Το μωρό της
Μπρίτζετ Τζόουνς / Bridget Jones’s Baby
Της Σάρον ΜακΓκουάιρ. Με τους Ρενέ Ζελβέγκερ, Κόλιν Φερθ,
Πάτρικ Ντέμπσεϊ.
Ρομαντική κομεντί, 2016, Ιρλανδία/
Μ.Βρετανία/Γαλλία/ΗΠΑ, 122’.
Παραδόξως πιο ευχάριστη η τρίτη από τη δεύτερη ταινία, με τη γνωστή εργένισσα να μπλέκει σε νέο τρίγωνο με τον Κόλιν Φερθ και, ελλείψει Χιου Γκραντ, τον Πάτρικ -McDreamy- Ντέμπσεϊ, όταν μένει έγκυος χωρίς να ξέρει τίνος είναι το παιδί. Καλύτερη του χωριού παρασάγγας η Εμα Τόμσον στον ρόλο της γυναικολόγου.
Ο επαναστάτης /Free State of Jones
Του Γκάρι Ρος. Με τους Μάθιου ΜακΚόναχι, Γκούγκου Μπάθα-Ροου.
Δραματική, 2016, ΗΠΑ, 139’.
Εχει κάτι απολαυστικά ξεσηκωτικό η επαναστατική ιστορία του Νιούτον Νάιτ, ο οποίος λιποτάκτησε από τον αμερικανικό εμφύλιο, έκανε εξέγερση μαζί με άλλους λιποτάκτες και πρώην σκλάβους και διοργάνωσε ολόκληρη αυτόνομη πολιτεία. Σχεδόν δεν πιστεύεις ότι είναι αληθινή ιστορία και ότι ο Νάιτ ήταν τόσο σούπερ τύπος (και σχεδόν κανείς δεν το ξέρει), αλλά ο Γκάρι Ρος ξοδεύει τον ενθουσιασμό σου με τη μεγάλη διάρκεια και τον διδακτισμό της αφήγησης.
Ξανά από την αρχή / Demolition
Του Ζαν-Μαρκ Βαλέ.
Με τους Τζέικ Τζίλενχαλ, Ναόμι Γουότς,
Κρις Κούπερ.
Δραματική, 2015, ΗΠΑ, 101’.
Ολα είναι μια μεταφορά, αρχίζει να πιστεύει ο Τζέικ Τζίλενχαλ, ο οποίος χάνει τη γυναίκα του και ξεκινά να λέει αδιακρίτως την αλήθεια χωρίς να φαίνεται εκ πρώτης όψεως να νοιάζεται και πολύ για τον θάνατό της. Η κυριότερη μεταφορά όλων είναι η αποδόμηση -κυριολεκτικά και… μεταφορικά-, καθώς ο Τζίλενχαλ αρχίζει να ξεχαρβαλώνει αντικείμενα και να γκρεμίζει μέχρι και το σπίτι του για να βρει τα κομμάτια του και να συνεχίσει. ΟΚ, δεν θα σας κρύψω πως δεν έχει τεράστιο βάθος ή προεκτάσεις η ταινία του -ούτως ή άλλως πάντα στον αφρό- Ζαν-Μαρκ Βαλέ («Dallas Buyers Club»), αλλά έχει ενδιαφέρον η κατάθεσή του για τις διαφορετικές αντιμετωπίσεις της απώλειας, και μια γλύκα, ιδίως αν έχεις παρόμοια βιώματα. Στα μπόνους, το υπέροχο σάουντρακ και φυσικά ο Τζίλενχαλ, ο οποίος κουβαλά κάθε κομματάκι με μαγκιά. Είναι δε τόσο σέξι σε μια σκηνή που χορεύει που θες να τη δεις ξανά και ξανά από την αρχή.
Βασίλισσα της Γης / Queen of Earth
Του Αλεξ Ρος Πέρι. Με τις Ελίζαμπεθ Μος, Κάθριν Γουότερστον.
Δραματική, 2015, ΗΠΑ, 90’.
Ο Αλεξ Ρος Πέρι θέλει να κάνει την «Περσόνα» για τα ’10s με την ιστορία δύο φιλενάδων που σφίγγουν πολλή πίκρα μεταξύ τους. Οταν ο πατέρας της Ελίζαμπεθ Μος πεθαίνει και τη χωρίζει συν τοις άλλοις ο φίλος της, η Κάθριν Γουότερστον τη φωνάζει στο εξοχικό των γονιών της για μερικές, δυνητικά θεραπευτικές, μέρες. ΟΚ, «Περσόνα» δεν είναι, αλλά ως άσκηση πάνω στην ατμόσφαιρα και την υποκριτική, με τα κοντινά κάδρα της, τη θριλερική μουσική και τον ανελέητό της διάλογο, σε απορροφά μέχρι τέλους.
Εγώ κι ο Καμίνσκι /Ich und Kaminski
Του Βόλφγκανγκ Μπέκερ. Με τους Ντάνιελ Μπριλ, Γιέσπερ Κρίστενσεν.
Κωμωδία, 2015, Βέλγιο/Γερμανία, 124’.
Ενας δημοσιογράφος ετοιμάζει βιβλίο για τον Μανουέλ Καμίνσκι, και περιμένει πώς και πώς να πεθάνει ο δεύτερος ώστε να γίνει σίγουρη επιτυχία. Είναι αξιοθαύμαστο το πώς ο Ντάνιελ Μπριλ παραμένει αξιοπρεπής σε μια ταινία της οποίας ο κωμικός τόνος είναι 9 στις 10 φορές σαχλός και όχι αστείος.
Reunion / 10 Years
Του Τζέιμι Λίντεν.
Με τους Τσάνινγκ Τέιτουμ,
Ροζάριο Ντόσον, Κρις Πρατ, Οσκαρ Αϊζακ.
Κομεντί, 2011, ΗΠΑ, 100’.
Από τις πρώτες ταινίες στις οποίες έλαμψε ο Οσκαρ Αϊζακ, ο οποίος παίζει και ένα γλυκύτατο τραγούδι που έγραψε ο ίδιος για την ταινία, το «Reunion», που επανασυνδέει μια ομάδα φίλων δέκα χρόνια μετά την αποφοίτησή τους. Χαριτωμένο και φρέσκο - αν μπορεί κανείς να πει κάτι τέτοιο για μια ταινία που κυκλοφορεί με πέντε χρόνια καθυστέρηση.
Εννιά ζωές / Nine Lives
Του Μπάρι Σόνενφελντ. Με τους Κέβιν Σπέισι, Τζένιφερ Γκάρνερ.
Κωμωδία, 2016, Γαλλία/Κίνα, 87’.
Ο Κρίστοφερ Γουόκεν παγιδεύει τον μπίζνεσμαν Κέβιν Σπέισι στο σώμα μιας γάτας για να επανασυνδεθεί με την οικογένειά του. Μάλιστα.
