Η ζωή μας όλη πίσω από μία οθόνη...

ν σκεφτεί κανείς την πορεία του αυτοκινήτου στο χρόνο οι οθόνες αφής είναι κάτι σχετικά νέο. Γενικότερα μέχρι και την δεκαετία του 1980 δεν υπήρχαν οθόνες στα αυτοκίνητα παρά μόνο βελόνες. Σχεδόν παντού, από τον πίνακα οργάνων μέχρι και τα ηχοσυστήματα που εκείνη την εποχή τα εργοστασιακά είχαν πολύ υψηλό κόστος και για αυτό υπήρχε πολύ υψηλή ζήτηση στα aftermarket σύνολα (κασετόφωνο/ ράδιο/CD με ηχεία).

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η General Motors μελετούσε την αντικατάσταση των μηχανικών συνδέσεων με ηλεκτρομηχανικές (π.χ. την ντίζα του γκαζιού, την μετάδοση, την πέδηση κ.α.) και για να μπορεί να υπάρχει έλεγχος αυτό δεν μπορούσε να ήταν εφικτό αν δεν υπήρχε μια οθόνη αφής.

Το σύστημα αυτό ήταν τουλάχιστον επαναστατικό στην Buick Riviera (1985-1989) αφού αντικαθιστούσε τους διακόπτες για το στέρεο, τον κλιματισμό κ.α. και ο οδηγός τα ρύθμιζε από μια μονόχρωμη CRT. Εντυπωσιακό μεν, αλλά δύσχρηστο για τους οδηγούς αφού η οθόνη πέρα από την κακή απόκριση πολλές φορές κόλλαγε φέρνοντας εκνευρισμό και μπινελίκια στους ντίλερ της μάρκας.



ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΕΔΩ