Χρυσώνουν πλαγίως τα τραπεζικά στελέχη

Η παγκόσμια πιστωτική κρίση προσγείωσε τους τραπεζίτες από τη χώρα του μυθικού Μίδα στην σκληρή πραγματικότητα των ζημιών και των απομειώσεων ή στην καλύτερη περίπτωση τους επανέφερε σε μια πιο light ανάπτυξη των κερδών.

Εν τούτοις, ούτε οι ζημιές ούτε οι απομειώσεις, ούτε η συγκράτηση των ρυθμών ανάπτυξης και κερδοφορίας, δεν κατάφεραν να φρενάρουν τις αμοιβές και τα χρυσά bonus των εκατομμυριούχων που προέρχονται από την τάξη των τραπεζικών στελεχών.

Αυτές καθ’ αυτές οι μισθολογικές απολαβές των ίδιων των τραπεζιτών και των υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών δεν είναι ιδιαίτερα κραυγαλαίες, σε σύγκριση με τις αμοιβές των managers άλλων επιχειρήσεων σε άλλους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας. Είναι υψηλές όμως όχι σε βαθμό πρόκλησης.

Τη μεγάλη διαφορά στους τραπεζικούς και χρηματιστηριακούς τους λογαριασμούς κάνει η καταβολή κάθε χρόνο των χρυσών bonus σε μετρητά και των stock options σε μετοχές.

Το ύψος των bonus δύσκολα μπορεί να γίνει γνωστό, εικάζεται όμως οτι η αναλογία bonus σε μετρητά – stock options είναι 50%-50%.

Απίστευτες υπεραξίες
Τα περιβόητα stock options τα λεγόμενα προγράμματα προαίρεσης μετοχών, μπορεί να φθάνουν σε υπέρογκα ύψη δημιουργώντας απίστευτες υπεραξίες από το κέρδος που αποδίδει η διαφορά της χαμηλής τιμής κτήσης από την τρέχουσα τιμή της μετοχής.

Υπολογίζεται ότι την τελευταία διετία στην Ελλάδα 5 έως 6 τράπεζες διέθεσαν στα στελέχη τους περισσότερες από 20 εκατομμύρια μετοχές σε τιμή κτήσης που κυμαίνεται από 40% έως 60% ή και ακόμη χαμηλότερα της τρέχουσας στο ταμπλό τιμής της μετοχής.

Είτε σε μετρητά είτε σε μετοχές, τα bonus των στελεχών είναι συνήθως αφορολόγητα. Στην περίπτωση των μετρητών αυτά καταβάλλονται από τα ήδη φορολογημένα κέρδη, στην περίπτωση των μετοχών, ως γνωστό η υπεραξία από την πώλησή τους δεν φορολογείται.

Οι τράπεζες μάλιστα τα τελευταία χρόνια επιδόθηκαν και στο πεδίο αυτό σε εντονότατο ανταγωνισμό, με στόχο να κρατήσουν τα στελέχη τους στο «μαντρί» αποτρέποντάς τα να αποσκιρτήσουν για άλλες πιο γαλαντόμες τραπεζικές επιχειρήσεις.

Με τον τρόπο αυτό, δημιουργήθηκε μια νέα γενιά εκατομμυριούχων οι οποίοι πλουτίζουν μια φορά το χρόνο τους λογαριασμούς τους με εξαψήφια και επταψήφια νούμερα.

Αυτή η πολιτική αμοιβής στελεχών, δεν αποτελεί κατά κανόνα πολιτική σύνδεσης της αμοιβής με την παραγωγικότητα, αφού στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το ύψος του bonus και η αναλογία του σε μετρητά και μετοχές, αποτελεί όρο και προσδιορίζεται στα συμβόλαιά τους γεγονός που το αποσυνδέει από την εξέλιξη και την πορεία των μεγεθών της επιχείρησης.

Με άλλα λόγια βρέξει - χιονίσει τα μπόνους παραμένουν χρυσά να λάμπουν ακόμη και στο πιο πηχτό οικονομικό σκοτάδι.