Aνίκητος (Δείτε το τρέιλερ)

Σκηνοθεσία: Κλιντ  Ίστγουντ. Σενάριο: Άντονι Πέκαμ (βασισμένο  στο ομότιτλο βιβλίο του Τζον Κάρλιν). Με τους: Μόργκαν Φρίμαν, Ματ Ντέιμον, Τζούλιαν Λιούις Τζόουνς. Ιστορικό αθλητικό δράμα, 2009, Η.Π.Α. Διάρκεια: 2 ώρες και 13 λεπτά.

http://invictusmovie.warnerbros.com

Yπάρχουν δύο πολύ σημαντικοί παράγοντες, πέρα από τις αδιαμφισβήτητες σκηνοθετικές αρετές και τις καλές αντιρατσιστικές προθέσεις μιας ταινίας βασισμένης σε αληθινή ιστορία, για να την καταστήσουν πραγματικά άξια τσεκαρίσματος στο εβδομαδιαίο μπλοκάκι σας. Ο ένας, είναι το κατά πόσο, η ίδια η ιστορία στο κέντρο, αρκεί για να σας κρατήσει χωρίς χασμουρητά το ενδιαφέρον, κατά πόσο σας αγγίζει με λίγα λόγια. Ο δεύτερος, είναι το κατά πόσο η αληθινή ιστορία έχει τη συγκεκριμένη βαρύνουσα σημασία, και δεν απλοποιείται για συναισθηματική χρήση. Λίγο μετά την εκλογή του ως πρoέδρου της Ν. Αφρικής, ο Νέλσον Μαντέλα, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τη δύναμη και την λαϊκή απήχηση του αθλητισμού προκειμένου να ενώσει τη διχασμένη χώρα του, επιλέγοντας ως όχημα του, το ταυτισμένο με την υπεροχή της λευκής φυλής, άθλημα του ράγκμπι, και οδηγώντας την εθνική ομάδα της χώρας του στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Είναι γνωστό ανέκδοτο στους αναλυτές ότι τόσο οι ταινίες με αφροαμερικάνικο κεντρικό θέμα, όσο και οι αμερικάνικες αθλητικές, δεν τσουλάνε γιατί πολύ απλά δεν έχουν καμιά επαφή με τα ενδιαφέροντα του ελληνικού σινέ κοινού. Πόσο μάλλον, μια ταινία που τα έχει δύο σε ένα, κάτω από τον προβολέα ενός παρωχημένου χολιγουντιανού διδακτισμού που εξομαλύνει την αλήθεια, υπερθεματίζοντας στην μιντιακής κατανάλωσης εκδοχή της. Δυστυχώς, οι καλές προθέσεις, η θαυμαστή τεχνική εξελάνς και η εκμεταλλευτική συγκινησιακή φόρτιση που επιδεικνύει για άλλη μια φορά ο γερόλυκος Κλιντ, εκμεταλλευόμενος την εποχή του Ομπάμα, μέσα από την εξωραϊσμένη και πατερναλιστικά λευκή ματιά του σε μια μακρινή ήπειρο, μπορεί να αρκούν για παραγωγή στιγμιαίων συγκινήσεων, όμως, εγκλωβισμένες στην ‘νικηφόρα’ επιφάνεια τους, δεν προκαλούν καμία βαθύτερη ιδεολογική ή συναισθηματική αντίδραση, και ξεχνιούνται αμέσως μετά το τέλος της ταινίας. Ιδίως αν δεν είσαι αμερικανάκι.  – Τ.Θ.