Δεν ανήκω σε αυτούς που θεωρούν τεράστιο προσόν την υπομονή (ούτε την αποταμίευση). Πιθανότατα υπάρχει θέμα ανωριμότητας σε αυτό αλλά θα φανεί με τα χρόνια. Όπως και να ‘χει, σαν ανώριμος ανυπόμονος θεατής, έχω σοβαρό πρόβλημα με δύο ώρες θριλερικής, βιβλικής αλληγορίας επιστημονικής φαντασίας, που επιχειρεί να παίξει μπάλα πάνω σε ηθικά διλήμματα, επεξηγώντας την πλοκή της, δια μέσου ενός μπεν μπιξ ανακατέματος Θεού και Nasa, τεχνολογίας και μεταφυσικής, συνομωσιολογίας και ηθικής αποκατάστασης, λυκοφωτισμένου εφιάλτη και διδακτικής αλληγορίας. Μέγας τεχνίτης ο Ρίτσαρντ Κέλι στο να δημιουργεί φόβο κι ατμόσφαιρα και στοιχείο από την ελαφρώς διαταραγμένη ανασύνθεση της πραγματικότητας (ιδίως όταν αυτή από μόνη της σου κάνει χωροχρονικό ντεζαβού τοποθετημένη στη δεκαετία του 70 όπως εδώ) όμως στο σινεμά ισχύει ότι και στη μαγειρική: ακόμα και αν πάρεις ακριβώς τα ίδια υλικά, στις ίδιες ποσότητες, δεν είναι καθ’ όλου σίγουρο πως θα έχεις την ίδια πετυχεσιά στο φαγητό. Πόσο μάλλον όταν επιδιώκεις να πετύχεις τον ίδιο αντίκτυπο (με έναν «Ντόνι Ντάρκο» ας πούμε) παραλλάσσοντας τις δοσολογίες και τα συστατικά, με μια μικρή κλίση στο mainstream το οποίο και ναρκισσεύεσαι ότι είσαι τόσο μάγκας που στο τέλος θα το ανατρέψεις. Όμως ούτε εσύ το ανατρέπεις, ούτε αυτό σε ανατρέπει, και στο φινάλε μένει μια τρύπα στο νερό, κυριολεκτικά εν προκειμένω στην περίπτωση του “The Box”. Παραμορφωμένος κυριούλης που του λείπει το μισό πρόσωπο, επισκέπτεται την Κάμερον Ντίαζ (που της λείπουν τα δάχτυλα του ενός της ποδιού) και τον σύζυγο της που εργάζεται στη NASA, προσφέροντας τους ένα κουτί, με ένα κουμπί. Αν το ζευγάρι πατήσει το κουμπί, κάποιος που δεν τον ξέρουνε θα πεθάνει κι αυτοί θα πάρουν ένα εκατομμύριο δολάρια. Το ποιος είναι αυτός ο κύριος, από πού έρχεται και γιατί, έχει σαν απάντηση τη σαφήνεια της απάντησης στο αν υπάρχει Θεός και που τελειώνει το σύμπαν. Η Κάμερον Ντιάζ παίζει ατμοσφαιρικά (δηλαδή χάλια, σαν υπνοβάτης από άλλη ταινία) και η σεναριακή συνοχή είναι τόσο δυνατή που αν αλλάξεις σειρά στις σκηνές από τη μέση της ταινίας και μετά, δε θα υπάρξει και πολύ μεγάλο πρόβλημα. Η ταινία βασίζεται σε διήγημα του Ρίτσαρντ Μάθεσον (I am Legend) που έγινε επεισόδιο στη θρυλική «Ζώνη του Λυκόφωτος» και στην παραγωγή βρίσκουμε το όνομα του Πάρη Κασιδόκωστα Λάτση.
Σκηνοθεσία / Σενάριο: Ρίτσαρντ Κέλι (βασισμένο στο διήγημα Button Button του Ρίτσαρντ Μάθεσον).
Με τους: Κάμερον Ντίαζ, Τζέιμς Μάρσντεν, Φρανκ Λανγκέλα.
Θρίλερ φαντασίας, 2009, Η.Π.Α.
Διάρκεια
