Οι ταινίες του σαββατοκύριακου

Γεμάτη εβδομάδα ξεκινά! Απογειωτικό θέαμα με πλουμιστά πουλιά, έφηβες θηλυκές πολεμίστριες, μια δόση σοκαριστικής ντοκιμαντερίστικης αλήθειας στο πλάι.

(4) Rio

Του Κάρλος Σαλντάνια. Κινούμενα σχέδια, ΗΠΑ, 2011.

1 ώρα και 36 λεπτά

Είχα καιρό να δω τόσο φανταστικό animation, ίσως από το «Ψηλά στον ουρανό» της Pixar. Από το αντίπαλο στρατόπεδο αυτή τη φορά, της Fox, και την ομάδα της «Εποχής των παγετώνων» έρχεται μια απογειωτική ταινία για ένα πουλί που δεν μπορεί να πετάξει. Μεγαλώνοντας στη Μινεσότα, ο εξωτικός, γεννημένος στη Βραζιλία Μπλου έχει εξελιχθεί σε ένα μειλίχιο, φοβισμένο κατοικίδιο. Οταν όμως η «μαμά» του τον επιστρέφει στο Ρίο ντε Τζανέιρο για να συναντήσει τη μοναδική εναπομένουσα θηλυκή του -υπό τελειωτική εξαφάνιση- είδους του και απάγονται από αδίστακτους απατεώνες, τότε ξεκινά μια απρόσμενα θεαματική, ξεκαρδιστική, πολύχρωμη, χαριτωμένη, ζωηρή, πληθωρική περιπέτεια γεμάτη απανωτές ανατροπές και εκπλήξεις. Λίγο κλισέ οι εκφράσεις που χρησιμοποιώ, το αναγνωρίζω, αλλά αυτό που έχει σημασία να γνωρίζετε είναι πως, αλήθεια, γελούσα ασταμάτητα για μιάμιση ώρα - το ευχαριστήθηκε η ψυχή μου (άλλο ένα κλισέ). Αν είστε ενήλικες, προτιμήστε την υποτιτλισμένη εκδοχή, είναι πανέξυπνα μοιρασμένοι οι ρόλοι: Τζέσι Αϊζενμπεργκ και Αν Χάθαγουεϊ στους πρωταγωνιστικούς, με πικάντικες συμμετοχές από τους Will.I.Am. και Τζέιμι Φοξ (σε τρελά χιπ χοπ ντουέτα), τον αστειότατο Τρέισι Μόργκαν («30 Rock») και τον πολυδιάστατο Τζεμέιν Κλεμέντ από το «Flight of the Concords» στον ρόλο του κακού. Τέλος, ενήλικες ή μη, κατεβάστε οπωσδήποτε το phone app Angry Birds Rio, και για αλλαγή προσπαθήστε να σώσετε παγιδευμένα πουλάκια αντί να σκοτώσετε γουρουνάκια! -Ε.Χ.

(3) Πεθαίνοντας για την αλήθεια / Shooting versus Shooting

Του Νίκου Μεγγρέλη. Ντοκιμαντέρ, Ελλάδα, 2011.

1 ώρα και 13 λεπτά

Ξεκινώντας από τον βομβαρδισμό του ξενοδοχείου «Palestine» στη Βαγδάτη και τον θάνατο δύο δημοσιογράφων, ο Νίκος Μεγγρέλης περνά πίσω από τις οθόνες και τις κάμερες για να μας συστήσει την επικίνδυνη και πολλές φορές θανατηφόρα δουλειά των πολεμικών ρεπόρτερ. Οι έξι-εφτά ιστορίες στις οποίες εστιάζει ο Μεγγρέλης ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας (και της φρίκης: απαγωγές, εκτελέσεις εν ψυχρώ κ.ά.) - θα μπορούσαν να γίνουν ξεχωριστές ταινίες η καθεμία τους. Συνδυάζοντάς τες με εντυπωσιακό φωτογραφικό και κινηματογραφημένο υλικό, αλλά και συνεντεύξεις δημοσιογράφων ως επί το πλείστον, οι οποίοι ξέρουν να μιλούν, οπότε παρέχουν και εύγλωττες, σφαιρικές και παραστατικές μαρτυρίες, ο Μεγγρέλης δημιουργεί ένα πολύ δυνατό ντοκιμαντέρ, το οποίο σε αφήνει με την επιθυμία να θες να δεις και να μάθεις κι άλλο. Αν ήταν και η μουσική του Νικόλα Πιοβάνι λιγότερο επεμβατική κι αν έλειπαν μερικά περιττά slow motion, το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα πιο εκρηκτικό. -Ε.Χ.

