κ. Γκρίσιν δέχεται κρούσεις για συνεργασία από μεγάλους διεθνείς χρηματοοικονομικούς ομίλους. Η Merrill Lynch, η Societe General και η Deutsche Bank δείχνουν εμπράκτως το ενδιαφέρον τους και τελικά ο επιχειρηματίας επιλέγει τους Γερμανούς.

Τα αιολικά πάρκα της «Deutsche Aeolian» (όπως ονομάζεται η κοινή εταιρεία που συνέστησαν) πρόκειται να κατασκευαστούν στη Νότια Ελλάδα - και πιο συγκεκριμένα στο Νομό Αρκαδίας. Η συνολική επένδυση αναμένεται να υπερβεί τα 62 εκατ. ευρώ. Να σημειωθεί δε ότι οι επενδύσεις στη συγκεκριμένη περιοχή επιχορηγούνται κατά 40%. Η υλοποίηση του προγράμματος βρίσκεται στο στάδιο έγκρισης από το υπουργείο Ανάπτυξης και τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡAE).

Οι απαιτούμενες στατιστικές αιολικές μετρήσεις στην εν λόγω περιοχή δείχνουν πολύ υψηλό δυναμικό, το οποίο εγγυάται αυξημένη παραγωγή και ιδιαίτερα ικανοποιητικά μεγέθη απόδοσης της επένδυσης. Ταυτόχρονα, η συγκεκριμένη περιοχή συμπεριλαμβάνεται στον χωροταξικό σχεδιασμό των προγραμμάτων ΑΠΕ, γεγονός  το οποίο αναμένεται να επιταχύνει τη διαδικασία έγκρισης των έργων και την ενσωμάτωσή τους στον νέο νόμο σχετικά με την παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ.

«ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ»
Ο ίδιος ο Βασίλης Γκρίσιν παρακολουθεί καθημερινά όλες τις δραστηριότητες του ομίλου. Στο πλευρό του βρίσκεται πλέον και ο γιος του που έχει πάρει το όνομα του παππού: Αλιόσα. Ο Γκρίσιν όμως ξεκίνησε από το μηδέν και θέλει τα παιδιά του να μοχθήσουν για την επιτυχία.

Η μία του κόρη, η Μαρίνα, που έχει πάρει το όνομα της μητέρας του Γκρίσιν, εργάζεται σε εταιρεία τεχνολογίας στη Σαγκάη της Κίνας, η άλλη του κόρη, η Μάιρα, εργάζεται στην «Calvin Clein» στο Μιλάνο, ενώ η κόρη της συζύγου του, Αννυ, βρίσκεται στο Λονδίνο - εργάζεται στην «Pricewaterhouse Coopers».