Σύγχρονος χρηματοδότης η Άπω Ανατολή για τη ναυτιλία

Μες της κρίσης τον καιρό, η  «παραδοσιακή» τραπεζική  χρηματοδότηση συμπληρώνεται πλέον  με την προσφυγή των ίδιων των  Ευρωπαϊκών Τραπεζών σε «εξωτερικούς χρηματοδότες» που βρίσκονται στην Κίνα στην Ν. Κορέα και γενικότερα στην Άπω Ανατολή, όπως για παράδειγμα  η Deutche Bank που προχωρεί στην δημιουργία πρακτορείων  σε τρίτες χώρες.

«Η Κίνα αποκτά καταλυτικό ρόλο στην ναυτιλιακή χρηματοδότηση, με την διεθνοποίηση των χαρτοφυλακίων  αρκετών τραπεζών (Bank of China, Export-Import Bank of China, China Construction Bank, Bank of Communications και China Development Bank) να επηρεάζει την παγκόσμια αλλά και την ελληνική ναυτιλία. Το γεγονός παρέχει στους πλοιοκτήτες μία εναλλακτική πηγή άντλησης δανείων και κεφαλαίων» τονίζει ο Θ.Πάλλης Επ. Καθηγητής στο Τμήμα Ναυτιλίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και Πρόεδρος της Ένωσης Οικονομολόγων Ελλάδας.

« H  συμφωνίας της the  Export – Import  Bank  of  China  (CEXIM)  με τον Όμιλο Αγγελικούση για  δάνεια  111  εκ. Δολαρίων και την Diana  Shipping  για 82,6 εκ. δολάρια  και η επιλογή της κινέζικης Κυβέρνησης να επιδοτήσει την κατασκευή ελληνικών πλοίων στην Κίνα είναι ενδεικτική.  Αναδεικνύει όμως ότι η νέα μορφή χρηματοδότησης χρησημοποιείται από κυβερνήσεις με στόχο την ενίσχυση των εθνικών συμφερόντων μέσω της υποστήριξης των ναυπηγείων τους, αλλάζοντας το τοπίο και στην ναυπηγική βιομηχανία», προσθέτει.

Σύμφωνα με τον Γιάννη Τσαμουργκέλη, Επ. Καθηγητή Διεθνούς Οικονομικής στο Τμήμα Ναυτιλίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, οι τράπεζες επηρεάζουν τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις μέσω:  

1) των επιτοκίων  δανεισμού που επιβάλλουν. ‘Οσο  μεγαλύτερο το επιτόκιο τόσο  υψηλότερο το κόστος χρήματος και τόσο λιγότερες οι επενδύσεις σε νέα πλοία,  

2) των περιορισμών  ρευστότητας που μπορεί να  εκδηλώνονται με την αυστηροποίηση  των κανόνων χρηματοδότησης, πέραν  των αυξήσεων των επιτοκίων,  διεκδικώντας από τους πλοιοκτήτες  μεγαλύτερες εγγυήσεις όπως για παράδειγμα υψηλές αξίες υποθήκης επί του πλοίου, μικρότερη διάρκεια δανείου, αύξηση τυχόν balloon payment στο τέλος της διάρκειας του δανείου (αφορά την τελευταία δόση που είναι υψηλή καθώς υποτίθεται ότι αποπληρώνεται από τα έσοδα μεταπώλησης του πλοίου) και  

3) της μη ανοχής  έναντι αποκλίσεων της αξίας  των πλοίων στη δευτερογενή  αγορά σε σχέση με την εγγεγραμμένη  αξία υποθήκης (ουσιαστικά πρόκειται  για πτώση των εγγυήσεων) που  καταλήγει σε διεκδίκηση από  πλευρά της τράπεζας πρόσθετων  εγγυήσεων (εγγραφή υποθήκης και σε άλλα πλοία, προσημείωση επί ακίνητης περιουσίας των πλοιοκτητών, δέσμευση καταθέσεων κλπ).  

«Σήμερα και  οι τρεις περιπτώσεις καταλήγουν σε περιορισμό των επενδύσεων. Ιδιαίτερα  η τρίτη περίπτωση επηρεάζει  άμεσα την ρευστότητα της πλοιοκτήτριας εταιρείας και εξασκεί πιέσεις για άμεση πώληση πλοίων ή ρευστοποίηση περιουσίας που πολλές φορές καταλήγει σε χρεοκοπία, στην περίπτωση που η αξία της περιουσίας δεν επαρκεί για την κάλυψη των ανοιγμάτων δανειοδότησης», τονίζει ο κ. Τσαμουργκέλης