Θέμος Αναστασιάδης

Είτε έκανε κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας με τον Σαμαρά o Παπανδρέου, είτε έκανε κυβέρνηση... ΠΑΣΟΚ για πρώτη φορά, όπως τώρα, τα ίδια θα γράφαμε: θέλουμε να σωθεί πρώτα ο τόπος, η Ελλάδα δηλαδή, μετά ο κάθε Ελληνας ξεχωριστά κι όλοι μαζί, κι εν συνεχεία το ρημάδι το κράτος που μας έχει προκαλέσει όλα τα δεινά που βιώνουμε τόσο καιρό. Αρα είτε με τη Ν.Δ. είτε... με βαθύ ΠΑΣΟΚ, όπως είπαν μερικοί (όσο βαθύτερο... τόσο καλύτερο - τους είδαμε και τους μεταμοντέρνους), η χώρα έχει προτεραιότητες:

α) Να κρατηθεί στην Ευρώπη. β) Να ανακτήσει την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία της, γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα να ’σαι... ο λούστρος του κλαμπ των ισχυρών. Δεν το γουστάρουμε κιόλας. Κάλλιο πρώτοι στο χωριό. γ) Να αρχίσει η ΑΝΑΠΤΥΞΗ χωρίς την οποία, όσα λεφτά κι αν μαζευτούν γδέρνοντας τον κοσμάκη, δεν θα δούμε φως. Και δ) Να περιοριστεί δραματικά ο κρατικός τομέας που είναι η ταφόπλακά μας. Αλλιώς σε έξι μήνες -ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΛΕΩ- θα ξαναβρεθούμε στο ίδιο σημείο.

Τα παθήματα γίνονται μαθήματα σε όλους, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Ελπίζουμε να μην αφεθεί ποτέ ξανά η χώρα στα χέρια μαθητευόμενων μάγων και επικίνδυνων YESMΕN, σαν το ξενόδουλο «οικονομικό» φερέφωνο που μας χρεοκόπησε, μας ξεφτίλισε και μας υποδούλωσε για δεκαετίες. Ακόμη και τα λάθη μπορούν να αποδειχτούν χρήσιμα αν διδαχτείς, αντί να αυτομαστιγωθείς. Μπορεί να απέτυχε η απόπειρα ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ, μπορεί να βρήκαν πολλοί την ευκαιρία να λοιδορήσουν τον Γ.Π. ως τον πρώτο πρωθυπουργό που παραιτήθηκε στον αρχηγό της αντιπολίτευσης, μπορεί κι ο Σαμαράς να δέχτηκε πυρά για τους χειρισμούς του, όμως, πέρα από τις εντυπώσεις, τι βγήκε; Οτι συναίνεση και κυβέρνηση συνεργασίας ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει αν για οποιονδήποτε λόγο χρειαστεί -με ή χωρίς κάλπη- να ακουμπήσουμε και σε ένα ακόμη μαξιλάρι. Καθότι αποδείχτηκε ότι η συναίνεση είναι κάτι σαν την απώλεια... της γυναικείας παρθενίας! Δεν το πετυχαίνεις πάντα με την πρώτη φορά, όσο κι αν το θέλουν και οι δύο!

Οσο κι αν επικρίθηκε και κατηγορήθηκε ο Παπανδρέου, η πρόταση προς Σαμαρά ήταν από πολλές απόψεις γενναία, μεγαλόψυχη και πολιτικά διορατική. Δεν πήγε να την ΚΟΠΑΝΗΣΕΙ, πήγε να δώσει μια λύση βάζοντας ακόμη και το πολιτικό μέλλον του... για εγγύηση. Δεν ξέρω πολλούς πολιτικούς που θα το έκαναν αυτό, εν γνώσει τους ότι δεν θα ξαναδούν Μαξίμου. Αν το διαβάσεις πιο βαθιά, θετικά είναι και τα δείγματα γραφής που έδωσε ο Σαμαράς. Χωρίς να προσκολλάται στη μέχρι σήμερα επικρατούσα θεωρία τού «περιμένω το ώριμο φρούτο», έδειξε έτοιμος να παίξει και τη δική του μελλοντική πορεία κορόνα-γράμματα, μπας και σωθεί η χώρα. Και στις δύο περιπτώσεις, λοιπόν, αντί να τους κοροϊδεύουν και να τους προκαλούν οι περίγυροι του καθενός, που επιβιώνουν μόνο αν υπάρχει ΑΥΛΗ, όπως κι εκείνοι που τους θέλουν στην εξουσία με υστεροβουλία ώστε να παραλάβουν οι ίδιοι το δαχτυλίδι, εγώ είδα πολύ στο βάθος δύο υπεύθυνους πολιτικούς άνδρες. Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι αυτό που τους έφερε έτσι ξαφνικά και άτσαλα τόσο κοντά, σχεδόν αγκαλιά, είναι ακόμη εκεί έξω και μας κυττά.

Τέλος, τώρα που πήρε η Ελλάδα μια ανάσα, ε, δεν αντέχω, θα το ξεφουρνίσω. Εμείς σ’ τα λέγαμε, αγαπητέ πρόεδρε της κυβέρνησης! Με τον ψευτο-τσάρο των Βρυξελλών και τους «κηπουρούς» πήγαινες κατευθείαν, κι εσύ προσωπικά ως Γιώργος Παπανδρέου, αλλά και όλη η χώρα στον γκρεμό! Κατέληξες να ακροβατείς μεταξύ ζωής και θανάτου, μεταξύ παραίτησης και συγκυβέρνησης με τη Ν.Δ., ή και αναγκαστικής προσφυγής στις κάλπες, ή και ταπεινωτικής καθαίρεσης και τελικά σώθηκε η παρτίδα απ’ το ΟΛΟΝ ΠΑΣΟΚ στο 101’! Σ’ τα λέγαμε, ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Τέλος πάντων, περασμένα, αλλά να μην ξεχνιόμαστε.  Τώρα έχουμε όλοι μπροστά μας μια τελευταία ευκαιρία, χάρη στο ότι τρελάναμε τόσο πολύ όλη την Ευρώπη με τις ανακολουθίες μας, που μας αντιμετωπίζει πια σαν κράτος με ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ. Σαν να έχουμε το ακαταλόγιστο.

Θα μπορέσουμε να αρπάξουμε και να αξιοποιήσουμε αυτή την τελευταία των τελευταίων ευκαιρία; Ο δουλοπρεπής υπαλληλάκος της Τρόικας άφησε πίσω του πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που παρέλαβε. Οχι μόνο απέτυχε να μαζέψει τα ελλείμματα, αλλά εξάρθρωσε και εξόντωσε ό,τι είχε απομείνει ζωντανό στον ιδιωτικό τομέα. Ο Βενιζέλος παραλαμβάνει την ΠΙΟ ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ που έχει δει ποτέ η Ελλάδα από την εποχή που εξερράγη το ηφαίστειο της Σαντορίνης και απέμεινε η νήσος Καμένη. Είναι τόσο μεγάλη η καταστροφή που προκάλεσε ο σφαγέας των ελληνικών νοικοκυριών Παπακωνσταντίνου που η Ευρώπη αναγκάζεται, ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ, να μας ξαναβοηθήσει. Αυτό είναι το μόνο που έχουμε στα χέρια μας και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Γιατί τρίτο κεφάλαιο δεν θα υπάρξει.