Τα αμερικανικά «βαρίδια» για τις αγορές

Είθισται να πιστεύουμε πως οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια! Κάτι που εν πολλοίς έχει αποδειχθεί στην πράξη ουκ ολίγες φορές.

Επομένως, η πικρή αλήθεια είναι πως η κρίση που ταλανίζει εδώ και μήνες την αμερικανική αγορά και η οποία επιδερμικά θα έλεγε κανείς πως έχει αγγίξει την Ευρώπη (και δη κυρίως σε εταιρείες του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα με μεγάλη έκθεση στην αμερικανική κεφαλαιαγορά) όχι μόνο δεν υποχωρεί, όχι μόνο δεν τιθασεύεται από τις συνεχείς παρεμβάσεις της Fed και του οικονομικού επιτελείου της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά απειλεί να επεκταθεί για τα καλά και στην... από δω όχθη του Ατλαντικού, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της, αλλά και τις επιμέρους οικονομίες των ευρωπαϊκών κρατών.

Τα στοιχεία, οι ... αριθμοί, είναι αρκούντως αποκαλυπτικοί και ανησυχητικοί! Στοιχεία που πυροδοτούν τα συνεχιζόμενα πτωτικά «ράλι» στις αποτιμήσεις των μεγάλων χρηματιστηριακών αγορών -με πρώτη τη Wall Street- ανακοινώνονται πλέον με καταιγιστικούς ρυθμούς. Τελευταία, χρονικά, τα στοιχεία για τις κατασχέσεις ακινήτων στις ΗΠΑ. Στοιχεία που αποδεικνύουν το μέγεθος της κρίσης στην αμερικανική στεγαστική αγορά, μια και έδειξαν αύξηση των αναγκαστικών πλειστηριασμών κατά 60% σε ετήσια βάση(σε σχέση δηλαδή με τον Φεβρουάριο του 2007). Ενδεικτική είναι μάλιστα η δήλωση του πλέον ειδικού επί του θέματος, του κυρίου James J. Saccacio, διευθύνοντα συμβούλου της RealtyTrac, εταιρείας με εξειδίκευση στα κτηματομεσιτικά θέματα: «Δεν έχουμε δει καν την κορύφωση της κρίσης...».

Στα εξόχως αρνητικά στοιχεία προσμετράται και η πτώση κατά 0,6% που σημείωσαν οι λιανικές πωλήσεις στις ΗΠΑ τον Φεβρουάριο. Προσθέστε επίσης τα στοιχεία για τη διαμόρφωση της ανεργίας που ανακοινώθηκαν την περασμένη Παρασκευή και τα οποία υπήρξαν συντριπτικά, μια και έδειξαν σημαντική μείωση στην προσφορά νέων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ για τον μήνα Φεβρουάριο (υποχώρηση κατά 63.000 έναντι εκτιμήσεων για αύξηση κατά 23.000).

Ακόμα και τα πλέον αισιόδοξα στοιχεία των τελευταίων ημερών (απροσδόκητη αύξηση της παραγωγικότητας των αμερικανικών επιχειρήσεων, ενισχύθηκε κατά 1,9%, έναντι προσδοκιών για 1,8% στο τέταρτο τρίμηνο του 2007) περισσότερο δείχνουν να αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα παρά σημάδι θετικό για αντιστροφή του κλίματος στη χειμαζόμενη αμερικανική οικονομία.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο. Η ομοσπονδιακή τράπεζα παλεύει να αποτρέψει τη διολίσθηση της οικονομίας σε καθεστώς ύφεσης και διαρκώς παρεμβαίνει στο κόστος του χρήματος. Μόλις προχθές εξάλλου έκανε και το μεγάλο βήμα, διοχετεύοντας ρευστότητα ύψους 200 δισ. δολαρίων στις τράπεζες και δεχόμενη –για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια– ως εμπράγματα ανταλλάγματα ομολογιακές εκδόσεις των λεγόμενων «σάπιων» δανείων. Την επόμενη Τρίτη ο μίστερ Μπερνάνκε θεωρείται βέβαιο πως θα μειώσει κι άλλο το παρεμβατικό επιτόκιο ίσως και κατά μία ποσοστιαία μονάδα, πυροδοτώντας αναγκαστικά νέες πιέσεις στο δολάριο. Ενα δολάριο ήδη σε ιστορικά χαμηλά έναντι όλων των διεθνών νομισμάτων –ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΛΩΝ!– κάτι που συντελεί στην εκτόξευση των τιμών του πετρελαίου σε νέα δυσθεώρητα ύψη. Φαύλος κύκλος με τα όλα του...

Οι επιπτώσεις στις υπόλοιπες οικονομίες και δη σε αυτές της ευρωζώνης είναι δεδομένες και λίαν συντόμως θα είναι ΚΑΙ ορατές. Με το πετρέλαιο να πιέζει κάθε εξαρτημένη ενεργειακά οικονομία (όπως την ελληνική, για παράδειγμα), τα οικονομικά στοιχεία της ευρωζώνης να ισορροπούν επικίνδυνα μεταξύ πληθωριστικών απειλών και διαφαινόμενης υποχώρησης των ρυθμών ανάπτυξης και τέλος τις επιχειρήσεις να στενάζουν υπό το βάρος του καλπάζοντος ευρώ, είναι απλώς θέμα χρόνου να μετακυλιστεί η κρίση και στη «δικιά» μας όχθη του Ατλαντικού. Και τότε ποιος θα θυμάται από πού ξεκίνησε και ποιοι επιμερίζονται τις ευθύνες...