Το ευρωπαϊκό εγχείρημα πνέει τα λοίσθια, γράφει η εφημερίδα «Ντε Μόρχεν»

Την εκτίμηση ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα πνέει τα λοίσθια, ακριβώς όπως συμβαίνει με τη βελγική Ομοσπονδία, εκφράζει η φλαμανδόφωνη εφημερίδα "Ντε Μόρχεν".

Στο σχετικό δημοσίευμα με τίτλο "Το Βέλγιο απέτυχε για τον ίδιο λόγο που δεν θα τα καταφέρει κι η Ευρώπη", επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ότι οι προσπάθειες εγκαθίδρυσης μίας ευρωπαϊκής δημοσιονομικής ένωσης, με βάση την οποία θα μεταφέρονται κονδύλια από τον πλούσιο Βορρά προς τον αδύναμο Νότο, δεν πρόκειται να τελεσφορήσουν και, απλά, θα εντείνουν το χάσμα που υφίσταται αυτή τη στιγμή στους κόλπους της ΕΕ".

Και αυτό γιατί, όπως υπογραμμίζεται, ο Νότος θα είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει μία πολιτική ακόμη πιο σκληρής λιτότητας, η οποία, όμως, θα είναι δυσβάσταχτη για τον πληθυσμό που, ήδη, βρίσκεται στα πρόθυρα της εξέγερσης.

Το δημοσίευμα υποστηρίζει, ότι οι κυβερνήσεις του πλούσιου Βορρά, προκειμένου να θολώσουν τα νερά και να μπορέσουν να πείσουν τη δύσπιστη κοινή γνώμη των χωρών τους να δεχτεί την ροή κονδυλίων προς τον Νότο, παραποιούν την πραγματικότητα, μιλώντας για δήθεν "μεγάλη πρόοδο" που έχει σημειώσει π.χ. η Ελλάδα στην εφαρμογή του προγράμματος, κάτι που, όμως, όλοι γνωρίζουν ότι "δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα".

Η εφημερίδα εκτιμά, ότι η αδυναμία προώθησης των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων σε χώρες όπως η Ελλάδα, σημαίνει στην πράξη, ότι ο Βορράς πρέπει επί μακρόν να χρηματοδοτεί τα ελλείμματα του Νότου, κάτι που, όμως, δεν πρόκειται να γίνει ανεκτό από τους φορολογουμένους των χωρών αυτών.

Σύμφωνα με τη "Ντε Μόρχεν", μία μόνιμη μεταφορά πόρων θα ήταν εφικτή, μόνον εάν υφίστατο ένα πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών. Κάτι που, για παράδειγμα, συμβαίνει στις ΗΠΑ αλλά σίγουρα όχι στην ΕΕ.

Μάλιστα, δεν είναι μάλιστα, υπογραμμίζεται, ότι με το που ξέσπασε η κρίση αναζωπυρώθηκαν οι αποσχιστικές τάσεις στη Σκωτία ή την Καταλονία. Ακόμη πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Φλαμανδών, οι οποίοι όπως φάνηκε και στις πρόσφατες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, απορρίπτουν το μοντέλο μεταφοράς πόρων προς τον φτωχότερο Νότο της χώρας, και για τον λόγο αυτό επιβράβευσαν τους πολιτικούς που μιλούν για αυτονομία της Φλάνδρας.

Και η εφημερίδα διερωτάται: Εάν μετά από 180 χρόνια, που υφίσταται το βελγικό κράτος, το αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ Φλαμανδών και Βαλλόνων παραμένει τόσο χαμηλό, και οι διαφορές που τους χωρίζουν τόσο αγεφύρωτες, ώστε να χρειάζονται ενάμιση χρόνο για να συμφωνήσουν ακόμα και για την κατάτμηση μιας εκλογικής περιφέρειας (σ.σ. πρόκειται για τη μακρόχρονη διαμάχη σχετικά με τα όρια της ευρύτερης εκλογικής περιφέρειας των Βρυξελλών), πώς θα μπορέσει κανείς να πιστέψει ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να συμβεί με τους ευρωπαϊκούς λαούς; Εάν δηλαδή τα πατροπαράδοτα, συστημικά, φλαμανδικά κόμματα δεν μπόρεσαν να πείσουν τους συμπατριώτες τους για την ανάγκη να επιδείξουν αλληλεγγύη με τους Βαλλόνους, πώς θα καταφέρουν να τους πείσουν να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, π.χ. στους Έλληνες; Η "Ντε Μόρχεν" θεωρεί "ουτοπικές" όλες τις "μεγαλόστομες", όπως τις χαρακτηρίζει, διακηρύξεις περί δημιουργίας μιας ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και παραπέμπει στο παράδειγμα της "θνησιγενούς", όπως υποστηρίζει, βελγικής Ομοσπονδίας.

Αυτό που δεν στάθηκε δυνατό να δημιουργηθεί μεταξύ δύο λαών, οι οποίοι συνυπάρχουν επί δύο αιώνες και μοιράζονται τα πάντα πλην της γλώσσας, επισημαίνει η εφημερίδα, δεν είναι δυνατό να συντελεστεί με ένα μωσαϊκό 30 εθνοτήτων με διαφορετικές καταβολές, νοοτροπίες, ήθη και έθιμα.