(4) Hanna

Του Τζο Ράιτ. Περιπέτεια, ΗΠΑ / Μ. Βρετανία / Γερμανία, 2 ώρες

Α,α,α,α,δ,ρ,ε,ν,α,λ,ί,ν,η, κανένας δεν θα μείνει… Εντυπωσιακή κι ασταμάτητη είναι η ταινία του Τζο Ράιτ, η οποία μας συστήνει τον θηλυκό διάδοχο του Τζέισον Μπορν σε μια σπιντάτη περιπέτεια με καρδιά. Η Σίρσα Ρόναν (την οποία ο Ράιτ μας γνώρισε στην οσκαρική «Εξιλέωσή» του) υποδύεται μια 16χρονη, η οποία έχει μεγαλώσει στα χιονισμένα δάση της Φινλανδίας με τον πατέρα (;) της, πρώην κυβερνητικό πράκτορα Ερικ Μπάνα, ως μια απαράμιλλη φονική μηχανή, με σκοπό να μπορεί να αντιμετωπίσει τη νέμεση του πατέρα, την αδίστακτη παγοκολόνα Κέιτ Μπλάνσετ. Αν και του Ράιτ του ξεφεύγουν μια-δυο προχειρο-λεπτομέρειες, που κάνουν μπαμ πως τις φύτρωσε για να προχωρήσει ακόμα πιο γρήγορα στο κυρίως, αλλά και επειδη όλο το υπόλοιπο είναι τόσο (υπερβολικά) προσεγμένο, η «Χάνα» του κερδίζει στα σημεία, γιατί, όπως και η τριλογία του Μπορν, διαπερνά το παράλογο της υπόθεσης με κλεφτές ματιές στον πολύ καλά κρυμμένο εσωτερικό συναισθηματικό κόσμο της Χάνα. Βάλτε μαζί το πολυαναμενόμενο, ανελέητο σάουντρακ των Chemical Brothers, τις αριστουργηματικές Ρόναν και Μπλάνσετ και τις σκηνοθετικές επιδείξεις του Ράιτ, και δεν προλαβαίνετε να πάρετε ανάσα. -Ε.Χ

(2) Potiche

Του Φρανσουά Οζόν. Κομεντί, Γαλλία, 2010.

1 ώρα και 43 λεπτά

Περισσότερο μια ευκαιρία για τον Φρανσουά Οζόν να εκτονώσει οποιοδήποτε καλλιτεχνικό και στυλιστικό απωθημένο τού έχει απομείνει από τη δεκαετία του ’70, παρά να συνεχίσει με κάτι εξίσου στιβαρό όσο το υπέροχο «Καταφύγιό» του, το «Potiche» (το οποίο ήρθε να παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου την προηγούμενη εβδομάδα η ίδια η Κατρίν Ντενέβ) είναι, όπως λέει κι ο τίτλος του, μια διακοσμητική γλάστρα.
Πεντακάθαρη, μοσχομυριστή, πολύχρωμη και όμορφη, η ταινία περιγράφει την ιστορία μιας τακτοποιημένης συντηρητικής νοικοκυράς, η οποία εξελίσσεται σε φεμινιστικό σίφουνα όταν αναγκάζεται να αναλάβει το εργοστάσιο που διηύθυνε ο άντρας της. Τα σαχλο-σεξουαλικά αστειάκια, οι πλάγιες σατιρικές σπόντες, η εορταστική camp αισθητική και ο τρόπος που η Ντενέβ και ο συμπρωταγωνιστής της Ζεράρ Ντεπαρντιέ απολαμβάνουν τους ρόλους τους δίνουν μια ελάχιστη ώθηση στην ιστορία, η οποία δεν μπορεί (ή μάλλον δεν θέλει) να αποτινάξει τη στημένη θεατρικότητά της (χμμ, είναι βέβαια βασισμένη σε θεατρικό έργο). Τουλάχιστον ο Οζόν φτιάχνει μια γαλλική κωμωδία που έχει πλάκα - ενίοτε. Είναι κι αυτό ένα βήμα. -Ε.Χ.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Κόκκινος ουρανός

