Δημοπρασία για ένα υπέρ σπάνιο Intermeccanica Indra

Μόνο και μόνο από αυτή την περιγραφή, οι μισοί από εσάς, έχουν αφήσει την ανάγνωση και οι άλλοι μισοί, έχουν «φουντώσει» να μάθουν κι άλλα γι’ αυτή την ιδιαίτερη περίπτωση αυτοκινήτου. Δεν είναι και πολλές οι περιπτώσεις που κάτω από ένα –εντυπωσιακό, εν προκειμένω- αμάξωμα, κρύβονται τόσες πολλές διαφορετικές αυτοκινητιστικές κουλτούρες. Μόνο 125 από αυτά τα «Ιταλο-Αμερικάνικα» αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν μεταξύ 1971 και 1975, σήμερα γίνονται όλο και πιο περιζήτητα καθώς αρχίζουν και γίνονται όλο και πιο γνωστά. Η Intermeccanica είναι μια ασυνήθιστη εταιρεία, είναι μια από τις λίγες μικρές αυτοκινητοβιομηχανίες που ιδρύθηκαν τη δεκαετία του 1950 και παραμένουν μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Η εταιρεία ιδρύθηκε από τον Ούγγρο Frank και την Τσέχα Paula Reisner, αμφότεροι γεννημένοι στον Καναδά, αφού μετακόμισαν στην Ιταλία το 1959. Όταν το νεαρό ζευγάρι έφτασε για πρώτη φορά στο Τορίνο με όνειρα να ξεκινήσει τη δική του εταιρεία αυτοκινήτων, ήταν και οι δύο τόσο άφραγκοι, που αναγκαστικά έμεναν σε camping με το Fiat 500 που είχαν. Η απόφασή τους για την εταιρεία και το όνομά της, ήταν ειλημμένη: Το όνομα της εταιρείας τους θα ήταν Intermeccanica και σε πρώτη φάση, οι δουλειές τους είχαν να κάνουν  μόνο με βελτιώσεις ευρωπαϊκών αυτοκινήτων.

Όταν ξεκίνησε η Intermeccanica, είχε ένα συνεργείο και ελάχιστον προσωπικό. Με αυτά τα δεδομένα, σχεδίασαν και δημιούργησαν ένα αυτοκίνητο Formula Junior που είχε την ικανότητα να ξεπερνά σε τελική ταχύτητα τα 225 χλμ./ώρα μέσα στην πίστα της Monza. Αργότερα η εταιρεία θα κατασκευάσει το τροποποιημένο InterMeccanica Puch ή αλλιώς, το IMP που βασιζόταν στο Fiat 500, το οποίο θα αποκτήσει φήμη όταν θα κερδίσει έναν αγώνα στο Nürburgring, μένοντας μπροστά στην κατάταξη από τα αυτοκίνητα που κατασκεύαζε η Abarth. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ήρθε η ώρα για την Intermeccanica να κατασκευάσει το πρώτο σπορ GT αυτοκίνητό της. Ένα μοντέλα για να ανταγωνιστεί τις καθιερωμένες μάρκες όπως οι Ferrari, Aston Martin, Jaguar, Mercedes και Maserati. Αυτό το αυτοκίνητο θα ήταν το Intermeccanica Apollo. Το πρώτο πρωτότυπο παρουσιάστηκε το 1962 και κέρδισε αμέσως το «Best In Show» βραβείο στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Νέας Υόρκης την ίδια χρονιά. Το επόμενο αυτοκίνητο θα ήταν το Intermeccanica Italia, που ξεκίνησε ως «Τορίνο», ωστόσο το όνομα της Ιταλίας θα ήταν πιο κατάλληλο δεδομένης της ιταλικής προέλευσης του σασί και του αμαξώματος. Το τελευταίο αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε από την εταιρεία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν αυτό που έχουμε στις φωτογραφίες εδώ, το Intermeccanica Indra.

Ενώ το Apollo και το Italia έχουν και τις δύο καμπύλες και την κομψότητα ενός ιταλικού GT της δεκαετίας του 1960, το Indra είχε μια πιο επιθετική σχεδιαστική γλώσσα, με έντονες ακμές, ευθείες και γωνίες που ταίριαζαν καλύτερα στη δεκαετία του 1970. Το πρωτότυπο δια χειρός Franco Scaglione, κυκλοφόρησε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1971. Το κλειδί για την επιτυχία του Indra ήταν η συμφωνία που επιτεύχθηκε από τον Εrich Bitter μεταξύ της Intermeccanica και της General Motors. Αυτή η συμφωνία επέτρεψε στην Intermeccanica να έχει πρόσβαση στον κινητήρα V8 και σε άλλα ανταλλακτικά από το Opel Diplomat, κάτι που σήμαινε επίσης ότι το Indra θα μπορούσε να πωληθεί μέσω αντιπροσώπων της Opel, οι οποίοι θα μπορούσαν να αναλάβουν και τη συντήρηση με εργασία στα συνεργεία τους αλλά και τα όποια ανταλλακτικά θα χρειαζόταν το αυτοκίνητο.  

Αυτή η συμφωνία θα παρέμενε σε ισχύ από το 1971 έως το 1973 όταν η GM αποχώρησε από αυτή. Τότε ήταν που η Intermeccanica προσπάθησε να κρατήσει το αυτοκίνητο σε παραγωγή χρησιμοποιώντας ανταλλακτικά Ford αλλά το 1975 έφτασε στο οριστικό τέλος της παραγωγής του μοντέλου. Λίγα είναι τα αυτοκίνητα που κυκλοφόρησαν με τα μηχανικά μέρη από τη Ford, με τη συντριπτική πλειοψηφία τους να έχουν κινητήρα –όλα είχαν V8- από τη GM (είτε του Diplomat, είτε της Corvette). Δεν υπάρχουν επίσημες πηγές που να μπορεί κανείς να ανατρέξει και να μάθει πόσα Indra υπάρχουν έως και σήμερα. Βλέπουμε πάντως στις δημοπρασίες γνωστών οίκων να εμφανίζεται κάποιο κατά καιρούς, ανά δύο ή τρία χρόνια. Η συνολική παραγωγή του αυτοκινήτου ξεπέρασε μόλις τα 400 αυτοκίνητα. Αυτό που δημοπρατείται τώρα από την RM Sotheby’s πάντως, είναι ένα από τα 125 που έχουν κινητήρα V8 από Corvette και σκληρή οροφή. Για όσους πάντως, μπορεί να ενδιαφερθούν για τη δημοπρασία, αξίζει να ξέρουν πως η τιμή που υπολογίζεται πως θα φτάσει το αυτοκίνητο είναι έως τα 50.000 ευρώ- που μοιάζει αρκετά λογική για να βάλει κάποιος στη συλλογή του ένα τόσο σπάνιο δείγμα αυτοκινητιστικής ιστορίας.