Λαγκάρντ και Ελλάδα, μαστίγιο και καρότο!

Κριστίν Λαγκάρντ: η 55χρονη Γαλλίδα πολιτικός, η «υπουργός της χρονιάς για την Ευρώπη το 2009», στις 5 Ιουλίου αναλαμβάνει καθήκοντα Γενικού Διευθυντή και προέδρου του εκτελεστικού συμβουλίου του ΔΝΤ. Η εδώ και αρκετές εβδομάδες διαφαινόμενη ως σίγουρη εκλογή της στην ηγεσία του Ταμείου επιβεβαιώθηκε το απόγευμα της Τρίτης 28 Ιουνίου με συνοπτικές διαδικασίες, σε μια εκλογική διαδικασία – εξπρές, όπου τα 24 μέλη του εκτελεστικού συμβουλίου εξέλεξαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ΔΝΤ γυναίκα για το ύπατο αξίωμα!

Κι αν το αποτέλεσμα φάνταζε προδιαγεγραμμένο, από τη στιγμή που την κυρία Λαγκάρντ στήριζαν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, οι ΗΠΑ, αλλά και η Κίνα, η Ρωσία  και η Βραζιλία, εκείνο που θεωρητικά  μόνο διασφαλισμένο δεν δείχνει  είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει  η νέα «Σιδηρά Κυρία» του ΔΝΤ. Η οποία αναλαμβάνει την ηγεσία του Οργανισμού σε μια κρίσιμη  χρονικά στιγμή, την ώρα που  κορυφώνεται η κρίση χρέους στην ευρωζώνη, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά και οσονούπω (;) πολιτικά προβλήματα, αφού εισέρχονται σε προεκλογική  περίοδο και οι αναδυόμενες οικονομίες διεκδικούν πιο ισχυρή εκπροσώπηση  στα διεθνή κέντρα αποφάσεων.

Από αυτή τη σκοπιά η  εκλογή της κυρίας Λαγκάρντ κρίνεται ως η πιο πρόσφορη για τα ευρωπαϊκά, συνεπώς και για τα ελληνικά, συμφέροντα. Κι αυτό γιατί παρά την πρόσφατη ρητορική της (Σ.Σ: μόλις προ εβδομάδος  είχε δηλώσει ότι σε καμία περίπτωση  δεν θα φανεί επιεικής με τις χώρες της Ευρώπης που αντιμετωπίζουν προβλήματα), είναι απείρως προτιμότερη η επιλογή μιας Ευρωπαίας στο τιμόνι του Ταμείου παρά ενός Αμερικανού ή πολύ περισσότερο ενός Ασιάτη ή λατινοαμερικανού υποψηφίου – όπως ο μεγάλος αντίπαλος της κυρίας Λαγκάρντ Μεξικανός κεντρικός τραπεζίτης Ογκοστίν Μάρτενς – που δεν διάκεινται ευνοϊκά απέναντι στην προνομιακή, όπως υποστηρίζουν, μεταχείριση της Ευρώπης από το Ταμείο.

Μαστίγιο  και καρότο

Είναι ενδεικτική εξάλλου  μια απλή αναδρομή στα όσα έχει κατά καιρούς δηλώσει η κυρία  Λαγκάρντ για το «ελληνικό πρόβλημα»: τον Μάιο, σε συνέντευξή της στην αυστριακή εφημερίδα De Standaard, δήλωνε πως η χρεοκοπία ήταν προ των  πυλών για την Ελλάδα και ζητούσε  από την Αθήνα να εκπληρώσει τις  υποχρεώσεις της. Προειδοποιούσε μάλιστα  πως « για όποια επιπλέον βοήθεια  στην Αθήνα προϋπόθεση είναι, αυτή να επιδείξει αποτελέσματα σε ότι αφορά  τη δημοσιονομική προσαρμογή». Μάλιστα  είχε χρησιμοποιήσει σκληρή γλώσσα λέγοντας χαρακτηριστικά πως οι Ευρωπαίοι  «έχουν κουραστεί από την ανικανότητα  της Ελλάδας να προχωρήσει τις  μεταρρυθμίσεις και να φέρει αποτελέσματα στα δημοσιονομικά της».

Λίγες μέρες μετά, στις αρχές Ιουνίου, η κυρία Λαγκάρντ ζήτησε τη συνεργασία των πολιτικών  κομμάτων της Ελλάδας με στόχο  την επίλυση της κρίσης χρέους, «όπως συνέβη με τα πολιτικά κόμματα  της Πορτογαλίας».

Αλλά αμέσως μετά, μιλώντας στο Βloomberg, είχε επιχειρήσει να καθησυχάσει τις αγορές, λέγοντας πως «Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει», στοιχηματίζοντας μάλιστα πως η χώρα μας, μέσω του προγράμματος λιτότητας και της στήριξης των εταίρων της, θα επιστρέψει σύντομα στις αγορές!

Το σίγουρο είναι  πως η Ελλάδα μπορεί να προσδοκά σε μια συνέχιση της πολιτικής  Στρος-Καν εκ μέρους του ΔΝΤ υπό  τη νέα του ηγεσία. Όχι μόνο γιατί  η κυρία Λαγκάρντ είναι Ευρωπαία, αλλά και γιατί ως Γαλλίδα και  δη ως μέχρι και σήμερα υπουργός Οικονομικών της χώρας, έχει μια  ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης που  επικρατεί στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρωζώνη, γνωρίζει από πρώτο  χέρι την κρισιμότητα των αποφάσεων  που θα λάβει αναφορικά με την  συνέχιση της χρηματοδότησης της  χώρας μας και εν τέλει ξέρει  τα όσα διακυβεύονται ΚΑΙ για  τη χώρα της εάν η Ελλάδα αφεθεί στην τύχη της και προκαλέσει ένα  οιοδήποτε «πιστωτικό γεγονός».

Αυτό βέβαια δεν  πρέπει να εκληφθεί ως «λευκή επιταγή». Εξάλλου στην μέχρι σήμερα πορεία της η Γαλλίδα πολιτικός έχει δείξει πως μπορεί να λαμβάνει και  επώδυνες αποφάσεις όταν χρειαστεί. Ενδεικτικό της αποφασιστικότητάς  της είναι και το γεγονός πως  το 2005, μετρώντας λίγες μόνον ημέρες στο υπουργείο Εμπορίου της κυβέρνησης ντε Βιλπέν, ανακοίνωσε ένα αυστηρό πρόγραμμα περικοπών, πρωτόγνωρο για τους Γάλλους πολίτες. Το επανέλαβε το 2007, στην κυβέρνηση Φιγιόν, ως υπουργός Οικονομικών, όταν και «υπέγραψε» τη ριζική μεταρρύθμιση του τότε ισχύοντος εργατικού Δικαίου.

Όλα όσα δεν δίστασε  να αποφασίσει ακόμα και κόντρα στις επιταγές των ίδιων των εν δυνάμει  ψηφοφόρων της μπορούν να μας  εγγυηθούν πως δεν θα διστάσει στο μέλλον ακόμα και να κλείσει  τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης προς τη χώρα μας εάν το κρίνει πρέπον. Αλλά ακόμα κι έτσι είναι πολύ καλύτερο για την Ελλάδα να έχει μια «παλιά γνωστή» στο τιμόνι του ΔΝΤ  από έναν άγνωστο και πάντως αρνητικά διακείμενο απέναντί μας …

Το μόνο που μένει  να επιλυθεί τώρα πια είναι η περιβόητη  έρευνα που διεξάγουν  Γάλλοι εισαγγελείς  σχετικά με τις ενέργειες δύο  υφισταμένων της Κριστίν Λαγκάρντ στο υπουργείο Οικονομικών. Η  υπόθεση αφορά σε μια καταγγελία του 2008 σχετικά με μια αμφιλεγόμενη καταβολή μεγάλου χρηματικού ποσού  στον επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί από μια κρατική επιτροπή διαιτησίας το 2008. Η απόφαση της γαλλικής δικαιοσύνης αναμένεται να δημοσιοποιηθεί στις 8 Ιουλίου. Αλλά μάλλον τίποτε πια  δεν σκιάζει την πορεία της  μαντάμ Λαγκάρντ …