Της Λάγιας Γιούργου. Δραματική, Ελλάδα, 2011.

1 ώρα και 45 λεπτά

Μετά τη βραβευμένη, ωραιότατη «Λιούμπη», η Λάγια Γιούργου επιστρέφει με μια ταινία για ένα ερωτικό τρίγωνο, εστιάζοντας στη φιλία δύο αντρών και τη ρήξη που επιφέρει στη σχέση τους η γνωριμία τους με μια Γερμανίδα τουρίστρια. Η Γιούργου έχει αποδείξει ότι ξέρει να σκηνοθετεί αποτελεσματικά τις ερωτικές συγκρούσεις. Το δίδυμο Απόστολου Τότσικα και Ορφέα Αυγουστίδη στο καψαλισμένο τοπίο της Νότιας Κρήτης μόνο θετικά μπορεί να εντείνει την υπόσχεση για παθιασμένες εξελίξεις.

Sucker Punch

Του Ζακ Σνάιντερ. Φαντασίας, ΗΠΑ / Καναδάς, 2011.

1 ώρα και 50 λεπτά

Από τον σκηνοθέτη των «300» και του «Watchmen», μια ταινία για τους φανταστικούς κόσμους που δημιουργεί μια έφηβη, έγκλειστη σε ψυχιατρείο κοπέλα για να ξεφύγει από την πραγματικότητά της σε έναν συνδυασμό video game, γοτθικών σκηνικών, burlesque μπουρδελο-ενδυμασιών και επιστημονικής φαντασίας. Ακούγεται σαν ονείρωξη 16χρονου εφήβου.
 

Το άλογο του Τορίνο / A Torinoi Lo

Των Μπέλα Ταρ, Αγκνες Χαρίτσκι. Δραματική, Ουγγαρία / Γαλλία / Γερμανία / Ελβετία / ΗΠΑ.

2 ώρες και 26 λεπτά

Αργυρή Αρκτος στον Μπέλα Ταρ φέτος στο Βερολίνο για μια συγκλονιστική, για πολλούς, ταινία-εμπειρία. Ξεκινώντας από ένα περιστατικό που συνδέει τον Φρίντριχ Νίτσε με τον οδηγό ενός κάρου και το άλογό του, η ιστορία ακολουθεί τον άγνωστο άντρα, την κόρη του και το ζώο στη δύσκολη ζωή τους.
 

Παράνομη / Illegal

Του Ολιβιέ Μασέ-Ντεπάς. Δραματική, Βέλγιο / Λουξεμβούργο / Γαλλία, 2010.

1 ώρα και 30 λεπτά

Επίκαιρη και μάλλον απαραίτητη ταινία για μια «παράνομη» Ρωσίδα μετανάστρια στο Βέλγιο, η οποία πρέπει να πολεμήσει κόντρα σε αδιανόητες συνθήκες για να επανασυνδεθεί με τον γιο της όταν τη φυλακίζουν και την απειλούν με απέλαση.

Aίθουσες Αθήνας

Αίθουσες Θεσσαλονίκης