Ο ΦΠΑ, οι βιομήχανοι και οι μετανάστες

Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ κακόπιστος και μεμψίμοιρος, αλλά και  με ενδεχόμενο ότι θα φανώ κακός πιθανότατα ακόμη και απέναντι σε διαφημιζόμενες στον δημοσιογραφικό μας όμιλο εμπορικές αλυσίδες, εγώ θα το γράψω…

Δεν πιστεύω κανέναν  από αυτούς που διατυμπανίζουν ότι  θα απορροφήσουν την αύξηση του ΦΠΑ!

Μα κανέναν, όμως!

Θα πίστευα, εάν είχα το Σάββατο την δυνατότητα να πάω να καταγράψω τιμές σε χιλιάδες είδη που φιλοξενούνται στα ράφια των υπεραγορών – νεοελληνιστί, σούπερ μάρκετ – και των εκπτωτικών αλυσίδων – νεοελληνιστί, ντισκάουντ στορς – και εάν πάλι την Δευτέρα είχα την δυνατότητα να ξαναβρεθώ στον τόπο των …προσφορών και να ξανακαταγράψω τις τιμές σε χιλιάδες είδη στα ράφια.

Και εν συνεχεία, να τα συγκρίνω καθ’ όλη την διάρκεια της Τρίτης για να βγάλω συμπέρασμα…

Δεν πιστεύω κανέναν!

Μην σας πω κιόλας ότι κάπως θα πίστευα αν πήγαινα σε ένα κατάστημα και με έναν φιλικό, ζεστό τρόπο κάποιος αρμόδιος ή υπάλληλος μου έλεγε χαμογελώντας “ξέρετε, τις ελιές και το γάλα το αυξήσαμε, αλλά κρατήσαμε σταθερά τα λάχανα και το τυρί”.

Μάλλον αυτόν θα τον πίστευα, μα κανέναν άλλον!

Εδώ βγήκαν  χτες οι βενζινάδες και κάλεσαν τα μέλη τους να απορροφήσουν τον ΦΠΑ στα καύσιμα!

Πού, στα καύσιμα! Εκεί που μας κατάκλεψαν μετά την αφελή (;) εξαγγελία περί αύξησης του  φόρου μια εβδομάδα πριν την αύξησή του και που μας ξανακαταέκλεψαν με πρόσχημα ότι τους τέλειωσε η βενζίνη λίγες ώρες μετά το ξεκίνημα της απεργίας στα τελωνεία.

Κρείττον σιγάν, για ορισμένους, κρείττον σιγάν!

Εκτός πια και αν βγουν αύριο και την Δευτέρα  και σαρώσουν την αγορά συνεργεία  καταναλωτικών οργανώσεων – τι είν’ τουτ’; - και συνεργεία των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών – εδώ γελάνε! – και βάλουν μία κάποια τάξη στην αγορά…

Δεν ελπίζω, όμως!

Κρείττον σιγάν  για όλους αυτούς, όχι όμως και  για τον πρόεδρο του ΣΕΒ! Του  έχω ασκήσει τέτοια κριτική του  Δασκαλόπουλου κατά καιρούς που νομίζω ότι θα ήμουν άδικος εάν δεν του αναγνώριζα ότι εδώ και χρόνια την καταστροφή που βιώνουμε την είχε προβλέψει.

Κι αυτός και  άλλοι ηγήτορες των “βιομήχανων”, που λέει και το ΚΚΕ.

Κι αν πρότινος αρκετοί  εξ ημών των κονδυλοφόρων – νεολληνιστί, ρεπόρτερς – τον επικρίναμε για το ότι τα μοντέλα των οικονομιών που μας “διαφήμιζε” βίωσαν την μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά το 1929, τώρα σε μία τέτοια επισήμανση νομίζω ότι ο ίδιος θα μειδιούσε και θα μας αφόπλιζε: “Ναι, βίωσαν μεγάλη κρίση, αλλά όπως λέτε κι εσείς, “την βίωσαν”, πάει, την αφήνουν πίσω. Ενώ εμείς, οι γιαλαντζί κομμουνιστοφιλελεύθεροι θα βγούμε – αν βγούμε – σε καμιά 5ετία από δαύτην”.

Έτσι είναι φίλτατοι, οι κομμουνιστές δεν υπάρχουν, με εμάς τους γιαλαντζί γελάει ο κόσμος όλος, ενώ οι καπιτάλες αφήνουν την κρίση πίσω – μέχρι την επόμενη θέλετε; Να το δεχθώ, την αφήνουν πάντως!

Και όλες αυτές οι σκέψεις μου φέρνουν και μια  εξήγηση για την κατάργηση  της βίζας που “πέτυχε” o Παπανδρέου στην Ουάσινγκτον…

Θα φεύγουμε πιο  εύκολα από τους παππούδες μας  και τους πατεράδες μας ως μετανάστες!

Εκτός αν πιστεύετε  ότι η βίζα ήταν αυτό το κερασάκι που μας έλειπε από την καθημερινή μας τούρτα, οπότε …έχετε πρόβλημα!

Υ.Γ. Μου έγραψε αναγνώστης – και τον ευχαριστώ – ότι  “δεν είπες τίποτε που ο Παπακωνσταντίνου πήρε φτηνότερο δάνειο και εσύ μας είχες φάει να πάρει προ διμήνου και τα 20 δισ. που μας έδιναν  οι αγορές”.

Να πω, λοιπόν –ή, μάλλον, να γράψω:

1^ον) Το ότι πήρε η Ελλάδα με 6,3% δεκαετές δάνειο ενώ είχε πάρει με 6,21% πενταετές σημαίνει ότι μόνο κατ’ αναλογία δανείστηκε φτηνότερα και, σίγουρα, δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς, την στιγμή που είμαστε παγκοσμίως μέσα στην 1^η δεκάδα των χωρών με το μεγαλύτερο ρίσκο στα κρατικά ομόλογα…

2^ον) Αν δεχθούμε ότι ένας κύκλος ζωής ενός κόμματος στην εξουσία εν Ελλάδι είναι τα 6 με 8 χρόνια, ο Παπακωνσταντίνου μη δανειζόμενος περισσότερα λεφτά σε ορίζοντα 5ετίας, πιθανότατα μετέθεσε το πρόβλημα από τους δικούς του στους επόμενους. Η οικονομική ιστορία της χώρας, δηλαδή…

3^ον και κυριότερον) Μήπως –λέω, μήπως –αν είχαμε κλείσει καμιά 20άρα δισεκατομμύρια από τον Γενάρη και στο επόμενο δίμηνο δεν ψάχναμε για 23 δισεκατομμύρια αλλά “μόνο” για 12, τα μέτρα που μας έσκασαν ήταν κατά τι, έστω, λιγότερο οδυνηρά;

Αυτά…