Μ. Βρετανία: «Κάτω τα χέρια από τις τράπεζές μας»!

Μια «μάχη» για την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος μαίνεται αυτές τις ώρες στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο Κορυφής. Μια μάλλον ιδιότυπη «μάχη»!

Με την οικονομική κρίση και τον καλύτερο συντονισμός των πολιτικών για την αντιμετώπιση και την πρόληψή της, το φλέγον ζήτημα με την Συνθήκη της Λισαβόνας που παραμένει χωρίς επικύρωση από όλα τα κράτη - μέλη και την ανανέωση της θητείας του προέδρου της Κομισιόν να είναι τα βασικά ζητήματα που θα απασχολήσουν τους 27 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ισορροπίες μοιάζουν λεπτές και η σοβαρότητα της συγκυρίας δεν φαίνεται ικανή να ... εμπνεύσει τους επικεφαλής των κρατών σε σύμπνοια και στη χάραξη μιας ενιαίας και όχι πολλών, διαφορετικών, εθνικών στρατηγικών.

Κι είναι η Βρετανία, που έχει ήδη θέσει βέτο στην πρόταση για τη δημιουργία ενός ενιαίου εποπτικού σώματος ελέγχου των τραπεζών. Είναι η Βρετανία του Γκόρντον Μπράουν που δεν δέχεται επ’ ουδενί το σενάριο του ελέγχου του τραπεζικού της συστήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ή όποιο άλλο κεντρικό όργανο εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Τα επιχειρήματα του Γκόρντον Μπράουν – ο οποίος «μετράει» συμμάχους στο βέτο του τις εκτός ευρωζώνης χώρες, όπως η Τσεχία και η Πολωνία, εστιάζονται στο γεγονός πως μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών η Βρετανία είναι αυτή που συγκεντρώνει τον κύριο όγκο των τραπεζικών ιδρυμάτων της Ευρώπης! Συνολικά 600 τράπεζες εδρεύουν στο Σίτι του Λονδίνου, εκ των οποίων οι 420 είναι «διεθνοποιημένες», με την έννοια πως ΔΕΝ ελέγχονται αμιγώς από βρετανικά κεφάλαια ή συμφέροντα.

Και τονίζει πως μια ενδεχόμενη υιοθέτηση της πρότασης για ενιαίο έλεγχο των τραπεζικών ιδρυμάτων «στερεί την εκάστοτε εθνική ελεγκτική εξουσία επί των ξένων τραπεζών που δραστηριοποιούνται σε κάθε χώρα, κάτι που στερεί την δυνατότητα σε κάθε εθνική κυβέρνηση να προλάβει ενδεχόμενες πτωχεύσεις τραπεζών». Κυρίως όμως αντιδρούν οι Βρετανοί γιατί θεωρούν πως οι προτάσεις μεταρρύθμισης του ισχύοντος συστήματος θα οδηγήσουν σε «διεθνοποίηση πιθανών κερδών» και σε «εθνικοποίηση των πιθανών ζημιών σε περιόδους ύφεσης». Κι ας μην ξεχνάμε πως για τη Βρετανία ο ... λογαριασμός ετησίως ανέρχεται σε 250 δις ευρώ !

Σε άλλες περιόδους οι ενστάσεις, τα βέτο και οι «απειλές» της Βρετανίας ίσως και να αντιμετωπίζονταν δυναμικά. Εξάλλου ο άξονας Γαλλίας, Γερμανίας έχει ευθύς εξαρχής τοποθετηθεί θετικά για την αναγκαιότητα αλλαγών στο ισχύον σύστημα ελέγχου και εποπτείας του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Μόνο που αυτή την εποχή ΚΑΝΕΙΣ δεν μοιάζει να θέλει να πιέσει περαιτέρω τον ήδη ευρισκόμενο σε δεινή θέση Βρετανό Πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν. Καθώς οι ομόλογοί του στην ΕΕ θεωρούν πως μια νέα «ήττα» του, σε διεθνές επίπεδο αυτή τη φορά, θα επισπεύσει τις πολιτικές εξελίξεις στη Βρετανία. Ίσως δε να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, οπότε είναι μάλλον βέβαια η εκλογική νίκη των Συντηρητικών.

Οι οποίοι Συντηρητικοί έχουν ήδη δεσμευθεί για τη διενέργεια Δημοψηφίσματος αναφορικά με την υιοθέτηση ή μη της Συνθήκης της Λισαβόνας. Θέμα – ταμπού για την ΕΕ, καθώς ακόμα πασχίζει να πείσει τους Ιρλανδούς να άρουν την άρνησή τους και να μην βάλουν την τελική ταφόπλακα στο ... «πτώμα» της Συνθήκης. Ευρωπαίος ηγέτης φέρεται να έχει δηλώσει χαρακτηριστικά  ότι «μπορούμε να συνεργαστούμε μια χαρά με τον Κάμερον (Σ.Σ: ο ηγέτης των Βρετανών Συντηρητικών), αλλά πρώτα πρέπει να εγκριθεί επιτέλους η Συνθήκη».

Επομένως, η «τραπεζική μάχη» του Γκόρντον Μπράουν, ίσως και να μην έχει ακόμα χαθεί ...