«Όπλων κρίσις-Νεκρικοί Διάλογοι για την Αριστερά» το νέο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη

«'Οπλων Κρίσις- Νεκρικοί Διάλογοι για την Αριστερά» είναι το νέο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη, που ρίχνει φως στο θεμελιώδες δίλημμα της Αριστεράς.

Πρόκειται για μια κάθοδο στον Κάτω Κόσμο για να συνομιλήσει με μεγάλες προσωπικότητες από το χώρο της Αριστεράς- κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, κεντροαριστεράς.

Επίκεντρο των συνομιλιών είναι η πορεία των ιδεών που ενέπνευσαν εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο και τώρα βρίσκονται σε ιδεολογικό αδιέξοδο. Βασικό ερώτημα- ειδικά σε περίοδο κρίσης - είναι το κλασικό ερώτημα «Τι να κάνουμε;».

Από που εμπνέεται τον τίτλο; Από τον Τρωικό Πόλεμο. Έχει σκοτωθεί ο Αχιλλέας και το στράτευμα των Αχαιών καλείται να ψηφίσει με μυστική ψηφοφορία ποιος είναι πιο άξιος να κληρονομήσει τα όπλα του. Ο μονολιθικός Αίας ή ο ευέλικτος Οδυσσέας; Οι Αχαιοί επέλεξαν τον Οδυσσέα. Ο συγγραφέας προκρίνει μια συνδυαστική υπέρβαση επιλέγοντας ένα Νεοαριστερό «Οδυσσ-Αία». Ενός- όπως τον ονομάζει- έξυπνου εναλλακτικού ρεφορμισμού στην υπηρεσία των επαναστατικών ονείρων.

Και τι του λένε οι ιστορικοί νεκροί; Ο Ιταλός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος του «Ιστορικού Συμβιβασμού» Ενρίκο Μπερλιγκουέρ του υπενθυμίζει ότι κάθε ανανεωτικό εγχείρημα περιλαμβάνει και μια ανάσταση νεκρών.

Ο Γάλλος σοσιαλιστής Πρόεδρος Φρανσουά Μιττεράν του επαναλαμβάνει την παρατήρηση του Μαρξ πως όταν οι άνθρωποι ετοιμάζονται να κάνουν κάτι που δεν έχει προϋπάρξει , επιστρέφουν με δέος στο παρελθόν και με μια δανεική σεβάσμια μεταμφίεση ετοιμάζονται να παραστήσουν τη νέα σκηνή της Ιστορίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου του επισημαίνει ότι το αριστούργημα της σοσιαλιστικής σκέψης είναι «Το Κεφάλαιο» του Μαρξ.

Μέσα από τις 283 σελίδες εμφανίζονται, με τη σκέψη και τη δράση τους, οι βασικές μορφές της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Από τους κομμουνιστές Λένιν, Τρότσκι, Λούξεμπουργκ, Γκράμσι, μέχρι τους σοσιαλιστές Ζορές, Μπέρνσταϊν, Κάουτσκι, Χίλφερτινγκ, Μπάουερ, Μπλούμ. Από τους Τολιάτι, Τορέζ, Μπερλινγκουέρ, Μαρσαί, Καρίγιο, Φλωράκη, Κύρκο, μέχρι στους΄Αττλι, Μολλέ, Κάλλαχαν, Μπραντ, Σμιτ, Μιττεράν, Πάλμε και Ανδρέα Παπανδρέου.

Οι συζητητές παρεμβάλουν απόψεις δύο ξεχωριστών προσωπικοτήτων του Φιλελευθέρου Χώρου, του Κέυνς και του Σουμπέρτερ.

«Δεν σας κρύβω την ανησυχία μου- τονίζει στον πρόλογό του ο συγγραφέας – βουλευτής- καθώς άκουγα από τα χείλη των συνομιλητών μου να περιγράφουν τις σκέψεις τους για τα φαινόμενα που προηγούνται και έπονται της διάλυσης νομισματικών ενώσεων».

Το βιβλίο κλείνει με τον Ανδρέα Παπανδρέου. «Αν υπήρχε δυνατότητα μιας εκ των υστέρων διόρθωσης τι θα αναθεωρούσες στη σχέση σου με τον λαό», είναι ένα από τα πολλά ερωτήματα του προς τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ , στο οποίο εντάχθηκε ο Μίμης Ανδρουλάκης, επί προεδρίας του Παπανδρέου υιού, προερχόμενος από το ΚΚΕ.

Η απάντηση του Ανδρέα:«Θα υπολόγιζα περισσότερο το νόμο των ακούσιων συνεπειών. Άλλο θες, άλλο σου προκύπτει. Μετά από μια μακρά περίοδο πολιτικής ανωμαλίας επιδίωξα να τονώσω την αυτοεκτίμηση του ελληνικού λαού. Εδώ που τα λέμε το παράκανα. Τελικά, στη Μεταπολίτευση, διακομματικά και συνδικαλιστικά, υπερτονίζαμε τα δικαιώματα και υποβαθμίζαμε τις υποχρεώσεις των πολιτών. Υπερτονίζαμε την αναδιανομή και παραβλέπαμε την παραγωγικότητα της εργασίας. Η θυματοποίηση της κοινωνίας εξέθρεψε το ατομικό θράσος».