Τέλος εποχής για τις οικογενειακές εταιρείες

Οποιοι μέτοχοι εισηγμένων ή μη εταιρειών δεν θα εφαρμόσουν την πιο εξελιγμένη εταιρική διακυβέρνηση κινδυνεύουν να εξαγοραστούν και ακόμα χειρότερα να αποκαλυφθούν εφόσον παρανομούν σε βάρος των μετόχων. Αλλωστε οι ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα περιορίστηκαν τα τελευταία χρόνια όταν αποκαλύφθηκαν προβλήματα διαφάνειας ή διάθεσης των ιδιοκτητών να διατηρήσουν ατόφια την οικογενειακή διακυβέρνηση των εταιρειών τους.

Οι ξένοι επενδυτές, όπως θα δούμε, πρώτα απ’ όλα απαιτούν την εταιρική διακυβέρνηση ως πέπλο προστασίας για τους μετόχους και τη μακροπρόθεσμη προοπτική των εταιρειών.

Οσα συνέβησαν με τις παραποιήσεις ισολογισμών της Folli Follie κατέδειξαν ότι φτάνουμε σε ένα τέλος εποχής για τους ιδιοκτήτες που δεν εφαρμόζουν πολιτικές ισότιμης και αδιάκριτης μεταχείρισης προς όλους τους μετόχους. Η ελληνική επιχειρηματικότητα -όπως λένε οι εισηγμένοι που ήδη υιοθέτησαν τις αλλαγές- χρειάζεται να αλλάξει ραγδαία, ειδάλλως δεν θα προσελκύει μακροπρόθεσμα κεφάλαια και στο τέλος οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων θα χάσουν την πλειοψηφία που κατέχουν. Η περίπτωση της Folli-Follie και του «ακτιβιστικού» fund QCM αποκάλυψε ότι η Επιτροπή Ελέγχου ήταν συνδεμένη με τη διοίκηση, ενώ στην Ελλάκτωρ αποδείχθηκε ότι την πλειοψηφία των μετόχων κέρδισε η πλευρά που χρησιμοποίησε διαμεσολαβητές (proxy) που επικοινώνησαν στους ξένους επενδυτές τόσο το επιχειρηματικό σχέδιο όσο και τις πολιτικές εταιρικής διακυβέρνησης. Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση δεν μέτρησε το track record επίτευξης των οικονομικών μεγεθών, αλλά η διαβεβαίωση ότι εφεξής όλα θα αποφασίζονται στη βάση της προστασίας των δικαιωμάτων των μετόχων. Οπως αναφέρουν στελέχη εισηγμένων στο «business stories», στον νέο εταιρικό νόμο 2190 έχουν ενσωματωθεί σειρά από αλλαγές που στηρίζονται στην ευρωπαϊκή οδηγία shareholders directive ii (SRDii). Η ευρωπαϊκή οδηγία, όπως αναφέρει ο σχετικός νόμος, αποκάλυψε ότι κατά τη χρηματοοικονομική κρίση «σε πολλές περιπτώσεις οι μέτοχοι ήταν υπέρ της ανάληψης υπερβολικού βραχυπρόθεσμου κινδύνου από μέρους των διαχειριστών. Επίσης, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι το υφιστάμενο επίπεδο παρακολούθησης των εταιρειών στις οποίες γίνονται οι επενδύσεις και ενεργού συμμετοχής των θεσμικών επενδυτών και των διαχειριστών περιουσιακών στοιχείων είναι συχνά ανεπαρκές και επικεντρώνεται υπέρμετρα σε βραχυπρόθεσμες αποδόσεις, γεγονός που δύναται να οδηγήσει σε ανεπαρκή εταιρική διακυβέρνηση και απόδοση».

Μεταξύ των κύριων αλλαγών που επιφέρει η οδηγία είναι οι αλλαγές που επικεντρώνονται στην πολιτική αμοιβών του διοικητικού συμβουλίου, στην έκθεση αμοιβών, στις συναλλαγές με τα συνδεδεμένα μέρη (πρόσωπα ή εταιρείες). Για παράδειγμα, παλαιότερα ο βασικός μέτοχος μπορούσε να χρησιμοποιεί το ποσοστό του προκειμένου να ψηφιστούν οι αμοιβές, ενώ τώρα δεν υπάρχει δικαίωμα υπολογισμού. Επιπρόσθετα, η απόδοση των μελών του Δ.Σ., αλλά και των στελεχών είναι συνδεμένη με δείκτες (key index performance), συνεπώς ανά τακτά διαστήματα θα κρίνονται κατά τις γενικές συνελεύσεις των μετόχων. Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετές ελληνικές εισηγμένες εταιρείες έχουν υιοθετήσει τον κώδικα εταιρικής διακυβέρνησης του ΣΕΒ ή του Χρηματιστηρίου, αλλά στην πράξη δεν έχουν προχωρήσει οι αλλαγές είτε γιατί υφίσταται ακόμα η ισχύς των βασικών μετόχων, είτε γιατί δεν έχουν δεχτεί πιέσεις από ξένους επενδυτές.

Διαβάστε περισσότερα στο www.newmoney.gr