Η ζωγραφική έχει πεθάνει... ζήτω η ζωγραφική!

Μετά από περίπου δύο δεκαετιών όπου η ζωγραφική θεωρούνταν “νεκρή” αναβιώνει δυναμικά και όλα τα κακά αγόρια της ζωγραφικής στην Αμερική, απολαμβάνουν... δεύτερες καριέρες. Αλλά και στην Ευρώπη, η ζωγραφική συνεχίζει μια ιστορική διαδρομή αλλά και μια νέα δυναμική πορεία εδώ και μια δεκαετία περίπου.  

Η γκαλερί The Breeder, εγκαινίασε πρόσφατα την ομαδική έκθεση ζωγραφικής Fresh Painting, French Painting σε επιμέλεια του Frederic Bonnet. Ο επιμελητής παρουσιάζει Γάλλους καλλιτέχνες στην Αθήνα σε μια έκθεση που δεν θα μπορούσε να μεταφραστεί ως «γαλλική» έκθεση,αλλά μια σκέψη και μια γενική ιδέα, στην έννοια της ίδιας της ζωγραφικής. 

Σε γενικές γραμμές, από τη δεκαετία του '80 μέχρι πρόσφατα, ζωγραφική θεωρήθηκε ξεπερασμένη, αν δεν ήταν αντιδραστική. Με αυτή την έκθεση η ζωγραφική επανεξετάζει τον εαυτό της. 

-Η ζωγραφική είναι “νεκρή”, έτσι δεν είναι;

Πιστεύω ότι η ζωγραφική δεν πέθανε ποτέ αντιθέτως είναι πολύ φρέσκια, ζωντανή και ενδιαφέρουσα σήμερα. Το πρόβλημα ότι επειδή έγινε πολύ “μοδάτη” τελευταία, υπάρχει τρομερή παραγωγή και αρκετή ζωγραφική που είναι ποιοτικά κακή. Αλλά η δουλειά του επιμελητή είναι να διαλέξει ανάμεσα στα έργα αυτό που θεωρεί ότι αξίζει. 


-Μπορεί η ζωγραφική να είναι εν τέλει Γαλλική όπως λέει ο τίτλος της έκθεσης;

Η ζωγραφική μπορεί να είναι από παντού, απλώς σε κάποιες χώρες όπως οι ΗΠΑ, υπάρχουν κάποια στοιχεία που υπερτερούν. Οι Αμερικανοί καλλιτέχνες πάντοτε είχαν μια ιδιαίτερη σχέση με την αφαιρετική ζωγραφική. Η Γαλλία θα έλεγα πως έχει μια τάση να την κάνει πιο διανοούμενη . Αλλά το γεγονός ότι έχουμε μόνο Γάλλους σε αυτήν την έκθεση ήταν γιατί η πρόσκληση από την γκαλερί the Breeder ήταν αυτή ακριβώς για καλλιτέχνες από τη Γαλλία. 


-Γιατί το ακρυλικό σε καμβά (η παραδοσιακή μορφή της ζωγραφικής) δεν υπάρχει σε αυτή την έκθεση; 

Γιατί ο σκοπός της έκθεσης είναι να σκεφτούμε τις “παρυφές” της ζωγραφικής, τα όρια της. Και ειδικά στην Γαλλία, έχουμε αποδομήσει αρκετά την ζωγραφική στο παρελθόν. Και παρατηρώ οτι αυτό υπάρχει και στη νέα γενιά καλλιτεχνών με δουλειές που σχετίζονται με την ζωγραφική αλλά χωρίς να είναι αμιγώς ζωγραφικά έργα με την κλασσική έννοια. Αυτό ανοίγει νέες διαδρομές. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι δεν με ενδιαφέρει και η παραδοσιακή ζωγραφική.




-«Ξανά-ξυπνάει» η Παριζιάνικη σκηνή;

Η Παριζιάνικη σκηνή δεν ξυπνάει, έχει ήδη ξυπνήσει. Έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα σκηνή, με πάρα πολλούς καλλιτέχνες στα 30 ή 40 τους που έχουν ήδη μια ωριμότητα στη δουλειά τους και είναι πάρα πολύ καλοί. Βλέπουμε ότι έχουν μεγαλύτερη αναγνώριση στο εξωτερικό και αυτό δείχνει ότι ακούγονται και εκτός των τειχών. Αλλά και πάλι δε με ενδιαφέρει μόνο η τοπική σκηνή, ταξιδεύω συνεχώς. 



-Πως είδες την Αθηναϊκή εικαστική σκηνή;


Δεν μπορώ να πω ότι την γνώρισα καλά, αλλά είδα αρκετές ενδιαφέρουσες δουλειές όταν επισκέφτηκα την Αθήνα. Μάλλον το πολιτικό στοιχείο δεν είναι εντελώς ανύπαρκτο στη δουλειά και φυσικά πάντα η κρίση βοηθάει τους καλλιτέχνες. Μπορεί να συμβαίνει αυτό στην Αθήνα τώρα, γιαυτό σκοπεύω να έρθω ξανά στην πόλη, για να το ανακαλύψω και να σχηματίσω μια πιο ολοκληρωμένη γνώμη.

Fresh Painting - French Painting
στη γκαλερί The Breeder έως τις 11 Ιουλίου
Ιάσωνος 45, Μεταξουργείο